Γιάννη Σμίχελη
11.
Μήτσος: Όλα είναι τζόγος και θέλει μαγκιά να στρίβεις μουστάκι καθώς πέφτουν τα ζάρια για να 'ρθουν εξάρες. Έτσι είναι Τσίχλα με μένα, στην καλή απόφαση έστριβα και τις δύο άκρες του μουστακιού μου. Τσακ κι έρχονταν εξάρες, διότι μικρέ η ζωή είναι μπαρμπούτι και για να 'χεις κωλοφαρδία θέλει μυρουδιά και θράσος. Την ευκαιρία ν' αρπάξεις απ' τα μαλλιά, να την χτυπήσεις σαν χταπόδι στην πέτρα, μαλακή και εύπλαστη να την κάνεις, προσαρμοσμένη στα μέτρα και τις επιθυμίες σου. Κι όποιος σου σταθεί εμπόδιο ξέρεις εεεε... μια και κάτω...
Μονόλογος μπαρμπα-Μήτσου:
Εμένα που με βλέπετε
Γεννήθηκα στην ψάθα
Κι είχα την τσέπη αδειανή
Και στα μυαλά ξυράφια
Τα όνειρα με στέλνανε
Στης τράπεζας τον μπάγκο
Για να μετράω τάλαρα
Φορώντας μαύρο φράκο
Τα γράμματα που έμαθα
Μου τα 'δειξε ο δρόμος
Και προπαντός της μάχαιρας
Ο ζόρικος ο νόμος
Τον διπλανό σου δεν κοιτάς
Σαν θέλεις να κερδίσεις
Κι όταν τον δεις και σου κολλά
Πρέπει να εξατμίσεις
Μπαμπέσικα και δολερά
Ο διάολος δεν μασάει
Μία και δυο και τρεις
Κατόπιν δεν κοιτάς
Το αίμα ποιανού κυλάει
Μήτσος: Σου δίνω μία συμβουλή, Τσιχλόφουσκα. Ο καλός μάγειρας κάνει πάντα νόστιμες πουστιές και γι' αυτό είναι πετυχημένος.
Σωτήρης: Τι εννοείς μπαρμπα-Μήτσο; Πούστης να γίνω; Να δώσω κώλο;
Μήτσος: Ρε βλαμμένο, εννοώ να κάνεις κόλπα ζόρικα, τα μείγματά σου στα γαρνιρίσματα και τα μπαχάρια σου στις σάλτσες, οι μαρινάδες σου, να είναι καυλιάρικα. Ο ματσό πελάτης, που θα φέρει το γκομενάκι ή τη σύζυγο, θέλει να τις εντυπωσιάσει με την επιλογή του, και ο μάγειρας είναι ο αόρατος παίχτης, σαν τον αόρατο εραστή σ' αυτές τις ελαφρές τσόντες που 'χει η τιβί τώρα τελευταία. Τα υλικά εδώ δεν έχουν την ίδια νοστιμιά που έχουν στα μέρη μας, γι' αυτό με το καυλιάρικο μυαλό μας και την αλανιάρα μας καρδιά κάνουμε πουστιές, πώς το λένε αλλιώς, παιδάκι μου, πατέντες έτσι που να χύνει το υπογάστριο της κάθε κυρίας και να είναι έτοιμη για αυτομόληση στον συνοδό της. Με εννόησες;
Σωτήρης: Ντάξει ρε μπαρμπα-Μήτσο, αλλά τι δουλειά έχει η πουστιά, άλλος ο πούστης κι άλλο ο καυλιάρης, εγώ γουστάρω τις γυναίκες κι η γκομενίτσα μου με περιμένει ανά πάσα στιγμή, stand by, ξανάγινε παρθένα μόνο για μένα, σου λέω.
Μήτσος: Σου ξηγώ να κάνεις κόλπα, Τσίχλα, τσαλιμάκια, παγαποντιές με ουσία.
Σωτήρης: Τι δουλειά έχει ο πούστης, τότε; Δεν είμαι πούστης εγώ, εγώ είμαι Έλληνας αρχιδάτος, και γαμώ την οικουμένη, σαν τον Μέγα Αλέξανδρο, που πηδούσε γυναίκες όπου πήγαινε, κι όταν ακούω τους Αγγλοσάξονες να τον λένε αδελφή, ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι, θέλω να τους σφάξω όλους αυτούς τους καπηλευτές του μέγα αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, που λες έχτιζε πόλεις κι έκανε ξακουστό τον ελληνισμό στα πέρατα της οικουμένης. Ξέρεις ότι η Βαγδάτη, το Δελχί και η Καμπούλ είναι ελληνικά; Ξέρεις ο Βουκεφάλας, το άλογό του δεν ήταν άλογο;
Μήτσος: Δηλαδή τότε, τι ήταν;
Σωτήρης: Ήταν ιπτάμενος δίσκος, το ατομικό διαστημόπλοιο του Αλέξανδρου, διότι ήρθε από τον Άρη.
Μήτσος: Τι λες ρε Τσίχλα; Αρειανός ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος; Μαζί με τον Κούη παίζανε μπάλα; Εγώ δεν ξέρω κάποιο παίκτη του Άρη με το όνομα Αλέξανδρος, γιατί όλα κι όλα, Αρειανάρα και ξερό ψωμί.
Σωτήρης: Μπαρμπα-Μήτσο, εννοώ ότι οι πρώτοι άνθρωποι ήρθαν από το διάστημα με διαστημόπλοια και υψηλή τεχνολογία.
Μήτσος: Δηλαδή μέχρι το Έβερεστ ένα πράμα, τόσο ψηλή ήταν;
Σωτήρης: Δεν με πιάνεις μπαρμπα-Μήτσο, προσπαθώ να σου ανοίξω τους ορίζοντές σου. Λοιπόν οι πρώτοι άνθρωποι ήρθαν από τον Άρη ή τον Σείριο.
Μήτσος: Εγώ ξέρω μόνο την Συρία και την Σύρο, ποιος είναι αυτός ο κύριος;
Σωτήρης: Πλανήτης είναι... τελοσπάντων, για να μη σε μπερδέψω με τις επιστημονικές μου γνώσεις σου λέω μόνο ότι οι πρώτοι άνθρωποι ήταν εξωγήινοι, κατοίκησαν την Ελλάδα και είχαν ως κέντρο τον Όλυμπο, έφεραν την τεχνολογία τους και οι δώδεκα θεοί ήταν εξωγήινοι με εξωπραγματικές δυνάμεις και μεις καταγόμαστε από αυτούς. Είμαστε δηλαδή ανώτερη ράτσα, κατάλαβες;
Μήτσος: Και οι άλλοι τι είναι ρε εξωγήινε;
Σωτήρης: Κατώτεροι, βγήκαν από τις τρύπες τις γης, της κολάσεως που λέει κι ο Χριστός μας.
Μήτσος: Α. Και τι έγινε μεταξύ τους, εγώ δεν βλέπω διαφορά καμιά σήμερα, εξόν του χρώματος, των ματιών...
Σωτήρης: Ακριβώς εμείς οι ανώτεροι άνθρωποι εκπολιτίσαμε τα ανθρωποειδή και κάναμε τους σημερινούς κατώτερους ανθρώπους.
Μήτσος: Να τους χαίρεσαι τότε ρε, τέτοιοι άνθρωποι που γίναμε. Εγώ ξέρω πως αν δεν δείξω τα δόντια μου και δεν μπήξω τα νύχια μου να φάω τον άλλο προκοπή δεν κάνω ρε. Ωραίους ανθρώπους μας κάνατε, χαχαχαχαχα. Εεε ρε ούφο, έεε ούφο. Μπράβο βλέπω πως διαβάζεις πολλά βιβλία, αλλά δεν με έπεισες για την επιστήμη σου και σε ρωτάω, βούρλο, ούφο και τσοχλόφουσκα, μήπως έχεις καμιά καλή συνταγή για μακαρονάδα; Καμιά αλανιάρικη σάλτσα καλύτερη απ' το μούτρο σου. Μαϊμού, εεεε μαϊμού, κοιτάξτε να δείτε φάτσα απόγονου του Μέγα Αλέξανδρου. Γιατί νομίζεις πως ήρθες εδώ για να μου κάνεις μαθήματα ιστορίας; Αύριο το πρωί θέλω, μια συνταγή κοκκινιστού, μια αβγολέμονου, μαρινάδα για φιλέτα και τυροκαφτερή αλλιώς θα σε στείλω δίχως Αργώ στην πατρίδα. Αργώ δεν έλεγαν το βαπόρι του Ιάσονα, εεεε λοιπόν, εσύ επειδή δεν θα πάρεις φράγκο από μένα αν δεν κάνεις ντρέτα τη δουλειά, όχι αεροπλάνο, μήτε καράβι, ούτε ποδήλατο, μα ποδαράτο. Με έπιασες τσιχλόφουσκα, αντιλαβού; Με τα πόδια ρε, με το δίποδο, ούτε καν γάιδαρο δεν θα έχεις να ταΐσεις για να γυρίσεις. Ουστ από δω.
Μονόλογος Σωτήρη Τσίχλα:
Σπορά εγώ τ' Αλέξανδρου
σούβλα τον Πάρη πέρασα
στην Καλυψώ παρέδωσα
τον μάσησε, τον χώνεψε
και γέλασα σαν φώναξε
αχ Δρακουμέλ μου έσκασα.
Όσο για τον Μενέλαο
του έθνους ξεφτίλα πρώτη
κομμένη πήγε η κεφαλή
στα πόδια του Ηρώδη
κι έγινα γω ο πρώτος
ατσίδας Ρωμιός ιππότης.
Ενώ για την Ελένη μας
την κερατοσουρτούκο
δωράκι δόθηκε βαρύ
γονατιστή στα πόδια
του Εντμούντο.
Περί της Κλυταιμνήστρας μας
της ανδροπετσοκόφτρας
πακέτο την εστείλαμε
στο Λόχνες για μπομπότα.
Τέλος εγώ, ξανά εγώ
ως διάδοχος του ξακουστού
του Σόλωνα του πνευματιστή
στις πύλες κει τις καυτερές
πόλεμο έδωσα σκληρό
νικώντας ασκέρι αλβανικό
για αίμα ανόθευτο
ελληνικό.
Βίβα, και ούρα, ούρα
Ζήτω στην μεγάλη Ελλάδα, χικ!
Τα χέρια κάτω από τον Σάκη
Καλομοίρα είσαι εσύ
μια πατέντα ελληνική
που κατέκτησες τη γη.
Όσο για τον Μάρλο Μπράντο
προς τον Γκλέτσο τον θεό
είναι μίασμα κι αυτός
Copyright © Γιάννης Σμίχελης All rights reserved, 2023
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Giovanni Giacometti (Still life on a chair, 1927)
Το θεατρικό του Γιάννη Σμίχελη Δάφνες του Δαφνιού δημοσιεύθηκε στο koukidaki από τον Αύγουστο του 2023, κάθε Πέμπτη, σε δεκαοχτώ μέρη. Το θεατρικό ξεκινάει από εδώ. Συνεχίζεται εδώ