Τα μήλα των Εσπερίδων (παρτ του)
Γιώργου Ζώτου
Ο Ηρακλής αφού ξεπάστρεψε τον Ανταίο στη Λιβύη (θυμάστε τίποτα ή τζάμπα γράφω;) συνέχισε τον δρόμο του για τις Εσπερίδες.
Το GPS-Νηρέας το είχε πει ξεκάθαρα: «Κατευθυνθείτε νότια. Μετά ο προορισμός σας θα βρίσκεται στα δεξιά.».
Δεν του έλεγε κι αυτό το ευλογημένο, σκόρδο κρεμμύδι, αφού έβλεπε με τι φυντάνι έχει να κάνει, πες του να στρίψει για κρεμμύδι.
Κι ο λεβέντης μας βασίστηκε στη διαίσθησή του!
Κι η διαίσθησή του του έλεγε να πάει προς σκόρδο μεριά, εκεί που ανατέλλει ο ήλιος.
Και πήγε αριστερά ο μπαγάσας!
Με φυσικό κι ακόλουθο να χάσει τον δρόμο και να φτάσει σε μια χώρα με πυραμίδες κι ένα μεγάλο ποτάμι. Εκεί υπήρχε μια πόλη που ονομαζόταν Μέμφις στην οποία βασίλευε ένας τύπος που ονομαζόταν Βούσιρις. Αυτός ο Βούσιρις είχε προβλήματα κυρίως με την ξηρασία και για να φυτρώσει τίποτα σ' αυτή την ξεραΐλα έφερε έναν διάσημο μάντη να του λύσει το πρόβλημα.
Ο μάντης αποφάνθηκε: «Για να βρεις την χαμένη ευφορία θα θυσιάζεις κάθε χρόνο κι από έναν ξένο!».
«Θαυμάσια ιδέα» ανέκραξε ο Βούσιρις και ξεκίνησε να κάνει πράξη την συμβουλή παίρνοντας το κεφάλι του μάντη ξεμπερδεύοντας για κείνη τη χρονιά.
Όπως καταλαβαίνετε ο Βούσιρις περίμενε κάτι κελεπούρια τουρίστες στη χώρα του για να γεμίζει ντομάτες κι αγγούρια η έρημος κι αυτό σκέφτηκε αμέσως μόλις είδε τον Ηρακλή καμαρωτό καμαρωτό να πλησιάζει στην Μέμφιδα.
Εντάξει, σωστά το υποψιαστήκατε, ούτε η κατσίκα μασάει ταραμά, ούτε ο Ηρακλής κάθεται να τον κάνει σουβλάκι στα κάρβουνα ένας τυχάρπαστος, Αιγύπτιος βασιλιάς.
Αντιθέτως, αυτός που θυσιάστηκε εκείνη τη χρονιά ήταν ο Βούσιρις που έγινε μπρελόκ για τα κλειδιά, βάζοντας τέλος στο βάρβαρο έθιμο της Μέμφιδας.
Η φουλ αγεωγραφοσύνη του Ηρακλή συνεχίστηκε και μετά την Αίγυπτο καθώς, πηγαίνοντας «δυτικά», πέρασε την Αραβία, συνέχισε στην Περσία και μετά ανέβηκε στον Καύκασο όπου πέτυχε τον Προμηθέα.
Για όσους δεν ξέρουν, ο Προμηθέας ήταν αυτός που έκλεψε την φωτιά από τους θεούς και για να τον τιμωρήσει ο Δίας τον έδεσε σε έναν βράχο στον Καύκασο και κάθε πρωί ένας γυπαετός πήγαινε και του τσιμπολογούσε το συκώτι. Το οποίο συκώτι μέχρι το βράδυ ξαναμεγάλωνε και το πρωί ερχόταν ξανά για μασαμπούκα ο γυπαετός.
Ο ήρωας της καρδιάς μας για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο φαίνεται ότι συμπάθησε τον Προμηθέα και τον ελευθέρωσε! Αλλά κι ο μπαμπάς Δίας δεν έκανε τίποτα! Σαν να μην ελευθερώθηκε ο τρισκατάρατος κλέφτης φωτιών! Μούγκα στην στρούγκα για τον κανακάρη του!
Μετά από τη διάσωση του Προμηθέα και καταλαβαίνοντας ότι έπιασε τέρμα από αυτή την πλευρά και Εσπερίδες γιοκ, αποφάσισε να πάει και προς το κρεμμύδι...
Άντε ξανά μανά κάτω στην Αφρική, άντε ξανά μανά να φάει δυο τρεις βασιλιάδες για πρωινό, άντε επιτέλους να πάρει τον σωστό τον δρόμο και την εύκολη οδό για να φτάσει, πού;
Στον Ατλαντικό ωκεανό!
Κι εκεί πέτυχε τον Άτλαντα!
Όχι το βουνό, αυτό το είχε σκίσει στα δύο όταν έψαχνε τα βόδια του Γηρυόνη. Τώρα πέτυχε έναν λίγο μυστήριο τύπο που εκτελούσε ένα ιερό λειτούργημα:
Κρατούσε στους ώμους του τον ουρανό για να μην πέσει στα κεφάλια μας!
Εδώ επιτέλους έφτασε η αρχή του τέλους. Ο Ηρακλής βρισκόταν ένα βήμα πριν τον κήπο των Εσπερίδων και τα περίφημα μήλα, το μυριζόταν! Όμως εδώ φαίνεται ότι τερμάτιζε κι η Δύση, τερμάτιζε και το GPS, τερμάτιζαν κι οι πυξίδες.
Νέα βάσανα για τον αγαπημένο μας ήρωα.
Μόνη ελπίδα το «ρωτώντας πας στην πόλη». Τι λέτε; Θα έβρισκε κάποιον να ρωτήσει σε αυτό το αφιλόξενο μέρος;
Copyright © Γιώργος Ζώτος All rights reserved, 2023
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Antonio del Pollaiuolo (Ηρακλής και Ύδρα, περίπου 1475)
Η ευθυμογραφική σειρά του Γιώργου Ζώτου Ηρακλής, ο ήρωας της καρδιάς μας δημοσιεύθηκε σε μέρη, κάθε Σάββατο, από τον Ιούλιο του 2023. Όλα άρχισαν εδώ. Συνεχίζεται εδώ
