Γιάννη Σμίχελη
12.
Κώστας: Έλα, κουνήσου είμαστε φίσκα σε δύο έρχεται η πρώτη παραγγελία, έχεις φτιάξει μικρές σαλάτες;
Μπάμπης: 30.
Κώστας: Ξεκίνα αμέσως άλλες 30, γρήγορα, κούνα τα χέρια σου, λόρδε, χαχαχα. Βρήκα το παρατσούκλι σου Μπάμπη, ο λόρδος Χαράλαμπος Βρασίδης, θα κόψουμε το ίδης, ο αξιότιμος λόρδος Βρας. Ωχ έρχεται ο μπάρμπας με την παραγγελία. Δούλευε, δούλευε, αλλιώς θα μας λούσει πατόκορφα με βρομόνερα.
Μήτσος: Γρήγορα τσογλάνια, πατάμε γκάζι και πετάμε. Ρε ζωντόβολο δεν σου είπα στους 60 βαθμούς η πιατοθήκη; Τα πιάτα δεν είναι ζεστά.
Μήτσος: Ρε κάνε ό,τι σου λέω μην σου τρίψω το πιάτο στα μούτρα. Μοτεράκι ρε, δουλεύουμε, δεν χαζεύουμε, δεν παρλάρουμε, άντε πιάτα στο πάσο στρώνουμε, 10 στρογγυλά, δύο τετράγωνα, δύο βάρκες κι ένα βαθύ. Ρύζια γρήγορα, μπάλες σφιχτές δίχως ζουμιά. Ρε μπιζελόμυαλε, πού 'ναι οι τηγανιτές στα σουβλάκια; Κούνα τα κουλά σου Κωστάκη, το σαγανάκι ζωντόβολο, τσέκαρε το σαγανάκι, έδεσε ή σάλτσα; Ή ακόμη δεν έβρασε και θέλει κι άλλο; Βάλε το γαμημένο δάχτυλό σου να δοκιμάσεις, τι έγινες ξαφνικά, πριμαντόνα και φοβάσαι μην καεί το δερματάκι σου, Κωστάκη; Έτσι μπράβο, χώσ' το το κουλό σου στην σάλτσα να δεις αν έπηξε, πιάσε και τα λαχανικά, όχι πολυβρασμένα, να κρατάνε, μην είναι κατσιασμένα και το μοσχαράκι με λίγο αιματάκι πάει! Φέρ' το εδώ! Να το δω! Έχει ωραία εμφάνιση, διώξ' το αμέσως. Ρε τα λαχανικά στη γαρνιτούρα είναι καφτά; Όχι ζεστά, αλλά αχνιστά... όχι τόσο πολλά μπρόκολα, εμ βέβαια εσείς τα πληρώνετε; Από τότε που 'ρθατε έχουν ανέβει τα κόστη, τώρα χαμπαριάζω γιατί. Ρε βούγια τούς πελάτες δεν τους χορταίνουμε, τους κρατάμε διαρκώς με μισογεμάτο στομάχι, και αλάτι ρε με καυτερό για να καταναλώνουν μπύρες, από κει βγάζουμε το κέρδος ρεεεεεε, τι νομίζετε από τα κρεατικά και τις σπεσιαλιτές σας, να βράσω εγώ μαγείρους, που νομίζουν ότι είναι και γκουρμεριάρηδες, γκουρμέ ρε είναι οι σκατούλες που κάνετε, τα φάγητά σας σίγουρα όχι. Την πίτσα στην πιατέλα και την ποικιλία κρεάτων για τέσσερις να βγουν αμέσως, έλα κουνήσου ΜΠΑΑΜΠΗΗ! Θα καεί η πίτσα, βγάλε την αμέσως, κι εσύ Κωστάκη το μοσχάρισιο σουβλάκι βγάλ' το μην μαυρίσει, ζούλα τα μπιφτέκια να δεις έχουν ζουμί με αίμα ή όχι, ρίξτα στο φουρνάκι των μικροκυμάτων σε 2 θα είναι έτοιμα. Τι σου είπα ρε Μπάμπη; Μα καλά μνήμη σκατοχρυσόψαρου έχεις ρε; Λιγότερα μπρόκολα και κυρίως λιγότερα σπαράγγια, ΡΕΡΕΡΕ, με ακούς ή είσαι κουφός; ΓΑΜΩ, ΓΑΜΩ, ΓΑΜΩ την τρύπα της φούσκας, δεν είμαστε, ΕΕΕΕΕΕ, δεν είμαστε φιλανθρωπικό ίδρυμα. Τα κρέατα στα σουβλάκια είναι πολλά, βγάλε από κάθε καλάμι και ένα κομμάτι. ΤΩΡΑ, ρε, ΤΩΡΑ!
Κώστας: Μα θα φαίνεται.
Μήτσος: Σκασμός, κάνε ό,τι σου λέω, ρίξε λάδι στο κρέας και ψήσε το σε αυτό το σημείο μέχρι να αρπάξει... Βλάση, από το 11 είναι τα πιάτα; Γιατί δεν τα έφαγαν; Τι; Ήταν πολύ ψημένα! Τι σου είπα ρε καθίκι; Θα σου ξεριζώσω τρίχα τρίχα τα πυκνά σου φρύδια, ρε κουνιστέ Κωστάκη!
Κώστας: Μα πώς μιλάς έτσι μπαρμπα-Μήτσο!
Μήτσος: Μπαμπάκια ρε, μπαμπάκια και τα μπαλάκια σας για μεζέ θα τα κάνω, ρε! Σ' αυτό το τραπέζι κάθεται ο δικηγόρος με τον τραπεζίτη μου, θα σε κόψω φέτες και θα σε σερβίρω μισοψημένο να σε φάνε. Καθικοπούστη!
Μήτσος: Ρε κωλόγερε, σκάσε μην σου τινάξω το μαγαζί στον αέρα ΣΚΑΣΜΟΣ ΣΑΠΙΟΣΤΟΜΑ, σκατουλόχειλε, αν δεν μου σκάσεις τα δύο μηνιάτικα που μου χρωστάς τώρα, ακούς εδώ και τώρα, ΑΝ ΔΕΝ, σηκώνομαι και φεύγω. Μου έχεις πιει το αίμα ρε, χαυλιόδοντες μπήγεις ρε στο προσωπικό σου, φτάνει πια, δεν είμαι δούλος σου ρε, δεν θα μου πίνεις το αίμα με φουγάρο, κοντοπίθαρο βαμπίρ με μουστάκι σαν τις κωλότριχες του γαϊδάρου. ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΜΟΥ ΡΕΕΕΕΕΕ. ΤΩΡΑ!
Βλάσης: Ρε σεις, συγκρατηθείτε έχουμε γεμάτο μαγαζί, θα διώξετε όλους τους πελάτες.
Κώστας: Όχι μόνο, θα το τινάξω στον αέρα αν χρειαστεί. Λαμπάδιασμα και φόρος τιμής στους ξεζουμισμένους εργάτες. Βάλ' το καλά στο σκατοπύθαρό σου κωλόγερε, τα φράγκα μου τώρα, έχεις 30 δεύτερα, αλλιώς θα δεις να μπουκάρουν όλοι οι λιμασμένοι και ζητιάνοι της περιοχής, αν δεν πάρω τα λεφτά μου πέφτει σύρμα για δωρεάν γεύμα στου καρβουνιάρη. Ξεκινώ και μετράω. 1,2,3...
Μήτσος: Πάρ' τα εκβιαστή, μα μπαμπέσικα που ξηγιέσε, σου δηλώνω πως το άγριο άλογο με τα πίσω πόδια κλωτσά και στέλνει στον αγύριστο.
Κώστας: Έτσι μπράβο μπάρμπα.
Μήτσος: Τα τελευταία μου ήταν, μα τι να κάνω που μου χώνεις τη φιάλη το ξίδι στα ρουθούνια.
Κώστας: Ναι ρε κλαψιάρικο βρομερό σφουγγαρόπανο, μας το παίζεις και μπατίρης τώρα, ωωωω δύστυχε και κακόμοιρε βοθροκοιλιά, το μύρι στην τράπεζα και τα ντουβάρια πολυτελείας που έχεις σπαρμένα εδώ και κει είναι στα κατάστιχα της αμνησίας αποθηκευμένα. Κωλοδαγκανιάρη, ό,τι μαγκώσεις το ξεχνάς με πιο μεγάλη λύσσα ξεκινάς να πιεις το αίμα του φτωχού, αποθηκεύεις αίμα για να ταΐζεις το αόρατο βρικολακιασμένο...
Μονόλογος Κώστα:
Με το καλαμάκι ρουφά
και δεν κοιτά παρά μόνο
μπροστά, λοξά
με μια ελαφριά κλίση του κεφαλιού
προς τα κάτω
Κι όλο ρουφάει, ρουφάει, ξαναρουφάει
τελειωμό δεν έχει
Πάθος απύθμενο, δίψα ακατάπαυστη
προσήλωση μοναδική και διαρκής
εμμονή καλύτερη κι από το σεξ
Πίνει, πίνει, πίνει
Φέρτε κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο
και δώσ' του, και ξανά δώσ' του
και δεν πλαντάζει, μήτε μπουχτίζει
Ανθεκτικότερος κι από βρικόλακας είναι
αυτός τουλάχιστον κάνει διάλειμμα την ημέρα
ενώ ο άλλος ασταμάτητος, ακάθεκτος
αταλάντευτος και ρουφήχτρας με πατέντα
Άλλωστε τόσοι πολλοί που είμαστε
Τι χαρά, τι χαρά
Ο εφεδρικός στρατός πολλαπλασιάζεται
Τι να την κάνουν τη ζωή τους μες στην μιζέρια
Τους προειδοποίησαν να μην γεννοβολάνε στα κουτουρού
Ένα παιδί και με τη βούλα γερό, πειθήνιο και βλαμμένο
Οι υπόλοιποι στα καλαμάκια του
Αιματοφραπεδιές, αιματοφρέντο, αιματοσχέικ
Αμ πώς, δεν είναι παίξε γέλασε το πάθος
Το έχεις ή δεν το έχεις
Είσαι ή δεν είσαι
Δεν γίνεσαι
Παρά μόνο γεννιέσαι
Έτσι λέει κι όποιος αντίρρηση φέρει
Παλούκωμα στο καλαμάκι!
Άρχοντας βρε παιδάκι μου
Όχι παίξε γέλασε
Άρχοντας!
Με πηδάς, με πηδάς
δίχως σάλιο στην ανάγκη
με γαμάς
Εργοδότης είσαι σκάρτος
όπου βρίσκεις με χτυπάς
δεν αντέχω άλλο
θέλω
να σε πνίξω στο τζατζίκι
που πουλάς
Αχ αχάριστε, λεχρίτη
άξεστε και σαπιοκοίλη
με τα ψίχουλα
πια δεν με ξεγελάς
Πού θα πας, πού θα πας;
Τα λεφτά σου στις offshore
και αν φυλάς
Δεν γλιτώνεις θα σε στείλω
με καζίκι βαθιά στο ξύγκι
τα μαρούλια να προσκυνάς
Μήτσος: Άκου φουκαρά μου, επειδή έβγαλες καλή δουλειά, την γλιτώνεις αυτή τη φορά, είναι και η Ντέπυ που δεν σου φταίει σε τίποτα με τις παλαβομάρες σου, αλλά την επόμενη φορά θα βρεθείτε στον δρόμο στο πι και φι. Άντε έλα τώρα να πιούμε μια μπύρα στην υγειά σου και να 'σαι γερός να δουλεύεις, ώστε να μπορείς να ζήσεις την οικογένειά σου, δυο παιδιά δεν έχετε αφήσει πίσω;
Κώστας: Στην υγειά σου μπαρμπα-Μήτσο, καλές δουλειές, αλλά επειδή σε ξέρω καιρό και ξέρω επίσης πως αφεντικό δεν ξεχνά την απειθαρχία των εργατών του γιατί έχει την εντύπωση πως επειδή τους πληρώνει του χρωστάνε κι από πάνω, σου λέω καθαρά και ξάστερα πως ήδη ψάχνεις αντικαταστάτες μας, πως επειδή είμαστε ζευγάρι και σου κρατάμε πόστα κρίσιμα δεν είναι εύκολο να μας αντικαταστάσεις, θα μείνουμε λοιπόν μέχρι να 'ρθουν οι επόμενοι, αλλά με ένα όρο, 15 ευρώ την ώρα για τον καθένα μας.
Μήτσος: Το τραβάς το σχοινί σκυλόφατσα, ενώ εγώ σου ξηγήθηκα σπαθί, πρόσεξε μην και βρεθείς με την πλάτη ακάλυπτη.
Κώστας: Γρια αλεπού τα δόντια έχουν πέσει και με τεχνητή μασέλα δεν μπορείς να δαγκώσεις σφιχτό φρέσκο κρέας. Ξέρεις πως δεν πάω ξυπόλητος στα αγκάθια και πολύ περισσότερο δεν είμαι αναστενάρης, ό,τι κάνω το 'χω μελετημένο και καλά σχεδιασμένο. Πλάτες έχω και γνωρίζεις πως είναι επίσημες, μπορεί εσύ να 'χεις τις μεγάλες δυνάμεις της Ιεράς Συμμαχίας, αλλά έχω εγώ το συνδικάτο εδώ, όπως και τις διασυνδέσεις μου στους ελεγκτικούς μηχανισμούς. Ευτυχώς εδώ ακόμα λειτουργούν κάποια πράγματα, οπότε βάλε φρένο, μην σου πω χειρόφρενο διότι αν ο Βλάσης το βλαστάρι σου πήγε μέσα λόγω βλακείας, εσύ θα πας μέσα λόγω κουραδοκομπορρημοσύνης και σε βλέπω να μην βγαίνεις μέχρι το σάπισμά σου.
Μήτσος : ...
Κώστας: Η σιωπή σου προδίδει ότι νιώθεις στριμωγμένος. Καλά, έλα τώρα, μην κάνεις έτσι. Δεν μπορείς να κερδίζεις και τα ψίχουλα. Αυτά που σου παίρνω τέτοια είναι, μην πάθεις και συγκοπή. Θέλεις να μου πεις κατιτίς;
Μήτσος: Χμ,χμ,χμ. Όχι, δεν έχω τίποτα.
Κώστας: Οπότε συμφωνείς σε όσα είπα. Ναι; Ααααα και κάτι βασικό, κάθε μέρα πληρωμή και τα πουρμπουάρ στο μπαρ, για την Ντέπυ. Και κάτι επιπλέον, θα έπρεπε να παίρνω κι εγώ πουρμπουάρ ως μάγειρας, αλλά έχω υπολογίσει πως είναι γύρω στα 3 χιλιάρικα τον χρόνο και για να μην πάθεις εγκεφαλικό σου τα χαρίζω.
Μήτσος: Κώστα, τρως και πίνεις τσάμπα, αυτά εγώ τα πληρώνω.
Κώστας: Μπάρμπα κόψε τις πορδογλωσσιές διότι με πληρώνεις 7 ευρώ την ώρα ενώ της συλλογικής σύμβασης είναι 11 καθαρά για μάγειρα. Άσε που κανονικά υπερωρίες και αργίες πάνε δίπλα. Από μας βγάζεις το 30% του τζίρου σου πέρα από τα επίσημα. Πιάνεις τι εννοώ, από κάθε μετανάστη που δουλεύει σε σένα πληρώνεις το 30 έως 60 % του αναγνωρισμένου μισθού. Κόψε τις μπουρδολογίες λοιπόν! Γέρο μαγκανιάρη είναι γνωστό στην πατρίδα ότι έχετε ολόκληρο κύκλωμα στημένο για να μας δελεάζετε με πενταροδεκάρες, αφού έχουμε 30% επίσημη και 50% ανεπίσημη ανεργία, ενώ το μηνιάτικο πάει στα 800 με 60 ώρες την εβδομάδα στον τουρισμό. Κομμένες λοιπόν οι κλάψες κι οι φιλανθρωπικές παρλαπίπες, από μας αυξήσατε τα κέρδη σας και μεις γλιτώνουμε πείνα προς το παρόν. Είναι γνωστό επίσης πως θέλετε να μας ξεζουμίζετε τόσο ώστε να μην έχουμε χρόνο να μαθαίνουμε τη γλώσσα και να μην μπορούμε να σας καταγγείλουμε ή να βρούμε καλύτερη δουλειά, και μας στέλνετε πίσω στην κακομοιριά της χώρας μας να κάνουμε αναγκαστικό παραθερισμό εξαθλίωσης μετρώντας τα κύματα του Αιγαίου με άδειο στομάχι κι από ειδυλλιακό τοπίο να φαντάζει φυλακή. Όπως η Γιάρος, η Μακρόνησος, ο Αϊ-Στράτης κι αυτά μια χαρά ξωτικά νησιά φαντάζουν στα μάτια των ξένων, αλλά σε μας που ξέρουμε από ιστορία πάντα νησιά φυλακές, εξορίας και βασανιστηρίων είναι. Έτσι, λοιπόν, μόλις τελειώνουν τα ψίχουλα που μαζέψαμε, πάλι εμείς σας παρακαλούμε για δουλειά και σεις ως φιλάνθρωποι μας προσλαμβάνετε με την φράση «Τι πατριώτες είμαστε εμείς, θα τα βολέψουμε, αλλά επειδή δεν πάνε και τόσο καλά οι δουλειές μπορείς να βολευτείς με λιγότερα».
Μήτσος: Τα παραλές πατριωτάκι, τα παραλές.
Κώστας: Γέρο φαφουτοκαρχαριάκο κόψε τα σκατομελάνια διότι σουπιά δεν είσαι. Τις λέξεις συντοπίτης, συμπατριώτης, πατριώτης, γεια σου πατρίδα, τις έχετε για να μας ρίχνετε με το φιλότιμο σε κάθε δύσκολη στιγμή της δουλειάς κι όταν είναι να μας χώσετε σε αγγαρείες ή φράγκα να μας φάτε.
Μήτσος: Κώστα αγόρι μου, εγώ πια γέρασα και έχω την καβάντζα μου φτιαγμένη, εσύ να προσέχεις παιδί μου που δεν έχεις τίποτα.
Κώστας: Έχω γέρο, έχω.
Μήτσος: Άκου, φιλαράκο, με το στόμα φάλαινας και το μυαλό κοκοβιού, κανένα κόμμα και συνδικάτο δεν θα σε ταΐσει. Διαλυμένοι είσαστε ρε, κοίτα τι έχετε κάνει μετά την κρίση, μια τρύπα στο νερό ενώ οι άλλοι έχουν ήδη πιο υψηλό ποσοστό στις εκλογές από σας. Με τις φαφλατάδικες φλυαρίες δεν σώζεται ο κόσμος. Εδώ και τώρα θέλουν λύση όχι του αγίου Πουτσόκαυλου ανήμερα. Εσείς θα αλλάξετε τον κόσμο στις 30 Φλεβάρη, ενώ εμείς θα σας ταΐζουμε στις 28 ή 29 μέρες του μήνα γδάρτη.
Κώστας: Υποτιμάς τους ανθρώπους γέρο, γιατί τους αντιμετωπίζεις σαν να είναι τα σκυλιά της αυλής σου. Οι άνθρωποι είναι απρόβλεπτοι κυρίως όταν φαίνονται πειθήνιοι, και από ψόφιος κοριός γίνονται λιοντάρια αν χρειαστεί. Κάποτε οι πλεκτάνες και τα παραμύθια τελειώνουν γέρο. Αλήθεια, δεν σου έχει εξιστορήσει ο μπάρμπας σου τίποτα;
Μήτσος: Πού ξέρεις εσύ ποιος είναι ο μπάρμπας μου, εεε;
Κώστας: Όπως εσύ έχεις τις πληροφορίες σου έτσι και γω έχω τις δικές μου. Σιγά μην ερχόμουν να δουλέψω σε σένα ανενημέρωτος. Από την πρώτη στιγμή ήξερα τι κουμάσι είσαι. Λοιπόν, σύμφωνοι με τη δουλειά;
Μήτσος: Χμμμμμμ. Νννναι.
Κώστας: Άντε, γεια σου τώρα, πάω να ξεκουραστώ.
Μήτσος: ...
Κώστας: Μπάμπη άκου, θα χρειαστώ βοήθεια, πρέπει να φύγω, οριστικά. Με την Ντέπυ βρήκαμε αλλού δουλειά.
Μπάμπης: Τι; Και η συμφωνία με το γεροπιράνχας;
Κώστας: Άκου που σου λέω, πρέπει τώρα να φύγω να τον αιφνιδιάσω. Αυτός νομίζει πως με τα παραπάνω φράγκα που μου δίνει έχω βολευτεί. Αλλά η λουμπίνα περιμένει να φύγω από δω να μην έχει την ευθύνη μου για να μου στείλει τα μπουμπουκάκια της νυκτός. Πρέπει να τον αιφνιδιάσω. Ούτως ή άλλως του έχω δώσει ψεύτικη διεύθυνση και τα παιδιά μου μένουν πολύ μακριά από κει που νομίζει. Όχι ότι θα κάνει κάτι χοντρό, αλλά θέλει να δείχνει αφεντικό και στα λημέρια μας. Κάποτε δήλωνε ο πλουσιότερος του χωριού. Αύριο βράδυ θα κρύψουμε τις βαλίτσες μας στο δωμάτιό σου. Θα μου τις πετάξεις απ' το παράθυρο. Δεν έχω εμπιστοσύνη σε ταξιτζήδες μπορεί να μας καρφώσουν. Έχω νοικιάσει αυτοκίνητο.
Μπάμπης: Εντάξει. Ό,τι πεις. Κι αν με ρωτήσει, τι θα πω;
Κώστας: Δεν θα ρωτήσει καθόλου, φοβούνται ότι θα έχουν νέα απόδραση και θα το παίξουν καλοί, τουλάχιστον μέχρι να βρουν αρκετούς εφεδρικούς για να δοκιμάσουν και να επιλέξουν. Μέχρι να καλύψουν τα κενά θα δουλέψεις παραπάνω και με τρόπο ζήτα τους αύξηση, παρακαλετά, μην νομίσουν ότι είμαστε συνεννοημένοι, αλλιώς εσύ θα τα πληρώσεις τα σπασμένα. Πρόσεχε, θα ζητήσεις κανά φραγκάκι παραπάνω μέσω της υπόγειας οδού, γκέγκε;
Μπάμπης: Με δουλεύεις τώρα, ρε Κώστα; Σίγουρα θα με στριμώξουν, γνωρίζουν πως τα 'χουμε βρει, λέω να κάνω τουμπεκί.
Κώστας: Όχι ρε, εσύ θα συνεχίσεις την κλάψα, το τροπάριό σου σε όλους, έχω χρέη, το μαγαζί πάει να κλείσει, οι δικοί μου δεν έχουν να ζήσουν, ο πατέρας μου χρειάζεται εγχείρηση, η μάνα μου νέα ακουστικά βαρηκοΐας κουτουλουπού κουτουλουπού.
Μπάμπης: Κααααααλά. Και τι θα κάνω μόνος μου εδώ; Με βλέπω να την κάνω σύντομα.
Κώστας: Μπα! Μην το λες, σε χρειάζονται. Ώσπου να σε ξεζουμίσει, έχεις λίγο καιρό 10 ώρες την ημέρα μ' ένα ρεπό την εβδομάδα, μπορεί να του πάρεις κι ασφάλεια τώρα που θα φύγω.
Μπάμπης: Αα, έτσι εεε, δηλαδή δεν είμαι ασφαλισμένος;
Κώστας: Και βέβαια όχι ζωντόβολο. Ως βοηθητικός με λίγες ώρες, κάτω από 450 σε έχει δηλωμένο.
Μπάμπης: Τι είναι αυτό;
Κώστας: Σε συμβουλεύω να μάθεις τη γλώσσα για να μπορείς να διεκδικείς τα δικαιώματά σου. Κάθε βράδυ διαβάζω έστω μια ώρα. Μαζί με την Ντέπυ μάθαμε σχετικά γρήγορα. Πήγαμε και δώσαμε εξετάσεις για το πρώτο Zertifikat σ' ένα ρεπό μας.
Μπάμπης: Μα αφού δεν μιλάτε..
Κώστας: Κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε, μήπως και πιάσουμε τίποτα περίεργο. Ένα πρωί άκουσα τον γέρο, έλεγε κάτι κουλά. Κατάλαβα ότι μίλαγε με την ιερά εξέταση. Είναι ζόρικο σινάφι, πρόσεχε. Οι ηρωισμοί δεν χρειάζονται. Δεν υπάρχει στήριξη. Το κίνημα είναι στα κακά του χάλια. Πολλά λόγια, ανύπαρκτο στα έργα. Θα κάνουν, θα δείξουν. Και στα δύσκολα θυμούνται την πολυθρόνα τους. Πάρε για παράδειγμα την τραγουδιάρα που έρχεται και λέει τα ρεμπέτικα και τα λαϊκά κάθε Σάββατο. Με πληροφορούν πως είναι δική μας. Κάνω λοιπόν και γω προσέγγιση ένα βράδυ που καπνίζαμε μαζί. Ναι, μου λέει, οικογενιακή παράδοση το κόμμα, είχα έναν παππού στην αντίσταση και στον Εμφύλιο, μια θεια μου εκτελέστηκε στην Καισαριανή, ένας ξάδελφος έφαγε το ξύλο της χρονιάς του στη Χούντα. Και οι δικοί μου αριστεροί είναι, ψηφίζουν και το κόμμα. Ωραία της λέω, θα μας βοηθήσεις; Αν χρειαστεί οποιαδήποτε κάλυψη θα την έχουμε; Δηλαδή; με ρωτάει. Εεεε να της λέω, πες ότι καταγγέλω τον μπάρμπα εδώ και συ που έρχεσαι συχνά πυκνά ως πελάτισσα και ως μουσικός μπορείς να πεις κάποιες κουβεντούλες στις αρχές, δίχως να μαθευτεί το όνομά σου, για να τους πείσουμε να κάνουν έρευνα. Εεεεε, που λες, ξέρεις, φοβάμαι, ζω από αυτό κι αν με υποψιαστούν, πώς θα τα βγάλω πέρα; Καλά όταν έρθει η ώρα θα το σκεφτώ, θα το ξανασυζητήσουμε. Την ξαναβλέπω μια άλλη μέρα, θέλαμε να κάνουμε σύλλογο υποστήριξης νέων μεταναστών...
Μπάμπης: Τι λες ρε, υπάρχει σύλλογος τέτοιος και δεν μου το έχεις πει;
Κώστας: Περίμενε ρε, μην παίρνεις φόρα. Όχι τώρα, δεν υπάρχει. Πήγε να γίνει αλλά ας όψεται η εκ του ασφαλούς επαναστατικότητα κάποιων και η δουλοπρέπεια κάποιων άλλων. Λοιπόν, που λες, της λέω της τραγουδιάρας, θα 'ρθεις να μοιράσουμε φυλλάδια στα μαγαζιά για τον σύλλογο; Σε ποια μαγαζιά; Με ρωτάει. Στα δικά μας της απαντάω. Όχι μέσα, της λέω, έξω, ξέρουμε ποιοι δουλεύουν στο καθένα, ξέρουμε πότε φεύγουν απ' τη δουλειά, οπότε θα περιμένουμε και θα τους ενημερώνουμε. Έχουμε ήδη κάνει προεργασία ώστε να βγούνε έξω όσοι μένουν από πάνω απ' τα μαγαζιά. Ξέρουμε τα στέκια που συχνάζουν οι δικοί μας και έχουν πέσει οι κατάλληλοι ψίθυροι. Όχι, μου λέει. Δεν γίνεται γιατί αν με πιάσουν την έβαψα. Εγώ δεν εκδηλώνομαι, ούτε είμαι οργανωμένη, απλά ψηφίζω. Μόνο ψήφο, ρίχνω. Ούτε εφημερίδα αγοράζω, και δεν διαβάζω τα σχετικά, αλλά η ψήφος είναι ταγμένη εκεί. Το καθήκον, καθήκον. Άσε που τα πάω καλά με τους εστιάτορες διότι έχω καλό όνομα και δικό μου κόσμο, οπότε γεμίζω μαγαζιά όπου πάω. Είμαι επαγγελματίας εγώ, όχι παίξε γέλασε, όχι σαν τους περισσότερους που γρατζουνάνε ένα όργανο και νομίζουν ότι παίζουν μουσική κι έχουν απαιτήσεις να πληρώνονται κιόλας και χαλάνε την πιάτσα ρίχνοντας τα μεροκάματα. Καλά, τότε θα 'ρθεις στην ιδρυτική συνάντηση της επιτροπής υποστήριξης, θα γίνει στο γραφείο της κοινότητας. Απαπαπα, μου λέει, να με δουν και να με καρφώσουν. Κόκαλο έμεινα. Όπως καταλαβαίνεις, Λόρδε, της έκοψα και την καλημέρα. Και με τον βρικόλακα και με τον παπά η κυρία και με την εξέγερση στον ύπνο. Αλλά και πολλοί άλλοι, πολλοί σπουδασμένοι που το παίζουν και διανοούμενοι και ψαγμένοι, και πως το δίκιο των συνανθρώπων πρέπει να το υποστηρίξουμε, μην τους έχεις μπέσα. Πήγαμε όλοι μαζί να κάνουμε την ιδρυτική συνάντηση του συλλόγου, από τα 10 πράγματα κατάληξαν μόνο στο λαϊκό φροντιστήριο, με τίποτα να πλησιάσουν τα μαγαζιά, μήτε να κάνουμε ομάδα ενημέρωσης και υποστήριξης νέων μεταναστών, νεοαφιχθέντων κτλ., ε, που λες, έκαναν τα μαθήματα για 3 μήνες και μετά μου είπαν πως τα ίδια τα παιδιά δεν πάταγαν κι έτσι διέκοψαν την βοηθητική διδασκαλία. Λες και δεν ξέρουν πως θα πρέπει να δώσουν ως δάσκαλοι ερεθίσματα στους μαθητές για να τους κεντρίσουν το ενδιαφέρον. Εδώ πέρα οι πιο πολλοί, που λένε ότι είναι του κόμματος, βασικά είναι για τις εορτές και τα μνημόσυνα, πανηγυρτζίδες δηλαδή, να κάνουν καμιά πορεία στο δάσος, κι αν, δίχως πλακάτ, γιατί θα τα διαβάσει κανένας λαγός και θα τους καταγγείλει για ανατρεπτική δράση, και τα συνθήματα στα δέντρα χαμηλόφωνα θα τα πούνε, μην τους πάρει χαμπάρι κάποιο ζαρκάδι για την κομμουνιστική τους δράση... Βλέπεις οι σπουδασμένοι, που το παίζουν προοδευτικοί κι επαναστάτες, έχουν καλές δουλίτσες και δεν διακινδυνεύουν να τους σταμπάρουν, μήτε να πέσουν πάνω σε δικούς τους και χαλάσουν τη ζαχαρένια. Ενώ παλιοί μετανάστες, κυρίως αυτοί που είναι βολεμένοι μόνο λόγια είναι, κάνουν επανάσταση κάθε μέρα με την παρεούλα τους κι όταν έρθει η στιγμή για να στηρίξουν μια καταγγελία ή να αναλάβουν δράση στην ενημέρωση, ή να καταδικάσουν περιστατικά εκμετάλλευσης, ε σου λέει δεν το ήξερες, τι πήγαινες σ' αυτόν να δουλέψεις, δεν μπορώ σήμερα, έλα μωρέ είναι μάταια όλα, ευχαρίστως θα ερχόμουν αλλά έχω κάποια δουλειά κτλ. Και αν έρθουν, σου λένε όχι εκεί με ξέρουν, μήτε σε τούτο, δουλεύει ο ξάδελφος και θα του κάνω ζημιά, ούτε στο παρακάτω, έχω μωρέ μια παλιά υποχρέωση σ' αυτόν, είναι και φίλος, κατάγεται κι από το ίδιο χωριό της γυναίκας μου... Δεν λέω, υπάρχουν κι εξαιρέσεις, αυτός ο Πανάγος, ο σύντροφος, σκέτο μάλαμα, τρέχει από δω κι από κει, συμβουλεύει, υποστηρίξει, καθοδηγεί, παλεύει να βρει λύσεις σε πρακτικά προβλήματα, μα δίχως υποδομή υποστήριξης τι να το κάνεις, παλεύει μόνος του. Βέβαια στην πατρίδα είναι αλλιώς, έχει κρίση, υπάρχει και πραγματική ταξική συνείδηση της θέση μας και της κατάστασης, δεν λέω πως είμαι ικανοποιημένος με τα εκλογικά αποτελέσματα αλλά υπάρχει συλλογική δράση και παρέμβαση, εδώ ακόμη μικροαστοί και αστοί παραμένουν, και τρελαίνομαι που το παίζουν κομμουνιστές. Και με τον καπιταλιστή, και με το σφυροδρέπανο γίνεται ρε, γίνεται; Όσο για τους δικούς μας συναδέλφους, στην συντριπτική πλειονότητά τους πηγαίνουν σαν πρόβατα στη σφαγή κι αυτοί νομίζουν πως πάνε εκδρομή. Μόλις το πάρουν χαμπάρι γίνονται δουλικά, κι όσοι αντιδρούν τους ξαποστέλνουν πίσω. Κάποτε ο γέρος κράταγε ταυτότητες και διαβατήρια για να μην κάνουν καταγγελίες, να μην σουλατσάρουν στους δρόμους, και να μην μπορούν να φύγουν στα κλεφτά. Ξέρεις μπορεί να σε μαζέψουν και να σε πάνε στο τμήμα για εξακρίβωση στοιχείων, ε καλούσαν τον μπάρμπα, αυτός έφτανε στο τμήμα, σε έβριζε στη δική τους γλώσσα για να τσιμπήσουν στο θεατριλίκι του και στο τέλος δήλωνε πως έμενες σε εκείνον αλλά δεν είχε δικά σου έγγραφα, οπότε φαινόταν ως ο εγγυητής σου, εσύ έκανες δήλωση απώλειας προσωπικών εγγράφων και όταν πηγαίνατε στο σπίτι σου έδινε τα χαρτιά σου και σε ξαναπήγαινε στο τμήμα για να δηλώσεις πως τα βρήκες στο δωμάτιό σου σε κάποιο συρτάρι. Όταν γυρίζατε σου ξανάπαιρνε τα χαρτιά, σου έλεγε καλά να πάθεις που δεν μ' ακούς και που θες να ξεπορτίζεις, ξινή σου βγήκε η βόλτα, εσύ το βούλωνες γιατί σου κράταγε και τα λεφτά του μήνα, οπότε έπαιρνες το μαθηματάκι σου και στο επόμενο ρεπό σου έκανες βόλτες γύρω από το κτήριο του μαγαζιού.
Μπάμπης: Και πώς το έκοψε;
Κώστας: Έφαγε τόσο πολύ ξύλο... και στις κωλοτσεπές του... που δεν το ξέχασε πότε. Ένας μάγειρας απαίτησε να πάρει το διαβατήριό του γιατί είχε μια ανάγκη ο άνθρωπος, τον είχαν καλέσει κάπου, δεν ξέρω να σου πω. Ο γέρος του 'πε τσου, ο άλλος ρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου, επείγει, ξανά τσου, το τρύπιο κοφίνι, ε και ο άλλος δεν άντεξε και τον πλάκωσε στο ξύλο, και μάλιστα παραλίγο να τον σφάξει με μαχαίρι της δουλειάς. Τον συγκράτησαν οι άλλοι, είχαν καλέσει και την αστυνομία, οι μπάτσοι ζητάνε τα χαρτιά ολονών κι όλοι γυρνάνε και βλέπουνε τον μπάρμπα με ερωτηματικό βλέμμα, αυτός έκανε εεεε, χιχιχιχιχι, δεν ξέρω, που 'ναι, και... τον ρωτάνε οι μπάτσοι και τότε πώς μένουν όλοι αυτοί στο σπίτι σου; Εεεε, ξανακάνει αυτός, μισό λεπτό να πιω νερό να συνέλθω κι απ' τον ξυλοδαρμό, βοήθεια, η καρδιά μου, πονάει, βοήθεια έπαθα καρδιακό επεισόδιο, οπότε με τον θεατρινισμό του την γλιτώνει αυτός, τον πάνε στα επείγοντα, αλλά στριμώχνουν τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Οι υπάλληλοι δήλωσαν πως τους έχει πάρει εκβιαστικά τα διαβατήρια. Ο μάγειρας από υπόδικος βρέθηκε μηνυτής του μπάρμπα και στο τέλος ο γέρος στο δικαστήριο έφαγε ποινή φυλάκισης 3 έτη, εξαγοράσιμη. Αλλά ταυτόχρονα πλάκωσε και η επιθεώρηση εργασίας, διακριτικά, οπότε ο γέρος την επομένη τους δήλωσε όλους κανονικά, 15 άτομα προσωπικό, και μάλιστα οι υπάλληλοι του είπαν πως θα υπογράψουν τα συμβόλαια μονάχα αν μειωθεί η διάρκεια της δοκιμαστικής εργασίας από έτος σ' έξι μήνες... τους τα 'χε όλα σφυρίξει ο μάγειρας. Αυτούς τους 15 δεν μπορούσε να τους διώξει γιατί δούλευαν 40 ώρες μόνο με μισθό κανονικό, ρεπό 2 και άδεια και διπλά μεροκάματα στις αργίες και ΠΣΚ...
Μπάμπης: Και τι έγιναν όλοι αυτοί, πού είναι;
Κώστας: Σε πληροφορώ πως σχεδόν όλοι οργάνωσαν τη ζωή τους εδώ. Μόλις μάζεψαν πέντε φράγκα κι έμαθαν και τη γλώσσα, αφού είχαν ελεύθερο χρόνο, την έκαναν κι άλλαξαν επάγγελμα οι περισσότεροι. Κανένας τους δεν ήθελε να δει κουζίνα. Αλλά καλά να είναι ο τρελομάγειρας που πλάκωσε τον γέρο στις φάπες. Όμως η παλιοκουφάλα από τότε λαμβάνει όλα τα μέτρα, έχει λογιστή και δικηγόρο τζιμάνια, τους χρυσοπληρώνει αλλά κάνει το παιχνίδι στα όρια του νόμιμου, έχει και κάποια κονέ ώστε να την σκαπουλάρει στα ζόρια, μα δεν είναι εύκολο όσο σε μας πέρα αυτό, οπότε για να μην φάει τα μούτρα του γερά δηλώνει περισσότερα τώρα. Βέβαια δεν ξέρω τι θα γίνει με την αλλαγή του νόμου για τους μετανάστες, θέλουν να κάνουν 5ετία τη περίοδο εργασίας πριν την εξασφάλιση πλήρους δικαιώματος στα κοινωνικά επιδόματα. Εξαιτίας της Βρετανίας υποτίθεται αλλά ουσιαστικά βολεύει τους πάντες αυτό. Έτσι οι νέοι μετανάστες πια είναι έρμαιοι των εργοδοτών, άντε να βρεις εργασία 5 χρόνια συνεχόμενα στην εποχή της κρίσης, όχι μόνο επικύψεις αλλά η γλώσσα του καθένα θα πρέπει να γυαλίζει πατώματα και κώλους. Από την άλλη το κράτος άνοιξε πια ολόκληρη τρύπα για να πέφτουν προς τα κάτω τα μεροκάματα. Δεν πα να λένε τα συνδικάτα 8,5 ευρώ η ώρα ως ελάχιστο, άντε να το ελέγξουν οι κρατικοί μηχανισμοί, κι άντε τις καταγγελίες των εργαζομένων να τις εξακριβώσουν οι ελεγκτικές υπηρεσίες, τρίχες. Κι όμως ρε φίλε θα μπορούσαμε με την τεχνολογία που έχουμε να δουλεύουμε κάτω από 40 ώρες αλλά που 'ναι το συλλογικό υποκείμενο της επανάστασης, εεεεεε, πες μου, πού είναι, βρε Λόρδε, εεε;
Μήτσος: Κάτσε ρε Κώστα, έχεις πάρει φόρα, φόρα κατηφόρα, κι η επανάσταση η ίδια δεν σε σταματά. Εγώ σας έχω ψηφίσει πρόσφατα μετά την κρίση διότι έχετε πει πολλά σωστά μέχρι τώρα αλλά υπάρχουν πολλά αλλά. Σου δηλώνω εξαρχής ότι τους έχω ψηφίσει όλους πλην των ακροδεξιών και ότι δεν το έχω μετανοιώσει διότι κάθε φορά αυτόν που ψήφιζα πίστευα πως είχε δίκιο. Αλλά πρώτα και κύρια πώς έπεσε ο υπαρκτός σοσιαλισμός, φίλε Κώστα, από τα μέσα ή από τα έξω; Εμένα μου έδωσε την εντύπωση πως πιο πολύ από τον ίδιο τον κομματικό μηχανισμό και την κεντρική εξουσία οργανώθηκε παρά από την πίεση του δυτικού κόσμου και τον υποτιθέμενο ανταγωνισμό των εξοπλισμών. Ο Γκορμπατσόφ σίγουρα έχει ευθύνη με την υποτιθέμενη περεστρόικα τούτο πήγαινε δήθεν για μετριοπαθή δεξιά στροφή στην σοσιαλδημοκρατία αλλά και το πραξικόπημα που έγινε από την μεριά των συντηρητικών κουμμουνιστών μόνο τέτοιο δεν μου φάνηκε, σαν να ήταν μια κωμωδία με πρωταγωνιστή έναν μεθύστακα του δρόμου, τον Γιέλτσιν, που είχε μετατρέψει τα τανκς σε αυτοκινητάκια που παίζουν τα παιδάκια, σε συγκρουόμενα. Και αυτοί οι ολιγάρχες δεν ήταν πρώτα διευθυντές που τους είχε διορίσει το κράτος στις μεγάλες κρατικές επιχειρήσεις; Στημένο το παιχνίδι φίλε μου και ο λαός της Σοβιετικής Ένωσης δεν κούνησε ρούπι. Πού είναι οι μαζικές κινητοποιήσεις του '17 κατά του τσάρου, η αντίσταση και αντεπίθεση του κόκκινου στρατού στους Ναζί, και το '90 αυτό το ένδοξο σοβιετικό κράτος καταρρέει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα και δεν ανοίγει μύτη που λέει ο λόγος; Ουσιαστικά από τους καθεστωτικούς πολιτικούς του υπαρκτού σοσιαλισμού μόνο τον Τσαουσέσκου εκτέλεσαν ενώ στην Τσεχοσλοβακία είχαμε κατά ουσία απλή μετάβαση από την μία κατάσταση στην άλλη, κάτι που ούτε από δεξιούς σε σοσιαλιστές και τούμπαλιν στη χώρα μας δεν συμβαίνει. Κάποιο λάκκο έχει η φάβα, δεν νομίζεις; Εμένα, με το φτωχό το μυαλό μου μου έρχεται πως υπήρχαν ισχυρές ομάδες μέσα στα ίδια τα κομμουνιστικά κόμματα που προετοίμαζαν την αλλαγή και φυσικά και πολλοί μαυραγορίτες που είχαν πλουτίσει εκείνη την εποχή. Πάντως το σίγουρο είναι πως, με το που άνοιξαν τα σύνορα, έφυγαν εκατομμύρια από τα σπίτια τους και αναζητούσαν δουλειά στην δυτική Ευρώπη, οπότε σημαίνει πως δεν περνούσαν καλά και πως είχαν βασικό πρόβλημα επιβίωσης.
Κώστας: Τότε, αγαπητέ Λόρδε, πώς εξηγείς τις δημοσκοπήσεις που γίνονται συστηματικά από τα τέλη του '90 και μετά και οι λαοί του ανατολικού μπλοκ υποστηρίζουν πως επί υπαρκτού σοσιαλισμού περνούσαν καλύτερα;
Μπάμπης: Εντάξει ρε Κώστα, όπως την πατήσαμε εμείς με το ευρώ έτσι την πάτησαν κι αυτοί. Όπως εμείς είχαμε την εντύπωση πως θα γίνουμε ισχυροί με το νόμισμα κι ο καθένας μας θα αγοράζει με λίγα ευρώ και του πουλιού το γάλα έτσι κι αυτοί νόμιζαν πως θα πάνε στη δύση και θα φτιάξει ο καθένας τη ζωή του αμέσως. Αλλά μου λες για δημοσκοπήσεις και ξεχνάς τους Κινέζους, πότε ήταν καλύτερα; Πριν την οικονομική ανάπτυξη ή μετά; Από το '70 που ξεκίνησαν δεν έχουν σταματημό, και το κουμμουνιστικό κόμμα και οι εκατομμυριούχοι είναι χεράκι χεράκι, πες μου εσύ, λοιπόν, τι σύστημα έχουν στην Κίνα, κομμουνισμό, σοσιαλισμό ή καπιταλισμό; Γιατί με τα δικά μου μάτια φαίνεται ως μονοκομματική ολιγαρχία σε κρατικομονοπωλιακό καπιταλισμό που τραβάει την ανηφόρα σαν γουρούνα στους δύο τροχούς. Ααα ρε, τι είπα ο άνθρωπος!;
Κώστας: Πού το έχεις διαβάσει ρε κερατούκλη, να βρω κι εγώ τη φυλλάδα να την διαβάσω και να μορφωθώ; Ωραία το είπες. Μήπως είναι κάποια δικιά μας ή της ξεχειλωμένης αριστεράς;
Μπάμπης: Ό,τι και να λες, οι Κινέζοι κάνουν κουμάντο πια στον κόσμο κι αν δεν ήταν οι Αμερικάνοι με τους Ρώσσους δυνατοί στον στρατιωτικό τομέα θα είχε κινεζοποιηθεί ολόκληρο το σύμπαν σε χρόνο μηδέν. Αυτό που θέλω να σου πω είναι πως μου λες για συλλογικό υποκείμενο και κομμουνιστική επανάσταση αλλά φίλε μου, πάνε αυτά, ξεφούσκωσαν έκαναν τον κύκλο τους.
Κώστας: Τότε λόρδε Βρας, δείξε μου τη λύση στο αδιέξοδο, γιατί μην μου πεις πώς δεν υπάρχει αδιέξοδο;
Μπάμπης: Κώστα, είναι απλό, ο κόσμος χωρίζεται σε 5 με 7 περιοχές, με αυταρχικά ολιγαρχικά καθεστώτα, ξέχνα τη δημοκρατία, και ξεκινάει μια νέα ισορροπία του τρόμου, πιο ζόρικη από ό,τι εκείνη του ψυχρού πολέμου. Ευρώπη, Ρωσία, Κίνα, Ινδία, Αμερική με την Ιαπωνία κι Αυστραλία θα παίζουν πόλεμο σε Ασία, Αφρική, λατινική Αμερική εκεί που είναι όλα σκορπιοχώρι ώσπου να βρεθούν μεταξύ τους αντιμέτωποι, να χωριστούν σε δύο στρατόπεδα, το πού θα πάει η Ινδία θα είναι καταλυτικό, σε Ρωσοκινέζους ή ΝΑΤΟ. Και αφού εξαφανιστούν 3 με 4 δις άνθρωποι, θα ξεκινήσει η εποχή του διαστημικού εποικισμού.
Κώστας: Πολύ αισιόδοξος είσαι ρε λόρδε Βρας!
Μπάμπης: Ενώ εσύ ονειροβατείς που ψάχνεις συλλογικό επαναστατικό υποκείμενο. Άσε ρε, τελειώσαν αυτά, τότε οι άνθρωποι ήταν αισιόδοξοι ακόμα κι όταν ο Χίτλερ εκτελούσε για την πλάκα του, τώρα ο καθένας μπορεί να κάνει την πλάκα του με μια πυρηνική βόμβα και μάλιστα στο όνομα της δημοκρατίας και της ειρήνης. Σου λέει ο Αμερικάνος, εγώ έχω δικαίωμα να έχω πυρηνικά όπλα γιατί έχω δημοκρατικό σύνταγμα, το ίδιο και ο Ρώσος με τους Ευρωπαίους, σου λένε και οι άλλοι ωραία θα κατασκευάσουμε πυρηνικά όπλα για να αποκτήσουμε μια δημοκρατία σαν και την δική σας, ή καλύτερα για να είναι η δημοκρατικές μας χώρες ισότιμα μέλη στην παγκόσμια δημοκρατία του δυτικού κόσμου. Ξέρεις ποιο είναι το επόμενο βήμα, ε;
Κώστας: Ποιο;
Μπάμπης: Κίνημα ειρήνης με πυρηνικά όπλα, για να γίνουμε φιλειρηνική δύναμη κατασκευάζουμε πυρηνικά αλλιώς θα είμαστε μια βάρβαρη πολεμοχαρής χώρα. Όποιος θα έχει πυρηνικά θα συμμετέχει ως μέλος του συμβουλίου ασφαλείας του ΟΗΕ διότι θα έχει δικαίωμα στην ειρήνη, ενώ οι άλλοι θα είναι τρομοκράτες και φιλοπόλεμοι, έτοιμοι για επιθετικούς πολέμους. Με πιάνεις ε; Ααααααα. Ποια θα είναι η νέα μορφή δημοκρατίας; Εεε;
Κώστας: Ποια ρε λόρδε Βρας; Δημοκρατία δημοσκοπήσεων. Θα κάνουμε exit poll δίχως εκλογές, δηλαδή θα ρωτάμε 1000 ανθρώπους, που θα είναι αντιπροσωπευτικά επιλεγμένοι, και η κυρίαρχη άποψη θα νομοθετείται. Κάθε μέρα θα γίνεται και μια δημοσκόπηση για διαφορετικό θέμα. Έτσι θα γλιτώσουμε έξοδα για κοινοβούλιο, βουλευτές, τούρτες, γιαούρτια και αβγά, κόμματα και κινήματα. Για τα κινήματα θα ρωτάμε 2000 πολίτες, ααααα όλα και όλα, θα παραμείνει ο όρος πολίτης, λοιπόν, θα ρωτάμε θέλετε να κάνετε κίνημα κατά της μόλυνσης του περιβάλλοντος και αυτοί αν λένε ναι θα δημοσιεύουν τα ΜΜΕ την είδηση ότι σήμερα έγινε κίνημα κατά της μόλυνσης των θαλασσών, τώρα αν δεν συμμετέχει κανείς αυτό θα είναι άλλου παπά ευαγγέλιο αλλά και για αυτή την περίπτωση θα ανακοινώνει το υπουργείο περιβάλλοντος την σύσταση επιτροπής του κινήματος η οποία θα συνεδριάζει μια φορά τον χρόνο στελεχωμένη από κληρωτά μέλη, δηλαδή θα ανοίγουν τον κατάλογο και στην τύχη θα καλούνε τα μέλη όπως και τους συμμετέχοντες στις δημοσκοπήσεις. Θα είναι ένα μείγμα ραντεβού στα τυφλά και επαναστατική συνειδητοποίηση των μαζών δια αντιπροσώπων και επειδή θα είναι όλοι ίσοι θα έχουν την ίδια πιθανότητα να επιλέγονται στην επιτροπή μέσω τυχαίας επιλογής από τον τηλεφωνικό κατάλογο. Δηλαδή όλοι θα έχουν ίσο δικαίωμα στην πιθανότητα συμμετοχής στην επανάσταση αλλά με περιορισμένο αριθμών συμμετοχών. Πρωτοποριακό ε; Έτσι τελειώνουμε με τις μαζικές κινητοποιήσεις, τις οδομαχίες, περιφρουρήσεις, καδρόνια σημαίες και λάβαρα, ξυλοδαρμούς κτλ. Θα είναι μια εξευγενισμένη επανάσταση πολιτισμένων ανθρώπων με ειρηνικό πάντα τρόπο. Ακριβώς θα υλοποιήσουμε την έννοια της διαρκούς επανάστασης, εμείς θα το λέμε συνεχές αιώνιο κίνημα της παρουσίας δια αντιπροσώπων. Το να αποφασίζω εγώ για ένα εκατομμύριο ανθρώπους μέσω του exit poll, μου χτυπάνε την πόρτα και με ρωτάνε τι θα ψηφίζατε σήμερα αν είχαμε εκλογές ή τι για αυτό το ζήτημα και εγώ που θα είμαι αντιπροσωπευτικό δείγμα, χάρη στην δημοσκοπική δεινότητα της κρατικής επιτροπής αποτελούμενης από πανεπιστημιακούς καθηγητές της πολιτικής στατιστικής επιστήμης, θα εκφράσω ένα εκατομμύριο πολίτες. Ένας για ένα μύρι και ένα μύρι στην πολυθρόνα του ξαπλωτό κι επαναστατημένο χάρη στην συνειδητή δράση του ενός. Εεε! Φοβερό; Συγκινήθηκα, θα βάλω τα κλάματα...
Κώστας: Αυτό που περιγράφεις είναι ήδη σε λειτουργία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ή κάνω λάθος;
Μπάμπης: Ποια Ένωση βρε Κωστάκη; Ποια Ένωση; Αυτό είναι καθημερινό γλέντι χαραμοφάηδων στην πλάτη των λαών.
Κώστας: Φίλε μου Μπάμπη διαφωνώ. Αξίζουν τους μισθούς τους. Έχουν καταφέρει να εξαθλιώσουν τον νότο, με τα μνημόνια, κυρίως στην Ελλάδα, έχουν στείλει το μήνυμα της νέας εργασιακής πολιτικής. Πρώτα σε καλοτάισα με δανεικά για να γίνεις θρεφτάρι και μετά σε έβαλα να δουλεύεις εσύ κι οι επόμενες 5 γενεές σου για να εξοφλήσετε τα χρέη με τους τοκογλυφικούς όρους, αφού φυσικά σου τα έχω πάρει όλα, εεεε.
Μπάμπης: Αν το εννοείς έτσι ναι, έχεις δίκιο.
Κώστας: Δεν δουλεύουν για μας Λόρδε, οι επενδυτές είναι οι εργοδότες τους.
Μονόλογος Κώστα:
Γι' αυτό σου λέω
μην περιμένεις σωτήρες
Στην εποχή της παρακμής
καθοδήγησε πρωτίστως μόνος τον εαυτό σου
Ν' αναρωτιέσαι και να μελετάς
για το συλλογικό όφελος και την επιβίωσή σου
Ψάχνε και πάλευε μόνος σου
με ό,τι μέσα και τρόπους βρεις
συνταγές δεν υπάρχουν
Παντού βρίσκεις δυνάμεις αντιστάσεις
μην κολλάς στις ταμπέλες
αναζήτησε την ουσία, τι λένε
και προπαντός τι κάνουν για τον εργάτη
τον άνεργο και τον φτωχό,
τον μετανάστη και τον πρόσφυγα,
σ' αυτούς ανήκεις μην το ξεχνάς
Και
μακριά απ' τους φιλάνθρωπους
Σε βλέπουν όπως τον σκύλο
τη γάτα τους και το σκιουράκι στο δέντρο
ίσως και χειρότερα
γιατί εσύ είσαι άνθρωπος
περιπλοκότερος κι άβολος τους φανερώνεσαι
απαιτητικός
δεν θέλεις μόνο να φας, να πλυθείς και να κοιμηθείς
αλλά να ζήσεις σαν κι αυτούς
Ωωω, Θεέ μου, τι ματαιοδοξία!, σου λένε.
Copyright © Γιάννης Σμίχελης All rights reserved, 2023
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Giovanni Giacometti (Still life on a chair, 1927)
Το θεατρικό του Γιάννη Σμίχελη Δάφνες του Δαφνιού δημοσιεύθηκε στο koukidaki από τον Αύγουστο του 2023, κάθε Πέμπτη, σε δεκαοχτώ μέρη. Το θεατρικό ξεκινάει από εδώ. Συνεχίζεται εδώ
