Ζαλισμένος και χαμένος περπατάει
ανάμεσα σε φωτιές, καπνούς, αναμνήσεις
μεγαλείου και δόξας
Παραδέρνει ανάμεσα
σε καιγόμενους τοίχους
παραισθήσεων και απώλειας
Θολά είναι τα μάτια του
στα δυο του πρόσωπα,
του κάποτε και του τώρα
Στο θαμπωμένο από αιθάλη
κάτοπτρο του ολέθρου
αντικρίζει ξέπνοες
Ποιος είναι αυτός;
Προσπαθεί ν' ακουμπήσει
τους χτύπους της καρδιάς του
με το χέρι με τα κομμένα δάχτυλα
Ένα σπαθί λαβώνει τα γόνατά του
Πέφτει!
Άραγε θα σηκωθεί ξανά;
Σέρνεται ματωμένος
Θα φύγει!
Να πάει πού;
Μοναδική σπασμωδική κίνηση η φυγή
Η φυγή από μια αόρατη φυλακή
χωρίς σίδερα
Αίμα και βία μόνο
Στο πλοίο θα παλέψει να μπει
Στο πλοίο τον περιμένει η Σωτηρία
να τον πιάσει απ' το χέρι
Η ζωή του κινδυνεύει να γραφτεί
στη λίστα με τ' αζήτητα
Άνθρωποι μ' ετοιμοθάνατα όνειρα
τον προσπερνούν
Μα ποιος είναι;
Γυρίζω να δω στον καθρέφτη της σφαγής
Αντικρίζω τον εαυτό μου
🌰
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2023
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Ελένης Μπαχτή