Ο Δημήτρης είναι ένας πιτσιρίκος που δεν θέλει να αφήσει τον παλιό χρόνο να φύγει. Όχι ότι έχει πρόβλημα με τον νέο χρόνο, αφού καθόλου δεν τον ξέρει, αλλά έχει αγαπήσει τόσο πολύ τον παλιό που προσπαθεί να σκαρφιστεί διάφορα, για να αποτρέψει την αλλαγή. Ο παλιός χρόνος κουβαλά όμορφες αναμνήσεις για τον Δημήτρη και πιστεύει ότι φεύγοντας, θα τις πάρει μαζί του...
Όπως όλοι ξέρουμε, την παραμονή πρωτοχρονιάς αλλά και την πρώτη μέρα του χρόνου, γίνονται τόσο πολλά όμορφα πράγματα που, πραγματικά ο Δημήτρης της ιστορίας, είναι διατεθειμένος να χάσει αρκεί μονάχα να μην φύγει ο χρόνος. Μπορεί να αντέξει και χωρίς τα δώρα του άγιου Βασίλη!
Το «πρόβλημα» τον απασχολεί έντονα και ακόμη, ενόσω οι μέρες της αλλαγής πλησιάζουν, δεν έχει σκεφτεί κάτι αποτελεσματικό. Ευτυχώς για εκείνον, τη λύση θα δώσει ο φίλος του Γιάννης, ο οποίος είναι αστέρι στα μαθηματικά. Ποια είναι αυτή η λύση; Μα φυσικά να μην ανοίξει ο Δημήτρης το παράθυρο! Μπερδευτήκατε; Ναι, μάλλον, αλλά μη βιάζεστε και θα σας εξηγήσω!
Η μαμά του Δημήτρη, κάθε χρόνο λίγο πριν τα μεσάνυχτα, ανοίγει το παράθυρο να φύγει ο παλιός και να έρθει ο νέος χρόνος με τα δώρα. Οπότε, αν δεν ανοίξει κάποιος το παράθυρο, δεν υπάρχει τρόπος να φύγει ο παλιός και αγαπημένος χρόνος, ούτε να έρθει ο καινούριος!
Η παραμονή πρωτοχρονιάς φτάνει, η ώρα περνάει ευχάριστα και σιγά σιγά μπαίνουν στην τελική ευθεία για τον εορτασμό της αλλαγής. Μα όσο πλησίαζε η νύχτα, τόσο η διάθεση του Δημήτρη χαλούσε έως ότου ξέσπασε σε κλάματα και μοιράστηκε με την αγαπημένη του μαμά το «πρόβλημά» του.
Τόσο η μαμά όσο και η γιαγιά αντιμετώπισαν με αγάπη και καλοσύνη τον αγαπημένο τους Δημήτρη, του εξήγησαν ότι τίποτε δεν χάνεται από όλα όσα η χρονιά τού χάρισε και τον ενθάρρυναν να συνεχίσει και τη νέα χρονιά όλα όσα τον έκαναν ευτυχισμένο.
Η νέα χρονιά ήρθε ελπιδοφόρα και γεμάτη χαρές για τον Δημήτρη αλλά και για όλη την οικογένεια, διδάσκοντάς τον ότι μπορούμε να κουβαλάμε μέσα μας όλα τα καλά που θέλουμε να θυμόμαστε, στο σεντούκι των αναμνήσεών μας, και αυτά θα είναι πάντα διαθέσιμα να τα φέρουμε στη μνήμη μας πολλές πολλές φορές.
Μπορεί να μας φοβίζει η αλλαγή, αν όμως είναι μονόδρομος, θα πρέπει να τη δεχόμαστε με θετική σκέψη και να προσπαθούμε να την αξιοποιήσουμε!
Ο νέος χρόνος θα έρχεται πάντα στην ώρα του, ο παλιός θα μας αποχαιρετά και εσείς παιδιά θα συνεχίζετε το ίδιο δυναμικά να αξιοποιείτε κάθε του ευκαιρία για περιπέτεια, για φιλία, για παιχνίδι, για όμορφες οικογενειακές στιγμές και προσωπικές επιτυχίες!
Η Στέργια Κάββαλου γεννήθηκε τον Μάρτη του 1982 στην Αθήνα αλλά κατάγεται από την Κρήτη. Μικρή ονειρευόταν να γίνει συγγραφέας αλλά δεν το έλεγε στα φωναχτά επειδή φοβόταν μήπως δεν γίνει. Τελικά το όνειρο γίνεται πραγματικότητα εδώ και 13 χρόνια. Γράφει μικρές και μεγάλες ιστορίες για παιδιά και μεγάλους, ποίηση και θέατρο, μόνο για μεγάλους. Και μεταφράζει κιόλας, από τα γαλλικά και τα αγγλικά. Όταν ήταν μικρή με το που έμπαινε ο καινούριος χρόνος έτρεχε στο δωμάτιό της όπου εκείνος, για να την καλοπιάσει, άφηνε πάντα ένα δώρο πάνω στο κρεβάτι της. Φαίνεται ότι πέτυχε γιατί κάθε Πρωτοχρονιά ήταν πολύ πολύ χαρούμενη.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο.
Εικονογράφηση: Γιώτα Κοκκόση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Επίσης: ΚΟΝΕΚΤΙΚΑΤ
