Τι είναι ο Μάης του 1968 ή αλλιώς ο λεγόμενος γαλλικός Μάης; Μια εξέγερση που ξεκίνησε από λίγους φοιτητές της Σορβόνης στη Γαλλία και που έλαβε διαστάσεις τεράστιες. Μέσα σε λίγες ημέρες είχαν εξεγερθεί τα δύο τρίτα του γαλλικού εργατικού δυναμικού, ενώνοντας τις δυνάμεις τους με τους φοιτητές αλλά και τους μαθητές της Γαλλίας. Το παράξενο ήταν ότι η εξέγερση, που παραλίγο να πάρει διαστάσεις πραγματικής επανάστασης, δεν αφορούσε μόνο μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων αλλά ήταν παλλαϊκή και απολάμβανε την εύνοια της κοινής γνώμης. Η κυβέρνηση του Πρόεδρου Σαρλ Ντε Γκόλ και του πρωθυπουργού Πομπιντού δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει την αστυνομία αλλά ακόμα και τον στρατό προκειμένου να καταστείλει τον εξοργισμένο λαό. Το περίεργο επίσης είναι ότι, όταν προκηρύχθηκαν εκλογές, η κυβέρνηση εξελέγη πάλι πανηγυρικά. Οπότε, πολιτικά η εξέγερση του 1968, δεν επέφερε κάποια ιδιαίτερη αλλαγή. Το αντίθετο: η πλειονότητα του κόσμου φοβούμενη μια αλλαγή προς την αναρχία ή προς την αριστερά, επέλεξε τον συντηρητισμό. Από κοινωνική άποψη όμως, ο Μάης του '68, υπήρξε σταθμός του 20ού αιώνα για την αλλαγή του κατεστημένου, έφερε και εδραίωσε νέες ιδέες: ισότητα, σεξουαλική απελευθέρωση, σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα. Ας μην ξεχνάμε ότι γενικά η δεκαετία του 1960 ήταν παγκοσμίως μια δεκαετία αλλαγών και κοινωνικών διεκδικήσεων: στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής την ίδια χρονιά δολοφονήθηκε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, στο Βέλγιο οι Φλαμανδοί εξεγείρονταν εναντίον της επιβολής της γαλλικής γλώσσας στα πανεπιστήμια, στην Πολωνία και στην Γιουγκοσλαβία επαναστατούσαν εναντίον της απαγόρευσης της ελευθερίας του λόγου. Διάφορα σοσιαλιστικά κινήματα δημιουργήθηκαν με εκφραστές τον Φιντέλ Κάστρο, τον Τσε Γκεβάρα και τον Μάο Τσε Τουνγκ. Και ας μην ξεχνάμε τον πόλεμο του Βιετνάμ, που είχε αρχίσει από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 και ήδη είχε εξαντλήσει τους πολίτες των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
Ο συγγραφέας Γκίλμπερτ Αντέρ στο βιβλίο του «Οι ονειροπόλοι» γράφει για την εξέγερση του Μάη του 1968 και ο ίδιος διασκεύασε τα γραφόμενά του και έφτιαξε το σενάριο για την ομώνυμη κινηματογραφική ταινία σε σκηνοθεσία του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, η οποία προβλήθηκε στις αίθουσες το 2003 με πρωταγωνιστές τον Μάικλ Πιτ, τον Λουί Γκαρέλ και την Εύα Γκριν.
Στους «Ονειροπόλους» βλέπουμε τρεις νέους να ζουν την εξέγερση του Μάη του 1968 με τον δικό τους τρόπο. Η Ιζαμπέλ και ο Τεό είναι αδέλφια, γνωρίζονται με τον Αμερικανό φοιτητή Μάθιου και πιάνουν φιλία μαζί του. Και οι τρεις είναι φανατικοί σινεφίλ και αυτή η κοινή τους αγάπη είναι η αρχή της γνωριμίας τους. Οι γονείς της Ιζαμπέλ και του Τεό λείπουν και αυτοί καλούν τον Μάθιου στο σπίτι τους να δουν μαζί ταινίες. Στους δρόμους ξεσπούν οι φοιτητικές εξεγέρσεις με αφορμή το κλείσιμο της ταινιοθήκης και την αποπομπή του διευθυντή της. Μέσα στο σπίτι όμως οι τρεις ήρωες πειραματίζονται ερωτικά δημιουργώντας ένα τρίγωνο και εκπληρώνοντας τις φαντασιώσεις τους.
Στην ελληνική θεατρική διασκευή, που θα δείτε, ο μεταφραστής και διασκευαστής του έργου Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης και ο σκηνοθέτης Πέρης Μιχαηλίδης, αναφέρονται μεν στην ερωτική ατμόσφαιρα μεταξύ των τριών ηρώων αλλά δεν επικεντρώνονται εκεί. Οι τρεις πρωταγωνιστές παρουσιάζονται ως τρεις νέοι άνθρωποι γεμάτοι ιδέες, θέληση για ζωή, έτοιμοι για πειραματισμούς, εμπνευσμένοι από τον Γκοντάρ, τον Φρανσουά Τριφό και τον Μπορίς Βιαν. Οι τρεις νέοι είναι παράλληλα θεατές της εξέγερσης (όπως είναι θεατές των ταινιών) αλλά και πρωταγωνιστές των γεγονότων.
Στους ρόλους των τριών ηρώων έχουμε τρεις πρωτοεμφανιζόμενους ηθοποιούς: τον Μπάμπη Αθανασόπουλο ως τον Αμερικανό φοιτητή Μάθιου, τον Δημήτρη Δημάκη ως τον Τεό και την Βιβή Λέκκα ως Ιζαμπέλ. Και οι τρεις ηθοποιοί παίζουν με κέφι και με όλο τον νεανικό αυθορμητισμό τους, δίνοντας τον καλύτερο εαυτό τους. Άλλωστε, είναι ένα έργο που ταιριάζει σε νέους ανθρώπους. Από τους νέους ξεκίνησε ο Μάης του '68, οι νέοι είναι αυτοί που έχουν τα κουράγια να αναζητούν το καλύτερο.
Η παράσταση ντύνεται πολύ ταιριαστά με μουσικές και τραγούδια της εποχής που ερμηνεύονται από τους τρεις ηθοποιούς ζωντανά. Θα ακούσετε διάσημα και υπέροχα τραγούδια της δεκαετίας του 1960 που θα σας βάλουν στο κλίμα. Τέλος, είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι όλα αυτά τα γεγονότα έλαβαν χώρα πριν πενήντα πέντε χρόνια. Οι τρεις νέοι ηθοποιοί δεν τα έζησαν, δεν τα έζησαν προφανώς ούτε καν οι γονείς τους, αφού και αυτοί θα ήταν μικρά παιδιά ή μπορεί και αγέννητοι τότε. Είναι πολύ όμορφη η διαπίστωση ότι σύγχρονοι Έλληνες δημιουργοί, δεν ξεχνούν ένα σημαντικό κομμάτι της παγκόσμιας ιστορίας και μας το παρουσιάζουν εδώ σήμερα.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
