Το Έρεβος έρχεται να παρασύρει την ψυχή σου, να τη ρουφήξει και να την ξεράσει στα Τάρταρα. Ανοίγοντας αυτό το βιβλίο, χρειάζεται να είσαι έτοιμος να συναντήσεις τα σκοτάδια σου. Μην διστάσεις, όμως, γιατί αυτή η κίνηση θα είναι η λύτρωσή σου.
Η Τάρα σε γραπώνει από τον λαιμό και σε βυθίζει στον κόσμο της απελπισίας, του πόνου και του θρήνου για όσα της στέρησαν τα τέρατα του κόσμου μας. Ενός κόσμου που έχει μάθει να τα θρέφει και να σκύβει το κεφάλι απέναντί τους, υποταγμένος στα χέρια και τις αποφάσεις τους.
Ο Κέλαν, το Έρεβος, σε αρπάζει από τα μαλλιά και σε αναγκάζει να μάθεις τα πάντα γι' αυτόν. Αλλά μη φοβάσαι· τα πελώρια, εβένινα φτερά του έχουν τόσο τη δύναμη να σε σύρουν στην υπόγεια φυλακή του όσο και να σε ανεβάσουν στα ουράνια για να σε ελευθερώσουν από τα γήινα δεσμά σου.
Η συγγραφέας, μέσα από τη συμβολική γραφή της, σε κλείνει στις σελίδες του μυθιστορήματός της και σε μεταφέρει σε ένα σύμπαν ερωτισμού, συγκρούσεων και φαντασίας που σε καθηλώνει. Η πλοκή είναι σταθερή και το πέπλο του μυστηρίου πέφτει αργά, αποκαλύπτοντας τη μία και μοναδική αλήθεια η οποία δένει τους ήρωες αυτής της ιστορίας.
Δοκίμασέ το και δε θα χάσεις. Αντιθέτως, ίσως συμφιλιωθείς με τις σκιές του εαυτού σου.
Καρμέλα μου, καλωσόρισες στο koukidaki.gr! Καταρχάς θα ήθελα να μας συστηθείς και να μας περιγράψεις τον εαυτό σου. Ποια θα έλεγες πως είναι η δύναμή σου και ποια η αδυναμία σου;
Καρμέλα: Καλησπέρα, είμαι η Καρμέλα. Μου αρέσει πια να χρησιμοποιώ μόνο το όνομά μου κι όχι το επίθετο. Ίσως γιατί έτσι αισθάνομαι ότι δεν καθορίζομαι από αυτό. Κάτι που με κάνει να νιώθω πολύ δυνατή, γιατί αποτινάζω το παρελθόν κι όσα με στιγμάτισαν από πάνω μου. Οπότε, είμαι απλά η Καρμέλα. Αδυναμίες έχω ελάχιστες, μάλλον γιατί πολέμησα από νωρίς ό,τι με φόβιζε.
Υπάρχει όμως μια που όσο κι αν θες δεν μπορείς να την εξαλείψεις. Ο φόβος για το παιδί μου. Μόνο αυτό. Όλα τα άλλα, αργά ή γρήγορα, τα αντιμετωπίζεις. Τα χειρίζεσαι, τα βάζεις στα κουτάκια τους.
Πότε άρχισες να ασχολείσαι με τη συγγραφή και τι σε ώθησε να αποτυπώσεις τις τη φαντασία σου στο χαρτί;
Κ.: Άρχισα να γράφω στα 36. Πρώτο μου βιβλίο το «Με τα μάτια της μοίρας». Μέσα σε έναν μήνα, δέκα χιλιάδες αντίτυπα, αλλά για μένα η κάθε του σελίδα ήταν ξορκισμός για όσα αναγκάστηκα να βιώσω σε παιδική ηλικία. Έγραψα... κι όσα έγραψα είπα θα τα πετάξω στη φωτιά. Κι έτσι έκανα. Μόνο που δεν περίμενα η φωτιά αυτή να γίνει παρανάλωμα για μένα την ίδια... Από τότε δεν σταμάτησα ποτέ να γράφω...
Έχοντας διαβάσει αρκετά από τα έργα σου, έχω παρατηρήσει πως μέσα τους κυριαρχούν τα έντονα συναισθήματα και ο ερωτισμός. Εφόσον λοιπόν αγαπώ την ερωτική λογοτεχνία, δεν έχω παρά να σε ρωτήσω, ποια είναι η σχέση σου με τον έρωτα και την περιγραφή του στα βιβλία; Επίσης, τι σημαίνει έρωτας για σένα;
Κ.: Συνήθως τα βιβλία μου ακουμπούσαν κοινωνικά θέματα ή αστυνομική πλοκή, όπως και μεταφυσική αναζήτηση μέσα από τους ήρωες. Τα δύο τελευταία χρόνια έκανα μια μεταστροφή προς την αισθηματική λογοτεχνία. Παρ' όλα αυτά δεν απαρνήθηκα την προηγούμενη γραφή μου. Θεωρώ ότι, τώρα, απλά τη συμπλήρωσα. Ίσως γιατί ήταν ένα κομμάτι που έλειπε στα προηγούμενα βιβλία μου, κάτι που τα καθόριζε ως σκληρά. Η σχέση μου λοιπόν με τον έρωτα, μέσα από τις σελίδες μου, δεν αφορά τα βιώματά μου, αλλά τη φαντασία μου. Όχι την ανάγκη μου γι' αυτόν. Μπορώ να πλάσω τον ήρωά μου έτσι όπως θα τον ήθελα, έτσι όπως θα με γέμιζε εμένα, ή έτσι όπως κρυφά θα τον ήθελαν πολλές γυναίκες. Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορώ να απαρνηθώ τη σκληρότητα στη γραφή μου, επειδή γράφω κάτι πιο ρομαντικό, και να μην ακουμπήσω κοινωνικά θέματα που μας αφορούν...
Τι σε ενέπνευσε να γράψεις το Έρεβος;
Κ.: Ένιωσα ότι ήρθε η ώρα να μιλήσω για τις κακοποιημένες γυναίκες. Όχι για τη στιγμή της κακοποίησης. Όχι! Το μετά είναι το χειρότερο. Το ότι μένεις μισή και δεν ξέρεις τι να κάνεις αυτό το μισό που έχεις απομείνει. Το κρατάς στα χέρια σου κι ενώ θες να το πετάξεις στον Καιάδα, δυστυχώς πρέπει να πορευτείς με αυτό. Ως κακοποιημένη γυναίκα, λοιπόν, φαντάστηκα τι θα προκαλούσε σε εμένα ανακούφιση, τι θα με επούλωνε κυρίως. Πως ένας άντρας θα μπορούσε να κολλήσει μαζί μου. Δεν βρήκα. Έπλασα ένα τέρας. Ένα τέρας σε βιάζει κι από ένα τέρας χρειάζεται να πάρεις πίσω τη χαμένη σου γυναικεία υπόσταση... Έτσι γεννήθηκε ο Έρεβος... Στο σκοτάδι του είσαι συνηθισμένη να υπάρχεις, είναι οικεία η αίσθηση και παύεις να φοβάσαι...
Αν το Έρεβος δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι; Τι γεύση θα είχε; Τι χρώμα, άρωμα και υφή; Τι μουσική θα ήταν;
Κ.: Για μένα τουλάχιστον είναι υπαρκτό κομμάτι μέσα μου το Έρεβος. Γεύση; Πικρή. Χρώμα; Μαύρο. Άρωμα; Αίμα, και το αίμα έχει μια περίεργη υφή που δεν την ξεχνάς. Όσο για μουσική; Πένθιμη...
Αν είχες ένα μαγικό ραβδάκι που κουνώντας το θα έδινες ζωή σε έναν από τους χαρακτήρες του καινούριου σου βιβλίου για να περάσεις ένα εικοσιτετράωρο μαζί του, ποιος θα ήταν αυτός και γιατί;
Κ.: Ο Ζόφος. Ο Ζίβεν δηλαδή. Για να εκδικηθώ; Για να πάρω πίσω το κομμάτι που μου στέρησε;
Κάπου εδώ, γνωρίζοντας ότι δραστηριοποιείσαι και στον χώρο των ηλεκτρονικών εκδόσεων, θα ήθελα να μας δώσεις κάποιες πληροφορίες για το Carmela’s Books και για το πώς οι αναγνώστες μπορούν να προμηθευτούν και να διαβάσουν τα βιβλία που φιλοξενεί ο οίκος σου.
Κ.: Ξεκίνησα το Carmela’s Books κι επένδυσα πραγματικά στη δημιουργία του, θέλοντας να δώσω στους αναγνώστες μου μια πιο σύγχρονη μορφή βιβλίου, με μια μηνιαία ροή που απαιτεί τεράστια προσπάθεια και δουλειά. Το Carmela’s Books δεν φτιάχτηκε για τα βιβλία μου. Φτιάχτηκε με σκοπό να μαζευτούν συγγραφείς που η πένα τους είναι δυνατή, αλλά δεν τους δίνεται η ευκαιρία να εκδώσουν το έργο τους και είτε γράφουν σε ηλεκτρονικές πλατφόρμες χωρίς αντίτιμο της δουλειάς τους, είτε είναι αναγκασμένοι να κάνουν αυτοέκδοση. Φαντάζομαι μια ομάδα από συγγραφείς που θα έδιναν τον καλύτερό τους εαυτό κι αυτό σίγουρα θα έχει αντίκτυπο στο αναγνωστικό κοινό. Επίσης, κάτι που είναι σημαντικό να ειπωθεί είναι ότι στο Carmela’s Books τα βιβλία τα διαβάζεις μέσα στην εφαρμογή. Δεν κατεβαίνουν και δε μοιράζονται σαν ένα απλό pdf, όπως στους άλλους εκδοτικούς.
Ποια η γνώμη σου για το ηλεκτρονικό βιβλίο στην Ελλάδα;
Κ.: Είμαι σίγουρη ότι θα υπάρχει τρομερή εξέλιξη, πιστεύω ακράδαντα ότι είναι το μέλλον στον εκδοτικό τομέα γιατί υπάρχουν πλέον πρακτικά προβλήματα στους εκδοτικούς κι ένα από αυτά είναι το κόστος του χαρτιού. Γι' αυτό και βλέπουμε τόσες αυτοεκδόσεις. Τώρα, το αν είναι σωστό αυτό; Όχι. Δεν γίνεται να πληρώνεις για να σε διαβάσουν. Το θεωρώ τραγικό.
Τέλος, θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας ένα από τα αγαπημένα σου αποσπάσματα, είτε από το Έρεβος είτε από κάποιο άλλο βιβλίο σου;
Κ.:
ΣΚΟΤΩΣΕ ΜΕΤυλιγμένη με μια πετσέτα γύρω μου σαν κουβέρτα, μου ήταν αδύνατον να πάψω τους σπασμούς που ανεξέλεγκτα τράνταζαν το σώμα μου. Κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη κι έψαξα να τον βρω.Το παιδικό ακόμα πρόσωπο ήταν γεμάτο από μώλωπες, σκισίματα και τα χείλη μου ήταν παραμορφωμένα. Αναγνώρισα το είδωλό μου μόνο από τα μάτια μου, που με κοίταζαν άτονα. Πάνω από το φρύδι μου, ένα βαθύ σκίσιμο έχασκε ανοιχτό και ήδη το μπλαβί χρώμα απλωνόταν προς τα κάτω.«Μην κλάψεις. Δεν ήσουν εσύ, άλλη το έζησε» διέταξα τον εαυτό και γραπώθηκα από τον νιπτήρα για να ξεφύγω από τη ζάλη, που με ταλάντεψε. Ένας ψίθυρος ακούστηκε σαν απόηχος του αέρα να φωνάζει το όνομά μου, κι αμέσως η σκέψη μου πήγε στην Ανθούλα και πετάρισα μέσα μου. Πίστεψα, σαν σε μια πλάνη, ότι είναι ακόμα ανάμεσα στους δύο κόσμους και με περίμενε, να πάω μαζί της. Πίστεψα...Ήμουν μια μάζα πόνου που ακόμα δεν μπορούσε να ταξινομήσει τα καινούρια δεδομένα. Το μόνο που ήξερα ήταν ότι τέλευαν οι αντοχές μου. Έτσι σκέφτηκα... έτσι πίστεψα εκείνη τη στιγμή...Παρέμεινα άπνοη, ακούγοντας την καταραμένη νύχτα να φωνάζει με λυγμό συνέχεια το όνομά μου...
Καρμέλα μου, σε ευχαριστώ πολύ για αυτήν την όμορφη συνέντευξη. Πάντα επιτυχίες εύχομαι σε όλους τους τομείς της ζωή σου!
Κ.: Ελένη μου, εγώ σ' ευχαριστώ για την απολαυστική συνέντευξη με τις τόσο προσεγμένες ερωτήσεις, που μου έδωσαν βήμα να μιλήσω ίσως λίγο παραπάνω απ' ό,τι συνήθως.
Οπισθόφυλλο μυθιστορήματος:
Ο θηρευτής των ψυχών.Στο ενδιάμεσο...«Είσαι η εκλεκτή κι εγώ ζω στο ενδιάμεσο, Τάρα. Ένας ζωντανός νεκρός χωρίς ψυχή».«Τότε θα σ' αγαπήσω πιο δυνατά, πιο απόλυτα, ώσπου να μην υπάρχει ενδιάμεσο, να μείνεις κοντά μου, και θ' αγαπάω και για τους δυο μας».«Ό,τι και να γίνει, θα σε ξαναβρώ».«Ό,τι και να γίνει, θα παλέψω μη σε χάσω».«Αυτή η πάλη είναι πέρα από τις ανθρώπινες δυνατότητες, Τάρα».«Αφού λες ότι είμαι η εκλεκτή σου, αυτή που μπορεί να σου δώσει πίσω την ψυχή σου Κέλαν, τότε σε πιστεύω, αγάπη μου. Όσο κι αν κομματιάζομαι από τη σκέψη ότι μπορεί να σε χάσω, θα παλέψω!»«Μόνο μέσα σου υπάρχω, Τάρα».«Στο αίμα μου κυλάς».«Ναι. Κυλάω στο αίμα σου, μην το ξεχάσεις ποτέ!»«Πάψε. Όχι τώρα, όχι ακόμα, δεν είμαι έτοιμη να ακούσω τίποτα μέχρι το ξημέρωμα».«Κράτα με, Τάρα. Κράτα με κι αγάπησέ με, σαν να έρχεται το τέλος μας!»«Όχι!» ούρλιαξα σπαρακτικά. Το θήραμα μέσα μου έγινε θηρευτής του σκότους, που κυνηγούσε πια με έναν και μόνο κανόνα. Για την επιβίωση της ψυχής μου. Και η ψυχή μου ήταν ο Κέλαν, γιατί χωρίς αυτόν αρνιόμουν να υπάρξω σε αυτή ή την επόμενη ζωή.Δε θα επέτρεπα να χαθούμε, να πούμε το τελευταίο αντίο...Με ό,τι μου απέμενε, έπρεπε να τον σώσω...
Η Καρμέλα Κατσαμένη γεννήθηκε το 1966 στην Αθήνα από μητέρα Γαλλίδα και πατέρα Έλληνα. Αποφοίτησε από Ανώτατη Σχολή Λογιστικής στη Γαλλία, όπου και εργάστηκε ως το 1992 ως υπεύθυνη ισολογισμών και οικονομικών δεδομένων. Ταυτόχρονα παρακολούθησε ειδικά σεμινάρια πρακτικής παραψυχολογίας και μεταφυσικών επιστημών σε πολλές χώρες. Η έρευνά της επικεντρώθηκε στην τηλεπαθητική και τηλεμαγνητική ικανότητα του ανθρώπου. Κατοικεί στην Αθήνα και ασχολείται με την κατασκευή πορσελάνινων προσωπείων και τη ζωγραφική πάνω σε κορμούς δέντρων. Τα έργα της έχουν παρουσιαστεί σε πολλές εκθέσεις.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
