Εσύ που περπατάς ξεδιάντροπα
στ' ακροκέραμα των ενυπνίων μου
τις ώρες του απομεσήμερου,
τις ώρες της βροχής,
μπες άφοβα στην πολιτεία
του μυαλού μου
Χάιδεψε τις κατοικίδιες σκέψεις μου
Ήσυχα όμως, γιατί έτσι όπως βαδίζεις
με τα βαριά σου βήματα,
θα ταράξεις τους απροστάτευτους
συλλογισμούς μου
Σε περιμένω να ξεθάψεις τη φωνή μου
Θα υποφέρεις με τον πόνο μου,
όσο με τα στοιβαγμένα
σκουπίδια στο δρόμο
Μα μη διστάζεις!
Το πιο γλυκό τραγούδι μου θα στο φυλάξω
για την πιο μεγάλη στιγμή της θλίψης σου
Φέρε μου το ανέσπερο φως του Επιταφίου
Με την αγάπη σου να το συνοδέψεις
μέχρι την άκρη του λεηλατημένου κήπου
των ονείρων και της μνήμης
των πυρπολημένων και αξέχαστων
πατρίδων μου
🌰
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2023
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο Γιώργου Αναστασιάδη (Πράσινο πάνω στο μαύρο, 2023)
