Τα βόδια του Γηρυόνη (παρτ του)
Γιώργου Ζώτου
Συνεχίζοντας το ταξίδι του για την Ερύθεια και την ολοκλήρωση του δέκατου άθλου του, ο ήρωας της καρδιάς μας, αφού πένθησε την αγαπημένη του Πυρήνη φτιάχνοντας τα Πυρηναία, κατηφόρισε προς τη Νότια Ισπανία όπου βρήκε μπροστά του ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο! Ένα ολόκληρο βουνό! Τον Άτλαντα!
Θα μου πείτε εδώ από τον θρήνο του έφτιαξε ολόκληρη οροσειρά, δεν μπορούσε να γκρεμίσει ένα βουνό;
Ε, αυτό έκανε!
Ίσως και να σκέφτηκε με το φτωχό του μυαλουδάκι να φέρει σε μια ισορροπία την Ισπανία –φτιάχνω βουνό βόρεια, γκρεμίζω βουνό νότια– οπότε ρίχνει μια ροπαλιά και σκίζει το βουνό στη μέση δημιουργώντας το στενό του Γιβραλτάρ και ενώνοντας έτσι για πρώτη φορά τον Ατλαντικό με τη Μεσόγειο. Τα δύο πέτρινα εξογκώματα που μείνανε όρθια, δεξιά και αριστερά, ένα στην Ευρώπη και ένα στην Ασία, ονομάστηκαν Ηράκλειες στήλες.
Κάπου εκεί όμως τερμάτιζε ο κόσμος όπως τον ήξεραν τότε.
Δις ιζ δι εντ!
Είχε πιάσει και μια αφόρητη ζέστη, σερνόταν το καμάρι μας μέσα στην έρημο μέχρι που άρχισε να του σαλεύει. Και σε μια φάση γυρίζει το τόξο του προς τα πάνω, σημαδεύει τον ήλιο απειλώντας τον ότι θα τον σκοτώσει για να σταματήσει να τον καίει!
Τον θεό Ήλιο!
Στις ταινίες συνήθως μετά από αυτό ο πρωταγωνιστής καταρρέει και αρχίζει να βλέπει οάσεις με γαλάζιες λίμνες και ημίγυμνες γυναίκες που του προσφέρουν παγωμένη μπίρα.
Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με τον Ηρακλή και μόλις ο θεός Ήλιος είδε την κίνηση με το τόξο έκλασε μέντες και κρύφτηκε πίσω από κάτι σύννεφα.
Ο ίδιος ο Ήλιος βέβαια ποτέ δεν παραδέχτηκε ότι φάνηκε δειλός αλλά ότι θαύμασε την παλικαριά του Ηρακλή κι απλώς τον δρόσισε μια στάλα. Κι έπειτα του έδωσε κι ένα χρυσό κύπελλο για να μπει μέσα, να περάσει τον Ατλαντικό για να φτάσει στην Ερύθεια.
Φτάνοντας στην Ερύθεια πρώτος τον μυρίστηκε ο σκύλος Όρθρος που όρμησε πάνω του αλλά Ηρακλής ζύγισε το ρόπαλό του και χραπ! Τον πέτυχε στΑ δόξα πατρί ΚΑΙ τα δύο με μία και μόνο ροπαλιά!
Να ζήσουμε να το θυμόμαστε το δικέφαλο πετ.
Μετά του επιτέθηκε ο Ευρυτίωνας, άλλος μπούφος αυτός, αντί να το βάλει στα πόδια πήγε να το παίξει μάγκας. Όπως καταλαβαίνετε, δόξα πατρί...
Να ζήσουμε να το θυμόμαστε κι αυτόν.
Τελευταίος και καταϊδρωμένος ο τρισώματος γίγαντας που παρά τα έξι ποδάρια ήταν πιο αργός κι απ' το ριπλέι. Μόλις τον είδε από μακριά ο Ηρακλής έβγαλε το τόξο του, βούτηξε ένα βέλος στο αίμα της Λερναίας Ύδρας, τσουφ...
Να ζήσουμε να τον θυμόμαστε και τον Γηρυόνη με τα βόδια του. Ο μύθος λέει ότι εκεί που έπεσε νεκρός από το αίμα του φύτρωσε μια κερασιά η οποία έβγαζε κεράσια χωρίς κουκούτσια!
Τι να απόγινε αυτή η κερασιά κανείς δεν έμαθε. Μάλλον δεν είχε τρόπο να αναπαραχθεί...
Κρίμα, πολύ κρίμα...
Στο θέμα μας όμως.
Φορτώνει ο Ηρακλής τα βόδια στο κύπελλο-φέρι μποτ του θεού Ήλιου, δίνει εντολή για Μυκήνες, όμως ο καπετάνιος του λέει ότι το μόνο δρομολόγιο που γνώριζε ήταν το Ερύθεια - Νότια Ισπανία.
Τι να κάνει ο λεβέντης μας, ξεφορτώνει τα βόδια στο λιμάνι της Ταρτησσού και παίρνει τον δρόμο του γυρισμού.
Όμως τίποτα δεν είχε τελειώσει ακόμα! Εδώ ακριβώς φάνηκε η μπαγαποντιά του Ευρυσθέα διότι πόσο εύκολο είναι να κουμαντάρεις στην Μεσόγειο ένα μάτσο βόδια έστω κι αν σε λένε Ηρακλή;
Και χωρίς ένα τσομπανόσκυλο έστω και δικέφαλο...
Νέες περιπέτειες για τον ήρωα της καρδιάς μας που θα τις δούμε την επόμενη εβδομάδα.
Copyright © Γιώργος Ζώτος All rights reserved, 2023
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Antonio del Pollaiuolo (Ηρακλής και Ύδρα, περίπου 1475)
Η ευθυμογραφική σειρά του Γιώργου Ζώτου Ηρακλής, ο ήρωας της καρδιάς μας δημοσιεύθηκε σε μέρη, κάθε Σάββατο, από τον Ιούλιο του 2023. Όλα άρχισαν εδώ. Και συνεχίζονται εδώ
