Γιάννη Σμίχελη
13.
Μπάμπης: Ρε Βλάση, έλα να βοηθήσεις.
Βλάσης: Εγώ; Να ρθω ΕΓΩ για δουλειά! Λόρδε, ξέρεις σε ποιον μιλάς; Αρχίζεις και βγάζεις γλώσσα στ' αφεντικά; Σε μένα, ΡΕ; χαχαχαχαχιχιχι. Από τότε που φύγε ο Κώστας κι αναβαθμίστηκες μας την λες συχνά και ζητάς πολλά. Ρε ΕΓΩ είμαι γεννημένος για μεγάλα πράγματα, είμαι εδώ για να μαθαίνω στους άλλους να δουλεύουν. Εμένα που με βλέπεις είμαι επιστήμονας κι επιχειρηματίας μαζί. Το μυαλό μου δουλεύει ακόμη κι όταν κοιμάμαι. Σύντομα θα πάθεις πλάκα με την μπίζνα που ετοιμάζω. Πήγαινε λοιπόν και ζήτα απ' τους άλλους βοήθεια.
Μπάμπης: Καλά. Να σου πω τουλάχιστον κάτι που σ' αφορά ΑΦΕΝΤΙΚΟ;
Βλάσης: Λέγε.
Μπάμπης: Πολλά ποντίκια.
Μπάμπης: Παντού.
Βλάσης: Αφεντικίνα, έλα δω. Μ' ακούς κυρα-Τούλα; Έλα δω, ο υπάλληλός σου σε καλεί. Όβερ, μας ακούς μαααααααντάμ Μητσοτούλ;
Τούλα: Τι συμβαίνει Βλάση. Έχω δουλειά.
Βλάσης: Ο σεφ Λόρδος Βρας σε ψάχνει μαααανουουουολίτσα...
Τούλα: Κόψε τα χαζά, Βλάση, τι συμβαίνει Μπάμπη;
Μπάμπης: Πολλά ποντίκια κυρα-Τούλα, παντού. Στην κουζίνα εμφανίζονται τώρα τελευταία. Έχω ήδη δει πολλά στο κελάρι και στον χώρο με τα σκουπίδια. Τι κάνουμε;
Τούλα: Καλά, θα τηλεφωνήσω στην απολύμανση, αλλά μπορεί να καθυστερήσουν. Θα βάλω παγίδες και δολώματα παντού. Έχω κι ένα ποντικοφάρμακο που θα τα περιορίσει...
...
Μπάμπης: Αφεντικό Βλάση, γρήγορα!
Βλάσης: Ρε, τι φωνάζεις! Περιμένουμε κόσμο, πρέπει να είμαι στην υποδοχή.
Μπάμπης: Αφεντικό Βλάση σε ενημερώνω πως δεν έχουμε νερό!
Βλάσης: Τι εννοείς;
Μπάμπης: Τώρα που άνοιξα τις βρύσες δεν έσταξε σταγόνα και η βάνα της κεντρικής παροχής είναι ανοιχτή. Δεν καταλαβαίνω.
Βλάσης: Καλά, φωνάζω την μάνα μου. Πού είναι ο Στέλιος;
Μπάμπης: Απάνω. Τα πίνει, έχει λέει σήμερα ρεπό, δεν κουνιέται, είναι ακίνητος.
Βλάσης: Κατάλαβα. Την πατήσαμε! Γρήγορα κυρα-Τούλα!
Τούλα: Τι συμβαίνει;
Βλάσης: Πρέπει να τσεκάρουμε την παροχή νερού πίσω από το ξύλινο διαχωριστικό.
Τούλα: Γιατί ρε Βλάση;
Βλάσης: Δεν έχουμε νερό, κι εκεί είναι ένα χοντρό λάστιχο, την σύνδεση είχε κάνει πρόχειρα ο μπαρμπα-Μήτσος, και μετά την κάλυψε με το διαχωριστικό ξύλο χωρίς να καλέσει υδραυλικό.
Τούλα: Ρε, μου το λες τώρα που 'ρχονται οι πελάτες, απόψε έχει γεύμα ο δήμαρχος με το συμβούλιο εδώ.
Βλάσης: Δεν έχουμε νερό σου λέω.
Τούλα: Και τι κάνουμε; Δεν τηλεφωνάς του μπαρμπα-Μήτσου;
Βλάσης: Τον κάλεσα αλλά το 'χει κλειστό.
Τούλα: Μα πού είναι; Πριν λίγο έφυγε για το μαγαζί.
Βλάσης: Εεεε, δεν ξέρω, κάαατι μποορρεί ναα τουυ έετυυχεε. Εε;
Τούλα: Τι κάνουμε τότε;
Βλάσης: Παίρνω την αξίνα, σπάμε το ξύλινο διαχωριστικό κι ελέγχουμε την παροχή.
Τούλα : Πας στα καλά σου; Δεν γίνεται αυτό, δεν έχουμε χρόνο.
Βλάσης: Πάμε! Πάμε! Πάμε, σβέλτα, σβέλτα, σβέλτα! Μάνα μαζί μου! Κάποιος πρέπει να μου φωτίζει με τον φακό, δεν έχει φως εκεί.
...
Τούλα: Αααααααα, τρέχα, Βλάση! Τρέχα, γρήγορα!! Μπάμπη, κλείσε τις ποοοοοόρτες! Τα φαγητά Τσίχλα, γρήγορα, κάλυψε τα φαγητάαααααααα! Βοήθεια! Βοήθειααααα!
Βλάσης: Ποποπο! Κάντε γρήγορα, σβέλτα! Θα μας φάααααανεε όοοολους. Ρε Τσίχλα, τι κάνεις ΠΑΝΩ στο ψυγείο; Κατέβα κάτω και βοήθα ρε ΤΣΟΓΛΑΝΕ.
Σωτήρης: Τρελός είσαι αφεντικό; Τα σιχαίνομαι τα ποντίκια! ΜΠΡΡΡΡ, ΜΠΡΡ, ΟΥΣΤ, ΟΟΟΟΥΥΥΣΤ ΑΑΑΑΑΑΑΠΟ ΔΩΩΩΩΩΩ.
Βλάσης: ΑΑΑΑΑΑΑ!
Τούλα: ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!
Σωτήρης: ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ!
Βλάσης: ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ!
Τούλα: ΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΥΥΥΟΟΥΟΥΥΟΥ ΑΑΑΑΑΑΑ!
Σερβιτόρος: Φάγανε το αφτί του δημάρχου και την τσάντα της δημαρχίνας. Ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου έμεινε χωρίς μαλλιά.
Τούλα: ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ, ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΑΜΕ. ΚΛΕΊΣΤΕ ΤΟ ΜΑΓΑΖΊ. ΤΡΑΒΑ ΤΙΣ ΠΟΡΤΕΣ ΡΕ;
Σερβιτόρος: ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ, ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΠΟΤΑΜΟΣ ΠΟΝΤΙΚΙΑ.
Βλάσης: ΑΑΑΑΑ ΞΕΦΤΙΛΙΖΟΜΑΣΤΕ, ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΑΜΕ... ΜΑΣ ΒΛΕΠΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ ΓΕΛΑΕΙ...
...
Βλάσης: Πού ήσουνα ρε μπάρμπα;
Μήτσος: Όπου θέλω ήμουνα, λογαριασμό θα σου δώσω ρε τσόγλανε; Γιατί είναι τα φώτα κλειστά, Νωρίς δεν κλείσατε το μαγαζί;
Βλάσης: Γεμίσαμε ποντίκια όταν ήταν ο δήμαρχος εδώ.
Μήτσος: Τι έκανε λέει;
Βλάσης: Πήγα κι έσπασα το ξύλινο διαχωριστικό γιατί δεν είχαμε νερό.
Μήτσος: Τι έκανες λέει;
Βλάσης: Κι ήταν γεμάτο ποντίκια. Αχαχαχαχ
Μήτσος: Ρε μαλακισμένο, δεν σου είπε ο Στέλιος;
Βλάσης: Τι να μου πει ο Στέλιος;
Μήτσος: Την ειδοποίηση από τον Δήμο!
Βλάσης: Ποια ειδοποίηση;
Μήτσος: Διακοπή νερού για 15 λεπτά το απόγευμα.
Βλάσης: ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!
Μήτσος: Φτου, γαμώ τον πάτο μου, γαμώ! ΣΤΕΛΙΟ, ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΚΩΛΟΠΑΙΔΟ;
Βλάσης: Κοιμααααααταιαιαι. Δεν ακούει, έχει κλειδώσει την πόρτα του δωματίου κι έχει βάλει τη μουσική στη διαπασών.
Μονόλογος Στέλιου:
Πίνω άσπρα, πίνω μαύρα
Πίνω και τα ούρα μου
Στη μαστούρα την μεγάλη
Κάνουν όλα για λούσα μου.
Είμαι πότης πρώτης τάξης
Δεν σηκώνω τσιμουδιά
Για το πιώμα λειτουργάω
Κι ας γυρίζει
Ανάποδα ο ντουνιάς.
Όπα λέω στο ντουμάνι
μαστουριάζει και η μύγα που πέτα
Στην κοσμάρα μου να είμαι
Αρχοντόμαγκας
και ρετάλια πλουμιστά
Θ
Μπάμπης (ο αλλιώτικος):
Μετά από πολλά χρόνια σε συνάντησα
σε μαγαζί σοφιστικέ, τα 'πινες
Παρέμενες νεανίδα που τον κόσμο θάμπωνε
Δεν με γνώρισες
μα με διαισθάνθηκες
Τα μαλλιά μου είχαν ασπρίσει
με την ανάμνησή σου να παλεύω
Στους κόρφους άλλων γυναικών
και στα αιδοία τους επιθυμούσα
για πάντα να κρυφτώ
μα μάταια
Μετά από καιρό
η ανάλαφρη οπτασία σου
να περιφέρεται λουλουδιαστά στον χώρο
και να δροσίζει την ξεραΐλα του κτηρίου
Γερασμένου, με τις φθορές του
ορατές στα έπιπλα στους τοίχους
και στα μάτια των θαμώνων.
Πήγα να σ' αγγίξω
και θρυμματίστηκες
χάθηκες βυθίζοντάς μου πιο βαθιά
το «σ' αγαπώ»
που δε μου πες ποτέ
Κι είναι όλα ένα ψέμα
που λαχτάρισα να ζήσω
μπας και το μυαλό μου νοιώσει
πιο ανάλαφρο κι ωραίο
Τα παιδιά της φαντασίας
ταξιδέψανε στους τόπους
που την εμμονή λατρεύουν
και τα χρόνια σε λαξεύουν
ως επιγραφή στον τοίχο
με το κλάμα του γραφέα της,
καταλάγιασε σαν είδε
τα γραφήματα του πόνου
που ανθίζουν στις καρδιές μας
Πώς αλλιώς να 'ρθει, αχ, δόλια
η παντέρμη αυτή αγάπη
αγκάλια να μας βυζάξει
αν εμείς δεν την πονάμε;
Copyright © Γιάννης Σμίχελης All rights reserved, 2023
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Giovanni Giacometti (Still life on a chair, 1927)
Το θεατρικό του Γιάννη Σμίχελη Δάφνες του Δαφνιού δημοσιεύθηκε στο koukidaki από τον Αύγουστο του 2023, κάθε Πέμπτη, σε δεκαοχτώ μέρη. Το θεατρικό ξεκινάει από εδώ. Συνεχίζεται εδώ
