Θεέ μου πώς στέρεψαν τα όνειρά μου;
Πώς μάτωσαν τα μάτια μου
απ' την έκρηξη των δακρύων μου;
Πώς κινδυνεύει έτσι η ζωή μου
απ' τη μια άκρη
της καιγόμενης πόλης μου
Σε λίγο το πλοίο της σωτηρίας μου
θα σαλπάρει φορτωμένο ψυχές
γι' άλλους καιρούς,
γι' άλλα λιμάνια
μα στο κατάστρωμα δε μπορώ
να διακρίνω τον εαυτό μου
Τόση ζωή ωραίων χρόνων
θα τη ξοδέψω τώρα
σε μια στιγμή
μέσα σ' ένα λιμάνι που φλέγεται;
Καρδιά μου αποκαμωμένη
απ' τον τόσο όλεθρο
κάνε υπομονή να φθάσουμε
στη μπουκαπόρτα
Από εκεί και πέρα
όλες οι πικρές ρότες θα μοιάζουν
μα τουλάχιστον θα κρατηθώ ζωντανός
κι ένα ολοκαίνουργιο κλαδί θ' ανθίσει
στο ταλαιπωρημένο μου κορμί
🌰
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2023
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο Γιώργου Αναστασιάδη (Δέντρο και δάσος, 2023)