Πώς σας ήρθε η ιδέα;
Δέσποινα Διομήδους: Από το τέλος ξεκίνησε η ιδέα μου, το τέλος ήταν η αρχή.
Πού γράψατε το βιβλίο σας;
Δ.Δ.: Σε μέρη με βροχή και φωτιά.
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Δ.Δ.: Πέντε χρόνια.
Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Δ.Δ.: Γεμάτο αντιθέσεις, αλήθεια, έρωτα και ζωή.
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Δ.Δ.: Η Περσεφόνη.
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Δ.Δ.: Κάτι πρωτότυπο και ιδιαίτερο.
Φοβάστε...
Δ.Δ.: ...να μην αγαπώ αρκετά.
Αγαπάτε...
Δ.Δ.: ...τη συγκίνηση και τις αντιθέσεις.
Ελπίζετε...
Δ.Δ.: ...σε έναν πιο όμορφο κόσμο.
Θέλετε...
Δ.Δ.: ...ομορφιά και έρωτα παντού.
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Δ.Δ.: Οι ασυμβίβαστοι, οι παθιασμένοι, οι μοναχικοί, οι ερωτικοί.
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Δ.Δ.: Θα μου πείτε αφού το διαβάσετε εσείς.
Γιατί δεν πρέπει;
Δ.Δ.: Για άπειρους λόγους.
Πού/πώς μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Δ.Δ.: Σε όλα τα e-shop των βιβλιοπωλείων.
Πού μπορούμε να βρούμε εσάς;
Δ.Δ.: Στο Facebook ως despoinadiomhdous.
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Δ.Δ.: Μοβ.
Ποια μουσική;
Δ.Δ.: Θλιμμένη jazz.
Ποιο άρωμα;
Δ.Δ.: Βάση σανταλόξυλο, άρωμα νοσταλγίας μα και προσμονής.
Ποιο συναίσθημα;
Δ.Δ.: Πολλά και ανάμεικτα.
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Δ.Δ.: Ταινία.
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Δ.Δ.: Ζωγράφος.
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Δ.Δ.: Τον Μίλαν Κούντερα.
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Δ.Δ.: Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι.
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Δ.Δ.: Οι ήρωες επιδρούν σε εμένα, όχι εγώ σε αυτούς· δικές τους οι αλήθειες.
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Δ.Δ.: Αυτό μόνο ο Κούντερα θα μπορούσε να το απαντήσει.
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Δ.Δ.: Αν έχουν επιτυχία οι «Πορσελάνινες κούκλες» θα σας πω.
Τι την αποτυχία;
Δ.Δ.: Κι αν αποτύχουν και πάλι θα σας πω.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Δ.Δ.: Όλα μπορούν.
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Δ.Δ.: Σε τριάντα χρόνια θα ξέρω.
Η Δέσποινα Διομήδους απάντησε το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τη νουβέλα της Πορσελάνινες κούκλες, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ελκυστής. Στην περίληψη διαβάζουμε:
Οι Πορσελάνινες κούκλες είναι μία ιστορία που αρχίζει από το τέλος και πάει στην αρχή. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργήθηκε και στο μυαλό της συγγραφέως. Η ιστορία διαδραματίζεται στη Ρωσία και σε ένα μικρό κομμάτι της στο τρένο του Υπερσιβηρικού, όπου τρεις άνθρωποι συναντιούνται σε ένα κομβικό σημείο της ζωής τους. Τρεις άνθρωποι που φεύγουν από κάτι και η τύχη ή ο συγχρονισμός τούς φέρνει κοντά.Το κεντρικό όμως ζήτημα αυτής της ιστορίας αφορά τα δίπολα και την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης. Ο κόσμος αποτελείται από δίπολα. Έτσι και μέσα μας υπάρχει το άσπρο και το μαύρο, κομμάτια αυτών για να είμαστε εμείς γκρι· όχι όλοι μας αλλά κάποιοι από εμάς. Έτσι, λοιπόν, από τους τρεις χαρακτήρες που υπάρχουν εξερευνάται η εσωτερική σύγκρουση, ο έρωτας, οι απώλειες και η επιρροή που έχουν οι κοινωνικές νόρμες μέσα μας. Η Περσεφόνη είναι η κεντρική ηρωίδα, μία ηρωίδα αντιφατική που δεν έχει ως σκοπό να κατανοηθεί από τους άλλους ως ύπαρξη αλλά να αγαπηθεί· αυτό που θέλουμε όλοι μας δηλαδή. Η Περσεφόνη, που όπως στη μυθολογία ζει έξι μήνες στη γη και έξι στον Άδη, είναι μία συμβολική μορφή που θα μπορούσε να πει κανείς ότι κουβαλάει τα ασύμβατα και τα αλληλοσυγκρουόμενα πολλών ή και λίγων ανθρώπων.
Η Δέσποινα Διομήδους σήμερα είναι τριάντα ετών. Σπούδασε στο τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας στο ΕΚΠΑ. Εργάστηκε για ένα μικρό διάστημα στον χώρο της εκπαίδευσης. Γνωρίζει αγγλικά, ισπανικά και γερμανικά. Αγαπάει πολύ τη φύση, τη ζωγραφική και λατρεύει τα άλογα και την ιππασία. Σε αυτά τα τρία εκείνη νιώθει ελεύθερη. Γράφει και διαβάζει από μικρή ενώ συγχρόνως, παρά το γεγονός ότι έχει γράψει πολλά έργα, εκείνη επέλεξε να εκδώσει τις Πορσελάνινες κούκλες, καθώς πιστεύει βαθιά ότι το συγκεκριμένο έργο θα μπορούσε να έχει έναν ευρύτερο κοινωνικό αντίκτυπο.
