Κορυφαία Ελληνίδα ηθοποιός με μεγάλη θεατρική πορεία και ελάχιστες παρουσίες στον κινηματογράφο, σε ταινίες όμως που άφησαν εποχή. Στο θέατρο διακρίθηκε με απόλυτη άνεση στον τομέα του αρχαίου δράματος την εποχή που στον ίδιο ακριβώς τομέα τα σκήπτρα κρατούσε η ανυπέρβλητη Κατίνα Παξινού και στους άντρες ο Αλέξης Μινωτής, με τη σημαντική διαφορά ότι η Συνοδινού ήταν πολύ νεότερη από το θρυλικό ζεύγος.
Γεννήθηκε στο Λουτράκι στις 22 Νοεμβρίου του 1927. Παιδί μίας πολύτεκνης οικογένειας με οκτώ αδέλφια, υπήρξε η μικρότερη. Σπούδασε στην Δραματική Σχολή του Εθνικού θεάτρου από όπου αποφοίτησε με άριστα στις 21 Ιουνίου του 1949.
Η πρώτη της θεατρική εμφάνιση την πραγματοποίησε στις 7 Σεπτεμβρίου του 1949 ως μέλος χορού στις τραγωδίες του Αισχύλου Χοηφόροι - Ευμενίδες σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Ροντήρη. Στη συνέχεια θα πάρει μέρος στο έργο Το τραγούδι της κούνιας των Γκρεγκόριο και Μαρίας Σιέρρα στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς σε σκηνοθεσία Κωστή Μιχαηλίδη (αδελφή Μαρία του Ιησού). Με τον θίασο Κοτοπούλη θα συνεργαστεί στα έργα Τα παιδιά του Εδουάρδου του Μαρκ-Ζιλμπέρ Σοβαζόν και Παιχνίδι της ντάμας Ραούλ Πράξι, στο θέατρο Κοτοπούλη Ρεξ με την κορυφαία ηθοποιό Μαρίκα Κοτοπούλη (στον θίασο υπάρχουν εκλεκτοί ηθοποιοί όπως: Χριστίνα Καλογερικού, Λάμπρος Κωνσταντάρας, Θεόδωρος Μορίδης, Μίμης Φωτόπουλος, Βύρων Πάλλης κ.α.), Η Άννα των χιλίων ημερών και Ο έρωτας αγρυπνάει του Γκαστόν Ντε Φλερ και Ρομπέρ Ντε Καγιαβέ, ακολουθούν στο ίδιο θέατρο Η σκιά του Ντάριο Νικοντέμι, Η λαίδη Μπέτσι εξοφλεί του Σόμερσετ Μομ, Η καινούργια ζωή του Δημήτρη Μπόγρη, Η μεγάλη παρένθεσις του Αλέκου Σακελλάριου και του Χρήστου Γιαννακόπουλου, Ελισάβετ του Αντρέ Ζοσέ (στο Κάιρο), Το επάγγελμα της κυρίας Γουόρεν του Μπερνάρ Σο. Στη συνέχεια με τον Οργανισμό Αρχαίου Δράματος Μαρίκας Κοτοπούλη στην Αλεξάνδρεια θα παίξει στις Χοηφόρες του Αισχύλου κρατώντας τον ρόλο της Ηλέκτρας, σε σκηνοθεσία Τάκη Μουζενίδη (28-6-1951).
Συνεχίζοντας την ανοδική θεατρική της πορεία, την σεζόν 1951-1952 την συναντάμε πάλι στον θίασο Κοτοπούλη, που στεγάζεται στο θέατρο Κοτοπούλη Ρεξ, με το Έκτο πάτωμα του Άλφρεντ Ζερί, Μονσεράτ του Εμάνουελ Ρόμπλες (Έλενα) σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυράτ, Η δασκαλίτσα του Ντάριο Νικοντέμι (Μαρία Λουτζιάνι), Τον αγαπούσα πολύ του Ζαν Γκιτόν (Μαρία-Λουίζα Λορέτ), Υπηρέτης δύο αφεντάδων του Κάρλο Γκολντόνι (Σμεραλδίνα), Κατσαντώνης του Γιώργου Θεοτοκά (Τριανταφυλλιά - Τριαντάφυλλος), Απόψε στην Σαμαρκάνδη του Ζακ Ντεβάλ. Στο ίδιο θέατρο το 1952-1953 την συναντάμε στα έργα Ερωτική τραγωδία του Λέσλι Στορμ (Λάουρα), Μονομαχία γυναικών των Ευγένιου Σκριμπ και Ερνέστου Λεγκούβε, στην πολιτική κωμωδία των Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου Θανασάκης ο πολιτευόμενος, σε σκηνοθεσία Αλέκου Σακελλάριου (Μαίρη), Η δις γυναίκα μου του Λουί Βερνέιγ (Ειρήνη Έλιοτ), Τράβα το κορδόνι του Ραούλ Πράξι (Γιού-Γιου), Η μαρκησία της φτωχογειτονιάς του Αλέκου Σακελλάριου και του Χρήστου Γιαννακόπουλου σε σκηνοθεσία Αλέκου Σακελλάριου (Τζένη), Ζητείται ψεύτης του Δημήτρη Ψαθά (Τζένη). Το 1953-1954 συνέχεια στο θέατρο Κοτοπούλη Ρεξ με την Δεύτερη γυναίκα του Άρθουρ Πινερό (Ελίν), ξανά σε έργο των Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες...
Στο θέατρο Αρένα, ο καταξιωμένος σκηνοθέτης Μήτσος Λυγίζος παρουσίασε στην αίθουσα Παρνασσός το έργο του Ουίλιαμ Σαρογιάν Έι, εσείς οι απ' έξω. Επρόκειτο για την μοναδική φορά που δύο ιερά τέρατα του θεάτρου ένωσαν τις δυνάμεις τους για πρώτη και τελευταία φορά μαζί επάνω στην σκηνή, η Άννα Συνοδινού συναντάει τον κορυφαίο Έλληνα ηθοποιό και δάσκαλό της από την Δραματική Σχολή του Εθνικού θεάτρου, Δημήτρη Χορν (Νέα).
Ακολουθεί η συνεργασία της με δύο λαοφιλέστατους κωμικούς, τον Μίμη Φωτόπουλο και τον Ντίνο Ηλιόπουλο, στην κωμωδία Μικροί Φαρισαίοι του Δημήτρη Ψαθά, σε σκηνοθεσία Πέλου Κατσέλη (Μπέτυ).
Ακολουθεί η συνεργασία της με τον Νίκο Χατζίσκο στην τραγωδία Ρωμαίος και Ιουλιέτα του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ (Ιουλιέτα).
Ακολουθεί η παράσταση με το Εθνικό Θέατρο στο Αστέρι της Σεβίλλης του Λόπε ντε Βέγκα σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολωμού (Εστρέλια).
Τον Δεκέμβριο του 1954, στο Δημοτικό θέατρο Πειραιά, παίζει Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται του Σπύρου Μελά (Ριρή).
Για πρώτη φορά στην Επίδαυρο με ρόλο –και όχι μέλος του χορού– με την Εκάβη του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή (Πολυξένη).
Στη συνέχεια συγκροτεί θίασο με τον Νίκο Χατζίσκο που τον στεγάζουν στο θέατρο Κεντρικόν. Ο ηθοποιός Κην του Αλέξανδρου Δουμά σε σκηνοθεσία Πέλου Κατσέλη, Το μαγγανοπήγαδο του Στέφανου Φωτιάδη σε σκηνοθεσία Νίκου Χατζίσκου (Μαρίνα), ακολουθεί η κωμωδία των Νίκου Τσιφόρου και Πολύβιου Βασιλειάδη Ο διάβολος και η ουρά του (Ντίνα).
Με τον οργανισμό του Εθνικού Θεάτρου παρουσιάζει την Αντιγόνη του Σοφοκλή στις 30 Ιουνίου του 1956 σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή. Δεν έχει συμπληρώσει ακόμα το τριαντακοστό έτος της ηλικίας της και γίνεται τραγωδός πρώτης γραμμής, ενώ οι ηθοποιοί που δοκιμάζονται και διακρίνονται στο άφταστο αυτό θεατρικό είδος αποκτούν μια νέα θεατρική αντίπαλο. Ονόματα όπως η Κατίνα Παξινού, ο Αλέξης Μινωτής, που απολύτως δικαιολογημένα συγκεντρώνουν όλα τα βλέμματα επάνω τους, έχουν μια «αντίπαλο» που αρχίζει να κλέβει εντυπώσεις και να κερδίζει έδαφος στον τομέα του αρχαίου δράματος.
Θα παραμείνει στο καλλιτεχνικό δυναμικό του Εθνικού θεάτρου και θα ερμηνεύσει σημαντικούς και δύσκολους ρόλους από την αρχαία ελληνική τραγωδία μα και από το παγκόσμιο θέατρο.
Ο Ανδροκλής και το λιοντάρι του Τζορτζ Μπερνάρ Σω σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολωμού (Λαβίνια), Δεσποινίς Τζούλια του Αυγούστου Στρίντμπεργκ σε σκηνοθεσία Κωστή Μιχαηλίδη (Τζούλια), Ιφιγένεια η εν Αυλίδι του Ευριπίδη (Ιφιγένεια), Τρισεύγενη του Κωστή Παλαμά (Τρισεύγενη), Ιφιγένεια η εν Ταύροις του Ευριπίδη στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου (Ιφιγένεια), Δόνα Ροζίτα του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολωμού (Ροζίτα), Ορέστεια του Αισχύλου στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη (Κλυταιμνήστρα), Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα του Λουίτζι Πιραντέλο (Κόρη), Φοίνισσαι του Ευριπίδη στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή (Αντιγόνη).
Στις 10 Ιουλίου 1960 έρχεται η στιγμή να αναμετρηθεί με τον μέγιστο κωμωδιογράφο όλων των εποχών Αριστοφάνη στη Λυσιστράτη στο αρχαίο θέατρο Επιδαύρου σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολωμού. Η θεατρική της συνάντηση με την εμβληματική αυτή κωμωδία και οι κριτικές κοινού και κριτικών συμφωνούν ότι ήταν ένα μεγάλο θεατρικό επίτευγμα για την κορυφαία Ελληνίδα τραγωδό. Με μεγάλη άνεση και ευελιξία πέρασε και στο δύσκολο είδος της αρχαίας κωμωδίας.
Εξακολουθεί στο Εθνικό θέατρο με την Γέρμα του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, Ηλέκτρα του Σοφοκλή στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου σε σκηνοθεσία Τάκη Μουζενίδη (Ηλέκτρα), Ροσμερσχόλμ του Ερρίκου Ίψεν (Ρεβέκα), Ελένη του Ευριπίδη στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου (Ελένη), Το όνειρο του Αυγούστου Στρίντμπεργκ σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολωμού (Αγνή), Άλκηστις του Ευριπίδη στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου (Άλκηστις), το καλοκαίρι του 1963 την βρίσκουμε και στην Ανδρομάχη του Ευριπίδη ξανά στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, Αντώνιος και Κλεοπάτρα του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ (Κλεοπάτρα), Χριστός Πάσχων αγνώστου συγγραφέα (Μήτηρ Θεού), Ικέτιδες του Αισχύλου σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολωμού (Α' Κορυφαία).
Υδρύει μαζί με τον σύζυγό της Γιώργο Μαρινάκη το θέατρο στον Λυκαβηττό «Ελληνική σκηνή Άννα Συνοδινού». Στις 12 Ιουλίου 1965 ξεκινά με την τραγωδία που την καθιέρωσε ως τραγωδό, την Αντιγόνη σε σκηνοθεσία Γιώργου Σεβαστίκογλου ενώ παρουσιάζει το ίδιο καλοκαίρι και τις Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία του Μίνου Βολανάκη ο οποίος είχε κάνει και τη μεταγραφή.
Ακολουθεί το καλοκαίρι του 1966 η Ελένη του Ευριπίδη καθώς επίσης και η Λυσιστράτη του Αριστοφάνη σε μεταγραφή, σκηνοθεσία και χορογραφία Μίνου Βολανάκη. Στις 8 Οκτωβρίου 1966 παρουσιάζει στο θέατρο Κεντρικόν το έργο του Τολστόι Πόλεμος και ειρήνη σε ελεύθερη απόδοση και σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού και την 1η Φεβρουαρίου 1967, πάντα με την «Ελληνική σκηνή Άννα Συνοδινού» την Παράβαση καθήκοντος του Σωτήρη Πατατζή. Ακολουθεί το Πάσχα του Αυγούστου Στρίντμπεργκ και το καλοκαίρι του 1967 παρουσιάζει στο θέατρο Λυκαβηττού την τραγωδία του Σοφοκλή Ηλέκτρα και του Ευριπίδη Ιφιγένεια εν Αυλίδι.
Μετά από χρόνια παρουσίασε την Εκάβη, τον Φωταγωγό και άλλα σπουδαία έργα όπου άφησε και εκεί μεγάλη παρακαταθήκη στους επόμενους. Το 2004 παρουσίασε στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, στο Ηρώδειο αλλά και σε άλλα θέατρα της ελληνικής επικράτειας στα αρχαία ελληνικά την τραγωδία Ευμενίδες, σε δίκη της παραγωγή. Το 2006 παρουσίασε τους Βατράχους στην Επίδαυρο αλλά και σε διάφορες πόλεις της Ελλάδος.
Η Άννα Συνοδινού εργάστηκε για πέντε χρόνια ως δακτυλογράφος στην εταιρεία του συζύγου της Γιώργου Μαρινάκη, μένοντας συγχρόνως μακριά από το θέατρο ώσπου να επιστρέψει το 1972 με την Ηλέκτρα. Από το 1974 είχε μπει στην πολιτική ζωή της χώρας μας, φροντίζοντας για τους άπορους, για τα άτομα που είχαν ανάγκη καθώς επίσης και για τους αγαπημένους συναδέλφους της ηθοποιούς τους οποίους ένταξε στο Ι.Κ.Α.
Ήταν βουλευτής με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας στην Α' Αθηνών και διετέλεσε υφυπουργός κοινωνικών υπηρεσιών στην κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή (1977-1980). Εισήγαγε τα μαθήματα καλλιτεχνικής παιδείας στην μέση εκπαίδευση, πρότεινε να εντάξουν τους ηθοποιούς στο Ι.Κ.Α καθώς επίσης και την ίδρυση της Κρατικής σχολής ορχηστικής τέχνης.
Παραιτήθηκε το 1990.
Το 1964 ιδρύει τον θίασο Ελληνική σκηνή και εκμίσθωσε το παλιό λατομείο του Λυκαβηττού δημιουργώντας το Θέατρο Λυκαβηττού, το οποίο φέτος λειτούργησε μετά από δεκαπέντε χρόνια. (Σεπτέμβριος 2023). Αρχιτέκτονας του θεάτρου ήταν ο Τάκης Ζενέτος και η Άννα Συνοδινού το εκμίσθωσε με την συμφωνία να επιστρέψει στην κυριότητα του Δημοσίου. Η εκμίσθωση έγινε με άδεια κατασκευής θεάτρου.
Τιμήθηκε από την πολιτεία με το θεατρικό έπαθλο Κοτοπούλη δύο φορές, με τον Σταυρό Ευποιίας Ελλάδος, Σταύρο του ιππότη Ντανέμπρο της Δανίας, του ιππότη της ιταλικής λεγεώνας, παράσημο του κέδρου του Λιβάνου.
Ταινίες: Θανασάκης ο πολιτευόμενος, Δολάρια και όνειρα, Ο άνθρωπος του τρένου, Ο Λέων της Σπάρτης κ.α.
Τηλεόραση: Οι φρουροί της Αχαΐας, Θέατρο της Δευτέρας Ματωμένος γάμος, Ματωμένα χώματα κ.α.
Υπήρξε καθηγήτρια στις δραματικές σχολές του Εθνικού θεάτρου, του Πέλου Κατσέλη, της καλλιτεχνικής Εταιρείας Αθηνών και του Ωδείου Αθηνών.
Συγγραφή: Έγραψε το αυτοβιογραφικό Πρόσωπα και προσωπεία, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βλάση το 1998, καθώς και το βιβλίο Αίνος στους άξιους, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτη το 1999.
Υπήρξε παντρεμένη με τον αθλητή του τριπλούν και έμπορο Γιώργο Μαρινάκη ο οποίος έφυγε από τη ζωή το 2009 σε ηλικία 88 ετών.
Η Άννα Συνοδινού έφυγε από τη ζωή το 2016 μένοντας στην ιστορία για την προσφορά της στο θέατρο αφού είχε υπηρετήσει με μεγάλη επιτυχία την αρχαία τραγωδία, ρόλους κλασικούς και ρόλους σύγχρονους. Η επιβλητική της παρουσία, η φωνή της, η τόσο καθαρή και δυνατή σε συνδυασμό με τον πολιτισμό της, την έχουν κατατάξει στις ιερές μορφές του χώρου του θεάτρου.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Οι πληροφορίες καθώς και η φωτογραφία αντλήθηκαν από το βιβλίο της Άννας Συνοδινού Πρόσωπα και προσωπεία, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βλάση, καθώς επίσης και από το βιβλίο της ίδιας Αίνος στους άξιους, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
