Πώς προέκυψε η συγγραφή στη ζωή σας;
Χάρης Βασιλάκος: Συνηθίζω να λέω ότι κάθε όνειρο θέλει τον χρόνο του. Εκείνο οφείλει να ωριμάσει κι εσύ πρέπει να διαμορφώσεις τη συνθήκη για να το καλωσορίσεις. Πάντα κάτι υπήρχε σε ένα τετράδιο από τα πρώτα εφηβικά μου χρόνια και όλο αυτό απέκτησε έναν πιο συντονισμένο χαρακτήρα στην καθημερινότητά μου, οδηγώντας με, βήμα βήμα, στην πρώτη έκδοση το 2017. Ήθελε κι αυτό την ώρα του, όπως όλα. Αισθάνομαι πια ότι με το γράψιμο βελτιώνω τη σχέση με τον εαυτό μου. Με μαθαίνει να αγαπάω τη διαδικασία και συνειδητοποιώ ότι για να του «επιβληθώ», απαγορεύεται να βγαίνω από τη γραμμή μου.
Το βιβλίο σας Omerta: Ο νόμος της σιωπής είναι το τρίτο κατά σειρά βιβλίο σας, το οποίο έχει αστυνομική χροιά, πλοκή και ο νόμος της σιωπής κατέχει βαρύγδουπη αξία. Μιλήστε μας γι' αυτή τη σύλληψη.
Χ.Β.: Το «Omerta: Ο νόμος της σιωπής», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή, ήρθε ως συνέχεια του «Εκεί που πετάει ο νους» και της «Κλεψύδρας». Καταπιάνεται με το θέμα της ηθικής, την οποία επεδίωξα να αντιπαραβάλω με την ανηθικότητα, αξιοποιώντας ως «όχημα» τη Μαφία. Το Παλέρμο, το Μοντεπουλτσιάνο και οι αμπελώνες ευρύτερα της Τοσκάνης αποτέλεσαν ένα πολύ ενδιαφέρον φόντο, για να σκιαγραφηθούν οι θηριώδεις παθογένειες της σύγχρονης εποχής όπως η ανθρωποφαγία, η καχυποψία, αλλά και η αδυναμία σύνδεσης με τον εαυτό μας και τους γύρω μας. Πρόκειται για ένα λογοτεχνικό θρίλερ δράσης με μία ακραία ερωτική ιστορία, όπου τα όρια ανάμεσα στο δίκαιο και το άδικο παραμένουν δυσδιάκριτα.
Ο νόμος της σιωπής στις μέρες μας έχει αξία και αν ναι, με τι πρόσημο;
Χ.Β.: Προσωπικά, καμία αξία δεν αναγνωρίζω στον νόμο της σιωπής. Το υγιές είναι να μοιράζεσαι και όχι να απλώνεις συρματοπλέγματα γύρω σου. Νιώθω συχνά ότι φορτώνουμε τον εαυτό μας με ερωτήσεις που δεν έχουν απάντηση και αυτό μας εμποδίζει να εξελιχθούμε και να σταθούμε στην προοπτική. Φυσικά, χρειάζεται αυτοπεποίθηση να ζυγιστείς με τους φόβους σου, αλλά κι αυτό έρχεται με τα χιλιόμετρα που μετράει κανείς. Όπως και να έχει, όλοι χρειάζονται ώθηση για να πάνε παρακάτω και σίγουρα, αυτό έρχεται μόνο με το μοίρασμα και όχι με τη σιωπή.
Μαφία, ανοιχτές παλιές πληγές που ακόμη αιμορραγούν, μυστικά. Μπορούν να μείνουν κρυμμένα για πάντα τα μυστικά που στοιχειώνουν τις ζωές κάποιων ανθρώπων;
Χ.Β.: Μεγαλώνοντας, συνειδητοποιώ ότι κουβαλάμε μέσα μας πολλές ματαιώσεις. Κρυβόμαστε πίσω από τη βιτρίνα της «τελειότητας», αντί να μοιραστούμε την αλήθεια μας. Παλεύουμε να κρατήσουμε μυστικά, αρνούμενοι να αναλάβουμε την ευθύνη μας και να κάνουμε την προσωπική μας υπέρβαση. Δυσκολευόμαστε να αποδεχτούμε πως ό,τι βγαίνει από μέσα μας δεν είναι ποτέ κακό. Και τελικά, όσο εμείς κρατάμε αντίσταση τόσο η πραγματικότητα φροντίζει να μας εκθέτει. Το μάθημα που έχω πάρει, στα σχεδόν 40 χρόνια της ζωής μου, είναι ότι νομοτελειακά, αργά ή γρήγορα, όλα έρχονται στο φως και αυτή η διαπίστωση είναι λυτρωτική.
Η εκδίκηση, είναι ένα ακόμη χαρακτηριστικό που θίγετε στο βιβλίο σας. Θεωρώ πως είναι ψυχοφθόρα, βαρίδι στη ζωή και ανασταλτικός παράγοντας για την εξέλιξη του ανθρώπου. Αυτός που τελικά παίρνει εκδίκηση είτε για λογαριασμό του είτε για λογαριασμό των προγόνων του, με τι γνώμονα πράττει;
Χ.Β.: Αισθάνομαι ότι σε τέτοιες ερωτήσεις η απάντηση δεν μπορεί να είναι γενικευτική. Ωστόσο, αυτό που σκέφτομαι είναι ότι η εκδίκηση δεν μπορεί παρά να ανήκει στη σκοτεινή πλευρά της ψυχής μας. Καμία λογική δεν αναγνωρίζω σε αυτή τη ανάγκη, όποιο κι αν είναι το κίνητρο. Οι εποχές είναι άγριες, γύρω «πέφτουν κορμιά» και σίγουρα, το να λειτουργούμε μόνο με το θυμικό μάς εξισώνει με πρωτόγονα όντα. Άλλωστε, αν κάνουμε ένα βήμα πίσω, πάρουμε απόσταση και δούμε τη μεγάλη εικόνα της ζωής, θα καταλάβουμε ότι όλοι προετοιμαζόμαστε για τη συμφιλίωση.
Και ξαφνικά στη σκηνή του θεάτρου, μεγαλοπρεπώς εμφανίζεται η αγάπη, ο έρωτας και κατακλύζουν με συναισθήματα τα πάντα. Τα πάντα; Ποια η γνώμη σας επ' αυτού;
Χ.Β.: Ο έρωτας και η αγάπη δεν είναι η λύση σε όλα τα ερωτήματα του κόσμου, αλλά είναι η πιο καθαρή συνθήκη, στην οποία πάντα υπάρχει κάτι θετικό κι ας μην το βλέπουμε με γυμνό μάτι. Και τα δύο, όμως, είναι δύσκολες εξισώσεις. Μοιάζουν με μούστο και πρέπει να πατήσουμε όλα τα σταφύλια... Σε προσωπικό επίπεδο, ο έρωτας και η αγάπη μού δίνουν την αίσθηση του προορισμού και με κατευθύνουν πάντα, όταν αισθάνομαι ότι έχω χάσει το δρόμο.
Ποια τα μελλοντικά σας σχέδια; Βρίσκεστε σε συγγραφικό οίστρο;
Χ.Β.: Ολοκληρώνω σιγά σιγά τη συγκέντρωση του υλικού και την έρευνα που απαιτεί η επόμενη ιστορία, καθώς πλέον, αισθάνομαι την ανάγκη να ακουμπήσω διαφορετικές θεματικές από αυτές που με απασχόλησαν στα προηγούμενα βιβλία. Έχουμε ακόμη αρκετό χρόνο μέχρι την επόμενη έκδοση. Εντωμεταξύ, συνεχίζουμε με τις Εκδόσεις Πνοή την επικοινωνία του «Omerta: Ο νόμος της σιωπής», με σκοπό να το μοιραστούμε με όσο το δυνατόν περισσότερους αναγνώστες.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
