Σάββατο 2/12/2023
Ο Δεκέμβριος μας έχει υποδεχτεί με τις καλύτερες διαθέσεις. Το κλίμα είναι ήδη γιορτινό στους δρόμους και στις καρδιές μας. Το κρύο δεν έχει μπει για τα καλά ακόμη και αφού ο ήλιος έχει πέσει, εγώ και ο σύζυγός μου, φεύγουμε από το σπίτι για να παρακολουθήσουμε την παράσταση.
Ο κόσμος έχει μαζευτεί έξω από το θέατρο και περιμένει. Εμείς μπαίνουμε αμέσως μέσα παρατηρώντας τον χώρο γύρω μας· είναι μικρός, ζεστός και ντυμένος με τη χριστουγεννιάτικη φορεσιά του. Αφού περνάμε το ταμείο, βρισκόμαστε σε ένα σαλονάκι.
Μπροστά μας είναι το Secret room, όπου και θα παρακολουθήσουμε την παράσταση, και ολόγυρά μας κλασικά έπιπλα. Στα δεξιά μας ένα όμορφο πιάνο και στα αριστερά μας ο καναπές με τις πολυθρόνες και το παραδοσιακά στολισμένο δέντρο. Η ατμόσφαιρα είναι θερμή και οικεία.
Μετά από λίγη αναμονή, η πόρτα του Secret room ανοίγει και όλοι παίρνουμε τις θέσεις μας. Τα καθίσματα είναι άνετα και το περιβάλλον σκοτεινό και χαλαρωτικό. Τα κινητά κλείνουν. Τα φώτα σβήνουν και ο ηθοποιός κάνει την εμφάνισή του. Για την επόμενη μία ώρα, όλοι οι θεατές, μαζί τους κι εμείς, περνάμε σε μία άλλη χωροχρονική διάσταση.
Μεταφερόμαστε στην αρχαία Ελλάδα και παρακολουθούμε σιωπηλοί και καθηλωμένοι την νέα πραγματικότητά μας. Ένα ταξίδι τόσο μακρινό και τόσο κοντινό... τόσο άγνωστο και τόσο γνώριμο συνάμα.
Ο ηθοποιός Χρήστος Λιακόπουλος κλέβει την ακοή και την όρασή σου με τον πιο διακριτικό και παράλληλα επιβλητικό τρόπο. Η δυνατή και πολύχρωμη φωνή του, το στιβαρό παρουσιαστικό του, οι πολυεπίπεδες εκφράσεις του προσώπου του· όλα πάνω του σου φωνάζουν να ζήσεις μαζί του την ιστορία του Προμηθέα.
Ο μονόλογος αρχίζει. Οι επιθυμίες του, οι ανησυχίες του, το κοφτερό μυαλό του, η δημιουργικότητά του, η ισχυρή του θέληση, η αρετή του, οι αξίες, οι ηθικοί φραγμοί του, ο αγώνας του να υπερνικήσει τον εαυτό του και όσους ακόμα τον εξουσιάζουν, εκτός από τον ίδιο. Αυτή η πολυσήμαντη οντότητα παίρνει σάρκα και οστά μπροστά στα μάτια σου κι εσύ ταυτίζεσαι μαζί της. Όχι μόνο γιατί κατορθώνει να σε κάνει να συμπάσχεις, να τη συμπονάς και να τη θαυμάζεις, αλλά γιατί βρίσκεις μέσα της ένα δικό σου κομμάτι. Μια δική σου σκέψη, ιδέα ή επιθυμία. Ένα δικό σου συναίσθημα, μια μικρή δική σου επανάσταση... και πολλά ακόμα.
Η μάχη του ήρωα για επιβίωση σε εντυπωσιάζει. Ολόκληρη η φύση σε αγκαλιάζει. Η αγωνία και τα ποικίλα συναισθήματά σου διογκώνονται και η λύτρωσή του έρχεται μαζί με τη δική σου με τον πιο ευρηματικό τρόπο. Το χειροκρότημα είναι δυνατό και η αυλαία πέφτει αφήνοντάς σε βυθισμένο στον κόσμο που έχτισε με τόσο κόπο και αγάπη ο ηθοποιός.
Φεύγεις από το θέατρο και η γλύκα της παράστασης ακολουθεί τα βήματά σου κι ας κρύβει μέσα της και μια γλυκόπικρη γεύση. Ωστόσο, γνωρίζεις πως αυτή η αίσθηση θα μείνει ανεξίτηλη μέσα σου, γιατί ο ηθοποιός σε έχει πιάσει τρυφερά από το χέρι και σε έχει φέρει αντιμέτωπο με τις πιο μύχιες πτυχές της ψυχής σου... της ύπαρξής σου.
Τα κείμενα, η σκηνοθεσία και το «γέμισμα» της σκηνής γίνονται από τον ίδιο τον Χρήστο Λιακόπουλο.
Και κάπου εδώ ομολογώ πως δεν υπάρχει περίπτωση να ξεχάσω τη θέα του ιδρώτα που στάζει από το κορμί του και ποτίζει το σανίδι. Αυτό σημαίνει για εμένα ηθοποιός. Γι' αυτό και με μεγάλη χαρά σας προτείνω να μη χάσετε αυτήν τη μοναδική εμπειρία. Ο ηθοποιός έχει κατορθώσει αυτό το τόσο όμορφο αποτέλεσμα μέσα από τη σκληρή δουλειά του.
Τα συγχαρητήριά μου σε όλους όσοι εργάζονται σκληρά για το χτίσιμο αυτής της παράστασης, αλλά και την εξυπηρέτηση των θεατρόφιλων, ακόμα και σε αυτούς που βάζουν έστω κι ένα μικρό λιθαράκι. Όλοι και όλα δένουν άψογα μεταξύ τους.
Σας ευχαριστούμε!
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
