Ο Μάνος Φιλιππίδης ήταν Έλληνας ηθοποιός· γιος του Αντρέα Φιλιππίδη και της Φωτεινής Δικαίου, μεγάλωσε μέσα στο θέατρο από μικρό παιδί. Στις αρχές έκανε το επάγγελμα του αντιγραφέα (αντέγραφε τους ρόλους που θα έπαιζαν οι ηθοποιοί) στον θίασο όπου είχε σχηματίσει ο πατέρας του. Πραγματοποίησε την πρώτη του θεατρική εμφάνιση στα 1917, στην αίθουσα του Βασιλικού θεάτρου με τον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη. Ήταν το έργο του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ Όνειρο θερινής νυκτός στο οποίο πήρε μέρος και η αδελφή του Μαρία (Λύσανδρος).
Έπειτα από παρότρυνση του πατέρα του ζήτησε την συνεργασία με τον διευθυντή της Ελληνικής Οπερέτας Γιάννη Παπαϊωάννου, ο οποίος με την πείρα και το ένστικτο που διέθετε κατάλαβε ότι μπορούσε να σταδιοδρομήσει επιτυχώς στο μουσικό θέατρο και έτσι τον πήρε κοντά του.
Συνεργάστηκε με τον θίασο της Έλσας Ένκελ και δικαίως με το ταλέντο του και τη φωνή του ανέβηκε ψηλά στην ιεραρχία του μουσικού θεάτρου, καθιερώνοντάς τον ως έναν μεγάλο πρωταγωνιστή του.
Στην επιθεώρηση Πειρασμός του 1919 του Αιμ. Δραγάτση εμφανίστηκε με μεγάλη επιτυχία στο νούμερο Το Γιαννάκι κρατώντας τον ρόλο ενός νέου στρατιώτη.
Το 1920 πήρε μέρος στα Παναθήναια των Άννινου - Τσοκόπουλου - Δημητρακόπουλου με τον θίασο του Αλ. Γονίδη. Στη συνέχεια πήρε μέρος και στον θίασο του Μιχ. Κοφινιώτη στο θέατρο Αλάμπρα.
Έπαιξε ακόμα στις οπερέτες του Σακελλαρίδη Η κόρη της καταιγίδος και Δεσποινίς Σορολόπ.
Αργότερα άρχισε να συγκροτεί δικούς του θιάσους και να περιοδεύει στο εξωτερικό αλλά και στην Ελλάδα.
Τον συναντάμε στο θέατρο Κυβέλης, το 1926, με τον δικό του θίασο στην οπερέτα Η διαβολογυναίκα.
Τον βρίσκουμε το 1928 στα θέατρα Μπελβεντέρε και Λούνα Παρκ της Αλεξάνδρειας με το θιασαρχικό σχήμα Μ. Φιλιππίδης - Όλ. Ριτσιάρδη.
Είχε γράψει ιστορία στην οπερέτα την οποία αφήνει για να στραφεί μόνιμα στο άλλο αγαπημένο θεατρικό του είδος που είναι η επιθεώρηση.
Έτσι λοιπόν την χρόνια του 1931 τον συναντάμε να είναι επικεφαλής ενός μεγάλου επιθεωρησιακού σχήματος στο θέατρο Μακέδου· μαζί του επί σκηνής οι Άννα και Μαρία Καλουτά.
Με τον Ι. Αποστολίδη θα συνεργαστεί το 1934 στα έργα Εσύ φταις και Για την αγάπη της.
Το 1936 σε μια περιοδεία, που θα πραγματοποιήσει με τις αδελφές Καλουτά στην Αίγυπτο, θα κάνει συγχρόνως και την ταινία Όταν ο σύζυγος ταξιδεύει σε σκηνοθεσία του Τόγκο Μιζράχι. Την επόμενη χρονιά θα κάνει άλλη μια ταινία με τον τίτλο Ζαχαρούλης και Σία ενώ δύο χρόνια αργότερα, μαζί με την εκλεκτή Σοφία Βέμπο και τον νεαρό τότε αλλά μετέπειτα σπουδαίο ηθοποιό και θιασάρχη Κώστα Μουσούρη, θα πάρει μέρος στην ταινία Προσφυγοπούλα, βασισμένη σε σενάριο του θεατρικού συγγραφέα Δημ. Μπόγρη.
Η πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο είχε γίνει πολύ νωρίτερα, το 1917, με την ταινία θρησκευτικού περιεχομένου Ο ανήφορος του Γολγοθά όπου υποδύθηκε τον Πόντιο Πιλάτο.
Ο Μάνος Φιλιππίδης θεωρείται από τους ηθοποιούς που βοήθησαν πάρα πολύ στην εξέλιξη και στην επιτυχία της επιθεώρησης.
Το 1943 τον βρίσκουμε στον «Θίασο των 8» στο θέατρο Κυβέλης. Μαζί του οι άλλοι εφτά σπουδαίοι ηθοποιοί: Ορέστης Μακρής, Σπ. Πατρίκιος, Άννα Καλουτά, Μαρία Καλουτά, Κυριάκος Μαυρέας, Κώστας Μανιατάκης και Μιμή Κοκκίνη στο θέατρο Λυρικόν, στη γωνία των οδών Γ' Σεπτεμβρίου και Αβέρωφ, στην επιθεώρηση Να τα πάρεις τα κορίτσια του Δημ. Ευαγγελίδη.
Ασχολήθηκε επίσης με τη συγγραφή, γράφοντας τις όπερες Γυναίκα διάβολος, Ο κλέφτης της Βαγδάτης, Εξωφρενικό σπίτι.
Ο Μάνος Φιλιππίδης έφυγε από τη ζωή το 1948.
Ο Μάνος Φιλιππίδης πραγματοποίησε τρεις γάμους με τις ηθοποιούς Χρύσα Πατεράκη, Νόρα Μπαστιέ και Μαίρη Φλερύ. Από τον πρώτο του γάμο γεννήθηκε ο σπουδαίος ηθοποιός Αντρέας Φιλιππίδης...
Ο Αντρέας Φιλιππίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1919 και καταγόταν από θεατρική οικογένεια. Σπούδασε στην Δραματική Σχολή του Εθνικού θεάτρου με δάσκαλο τον κορυφαίο Έλληνα σκηνοθέτη Δημήτρη Ροντήρη.
Πραγματοποίησε την πρώτη του θεατρική εμφάνιση το 1941 στο Εθνικό Θέατρο. Δύο χρόνια αργότερα παίρνει τον πρώτο του μεγάλο ρόλο με τον θίασο της Κατερίνας Ανδρεάδη στο έργο Παράξενο ιντέρντζο του Ευγένιου Ο' Νηλ (Γκόρντον).
Στη συνέχεια συνεργάζεται με τον θίασο της κορυφαίας Ελληνίδας ηθοποιού Βάσως Μανωλίδου και του σπουδαίου ηθοποιού Γιώργου Παπά· η συνεργασία τους αυτή θα κρατήσει δύο χρόνια.
Από το 1944 και για δύο χρόνια θα ενταχθεί στον θίασο Βάσως Μανωλίδου - Μαίρης Αρώνη - Δημήτρη Χορν.
Από το 1946 επανέρχεται στο Εθνικό Θέατρο όπου έμεινε μέχρι και το 1957 ερμηνεύοντας σπουδαίους κλασικούς ρόλους από το παγκόσμιο δραματολόγιο. Γκριν στον Ριχάρδο Β', του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, Αλμαβίβα στον Κουρέα της Σεβίλλης του Μπομαρέ, τον Ορτένσιο στην Στρίγγλα που έγινε αρνάκι του Σαίξπηρ, στην Αγία Ιωάννα του Μπ. Σω, Λέστερ στην Μαρία Στιούαρτ του Σίλερ, Βρετανικός στην σαιξπηρική τραγωδία Καίσαρ και Κλεοπάτρα, Πολύξενος στο Χειμωνιάτικο παραμύθι του Σαίξπηρ κ.α.
Το 1957 συνεργάζεται με τον θίασο της μεγάλης ηθοποιού Αντιγόνης Βαλάκου στην Κληρονόμο.
Ακολουθεί η συνεργασία του με το Πειραϊκό θέατρο του Δημήτρη Ροντήρη, ο οποίος είχε υπάρξει δάσκαλός του. Λουίζα Μίλερ και Δωδέκατη νύχτα.
Ακολουθεί η συνεργασία του με τον θίασο του Νίκου Σταυρίδη στην αστυνομική κωμωδία Ο δολοφόνος τα 'κανε θάλασσα και εν συνεχεία συνεργάζεται με τον θίασο της καταξιωμένης ηθοποιού Έλσας Βεργή με συμμετοχές στα έργα Οι ξεριζωμένοι και Ζητείται ένοχος.
Με την κυρία Κατερίνα (Ανδρεάδη) θα ανεβάσουν την Χαρτοπαίχτρα του Δημήτρη Ψαθά ενώ το 1965 με τον θίασο Προσκήνιο των Αλέξη Σολομού και Άννας Φόνσου θα παίξει στην Λουλού του Φρανκ Βεντεκίντ,
Στο θέατρο Ακροπόλ με τον θίασο του Μίμη Φωτόπουλου στο έργο των Νίκου Τσιφόρου και Πολ. Βασιλειάδη Πάρτι για νέους και στο Υπουργός περιοδεύει.
Από το 1966 και για τρία χρόνια ανήκει στο καλλιτεχνικό δυναμικό του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος· τον βρίσκουμε στα έργα Σιρανό ντε Μπερζεράκ του Ροστάν (Κόμης Ντε Γκις), Τρωάδες του Ευριπίδη κ.α.
Στην Αθήνα, μετά την επιστροφή του, θα εμφανιστεί στα έργα Ο έρωτας των τεσσάρων συνταγματαρχών του Ουστίνοφ στο θέατρο Άλφα, Κλειδοκράτορες με τον θίασο Ληναίου - Φωτίου, πάλι στο θέατρο Άλφα, Η δίκη των φακέλων στο θέατρο Σινεάκ με τον θίασο Αλεξανδράκη - Γαληνέα, Όποιος κλέβει ένα πόδι κερδίζει στην αγάπη του Ντάριο Φο με τον Κώστα Βουτσά στο θέατρο Γκλόρια.
Έδωσε και ένα προσωπικό ρεσιτάλ στο θέατρο του σκηνοθέτη Δημ. Κωνσταντινίδη ερμηνεύοντας τον ρόλο του Όσκαρ Ουάιλντ σε μια θεατρική διασκευή του λογοτεχνικού έργου του μεγάλου δημιουργού.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τον συναντάμε με την ιδιότητα του ηθοποιού αλλά και του σκηνοθέτη στο Εθνικό Θέατρο όπου έκλεισε την πλούσια σταδιοδρομία του με τον Ταρτούφο του Μολιέρου (1987) σε σκηνοθεσία του Αλέξη Σολωμού.
Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1947 με την ταινία του Τ. Μπακόπουλου Παιδιά της Αθήνας και ακολούθησαν Ο αγαπητικός της Βοσκοπούλας, Το κορίτσι με τα παραμύθια, Το παραστράτημα μιας αθώας, Μην ερωτεύεσαι το Σάββατο, Υπολοχαγός Νατάσσα, Ο δρόμος των ηρώων, Κατάχρησις εξουσίας, Εκείνο το καλοκαίρι, Επαναστάτης ποπολάρος (διασκευή από τον Γιάννη Δαλιανίδη του θεατρικού έργου του Γρηγορίου Ξενόπουλου Ποπολάρος), Φαίδρα, Εχθρός του λαού, Παύλος Μελάς κ.α.
Στην τηλεόραση εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1975 στη σειρά του Βασίλη Γεωργιάδη Ο Χριστός ξανασταυρώνεται κρατώντας τον ρόλο του Πατριαρχέα. Το 1977 έπαιξε στη σειρά Ένοχοι του Κ. Κουτσομύτη κ.α.
Διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Εθνικού Θεάτρου και υπήρξε καθηγητής υποκριτικής σε πολλές δραματικές σχολές.
Είχε παντρευτεί την ηθοποιό Δέσπω Διαμαντίδου σε πρώτο γάμο και σε δεύτερο γάμο την επίσης ηθοποιό Λίλη Παπαγιάννη.
Έφυγε από τη ζωή το 1989.
Οι πληροφορίες καθώς οι φωτογραφίες αντλήθηκαν από τις εγκυκλοπαίδειες του Θεόδωρου Έξαρχου Αναζητώντας τις ρίζες, που κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Δωδώνη.
