koukidaki: Το σπίτι με τα δώρα

Αντώνη και Κωνσταντίνου Κούφαλη

Η Εταιρεία Τεχνών Πειραιά «ΕΝΤΡΟΠΙΑ» παρουσιάζει από τη Δευτέρα 5 Φεβρουαρίου 2024 το έργο των Αντώνη και Κωνσταντίνου Κούφαλη Το σπίτι με τα δώρα, σε σκηνοθεσία Λευτέρη Παπακώστα, στο θέατρο Χώρος.

Τρεις γυναίκες, η Ελένη, η Βασιλική και η Ιωάννα, αφηγούνται τα τραύματά τους. Η πρώτη κουβαλάει την προσωπική της τραγωδία πάνω σ' ένα τενεκεδένιο νύχι που φύτρωσε στη θέση του παλιού που μαύρισε κι έπεσε. Το νύχι αυτό είναι η πανοπλία, η άμυνά της. Αυτό θα την καθορίσει, αυτό θα δώσει τη λύση... Η Βασιλική ζει σ' ένα σπίτι απ' όπου απουσιάζει ο αέρας. Παιδί δύο προβληματικών γονιών, θα πάρει τη ζωή στα χέρια της όταν διαπιστώσει πως η ανήλικη κόρη της βιώνει τη δική της τραγωδία με δέλεαρ μια κούκλα... Η Ιωάννα είναι μια έφηβη που γεννήθηκε άνδρας σ' ένα γυναικείο κορμί. Σύντομα θα απεκδυθεί τη γυναικεία φύση της όταν, ντυμένη αγόρι, θα γίνει το αντικείμενο του πόθου μιας συνομήλικής της. Η κατάληξη θα είναι τραγική.

Το έργο τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Θεάτρου 2001.

Σημείωμα των συγγραφέων:

Γυναικείες αποσκευές:
Οι τρεις ηρωίδες του έργου μεταφέρουν τις αποσκευές τους και τις ανοίγουν μπροστά στον θεατή. Έχουν μέσα τραύματα ανεπούλωτα, ιστορίες ανείπωτες, μνήμες που θέλουν να ξεχάσουν, αναιρέσεις και διαψεύσεις, πίκρες, κομμάτια από ζωές άλλων που ονειρεύτηκαν αλλά δεν πρόλαβαν να χαρούν. Είναι ευάλωτες και αποφασισμένες να βιώσουν αυτό που τους δωρήθηκε, πληρώνοντας τελικά το κόστος των επιλογών τους που υπερβαίνει το μέτρο και τον κανόνα.
Ένα τενεκεδένιο νύχι, μια αλλόκοτη κούκλα, ένα μαχαίρι είναι τα δώρα-όπλα στη μάχη της δικαίωσης, της λύτρωσης και της θυσίας. Είναι γυναίκες που υπήρξαν και υπάρχουν σε Αθήνα και περιφέρεια, σε πόλεις και χωριά, προσδιορίζοντας τον τόπο του προσωπικού τους μαρτυρίου ανάμεσα σε δωμάτια χωρίς στίγμα, χώρους εργασίας που στάζουν αλατόνερο, δημόσια ουρητήρια και αποκαρδιωτικά ψυχικά τοπία.
Τις αγαπήσαμε και τις φροντίσαμε αλλά μας εγκλώβισαν και μας τρόμαξαν. Κι όλη αυτή η επώδυνη πορεία για την αλήθεια τους έγινε για μας ένα μεγάλο βήμα προς την αυτογνωσία και την κάθαρση.

Σημείωμα σκηνοθέτη:

«...να φοβάσαι όταν δεν πονάς. Ο πόνος δεν είναι σύμπτωμα, είναι η αρχή της γιατρειάς...» (απόσπασμα από «Το σπίτι με τα δώρα»)
Το σπίτι με τα δώρα» ένα έργο σκληρό, ένα έργο αληθινό, ένα έργο ενδοσκόπησης της οικογένειας, της οικογένειας που υπάρχει και τρομάζει την κοινωνία, την κοινωνία που αδιαφορεί και ανέχεται αυτή τη σκληρότητα. Ένα έργο ρεαλιστικό που αγγίζει τα όρια της ποίησης. Προσπαθώντας να βρούμε αυτή τη συνδετική τομή ρεαλισμού και ποίησης, δοκιμάζουμε να ανιχνεύσουμε υποκριτικούς κώδικες που συνδέουν αυτά τα δύο πεδία. Το λιτό και «σκληρό» σκηνικό επηρεασμένο από την μεσαιωνική βιαιότητα σε συνδυασμό με τη χρήση ζωντανής μουσικής δημιουργούν ένα δυστοπικό οικογενειακό περιβάλλον που διαπερνά την ελληνική κοινωνία. Το θέατρο οφείλει να ενοχλεί, να τροποποιεί και να αλλάζει τον κόσμο· ως εκφραστές αυτής της σκέψης... εμπρός για την εξέλιξή μας.

Ταυτότητα:

Σκηνοθεσία: Λευτέρης Παπακώστας

Πρωτότυπη μουσική: Ανθή Γουρουντή

Σκηνική εγκατάσταση / κατασκευή: Λευτέρης Παπακώστας, Μαρίνα Μηλιάρη

Κοστούμια / σκηνικά αντικείμενα: Σπύρος Γκέκας

Φωτισμοί / Φωτογραφίες: Παύλος Μαυρίδης

Υπεύθυνη παραγωγής: Πασχαλιά Σιγγίκου

Διαχείριση social media: Εύη Αγγελίνου

Hair stylist / make up artist (φωτογράφισης): Βίκυ Χατζή

Επικοινωνία: Αντώνης Κοκολάκης

Παραγωγή: ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΕΧΝΩΝ ΠΕΙΡΑΙΑ «ΕΝΤΡΟΠΙΑ»

Παίζουν: