Γιάννη Σμίχελη
16.
Μπάμπης: Γεια, είμαστε ο Μπάμπης κι ο καράφλας, εννοώ είναι ο Πασχάλης αλλά έχει ξεχάσει τ' όνομά του είναι στη φαλάκρα του δοσμένος οπότε καταλαβαίνεις... Σ' έχει ενημερώσει ο Κώστας, έτσι δεν είναι;
Μίλτος: Πώς, πώς! Εγώ είμαι ο Μίλτος, θα μείνετε επάνω, ελάτε να σας δείξω... Όπως βλέπετε δεν έχει τίποτα, θα πρέπει να βολευτείτε με δικά σας πράγματα, 500 ευρώ το μήνα.
Πασχάλης: Τι;
Μίλτος: Πέντε κατασταρικάκια θα μου πληρώνετε, δεν είναι πολλά για τέτοιο σπίτι, σε τόσο κεντρική θέση. Έχει και έξοδα συντήρησης, φως, νερό, τηλέφωνο, την εφορία του και τα έξοδα ανακαίνισης.
Μίλτος: Ξέρω, ξέρω, αλλά εσείς έχετε κάποια φράγκα έτσι δεν είναι; Ή θα πάρετε την απόζημίωσή σας, ε; Και απ' ό,τι βλέπω είστε γεροί οπότε μπορείτε να βρείτε δουλειά εύκολα αλλά αν ζοριζόσαστε μπορείτε να μου κάνετε μερεμέτια και να μην πληρώνετε ενοίκιο, να μου αδειάσετε και καθαρίσετε την αποθήκη, να σκούπιζετε και σφουγγαρίζετε τις σκάλες, να μου βάψετε και τα δύο διαμερίσματα, να μου κάνετε ψώνια, να φροντίζετε τη μητέρα μου που 'ναι κατάκοιτη, εεε, μια γριά γυναίκα είναι, δεν έχει και πολλές απαιτήσεις, είναι μωρέ μονάχα λίγο υπέρβαρη και δυσκίνητη. Αυτά. Τι λέτε;
Μπάμπης: Οκ, θα τα βρούμε, αρκεί να μας κάνεις συμβόλαιο. Έτσι δεν είναι; Θα υπογράψουμε ένα , ε;
Μίλτος: Εεε, μομουουου... Τότε θα πρέπει να βάλουμε πιο ψηλό ενοίκιο, γιατί θα καταβάλω φόρο ενοικίασης. Που σημαίνει 850 ευρώ.
Μπάμπης: Ρε φίλε, για μισό λεπτό. Μια εξυπηρέτηση σου ζητήσαμε και συ πας να βγάλεις απ' την μύγα ξύγκι.
Μίλτος: Κοίτα, εδώ σφάλλεις, Μπά... μπη δεν σε... λένε; Επειδή είστε πατριωτάκια σας βοηθάω. Κανονικά θα το ενοικίαζα το σπίτι 1200 με 1500 ευρώ οπότε σας κάνω μεγάλη εξυπηρέτηση. Διαλέγετε ανάμεσα στα 500 κι αδήλωτα ή 850 και δηλωμένα και η βοήθεια στα οικιακά θα σας διευκολύνει να μην πληρώνετε πολλά μετρητά.
Μπάμπης: Κα...λα... πα...τρι..ώ..τη. Σύμφωνοι. 850 και συμβόλαιο.
Κ
Μπάμπης (ο αλλιώτικος):
Γυρνάω σε σένα ξανά και ξανά
χίλιες φορές στο μεγάλο λάθος
π' αγαπώ
σαν τον φάρο στη ζωή μου στέκεις
και τα καράβια με περιφέρουν
εδώ εκεί και παραπέρα
ώσπου όλα να φαίνονται ίδια
και συ να ζωντανεύεις περισσότερο
κι ας είσαι μιαν ανάμνηση της γυναίκας
που τόσο πολύ πόθησα
η οπτασία σου είναι πιο δυνατή
στον καθημερινό επαναλαμβανόμενο
εξαναγκασμό του μετανάστη
που φθίνει η κουλτούρα του
δίχως μια νέα ν' αποκτά
και τελικά ο χώρος εργασίας του
τα περίπου 50 τετραγωνικά που κινείται
γίνεται κι η μοναδική πηγή των βιωμάτων του.
Κουρελιασμένος στη γωνιά
δίχως ελεύθερο χρόνο
δίχως εναλλαγή παραστάσεων
να αλλάζω τοίχους και σημάδια
προς παρατήρηση
με λιγοστές κουβέντες να ψελλίζω
της ξένης γλώσσας για επαγγελματική συνεννόηση
Έρχεται η οπτασία σου πιο ζωντανή από εσένα την ίδια ζωντανή
Και με κρατά κι εμένα ζωντανό
έστω και με κατάθλιψη
Κι αυτή μια διέξοδο είναι
Κι ας το λένε απελπισία
τουλάχιστον είναι με περιεχόμενο
Πασχάλης: Μπάμπη, τα έχω παίξει, εσύ βολεύτηκες, βρήκες αυτή τη δουλίτσα, δεν λέω, κουβαλάς δέματα στο ταχυδρομείο 7 ώρες την ημέρα, αλλά τώρα έχεις χρόνο να διαβάσεις για τη γλώσσα.
Μπάμπης: Όταν σου έλεγα καράφλα πιάσε το βιβλιαράκι και μάθε αυτές τις 100 γαμημένες φράσεις τα 50 ρήματα και τους βασικούς διαλόγους στην καθημερινότητα εσύ χτένιζες τη χωρίστρα σου κι έκανες πλεξούδες τη μαλλούρα σου.
Πασχάλης: Άσε το δούλεμα ρε μαλάκα, έχω πήξει με την αφεντιά του κάθε πρωί, πατριώτη και πατριωτάκι και κουραφέξαλα, μπορείς να μου κάνεις αυτή την μικρή δουλίτσα, μπορείς να μου κάνεις μια τόσο μικρούλα εξυπηρέτηση και μου δείχνει το νύχι του μεσαίου του δαχτύλου, μπορείς μωρέ να με βοηθήσεις σε κάτι σε παρακαλώ δεν αντέχω άλλο ρε, πότε να βρω ελεύθερο χρόνο να μάθω τη γλώσσα, μου λες πότε; Πάω στο εστιατόριο 3 μέρες την εβδομάδα, 3 ώρες την φορά, για 150 ευρώ και τις υπόλοιπες κάνω τα θελήματα του μαλάκα. Μπορείς σε παρακαλώ ένα θεληματάκι, να τόσο δω μικρούτσικο και μου δείχνει το μεσαίο δάχτυλο και θέλω να του σπάσω τα μούτρα, αλλά συγκρατιέμαι γιατί θα μας στείλει την αστυνομία.
(Ντριν, ντριν, ντριιιιιιιιιιιν)
Πασχάλης: Τον ακούς. Είναι το χτύπημά του, τρεις φορές πάντα και το τρίτο κουδούνισμα μακρύτερο απ' τ' άλλα.
Μίλτος: Γεια σας, ρε πατριωτάκια, να περάσω;
Πασχάλης: Πέρνα.
Μίλτος: Ευχαριστώ. Η μητερούλα μου χρειάζεται βοήθεια. Θα πρέπει να την πάω στο γιατρό και γι' αυτό θέλω να την ντύσω και να την βάλω στο καρότσι. Μπορείτε σας παρακαλώ να με βοηθήσετε;
Μπάμπης: Εεεερχόμαστε και οι δύο.
...
Μίλτος: Μπράβο, την ντύσαμε. Μαμά με ακούς; Ε, μαμά, με ακούς; Εεε, ααα μπράβο, λοιπόν θα... σε... πά...ω... στον... για...τρό. Ελάτε παιδιά να την σηκώσουμε. Ένα, δύο... τρίαααα. Έτσι μπράβο. Αααχ Η ΜΕΣΗ ΜΟΥ, ΑΑΑΧΧΧ, ΛΟΥΜΠΑΚΟ ΕΠΑΘΑ ΒΟΗΘΕΙΑ!
Μπάμπης: Ηρέμησε, οκ. Κάτσε και θα σε βοηθήσουμε. Θα πάμε εμείς την μάνα σου στο γιατρό και εσένα αλλά θα μας χαρίσεις το επόμενο ενοίκιο. Είπαμε να σε βοηθήσουμε όχι και τα αβγά σου να κλωσήσουμε. Μόνο κορδέλες στα μαλλιά που δεν έχει ο καράφλας και τη μπροστομούνα δεν φορά ο κακομοίρης. Τώρα θα πρέπει να σε νταντεύουμε, κόψε απόδειξη και για τον επόμενο μήνα αλλιώς δεν κάνουμε τίποτα. Τώρα!
Πασχάλης: Δυστυχώς, μόνο έτσι καταλαβαίνει αυτός. Με το φιλότιμο είναι τσακωμένος από τότε που γεννήθηκε.
Copyright © Γιάννης Σμίχελης All rights reserved, 2023
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Giovanni Giacometti (Still life on a chair, 1927)
Το θεατρικό του Γιάννη Σμίχελη Δάφνες του Δαφνιού δημοσιεύθηκε στο koukidaki από τον Αύγουστο του 2023, κάθε Πέμπτη, σε δεκαοχτώ μέρη. Το θεατρικό ξεκινάει από εδώ. Συνεχίζεται εδώ
