Πώς σας ήρθε η ιδέα;
Νίκος Μάντζιος: Εργάζομαι ως εκπαιδευτικός στον χώρο της Ειδικής αγωγής και ως εκ τούτου έχω επίγνωση των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία στο κομμάτι «έρωτας», τόσο με την συναισθηματική έννοια του όρου, όσο και με τη σαρκική.
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Ν.Μ.: Χρειάστηκα δυο χρόνια για να συλλέξω στοιχεία και άλλα τόσα για να γράψω το μυθιστόρημα.
Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Ν.Μ.: Το μυθιστόρημα «Η λίμπιντο των αγγέλων» αποτελεί μια από τις ελάχιστες λογοτεχνικές απόπειρες –τουλάχιστον στην ελληνική βιβλιογραφία– να αναδείξει ένα ζήτημα που θεωρείται ταμπού παγκοσμίως: αυτό της σεξουαλικότητας στην αναπηρία. Τα άτομα σε αναπηρικά αμαξίδια γίνονται, κατά κάποιον τρόπο, «αόρατα» και ακόμα πιο αόρατη γίνεται η ερωτική πραγματικότητα την οποία βιώνουν. Τα θεωρούν (ενώ δεν είναι!) σαν ασεξουαλικούς αγγέλους, οι οποίοι καμία σχέση δεν μπορούν να έχουν με το φλερτ και το ερωτικό παιχνίδι.
Η Κορίνα καλείται να διαχειριστεί έναν αληθινό εφιάλτη μετά από ένα περίεργο όσο και σπάνιο ατύχημα το οποίο την καθηλώνει σε αναπηρικό αμαξίδιο. Προσπαθεί με κάθε τρόπο να προσαρμόσει τη δικιά της κανονικότητα σ' αυτή των «κανονικών» ανθρώπων και να πείσει ότι παραμένει μια κοπέλα που εξακολουθεί να έχει λίμπιντο, να κάνει όνειρα και να έχει ίδιες ανάγκες με τις συνομήλικές της. Χτυπάει τη γροθιά στο μαχαίρι, κάνει λανθασμένες επιλογές, υποδύεται κόντρα ρόλους, μέχρι να καταλήξει στη μοναδική επιλογή, αυτή που είχε από την αρχή και που έχουμε όλοι μας: στη ζωή.
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Ν.Μ.: Αγάπησα την ίδια τη διαδικασία γραφής του, και μολονότι το θέμα είναι «βαρύ», εγώ το απόλαυσα γιατί γράφω σαν γυναίκα (Κορίνα) και ένας τέτοιος συγγραφικός κόντρα ρόλος, είναι πάντα προκλητικός και διασκεδαστικός.
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Ν.Μ.: Δεν μπορώ να ξεχωρίσω τον πιο αγαπημένο μου χαρακτήρα, αλλά σίγουρα δεν είναι κάποιος από τους πρωταγωνιστές. Πάντα στα βιβλία μου ταυτίζομαι περισσότερο με τους δευτερεύοντες χαρακτήρες, που πολλές φορές τους βρίσκω πιο ενδιαφέροντες.
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Ν.Μ.: Ό,τι προσφέρει ένα καλό μυθιστόρημα: τη χαρά της ανάγνωσης μέσω της πλοκής, των κορυφώσεων, του σασπένς, του χιούμορ και της καλής χρήσης της γλώσσας. Επιπλέον ο αναγνώστης θα πάρει μια γεύση από τον κόσμο των ανάπηρων, θα νιώσει τους φόβους και τις αγωνίες τους και θα ενισχύσει την ενσυναίσθησή του.
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Ν.Μ.: Ότι το βιβλίο μου, για εκείνους που δεν το διάβασαν αλλά απλά άκουσαν τον τίτλο και το θέμα, θα θεωρηθεί μια μελέτη πάνω στο θέμα της σεξουαλικότητας στην αναπηρία, χάνοντας έτσι τη λογοτεχνικότητά
του.
Ελπίζω το βιβλίο να σταθεί η αφορμή να ανοίξει ένας δημόσιος διάλογος για το συγκεκριμένο ζήτημα που ταλαιπωρεί μεγάλο μέρος συνανθρώπων μας.
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Ν.Μ.: Όλοι οι αναγνώστες που αγαπάνε την καλή λογοτεχνία και τους αρέσει να διαβάζουν για καινούργια (και γιατί όχι;) και για προκλητικά θέματα.
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Ν.Μ.: Για να γίνετε καλύτεροι άνθρωποι.
Πού/πώς μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Ν.Μ.: Σε όλα τα κεντρικά βιβλιοπωλεία των μεγάλων πόλεων, αλλά μπορείτε να το παραγγείλετε και στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς και να το έχετε στα χέρια σας σε μια δυο μέρες.
Πού μπορούμε να βρούμε εσάς;
Ν.Μ.: Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή εκ του σύνεγγυς για έναν καφέ ή τσίπουρο αν επισκεφτείτε την όμορφη πόλη των Τρικάλων.
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Ν.Μ.: Σίγουρα το μαύρο και το ροζ.
Ποια μουσική;
Ν.Μ.: Το Back to Black της Amy Winehouse.
Ποιο άρωμα;
Ν.Μ.: Το Poison του Dior.
Ποιο συναίσθημα;
Ν.Μ.: Θυμός.
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Ν.Μ.: Τραγουδιστής σε σκυλάδικο.
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Ν.Μ.: Δεν είμαι οπαδός συγγραφέων αλλά βιβλίων.
Άλλος έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Ν.Μ.: Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον συγκεκριμένο. Σίγουρα είναι συνδυασμός πολλών.
Οι ήρωές τους μπορούν να τους κατευθύνουν ή τους και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τους τύχες τους;
Ν.Μ.: Το μαγικό σημείο στη συγγραφή είναι όταν αντιλαμβάνεσαι ότι οι ήρωές σου αυτενεργούν χωρίς εσύ πια να μπορείς να ελέγξεις τι λένε και τι κάνουν!
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Ν.Μ.: Σίγουρα αυτά τα δύο αλλά περισσότερο χρειάζεται να διαβάζει πολύ και να δουλεύει ακόμα πιο πολύ.
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Ν.Μ.: Βαυκαλιζόμαστε ότι την επιτυχία την καθορίζει η ποιότητα του βιβλίου αλλά χωρίς το κατάλληλο μάρκετινγκ για την προώθησή του, το βιβλίο δυστυχώς θα κυκλοφορεί στον... οικογενειακό περίγυρο.
Τι την αποτυχία;
Ν.Μ.: Σίγουρα η κακή ποιότητα γραφής.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Ν.Μ.: Σε ένα παράλληλο σύμπαν ίσως ναι, αλλά στην Ελλάδα είμαστε πολύ μακριά από έναν τέτοιο κίνδυνο.
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο σας ζωής σας;
Ν.Μ.: Ο τίτλος σε ένα βιβλίο μπαίνει πάντα στο τέλος, αφού ολοκληρωθεί η συγγραφή του, κι εγώ το δικό μου, που αφορά τη ζωή μου, δεν το έχω (ευτυχώς!) ακόμα ολοκληρώσει.
Ο Νίκος Μάντζιος απάντησε στο ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για το μυθιστόρημά του Η λίμπιντο των αγγέλων, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Γραφή. Στο οπισθόφυλλο διαβάζουμε μεταξύ άλλων:
Αγωνίζεται να πείσει για το αυτονόητο: ότι δεν είναι πρώτα το αμαξίδιο και μετά η Κορίνα, αλλά το αντίστροφο. Ότι δεν είναι ο οίκτος που χρειάζεται αλλά η αποδοχή. Ότι δεν είναι μια κοπέλα ανάπηρη, αλλά μια κοπέλα με όνειρα και ανάγκες, ίδιες με αυτές που έχουν και οι συνομήλικές της. Ψάχνει να ξελογιαστεί και να ξελογιάσει, έστω με αυτό το κορμί που της απέμεινε.
[...] Σήκω, λοιπόν, στάσου όρθια κι ας τρεκλίζεις, σήκωσε τα χέρια σου να μεγαλώσεις, να φοβηθεί ο φόβος και να φύγει [...]
Όλα στη ζωή είναι θέμα επιλογών, και για την Κορίνα οι επιλογές είναι τραγικά λιγότερες.
