Τα μήλα των Εσπερίδων (παρτ θρι και τελευταίο)
Γιώργου Ζώτου
Την προηγούμενη εβδομάδα είδαμε πώς τελικά κατάφερε ο Ηρακλής να φτάσει ένα βήμα πριν τον κήπο των Εσπερίδων. Κι εκεί βρήκε τον Άτλαντα που κρατούσε τον ουρανό στους ώμους του να μην μας πέσει στα κεφάλια.
Ευκαιρίας δοθείσης ο Ηρακλής –είπαμε λάτρης του ρητού «Ρωτώντας πας στην πόλη»– σταμάτησε για να ρωτήσει ΚΑΙ τον Άτλαντα.
— «Μήπως ξέρεις, ρε μάστορα, πού στα κομμάτια είναι αυτός ο κήπος των Εσπερίδων; Κάπου εδώ με βγάζει το GPS, αλλά γυρίζω γύρω γύρω και δεν...»
— «Πώς δεν ξέρω!», τον έκοψε ο Άτλαντας. «Βλέπεις εκείνον το δρόμο απέναντι; Πάρ' τον ευθεία και στο πρώτο μαντείο που θα βρεις θα κάνεις δεξιά, ύστερα πάλι ευθεία, θα πέσεις πάνω σ' ένα βενζινάδικο. Εκεί το κόβεις αριστερά. Από κει είναι δυο βήματα· άκου με προσοχή. Στην πρώτη διασταύρωση θα πας αριστερά και θα βρεις τα Μακ Ντόναλτς. Φάε κάτι να πάρεις δυνάμεις και συνέχισε ευθεία για καμιά δεκαριά χιλιόμετρα μέχρι να βρεις έναν μεγάααλο πύργο. Πήγαινε δεξιά...»
— «Δεν μου λες, ρε μάστορα, μήπως μπορείς να πεταχτείς εσύ μια στιγμή να μου φέρεις τρία μήλα που τα χρειάζομαι;»
Ο Άτλας δέχτηκε με μεγάλη του ευχαρίστηση!
— «Αμέ! Μόνο κράτα τον ουρανό μια στιγμή μην πέσει στα κεφάλια μας!»
Το αθώο παιδί που έκρυβε μέσα στην καρδιά του ο λεβέντης μας δεν τον άφησε να σκεφτεί ότι αυτό ήταν ένα δαιμόνιο κόλπο του Άτλαντα για να ελευθερωθεί και να βάλει κάποιον άλλον στη θέση του. Και δέχτηκε!
Κι ο Άτλας ξεκίνησε ελεύθερος κι ωραίος για να του φέρει τα μήλα!
Μια στάση εδώ!
Οι Εσπερίδες ήταν κόρες της θεάς Νύχτας και ήταν τέσσερις... Μάλλον. Ή δυο, ή τρεις ή πέντε.
Όχι παραπάνω. Μάλλον... Και σίγουρα όχι μία! Ό,τι καταλάβατε τώρα, εδώ κάναμε αμάν να τις βρούμε, θέλετε και λεπτομέρειες;
Σκοπός της ζωής τους ήταν να φυλάνε ένα δέντρο, δώρο της Γαίας στους γάμους του Δία με την Ήρα, που έβγαζε χρυσά μήλα. Όποιος έτρωγε ένα τέτοιο μήλο γινόταν αθάνατος, καταλαβαίνετε λοιπόν την αξία τους και μπορείτε να δικαιολογήσετε το πόσο δυσεύρετα ήταν.
Μπορεί να πιάστηκε κορόιδο ο Ηρακλής από τον Άτλαντα, όμως παρόμοιος μπούφος ήταν κι ο Άτλας που, αντί να το βάλει στα πόδια και μην τον είδατε μην τον απαντήσατε, πήγε και έφερε τα μήλα! Κι έπειτα κάθισε σε μια γωνιά και χάζευε τον Ηρακλή που κρατούσε τον ουρανό.
Σε έναν διαγωνισμό του ποιος είναι ο πιο χαζοβιόλης, ο Ηρακλής παρακάλεσε τον Άτλαντα να κρατήσει λίγο ουρανό μέχρι να βάλει ένα κομμάτι πανί στον ώμο του γιατί τον έκοβε και θα έκανε σημάδι η πλατούλα του, μωρέ, μωρέ, άχου το!
Κι ο Άτλας κέρδισε επάξια το βραβείο που πιο χαζοβιόλη στην ιστορία των χαζοβιόληδων ακριβώς την ώρα που άφησε τα μήλα κι έπιασε τον ουρανό!
Ο λεβέντης μας άρπαξε την ευκαιρία, άρπαξε και τα μήλα κι όπου φύγει φύγει. Άγνωστο πόσες μέρες, μήνες ή χρόνια έκανε να επιστρέψει όμως τελικά κατάφερε και παρέδωσε τα μήλα στον Ευρυσθέα, που τα έδωσε πάλι πίσω στον Ηρακλή, που τα χάρισε στη θεά Αθηνά, που με την σειρά της τα επέστρεψε στους κήπους για να τα φυλάνε ξανά μανά οι Εσπερίδες.
Τζάμπα κόπος για τον λεβέντη μας, αλλά το τσεκ στον ενδέκατο και προτελευταίο άθλο του Ηρακλή μπήκε θριαμβευτικά και αμετάκλητα!
Βουρ για τον τελευταίο άθλο λοιπόν!
Copyright © Γιώργος Ζώτος All rights reserved, 2023
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Antonio del Pollaiuolo (Ηρακλής και Ύδρα, περίπου 1475)
Η ευθυμογραφική σειρά του Γιώργου Ζώτου Ηρακλής, ο ήρωας της καρδιάς μας δημοσιεύθηκε σε μέρη, κάθε Σάββατο, από τον Ιούλιο του 2023. Όλα άρχισαν εδώ. Συνεχίζεται εδώ
