Κορυφαίος Έλληνας κωμικός με μεγάλη θεατρική παρουσία σε πλήθος έργων: κωμωδίες κυρίως ελληνικές (Σακελλάριος - Γιαννακόπουλος) αλλά και ξένων θεατρικών συγγραφέων. Ξεκίνησε με σκοπό να γίνει δραματικός ηθοποιός αλλά στην κωμωδία έγινε αμέσως αγαπητός χάρη στην αμεσότητα, τη λιτότητα και το πλήρες παίξιμό του. Χωρίς υποκριτικές εξάρσεις, χωρίς εξωτερικά τεχνάσματα αλλά με μια οικονομία των κινήσεων, είχε τον πλήρη έλεγχο του εαυτού του και σημείωνε πάντα αξιόλογες ερμηνείες «κεντώντας» ρόλους απλούς, αναγνωρίσιμους και καθημερινούς.
Γεννήθηκε το 1897. Υπάρχουν πολλές γνώμες για τη χρονολογία της γεννησεώς του όμως η αλήθεια είναι –από το περιβάλλον της Ίλυας Λιβυκού– ότι η Κοτοπούλη, που τον είχε εντάξει στο καλλιτεχνικό δυναμικό του θιάσου της, για να τον κάνει να αποφύγει τη στράτευση τού είπε να δηλώσει ότι γεννήθηκε το 1893. Γεννήθηκε στο Μυριόφυτο της Ανατολικής Ρωμυλίας και από τα παιδικά του χρόνια η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη όπου εκεί σπούδασε στην Γαλλική Σχολή.
Από πολύ νωρίς άρχισε να εμφανίζεται σε ερασιτεχνικές παραστάσεις και το 1919 κατέβηκε στην Αθήνα όπου και προσλήφθηκε από τον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη. Η συνεργασία τους κράτησε πολλά χρόνια.
Σε ερώτηση της Κοτοπούλη: «Τι ηθοποιός θέλετε να γίνετε;» η απάντηση του Λογοθετίδη ήταν: «Δραματικός ηθοποιός κυρία Κοτοπούλη». Τότε η Κοτοπούλη έβαλε τα γέλια, είχε προαισθανθεί το κωμικό ταλέντο του, νεαρού τότε, ηθοποιού.
Έπαιξε με μεγάλη επιτυχία το έργο Τράβα το κορδόνι στο πλευρό του άλλου μεγάλου κωμικού Βασίλη Αργυρόπουλου. Επίσης ήταν μαζί στην επιθεώρηση Καμπαρέ του Δημητρακοπούλου, στο έργο του Μόζερ Να γαμπρός, να μάλαμα και πιο μετά στον Αγνό γλεντζέ.
Με την αποχώρηση του Αργυρόπουλου από τον θίασο, ο Λογοθετίδης καθιερώθηκε ως ο μόνιμος κωμικός του θιάσου. Έμεινε κοντά της για εικοσιπέντε χρόνια περίπου ενσαρκώνοντας κωμικούς ρόλους από το ελληνικό και διεθνές ρεπερτόριο, που καθιέρωσαν τον Λογοθετίδη ως έναν μεγάλο εκπρόσωπο της κωμωδίας.
Με την Ελεύθερη Σκηνή των Κοτοπούλη - Μελά - Μ. Μυράτ πήρε μέρος στους Όρνιθες του Αριστοφάνη, στον Βολπόνε του Μπεν Τζόνσον κ.α.
Με τον θίασο των Κοτοπούλη - Κυβέλης εμφανίστηκε στην σάτιρα του Σέργουντ Ο Αννίβας προ των πυλών και στη συνέχεια συνεργάστηκε με το θεατρικό ζευγάρι Αλίκη (Θεοδωρίδου) και Κώστα Μουσούρη και παρουσίασαν πλήθος έργων όπως ήταν το Μπουρίνι του Δημήτρη Μπόγρη και το Δεν σε γνωρίζω πια του Μπενεντέτι.
Επιστρέφει στον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη (1936) όπου εκτός από τις υποκριτικές του υπηρεσίες ανέλαβε και τα καθήκοντα του καλλιτεχνικού διευθυντή. Έπαιξε τον ρόλο του γιατρού στις Ετερόφωτες των Βερνέιγ - Μπερ, τον ρόλο του γελωτοποιού στο σαιξπηρικό Όπως αγαπάτε κ.α.
Η σταδιοδρομία του στον θίασο της Κοτοπούλη του έδωσε την ευκαιρία να παίξει την κωμωδία σε όλο της το εύρος από το κλασσικό ρεπορτόριο μέχρι την σύγχρονη κωμωδία αλλά και την επιθεώρηση. Εμφανίστηκε επίσης με απαράμιλλη επιτυχία και σε μουσικές κωμωδίες που τότε παιζόντουσαν πολύ συχνά.
Μία από τις μεγάλες προσωπικές επιτυχίες του ήταν στην κωμωδία Καθένας με τη λόξα του.
Αλλά έργα που έπαιξε, μέχρι να ολοκληρωθεί η συνεργασία του με τη μεγάλη θιασάρχη, ήταν η Ελληνική εποποιία του νέου τότε θεατρικού συγγραφέα Ασημάκη Γιαλαμά καθώς και στο Φιντανάκι του Παντελή Χορν.
Το 1946 έπειτα από τόσα χρόνια και τόσες θεατρικές επιτυχίες με την Κοτοπούλη διακόπτουν τη συνεργασία τους και συνεργάζεται με την κυρία Κατερίνα (Ανδρεάδη). Η συνεργασία τους δεν κράτησε για πολύ γιατί από την επόμενη χρονιά συγκροτεί θίασο δικό του με πρωταγωνίστρια την αγαπημένη ηθοποιό Ίλυα Λιβυκού και άλλους σημαντικούς ηθοποιούς τους οποίους και θα κρατήσει κοντά του μέχρι τον θάνατό του. Οι ηθοποιοί Ευάγγελος Πρωτόπαπας, Καίτη Λαμπροπούλου, Σμάρω Στεφανίδου, Ντίνα Σταθάτου, Γιώργος Καρέτας, θα είναι σχεδόν κοντά του σε πολλά από τα επόμενα ανεβάσματα έργων που θα κάνει αλλά θα είναι κοντά του και στον κινηματογράφο.
Το 1947 αρχίζει η δεύτερη καριέρα του Βασίλη Λογοθετίδη, πιο ώριμη και σίγουρα πιο αναγνωρίσιμη, αφού δείχνει ότι στηρίζει έμπρακτα τους Έλληνες θεατρικούς συγγραφείς και γοητεύεται να παίζει έργα όπου υποδύεται γνήσιους ελληνικούς χαρακτήρες. Πότε ως ζηλιάρης σύζυγος χωρίς λόγο, πότε ως τίμιος χαράκτης που γίνεται παραχαράκτης, πότε ως μπερδεμένος Λαλάκης Μακρυκώστας. Μέσα στην πληθώρα των ελληνικών κωμωδιών που παρουσίασε (κυρίως της αξεπέραστης συγγραφικής δυάδας Αλέκου Σακελλάριου - Χρήστου Γιαννακόπουλου) ήταν και πολλά ανεβάσματα από ξένες κωμωδίες. Συγγραφείς όπως ο Μορίς Μπραντέλ, η Ανίτα Χάρτ και τόσοι άλλοι.
Από το 1951 στέγασε τον θίασό του στο Θέατρο Κεντρικόν όπου έπαιξε την κωμωδία Ούτε γάτα, ούτε ζημιά και την επόμενη χρονιά στο θέατρο Μακέδου ανέβασε την Κυρία του Μαξίμ του Φεϊντό.
Το 1957-1958 ο Λογοθετίδης πραγματοποίησε μια μεγάλη περιοδεία στις Ηνωμένες πολιτείες, στην Αγγλία και στον Καναδά. Περιόδευσε επίσης στην Αίγυπτο και στην Κωνσταντινούπολη. Σε ένα από αυτά τα ταξίδια του είχε ένα ατύχημα και έσπασε το χέρι του, αρνήθηκε να βάλει γύψο γιατί σύμφωνα με τα λόγια του: «Αυτό θα έκανε το κοινό να μην γελούσε.».
Είναι πολλά αυτά που έχουν πει άνθρωποι που ήταν κοντά του για την αυταπάρνησή του στο όνομα της υποκριτικής. Από μία συζήτηση με την Ίλυα Λιβυκού: «Όταν κάποιες φορές αισθανόταν στριμωγμένος γύριζε πλάτη στο κοινό για ελάχιστα δευτερόλεπτα και εγώ με τον Βαγγέλη (Πρωτόπαπα) προσπαθούσαμε να καλύψουμε αυτό το σύντομο χάσμα.».
Σάββατο 20 Φεβρουαρίου του 1960: η μέρα που έφυγε από τη ζωή. Το πρωί είχε πρόβα για τον Τελευταίο τίμιο και δύο παραστάσεις για το Η γυνή να φοβείται τον άντρα. Ενώ ετοιμαζόταν να πάει στο θέατρο Αθηνών για τις παραστάσεις έφυγε από τη ζωή έπειτα από καρδιακό επεισόδιο. Στην κηδεία του παρευρέθηκε πλήθος κόσμου, περίπου στους πενήντα χιλιάδες ανθρώπους, που θέλησαν να αποχαιρετήσουν τον μεγάλο κωμικό, τον δικό τους ηθοποιό που δεν έχαναν καμία παράστασή του.
Σε ερώτηση στον Δημήτρη Χορν, στο περιοδικό Φαντασία στις 3-3-1960: «Κατά τη γνώμη σου, ποιος είναι ο μεγαλύτερος από τους άντρες ηθοποιούς μας;» ο Χορν απάντησε: «Ο Λογοθετίδης! Δεν παραβλέπω βέβαια και την προσφορά του Μινωτή. Έμαθε στους Έλληνες ηθοποιούς να εργάζονται κι αυτό δεν είναι λίγο. Αλλά ο Λογοθετίδης είναι ένα μεγάλο ταλέντο και το απέδειξε. Παραμένει τόσα χρόνια πρώτος σε δημοτικότητα, παίζοντας μάλιστα σχεδόν συνεχώς ελληνικά έργα που είναι ξεθέωμα να τα βγάλεις πέρα.».
Υπήρξε πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου και προσπάθησε να καθιερώσει μια συστηματική επαφή ανάμεσα στα θέατρα όλων των χωρών του κόσμου.
Τιμήθηκε από την πολιτεία με τον Χρυσό Σταυρό του Φοίνικος και στη δεκαετία του '90 η μορφή του αποτυπώθηκε σε γραμματόσημα από τα ΕΛΤΑ.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Οι πληροφορίες καθώς και οι φωτογραφίες αντλήθηκαν από την εγκυκλοπαίδεια του Θεόδωρου Έξαρχου Έλληνες ηθοποιοί: Αναζητώντας τις ρίζες, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Δωδώνη, από το βιβλίο του Μάκη Μωραΐτη Βασίλης Λογοθετίδης, ο μέγιστος των κωμικών, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις οδός Πανός, από αποκόμματα παλιών εφημερίδων καθώς και από διηγήσεις της Ίλυας Λιβυκού.
