Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Ελένη Σίντου: Αρχικά να σας ευχαριστήσω που με φιλοξενείτε για άλλη μια φορά στο koukidaki.gr. Είναι μεγάλη χαρά και τιμή!
Τελειώνοντας λοιπόν το πρώτο βιβλίο με τίτλο «Αδαμάντινα τείχη», δεν μπορούσα να αποχωριστώ τους ήρωες μου. Μου συμβαίνει συχνά αυτό, οφείλω να ομολογήσω. Ο πόλεμος ακόμα μαίνεται στην Ουκρανία και ήθελα για άλλη μια φορά να σταθώ στο πλευρό του πολύπαθου αυτού λαού. Μπήκα έτσι στη διαδικασία να σκεφτώ μια συνέχεια αντάξια του πρώτου βιβλίου και κάπως έτσι ξεκίνησα να γράφω το Φιανκέτο.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Ε.Σ.: Δύσκολη ερώτηση! Θα τον συμβούλευα να σκεφτεί πως ένας εξωτερικός εχθρός δεν είναι πάντα και ο πιο επικίνδυνος. Να εστιάσει στις αντιδράσεις των ηρώων αλλά να μην τις προδικάσει.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, πού θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Ε.Σ.: Στην πρωτεύουσα της Ουκρανίας, το Κίεβο. Πιστεύω θα ήταν ταξίδι με μεγάλη διάρκεια, τουλάχιστον ενενήντα ημέρες.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο.
Ε.Σ.:
Στάθηκε κάτω από τη μαινόμενη βροχή και τότε τον είδε κι εκείνον να βγαίνει από την πίσω θέση καταρρακωμένος. Αλληλοκοιτάχτηκαν για μία στιγμή. Δεν μπορούσε να σκεφτεί τίποτα. Το απόλυτο κενό.«Πες μου τι θέλεις να κάνω, Εm! Θέλεις να παραιτηθώ; Θα το κάνω αύριο κιόλας εάν αυτό επιθυμείς, αλλά σε παρακαλώ, μη με κοιτάς άλλο με αυτό το ψυχρό βλέμμα. Θα κάνω ό,τι θέλεις», της φώναξε για να ακουστεί πάνω από την εκκωφαντική φασαρία της βροχής που σφυροκοπούσε την πόλη.Τα χείλη της τρεμόπαιξαν, αλλά δεν απάντησε. Έτρεξε και απευθείας έπεσε στην αγκαλιά του. Τον φίλησε και χάιδεψε το πρόσωπό του, που έσταζε το νερό της βροχής. Ήταν τόσο γοητευτικός, τόσο όμορφος στα δικά της μάτια ο ένας και μοναδικός έρωτας της ζωής της.«Σε αγαπάω, Oleksandr Mihailovits, και ξέρω πως είμαι μία ψυχρή σκύλα. Θέλω να το αλλάξω, όμως, αυτό. Δε θέλω να σε πληγώνω».
Η Ελένη Σίντου σε μια μικρή συνέντευξη μεγάλων βιβλιοταξιδιών για το μυθιστόρημά της Αδαμάντινα τείχη: Φιανκέτο, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ελκυστής. Αφού θυμήσουμε το πρώτο βιβλίο Αδαμάντινα τείχη, στην περίληψη διαβάζουμε:
Η Bell Jefferson επιστρέφει στην Ουκρανία, για να ζήσει τον έρωτά της με τον Oleksandr Mihailovits. Η σχέση τους όμως δοκιμάζεται και ο Ουκρανός πρόεδρος δέχεται πίεση από μια παλιά γνωστή. Ο Mike χωρίζει και μεταβαίνει στο Κίεβο, μαζί με τον Jo, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες.
Δύο Ρώσοι παρακολουθούν την Emma και τότε εκείνη αποφασίζει να αθετήσει την υπόσχεση που είχε δώσει στον αγαπημένο της. Ένα ντόμινο εξελίξεων ξεκινά και μια παγκόσμια συνωμοσία απειλεί να οδηγήσει την Ουκρανία ξανά στο χάος. Οι φίλοι θα γίνουν εχθροί και οι εχθροί σύμμαχοι. Σε μια παρτίδα σκάκι, αριστοτεχνικά παιγμένη, εκείνη καλείται να αποκαλύψει την αλήθεια και να αντεπιτεθεί με μαεστρία. Σηκώνει ένα μικρό τείχος (fianchetto στα ιταλικά) για να προστατέψει όσους αγαπά. Έρωτας, πάθη, μυστικά, ψέματα, απώλεια, δολοπλοκίες και πόνος υφαίνουν έναν ατσάλινο ιστό, εγκλωβίζοντας τους πρωταγωνιστές σε αδιέξοδα μονοπάτια.
Η δεύτερη περιπέτεια της ψυχρής σκύλας αντικατοπτρίζει το status quo των καιρών μας. Τα Αδαμάντινα τείχη έπεσαν...
