Πριν αρχίσω να καταγράφω την παρουσίασή μου για το βιβλίο, σας οφείλω λίγες γραμμές σχετικά με την αλεξιθυμία, μιας και στο παιδικό βιβλίο ο κεντρικός ήρωας είναι πάσχων. Αλεξιθυμία λοιπόν, ή ανικανότητα αναγνώρισης και έκφρασης των συναισθημάτων ενός ανθρώπου, είναι μια ψυχική διαταραχή, η οποία περιγράφηκε για πρώτη φορά ιατρικά το 1970. Λόγω της εκ γενετής μικρής αμυγδαλής, οι πάσχοντες δεν μπορούν να αναγνωρίσουν και να εκφράσουν συναισθήματα όπως ο φόβος ή το άγχος.
Με αυτό το χαρακτηριστικό στην φαρέτρα του ο Σον Γιάντζε, ο οποίος έμελλε να ήταν το αποτέλεσμα ενός νεανικού έρωτα, ζει με τη μητέρα και τη γιαγιά του στην Κορέα.
Ένα εκ των πραγμάτων διαφορετικό παιδί, που η μητέρα του κάνει υπεράνθρωπες προσπάθειες για να τον μάθει πώς να αντιδρά και του επεξηγεί όλα όσα του είναι παντελώς άγνωστα, προσπαθεί να αντιληφθεί την κατάστασή του, αλλά δεν είναι σε θέση.
Πηγαίνει στο σχολείο, δέχεται αβίαστα άσχημες συμπεριφορές από τους συμμαθητές του και αφουγκράζεται όσο μπορεί την όμορφη και επιθετική μητέρα του, την άφθαρτη κυρία να αντιμάχεται με τη δική της μητέρα, υπερασπιζόμενη τη ζωή και τις επιλογές της.
Ο μικρός μας φίλος δεν ξέρει τι είναι συναίσθημα, δεν χαμογελά, δεν μπορεί να καταλάβει τους ανθρώπους που κλαίνε, δεν ξέρει πώς να αισθανθεί τη χαρά, την αγάπη, τη λύπη ή τον φόβο και όσο κι αν φαίνεται αλλόκοτο ή διαφορετικό είναι η ρεαλιστική του πραγματικότητα.
Το νεκρό παιδί ενός καταστηματάρχη, η έλλειψη αντίδρασης στη θέα του αίματος, το βιβλιοπωλείο με τα μεταχειρισμένα βιβλία, το παιχνίδι των ανθρώπινων συναισθημάτων, η εφαρμογή «κουβέντα με το τηλέφωνο» και η αποτρόπαιη δολοφονία την ημέρα των γενεθλίων του μπροστά στα ήρεμα μάτια του, είναι οι πρώτες καταγραφές με τις οποίες θα έρθει αντιμέτωπος ο αναγνώστης και θα προσπαθήσει να γίνει σύμμαχος ενός τόσο διαφορετικού και παρεξηγημένου παιδιού.
Οι άνθρωποι είναι προϊόν της εκπαίδευσής τους...
Ο Δρ Σιμ, ιδιοκτήτης του κτηρίου που μένει ο Γιάντζε και η πρόταση που του παραθέτει, το βιβλίο της μαμάς του Ντέμιαν που η αξία του είναι ανεκτίμητη, ο κύριος Γιαν Κουόνχο και η πρότασή του να παραστήσει για λίγο τον γιο του, ο Γκον ή Γιαν Λίσου, ο νέος συμμαθητής που έρχεται στην τάξη, η κακή συμπεριφορά και οι μηχανορραφίες του έναντι του Γιάντζε, ένα αγενέστατο περιστατικό σε πιτσαρία και η ιστορία του δρ Σιμ πριν ανοίξει το αρτοποιείο του, φορτίζουν τον αναγνώστη και τον τροφοδοτούν αγωνία για την εξέλιξη της ιστορίας αλλά και τη συνέχεια της ζωής του Γιάντζε.
Θα διαβάσουμε για ένα πείραμα με πεταλούδα, για την αποτυχημένη προσπάθεια του Γκον να βοηθήσει τον πλέον φίλο του να αισθανθεί, για τις ερωτήσεις που γεννιούνται σχετικά με την αγάπη, για τη διαφορετική, ήρεμη και συνάμα ώριμη Ντόρα που ο στίβος είναι όλη της η ζωή, αλλά και για τη δύναμη του έρωτα και το δωμάτιο στο κοινόβιο διαμέρισμα.
Το να είσαι κανονικός είναι το δυσκολότερο πράγμα για να το επιτύχεις.
Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση, για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο της Γουον-πιένγκ Σον, ένα μικρό βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:
Θα σε αγαπώ.Ακόμα κι αν δεν μπορέσω ποτέ να μάθω αν η αγάπη μου είναι αμαρτία ή δηλητήριο ή μέλι, δε θα σταματήσω αυτό το ταξίδι τού να σε αγαπώ...
Η συζήτηση με τη μαμά μετά από μήνες σιωπής, η δύναμη της συγγνώμης αλλά και η αναγκαιότητά της και το περιστατικό που θα αλλάξει για πάντα τη συνθήκη της ζωής του Γιάντζε, κάνουν τόσο δυνατή τη συνέχεια της ιστορίας μας, που δε βάζει ο νους σας.
Πολλές φορές μπορούν να ανατραπούν τα μη αναστρέψιμα, να αλλάξουν άρδην οι στάσιμες καταστάσεις και να φανεί μέσα στο σκοτάδι μια μικρή ηλιαχτίδα φωτός. Όλα αλλάζουν αν τα πιστέψουμε, αν τα προσπαθήσουμε, αν τα τροφοδοτήσουμε με τη δύναμη της αγάπης που δεν υπάρχει μεγαλύτερη!
Μην την υποτιμάτε. Αγκαλιάστε την, καλλιεργήστε την και προετοιμαστείτε να δείτε τα θεαματικά της αποτελέσματα έστω κι αν αυτά είναι βραδέως κινούμενα. Υπομονή και όλα μπορούν να αλλάξουν...
Η Γουον-πιένγκ Σον γεννήθηκε το 1979. Σπούδασε κοινωνικές σπουδές και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Σογκάνγκ και σκηνοθεσία στην Κορεάτικη Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών. Κέρδισε το Βραβείο Κριτικής Κινηματογράφου του 6ου Cine21 το 2001. Το σενάριο της ταινίας της I Believe In the Moment κέρδισε το Βραβείο Συγγραφέων Επιστημονικής Φαντασίας το 2006. Επίσης έγραψε και σκηνοθέτησε αρκετές ταινίες μικρού μήκους, όπως τις Oooh You Make Me Sick (2005), και A Two-way Monologue (2007). Έκανε το λογοτεχνικό της ντεμπούτο το 2017, όταν το πρώτο της πλήρες μυθιστόρημα, με τίτλο Το αγόρι που δεν ήξερε τι θα πει φόβος κέρδισε το Βραβείο Νεανικού Μυθιστορήματος Τσανγκμπάι, συγκεντρώνοντας αμέσως διθυραμβικές αντιδράσεις από τους αναγνώστες. Ως αφηγήτρια νέας γενιάς, έγραψε το επόμενο πλήρες μυθιστόρημά της Γεννημένος το 1988, το οποίο κέρδισε το Λογοτεχνικό Βραβείο Ειρήνης Jeju 4.3. Δραστηριοποιείται τόσο στην κινηματογραφική όσο και στη λογοτεχνική σκηνή ως σκηνοθέτης, σεναριογράφος και μυθιστοριογράφος.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιβίσκος.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
