Σε δευτερόλεπτα μαύρισαν απ' τον καπνό τα πάντα,
όταν αλλόκοσμες σκιές έβαλαν φωτιά στην πόλη μας
Πότε περάσαμε κιόλας το κατώφλι της ανυπαρξίας;
Τίποτα δε βρίσκουμε τώρα πια
να ταιριάζει με το είναι μας,
ρούχα, δέρμα, οστά,
Ακόμη και οι αναμνήσεις μας
ανέβηκαν στο επίπεδο
της ακούσιας αλλαγής
Λιώνουν οι δρόμοι καθώς περπατάμε
μέσα στον πυρπολημένο κόσμο μας
ασυνόδευτοι από προσδοκίες και προορισμούς
Χωρίς θέληση μαθαίνουμε ξανά
απ' την αρχή την αλφαβήτα
Όταν φθάσουμε στο τελευταίο γράμμα της,
να το ξέρετε,
Θα έχουμε φύγει
μα σίγουρα θα βρεθεί και για εμάς
κάποιος ουρανός να μας φιλοξενήσει
🌰
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2023
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο Γιώργου Αναστασιάδη (Το τρένο, 2023)
