Ε, καλά τώρα. Η ιδιαίτερη σχέση που έχω με το λογοτεχνικό έγκλημα είναι γνωστή και δη με το αστυνομικό είδος! Με δεδομένη τη συμπάθειά μου στη μάστερ του αστυνομικού Agatha Christie, κάθε φορά που έρχομαι αντιμέτωπη με μία νέα δική της «πρόκληση» έχω γιορτή. Η απόλαυση είναι δεδομένη, ότι θα περάσω πολύ καλά, κάτι σαν αξίωμα. Ο γρίφος ή οι γρίφοι, που θα τριγυρνούν μέσα στις σελίδες και θα εντείνουν το ενδιαφέρον, είναι αναμενόμενα «δαιμόνια», όπως και ο εθισμός που προκαλεί πάντα μία άξια πένα όταν διάφορα ερωτήματα ξεπροβάλλουν αναζητώντας απαντήσεις...
Έχοντας όλα αυτά κατά νου, ενθουσιάζομαι όταν λαμβάνω το θεατρικό της Μάρτυρας κατηγορίας, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Στην υπόθεση, ο Λέναρντ Βόουλ κατηγορείται για τη δολοφονία μιας πλούσιας γηραιάς κυρίας καθώς όλες οι ενδείξεις συνηγορούν εναντίον του. Ο ποινικολόγος Ρόμπαρτς «ποντάρει» στην αθωότητά του όμως τα πάντα θα κριθούν στο δικαστήριο όπου, δυστυχώς, οι μαρτυρίες δεν ευνοούν καθόλου την περίπτωσή του. Μία μόνο μάρτυρας μπορεί να κάνει τη διαφορά, η σύζυγός του.
Ακούγεται λιτή, καθόλα συνηθισμένη, η υπόθεση, όμως όταν έχεις μία Άγκαθα Κρίστι να κρατά τη γραφίδα, τίποτα δεν είναι απλό και τίποτα δεδομένο. Αντιθέτως, τα πάντα βρίσκονται υπό αμφισβήτηση ανά πάσα στιγμή ενώ οι ανατροπές αλλάζουν άρδην το τοπίο.
Πολλές αστυνομικές υποθέσεις –τόσο στο θέατρο όσο και στη μυθοπλασία γενικότερα– ολοκληρώνονται με μία ανατροπή. Εδώ όμως, έχουμε από τη μια τον ορισμό της απόλυτης ανατροπής και από την άλλη πολλαπλές ανατροπές, καθώς ακόμα και οι θύτες με τα θύματα αλλάζουν θέσεις, ενώ η πραγματική ιστορία, η ολοκληρωμένη εικόνα, αποκαλύπτεται μόνο στην τελευταία σελίδα. Το φινάλε δε, θα το χαρακτήριζα ως και σοκαριστικό! Σε κάθε περίπτωση, το μη αναμενόμενο που χαρακτηρίζει τη συγκεκριμένη πένα, στο προκείμενο, έχει την τιμητική του.
Στις εκδόσεις Ψυχογιός θα βρείτε όλα τα βιβλία της Agatha Christie, πολλά εκ των οποίων έχουν σχολιαστεί και στο koukidaki, όπως και παραστάσεις έργων της. Ενδεικτικά: Ο γρίφος του παπουτσιού με την αγκράφα αλλά και ένα αφιέρωμα στην αστυνομική λογοτεχνία.
Το συναρπαστικό αυτό δικαστικό θρίλερ είναι τόσο εθιστικό που διαβάζεται απνευστί και αφήνει άκρως ικανοποιημένο ακόμα και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη. Τώρα αν δεν είστε πολύ του διαβάσματος, αυτή την εποχή, μπορείτε να το παρακολουθήσετε επί σκηνής.
Το σύνολο απογειώνουν οι επάξια σκιαγραφημένοι ήρωες. Άμεσα και με ακρίβεια καταλαβαίνεις τον χαρακτήρα καθενός και, το ακόμα πιο θετικό στοιχείο, παραμένουν έτσι ως το τέλος. Θέλω να πω, δεν αλλάζει προσωπικότητα ο ήρωας επειδή στη συνέχεια της ιστόρησης θ' ανατραπούν τα δεδομένα και από καλός θα εμφανιστεί ως/γίνει κακός ή τ' αντίστροφο –ένα ζήτημα που προσωπικά έχω υπογραμμίσει διαβάζοντας αστυνομικά μυθιστορήματα ή ψυχολογικά θρίλερ ή δικαστικά δράματα όπου η ανατροπή είναι κάτι σύνηθες.
Στα ψιλά γράμματα, δηλαδή πίσω από τα προφανή και ανάμεσα στις αράδες, η Κρίστι αφήνει με τον τρόπο της –όμως εύγλωττα– το σχόλιό της για το αγγλικό νομικό σύστημα, για την αλάνθαστη δικαιοσύνη την οποία αποδομεί γενναία και ευφάνταστα και το ίδιο για οποιοδήποτε άλλο νομικό σύστημα που βασίζεται σε αποδεικτικά στοιχεία, δηλαδή όλα. Μα, μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο; θα ρωτήσει κανείς. Κι όμως! Γίνεται!
Με μία λέξη, υπέροχο!
