Το έργο του Αλέξανδρου Χούντα «Εσύ», βασισμένο σε μια σκληρή είδηση από τη Βραζιλία, είναι ένας ρεαλιστικός μονόλογος γύρω από την ομοφυλοφιλία και την κοινωνική αποδοχή που ακόμη δεν της έχει αναγνωριστεί ευρύτερα. Ένας δεκαοχτάχρονος επιστρέφει μετά από καβγά με τη μητέρα του στο πατρικό του για μια τελευταία κουβέντα μαζί της. Πώς περνάει μακριά της; Πώς αντιμετωπίζει τις συνέπειες του outing που εξέφρασε; Πόσο δύσκολο είναι να περνάς τις χριστουγεννιάτικες μέρες μόνος σ' ένα παγκάκι;
Ο Αλέξανδρος Χούντας έγραψε ένα τρυφερό μα και σκληρό κείμενο, μια εξομολόγηση καρδιάς που αντικατοπτρίζει ένα μεγάλο ποσοστό ομοφυλόφιλων ανδρών και γυναικών της σημερινής εποχής. Ερμηνεύοντας ο ίδιος τον ρόλο του αγοριού, που έδιωξε η μητέρα του, φορτώνεται με ένα επιπλέον συναισθηματικό βάρος, μιας και η συγγραφή είναι κάτι ξεχωριστό από την ερμηνεία, και καταφέρνει να το κουβαλήσει επάξια ως το τέλος της παράστασης. Υποδύεται σωστά και με καλή κίνηση ένα νεαρό παιδί με ψυχολογικά προβλήματα και εύθραυστη προσωπικότητα, που βιώνει δύσκολες στιγμές στον δρόμο αλλά και μέσα στο σπίτι του. Αεικίνητος και με ποικίλες εκφράσεις μετακινείται συνεχώς, κάθεται και σηκώνεται, περπατάει και γονατίζει, απευθυνόμενος εκτός σκηνής στη μητέρα που υποτίθεται πως στέκεται στην πόρτα και τον ακούει.
Η Κατερίνα Λουτσοπούλου, στον ρόλο-κλειδί της Μπεατρίσα, είναι σιωπηλή αλλά γεμάτη ένταση και νεύρο, εμφανίζεται και αποσύρεται στους κατάλληλους και σωστούς χρόνους και μου άρεσε πολύ ως εμφάνιση γιατί στο τέλος καταλαβαίνω ποια είναι πραγματικά!
Η φωνή της Παναγιώτας Βλαντή είναι στακάτη, καθαρή και προσδίδει ιδιαίτερο βάρος στην παράσταση.
Ο πρωταγωνιστής του έργου λοιπόν προσπαθεί να επιβληθεί στη σχέση του με τη μητέρα του, αποκαλύπτοντάς της τη γνωριμία του με την Μπεατρίσε για να τη συγκρίνει μαζί της και να της δείξει πόσο ευτυχισμένη είναι εκείνη η γυναίκα χωρίς να έχει όμως στη ζωή της τίποτα· στο παγκάκι βρέθηκαν! Ενώ η μάνα του που έχει τα πάντα είναι γεμάτη στερεότυπα, μίσος και ψυχική τύφλωση! Η συμπεριφορά της μάνας δε συγχωρείται εύκολα! Ο ήρωας του μονολόγου βιώνει άσχημες στιγμές, σκληρότητα, αγριάδες, ακόμα και λιθοβολισμό, τίποτα από αυτά όμως δε συγκρίνεται με το τραύμα από τη συμπεριφορά της μητέρας του: «Τα λόγια σου, αυτές είναι πραγματικές πέτρες!». Η μονόπλευρη συζήτηση κλιμακώνεται σε φραστικές διαμάχες: «Ξέρεις τι σε ταράζει; Ότι εγώ αρέσω στους άντρες ενώ εσύ όχι!». Κι όταν καταλαβαίνει πως το παρακάνει, προσπαθεί να την καλοπιάσει με χιούμορ και όμορφες στιγμές από την κοινή τους ζωή. Κι αυτές ελάχιστες ήταν, μιας και στο σχολείο τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο αλλά δεν είχε πού να στραφεί και πού να μιλήσει! Μηνύματα μίσους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, λεκτική και σωματική κακοποίηση κι όλα αυτά τον ωθούν στα άκρα, καταλαβαίνοντας πως ναι, η αδιαφορία είναι καλύτερη απάντηση, μόνο που κάποια στιγμή τα όρια ξεπερνιούνται και πρέπει να υπερασπιστεί κανείς τον εαυτό του.
«Κάθε σου απόρριψη είναι ένας μικρός θάνατος», τονίζει ο πρωταγωνιστής του έργου που ακόμη δεν έχει καταλάβει γιατί πρέπει να ντρέπεται και να φοβάται. Ο πατέρας του τους εγκατέλειψε αλλά δεν τον κατηγορεί γι' αυτό: «Εμείς φταίμε που παρατήσαμε τους εαυτούς μας, δε φταίει αυτός που μας παράτησε»!. Τελικά, θα καταλάβει το λάθος της η μητέρα του; Τι θα γίνει στο τέλος ανάμεσα σε αυτούς τους δύο χαρακτήρες; Και η Μπεατρίσα γιατί ήρθε στη ζωή του αγοριού;
Ο μονόλογος «Εσύ» είναι ένα δυνατό κείμενο, γεμάτο ευαισθησία, αγάπη και αντικειμενική ματιά πάνω στην περιθωριοποίηση των ομοφυλόφιλων ανθρώπων από άτομα του περιβάλλοντός τους. Καταγράφεται με ένταση η σχέση μεταξύ μητέρας και γιου και οι εξελίξεις κλιμακώνονται μέσα από τα λόγια που εκστομίζει ο πρωταγωνιστής.
Η μουσική του Μιχάλη Δέλτα ντύνει υπέροχα την παράσταση και τονίζει με τον δικό της τρόπο τις ψυχοσυναισθηματικές διακυμάνσεις του πρωταγωνιστή. Τα σκηνικά και τα κοστούμια της Μάρθας Χαραλαμπίδου είναι λιτά και σχεδόν αφαιρετικά, αφήνοντας περιθώριο στον θεατή να επικεντρωθεί στις εκφράσεις και στις κινήσεις των ηθοποιών επί σκηνής. Το έργο είναι μια ενδιαφέρουσα ματιά πάνω στην αγάπη, στην ανάγκη για επιβεβαίωση και αναγνώριση, στον ίδιο τον έρωτα που χρειάζεται χώρο για να ανθίσει αλλά δέχεται ανελέητη κακοποίηση κι αυτό ίσως οδηγήσει στα άκρα. Συναίσθημα, συγκίνηση, ωραίες ερμηνείες συγκροτούν μια παράσταση που μου έδωσε πολλά.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
