Γιάννη Σμίχελη
10.
Σωτήρης: Καλημέρα.
Στέλιος: Γεια, ποιος είσαι εσύ;
Σωτήρης: Είμαι ο νέος μάγειρας, ο Σωτήρης.
Στέλιος: Με λένε Στέλιο, ο γιος του αφεντικού και υπεύθυνος για την κουζίνα. Πότε ήρθες;
Σωτήρης: Σήμερα το πρωί, ο Βλάσης με παρέλαβε από τον σταθμό με ταξί.
Στέλιος: Ρε Βλάση, πώς κι αυτό το ξαφνικό με το παλικάρι;
Βλάσης: Τσίχλας, τον βάφτισα Τσίχλα.
Βλάσης: Ο μπάρμπας ετοιμάζει να πάρει κάποιον μαζί του στ' άλλο μαγαζί. Μπορεί να είσαι κι εσύ Στέλιο, ή ο Μπάμπης, ή και ο Κώωωστας. Ενώ η Ντέπυ θα μείνει εδώ. Χιχιχι
Στέλιος: Καλά, τα αφήνουμε αυτά προς το παρόν. Τσίχλα, αφήνεις τα πράγματά σου κι έρχεσαι αμέσως σε μένα στην προετοιμασία της κουζίνας. Οι άλλοι πάτε για καθαριότητα στην αποθήκη. Ο Βασίλης θα σας κάνει επιθεώρηση στο τέλος, εντωμεταξύ θα με βοηθάει στο κουβάλημα.
... ... ...
Κώστας: Μπάμπη, έλα να δεις!
Μπάμπης: Αμάν! Τι κάνουν εδώ αυτές οι βαλίτσες; Είναι καμιά δεκαριά.
Κώστας: Ακριβώς. Είναι των προηγούμενων λεμονόκουπων.
Μπάμπης: Τι λες ρε;
Κώστας: Πέρσι που είχα δουλέψει για πρώτη φορά εδώ ήρθε ένα βράδυ ένας Πολωνός. Τον έλεγαν Γιούρι. Για την λάντζα. Σε πληροφορώ έμεινε δύο μέρες και την τρίτη εξαφανίστηκε χωρίς να πάρει τα πράγματά του. Τον είδε η Ντέπυ να την κοπανάει απ' την πλαϊνή πόρτα. Εγώ ο ίδιος την κατέβασα στην αποθήκη. Ένα παλικάρι μού είπε τις ιστορίες για τις άλλες. Τρεις από αυτές ήταν ενός ζευγαριού που δούλεψε σχεδόν ένα χρόνο εδώ. Θα καταντούσαν αλκοολικοί αν δεν έφευγαν. Δούλευαν όλοι μέρα κι έπιναν για να διώξουν την υπερένταση την νύχτα. Είχαν μαζέψει ένα μικρό κομπόδεμα. Την έκαναν αρχές Αυγούστου όταν το μαγαζί ήταν πατητό κάθε βράδυ. Ο μπάρμπας πήγε να πάθει συγκοπή. Έστειλε λυτούς και δεμένους να τους φέρουν πίσω. Στηριζόταν στο ότι δεν μιλούσαν τη γλώσσα και κατάγονταν από ένα κοντινό χωριό απ' το δικό του. Δεν τους βρήκε, είχαν απλά κανονίσει να πάνε σε άλλο μαγαζί, ανταγωνιστή, σε μια άλλη πόλη με καλύτερη συμφωνία, ίδια λεφτά, ίδιες ώρες αλλά με πλήρη ασφάλεια. Είναι το χούι του γέρου να μην ασφαλίζει για να μπορεί να διώχνει πιο εύκολα απ' το σπίτι. Η βαλίτσα στην άκρη πίσω δεξιά είναι του παλικαριού που μου εξιστόρησε τα καθέκαστα. Τους είχε βοηθήσει αυτός να φύγουν. Και εγώ τον βοήθησα με την σειρά μου. Γι' αυτό η σκατόγρια δεν θέλει να πληρώνει κάθε μέρα και να μην ασφαλίζει. Οι περισσότεροι δηλώνονται ως επισκέπτες και όχι εργαζόμενοι. Κρατώντας οφειλόμενα μεροκάματα νομίζει ότι δεν θα φύγουν οι δούλοι. Εμμμ δεν είναι έτσι. Μα και αλλού δεν είναι πάντα καλύτερα. Πρέπει να ξέρεις πού θα πέσεις. Αλλού σε γαμάνε δίχως σάλιο όπως εδώ κι αλλού με.
Μονόλογος Κώστα:
Λεμόνι ολόκληρο ξινό και ζουμερό
Ή πορτοκάλι με φλούδα φωτεινή
και χυμό δροσερό, μπορεί να είμαι
Εεεε τι μ' αυτό; Δεν έχω πολλή ζωή
κι όση μου αναλογεί μαύρη κι άραχνη θα είναι
Κάποτε εργάτη μ' έλεγαν
κι είχα χρόνο για τα παιδιά
ασφάλεια, διακοπές και έξτρα παροχές
ωωω τι χαρά, τραλαλά, λαλά
Μα τώρα ήδη ξεζουμισμένος γέρνω στη γωνιά
να με βαστάει να μην πέσω, ένα τσιγάρο ρε παιδιά
ένα τσιγάρο να κάνω κι ετοιμάζω την παραγγελία
γαμώ την κοινωνία!
Να και μαχαιροπίρουνα πλαστικά
Να και χαρτοπετσέτες πολλές
συν άφθονο ψωμί
(σιγά μην σου βάλω απ' το φρέσκο
να μου το χρεώσει το μπαγιάτικο
ως απούλητο τ' αφεντικό, ο φραγκοφονιάς)
Ναι, ακόμη και το πέταγμα της μύγας
δικό μου λάθος είναι και χρεώνεται
απολύμανση μου λέει
εσύ είσαι εδώ, της επέτρεψες να μπει στον χώρο σου
κι εγώ σε χρεώνω για ό,τι λερώνει
Η
Κώστας (ο αλλιώτικος):
Ιούλη μήνα να καίνε οι καρδιές
Ο νοτιάς να λυγίζει τα πόδια
προσκυνητές της θάλασσας
και ιερείς της τρέλας
μονάχα έτσι γίνεται να ζήσεις τον διχασμό
καθώς μιλάγαμε μες στην νύχτα
τα δάχτυλά μας κεριά έγιναν
φλογίτσες παιχνίδιζαν πάν' στα κορμιά μας
και οι σταγόνες της ηδονής
πότιζαν τα βότσαλα
ώσπου τα σώματά μας χείμαρρο
αφρισμένο το κατακαλόκαιρο σχημάτισαν
ήταν την μια δροσιά την άλλη λάβα
μα πάνω από όλα ήταν ορμή
δυο μέρες κράτησε και μετά
γράψαμε μια σκοτεινή υπόθεση
ως μάταιη ερωτική ιστορία
με καταθλιπτικό τέλος και γλαφυρή αρχή
Αυτή η αντίφαση που μέχρι σήμερα είμαι
Copyright © Γιάννης Σμίχελης All rights reserved, 2023
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Giovanni Giacometti (Still life on a chair, 1927)
Το θεατρικό του Γιάννη Σμίχελη Δάφνες του Δαφνιού δημοσιεύθηκε στο koukidaki από τον Αύγουστο του 2023, κάθε Πέμπτη, σε δεκαοχτώ μέρη. Το θεατρικό ξεκινάει από εδώ. Συνεχίζεται εδώ