Είναι μεγάλη η χαρά που νιώθω γράφοντας την άποψή μου για το έργο της αγαπημένης μου Ελένης Σίντου, που είχα την τιμή να γνωρίσω φέτος στη 19η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης. Η Ελένη είναι μία γυναίκα επικοινωνιακή και πρόσχαρη που αγαπάει το βιβλίο και φαίνεται πως παθιάζεται με ό,τι καταπιάνεται και έχει ένα μυαλό ανήσυχο και γεμάτο εποικοδομητική περιέργεια. Το σπινθηροβόλο, διεισδυτικό βλέμμα και η φιλική της διάθεση με οδήγησαν στα παραπάνω συμπεράσματα που αποτέλεσαν και τον κυριότερο λόγο που εξαρχής θέλησα να διαβάσω το βιβλίο της. Η αμέσως επόμενη αιτία ήταν η ενδιαφέρουσα περίληψη στο οπισθόφυλλο και το γεγονός ότι η κεντρική ηρωίδα της χαρακτηρίζεται σε αυτό ως μια ψυχρή σκύλα... Τι πιο εντυπωσιακό, λοιπόν, από το να χαθείς στον κατασκοπικό και περιπετειώδη κόσμο της σκύλας Bell Jefferson;
Η Bell Jefferson είναι όμορφη, έξυπνη και γεμάτη αντιθέσεις. Μία τριανταπεντάχρονη γυναίκα που έχει μυηθεί από μικρή σε μια υπηρεσία που απαιτεί τη σωματική και ψυχική πειθαρχία της. Με τον πατέρα της για αρχηγό της CIA αλλά και προστάτη και εκπαιδευτή της, δεν θα μπορούσε παρά να μεγαλώσει ελέγχοντας τα συναισθήματα και πολλές φορές τις πράξεις που αυτά επιφέρουν, εκτός των στιγμών που διακατέχεται από την έντονη επιθυμία της να επαναστατεί πατώντας πόδι στα πρέπει και στα μη. Ο ιδιόμορφος και δυναμικός χαρακτήρας της σε καθηλώνει από τις πρώτες σελίδες αυτής της ιστορίας, που μέσα της κλείνει την αξία της φιλίας, τον ενθουσιασμό για το σεξ και την αχαλίνωτη ορμή του έρωτα.
Η ηρωίδα μας καλείται να επισκεφτεί την Ουκρανία λίγο πριν από την έναρξη του πολέμου και να εργαστεί ως ιδιαιτέρα γραμματέας του Αμερικάνου Πρέσβη Jeremy Norton μέσω του οποίου έρχεται σε άμεση επαφή με τον Ουκρανό πρόεδρο Oleksandr Mihailovits, που μέχρι στιγμής απλώς παρακολουθούσε, βγάζοντας τα δικά της συμπεράσματα γι' αυτόν από μακριά παραχωρώντας τα ταυτόχρονα στους ανωτέρους της, όπως και της είχε ανατεθεί. Οι αρχικές –αρνητικές θα έλεγα– εντυπώσεις της αλλάζουν σχεδόν από την πρώτη οπτική επαφή τους και ένας έρωτας γεννιέται. Ένας έρωτας ανατρεπτικός, παράνομος και χειμαρρώδης, που απειλεί να διαλύσει τις ζωές και τις καριέρες τους. Για τον πρόεδρο όμως, που δεν έχει ιδέα για την αληθινή της ταυτότητα, ο έρωτας δεν είναι ποτέ λάθος.
Η γραφή της Ελένης είναι ρέουσα, απλή, κατανοητή και γλαφυρή δίχως να γίνεται κουραστική, γι' αυτό και τα κατάφερε να μ' αιχμαλωτίσει, επιβεβαιώνοντας το αρχικό μου ένστικτο ότι θα διάβαζα ένα δυνατό βιβλίο. Με μεγάλη ευκολία, λοιπόν, το κατατάσσω στα καλύτερα αισθηματικά-ερωτικά θρίλερ που διάβασα φέτος, αν και κατά κάποιον τρόπο θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηριστεί και ως ένα αστυνομικό μυθιστόρημα.
Διαβάζοντάς το θα έρθετε σε επαφή με την Ουκρανία, με πολλά διλήμματα, με εντυπωσιακές ανατροπές και με τις κρυφές αλλά και τις φανερές δράσεις της CIA. Με μια συνεχόμενη περιπέτεια που σε πολλές φάσεις συνδυάζεται με τη βία, με φλογερά συναισθήματα, ερωτικά τρίγωνα, με ακαταμάχητους χαρακτήρες και φυσικά με τη φρίκη του πολέμου που δόθηκε αριστοτεχνικά και με σεβασμό από τη συγγραφέα. Και, σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το δεύτερος μέρος του μυθιστορήματος με τίτλο «Αδαμάντινα τείχη: Φιανκέτο», κυκλοφορεί ήδη από τις εκδόσεις Ελκυστής, με την υπόσχεση να μας χαρίσει περισσότερες ανατροπές και δολοπλοκίες.
Εσείς τι λέτε, μπορεί ένας έρωτας να είναι λάθος; Και αν ναι, σε ποια ή σε ποιες περιπτώσεις;
Αγαπημένη μου Ελένη, καλώς ήρθες στο koukidaki.gr! Πολλές φορές ξεκινάω τις συνεντεύξεις ζητώντας από τους συγγραφείς να μας μεταφέρουν μερικές πληροφορίες για τον εαυτό τους και το συγγραφικό τους έργο. Εσένα θα σου ζητήσω επίσης, αφού μας συστηθείς ως άνθρωπος και συγγραφέας, να μοιραστείς μαζί μας την άποψή σου για το αν σε «ψυχολόγησα» σωστά κατά τη γνωριμία μας.
Ελένη Σίντου: Καλώς σας βρήκα! Αρχικά να σε ευχαριστήσω για τα πολύ όμορφα λόγια σου και τη θερμή υποδοχή στο koukidaki.gr. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στα Ιωάννινα, όπου και κατοικώ. Είμαι μητέρα δύο μικρών κοριτσιών και τρελαίνομαι για ταξίδια. Σπούδασα Πληροφορική και ΜΜΕ στο ΤΕΙ Πατρών (παράρτημα Πύργου) και ασχολήθηκα με τη συγγραφή στα 18 μου χρόνια. Έχει κυκλοφορήσει, από τις Εκδόσεις Λυκόφως το μυθιστόρημα μου με τίτλο «Αρλίν», το οποίο είναι το πρώτο βιβλίο της σειράς «Τα δαιμόνια της φύσης» και μέσα στο έτος 2023 κυκλοφόρησαν από τις Εκδόσεις Ελκυστής τα «Αδαμάντινα τείχη» και «Αδαμάντινα τείχη: Φιανκέτο».
Τώρα, όσον αφορά το ψυχογράφημα σου, αγαπημένη μου Ελένη, δεν ξέρω τι να πω! Σίγουρα παθιάζομαι με ό,τι καταπιάνομαι και σαφώς το μυαλό μου είναι ανήσυχο. Χαίρομαι που με βρίσκεις επικοινωνιακή και πρόσχαρη, γιατί πιστεύω πως έτσι είμαι. Απολαμβάνω να συναναστρέφομαι με ανθρώπους που έχουν καθαρό βλέμμα και κρυστάλλινη ψυχή. Επίσης, λατρεύω τους ανθρώπους που αυτοσαρκάζονται και δεν μπαίνουν σε καλούπια για να είναι αποδεκτοί. Εν ολίγοις, τα πήγες πολύ καλά!
Συνήθως, για το ίδιο βιβλίο βλέπουμε διαφορετικές απόψεις, οπτικές γωνίες και κριτικές. Θα ήθελες να μας περιγράψεις με λίγα λόγια τι είναι τα «Αδαμάντινα τείχη» για εσένα και ποιο μήνυμα θέλησες να μεταδόσεις στο αναγνωστικό κοινό μέσα από αυτό το έργο σου;
Ε.Σ.: Τα «Αδαμάντινα τείχη» για εμένα είναι ένας τρόπος να συμπαρασταθώ στον πολύπαθο Ουκρανικό λαό. Ένα ταξίδι στην πρώην σοβιετική χώρα. Ένας απαγορευμένος έρωτας και ένας ύμνος στη δυναμική γυναίκα. Τα μηνύματα είναι πολλά και ποικίλλουν, ανάλογα με την οπτική που το βλέπει ο κάθε αναγνώστης. Το κύριο μέλημά μου είναι να κατανοήσουμε πως ο έρωτας είναι η μεγαλύτερη απάτη της καρδιάς και ο πόλεμος η χειρότερη επινόηση του ανθρώπινου νου.
Αυτή τη στιγμή ένας πόλεμος συμβαίνει στην καρδιά της Ευρώπης και ένας νέος ξεκίνησε μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστίνης. Η ανθρωπότητα ακροβατεί επικίνδυνα· ανθρώπινες ζωές χάνονται και οι συνέπειες μάς αφορούν όλους. Δεν γίνεται εν έτει 2023 να λύνουμε τις όποιες διαφορές μας –αν και πιστεύω πως όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίδιοι και ίσοι– με βόμβες και στρατιωτικές επιχειρήσεις. Η ιστορία τώρα γράφεται και ντρέπομαι βαθύτατα που τα παιδιά μου θα διδαχθούν για όλη αυτήν τη βαρβαρότητα και την απανθρωπιά μέσα από τα σχολικά τους βιβλία.
Ποιον από τους ήρωές σου αγάπησες περισσότερο και γιατί;
Ε.Σ.: Δύσκολη ερώτηση, ομολογώ! Περισσότερο, θα έλεγα, τη Bell Jefferson και θα αιτιολογήσω αμέσως το γιατί. Η ευφυΐα της, ο δυναμισμός της, οι ακαριαίες αποφάσεις, τα τείχη που δε διστάζει να σηκώσει στον αυταρχικό της πατέρα και ο τρόπος που παλεύει για αυτούς που αγαπά, με κέρδισαν από τη στιγμή που ξεκίνησα να δημιουργώ αυτόν τον χαρακτήρα. Ωστόσο –και θα ήταν άδικο να μην το αναφέρω– αγάπησα ιδιαίτερα και τον Oleksandr Mihailovits, λόγω της ευγένειας, του θάρρους, της αξιοπρέπειας και του ήθους του.
Αν μπορούσες να δώσεις ζωή σε έναν απ' αυτούς και να περάσεις μαζί του ένα εικοσιτετράωρο, ποιον θα διάλεγες; Τι θα ήθελες να μάθεις από αυτόν;
Ε.Σ.: Κι άλλη δύσκολη ερώτηση! Θα πω, αυθόρμητα, τον Oleksandr. Νομίζω πως μια ημέρα πλάι σε έναν ισχυρό άνδρα, που έρχεται αντιμέτωπος με τόσες προκλήσεις τόσο σε κρατικό αλλά και προσωπικό επίπεδο, θα είχε πολλά να μου διδάξει. Θα μου άρεσε η ιδέα να βουτήξω στα άδυτα των πολιτικών αποφάσεων που παίρνονται. Να μάθω τους λόγους που μια χώρα αποφασίζει να ριχτεί στον πόλεμο κι ας μη διαθέτει τα απαραίτητα εφόδια. Η πολιτική πάντα με γοήτευε, με έναν ανεξήγητο τρόπο.
Τι χρώμα, άρωμα, γεύση, υφή και μουσική θα έδινες στην ιστορία σου;
Ε.Σ.: Κόκκινο χρώμα, για όλες τις ζωές που χάνονται, αλλά και για τον έρωτα. Για το άρωμα, θα σου πω κάτι πολύ συγκεκριμένο: Vanilla Tobacco, του Tom Ford. Όσον αφορά την υφή, θα διάλεγα αυτήν του γνήσιου δέρματος, που έχει την καλύτερη ποιότητα. Για τη μουσική διαλέγω τα δύο κομμάτια που με συνόδεψαν καθ' όλη την διάρκεια της συγγραφής: Unstoppable - Sia και Only love can hurt like this - Paloma Faith.
Πάμε τώρα σε θέματα που αφορούν την ανάγνωση και τη συγγραφή. Πότε ξεκίνησες να γράφεις και γιατί; Τι είναι η συγγραφή για εσένα;
Ε.Σ.: H συγγραφή προέκυψε εντελώς τυχαία, ύστερα από την προτροπή ενός καθηγητή στη σχολή μου. Αρθρογραφούσαμε μαζί σε μια τοπική εφημερίδα και, διαβάζοντας τη δική μου στήλη, μου πρότεινε να δοκιμάσω τη συγγραφή. Ξεκίνησα λοιπόν να γράφω ενθουσιασμένη και ομολογώ πως είναι η πιο όμορφη συμβουλή που μου έχει δοθεί. Η συγγραφή για εμένα είναι πολλά πράγματα: ψυχική ανάταση, πνευματική διαύγεια, τρόπος διαφυγής από την πραγματικότητα και ένας τρόπος να καθαρίσω την ψυχή μου. Είναι ό,τι πιο ευχάριστο και δημιουργικό θα μπορούσα να κάνω.
Ένα βιβλίο μπορεί πραγματικά να αλλάξει τον κόσμο μας;
Ε.Σ.: Κάθε βιβλίο, με τον τρόπο του, σε όποιο είδος και αν ανήκει, μπορεί να κάνει θαύματα.
Ποιες ώρες και σε ποια μέρη προτιμάς να γράφεις;
Ε.Σ.: Συνήθως γράφω αργά το βράδυ, αφού βάλω για ύπνο τα κορίτσια μου. Τον τελευταίο καιρό όμως επιλέγω και πρωινές ώρες, μιας και έχω ελεύθερο χρόνο. Μόνιμο στέκι είναι το σπίτι μου, αλλά πολλές φορές κάνω μικρές βόλτες στη λίμνη της πόλης μου –τα Ιωάννινα– ή στο Κάστρο, για να ταξινομήσω τις σκέψεις μου. Το τοπίο αυτό, ιδίως κατά τη χειμερινή περίοδο, είναι απείρως κατευναστικό και ταυτόχρονα καθοδηγητικό για το μυαλό μου.
Θυμάσαι ποιο ήταν το πρώτο βιβλίο που διάβασες;
Ε.Σ.: Το θυμάμαι σαν να ήταν χθες. Το έγκλημα και τιμωρία, του Ντοστογιέφσκι.
Ποιους συγγραφείς και ποια βιβλία θα μας πρότεινες να διαβάσουμε;
Ε.Σ.: Θεωρώ πως ο Έλληνας αναγνώστης πρέπει να δώσει μια παραπάνω ευκαιρία στους νέους Έλληνες συγγραφείς, γιατί πραγματικά το αξίζουν. Υπάρχουν πολλά έργα που θα μπορούσα να αναφέρω, για όλα τα είδη. Δεν θα ήθελα όμως να αναφέρω ονόματα, γιατί φοβάμαι μήπως εκ παραδρομής παραλείψω κάποιον. Ωστόσο, θα προτείνω δύο βιβλία ξένων συγγραφέων που διάβασα πρόσφατα: «Το ορφανοτροφείο» του Serhiy Zhadan και τον «Μάγο του Κρεμλίνου» του Giuliano da Empoli.
Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας ένα αγαπημένο απόσπασμα από τα «Αδαμάντινα τείχη»;
Ε.Σ.: Με μεγάλη μου χαρά.
Ακούμπησε ξανά το παλτό και την τσάντα της στην πολυθρόνα και τον πλησίασε. Βάδισαν ως το μεγάλο παράθυρο στα δεξιά από το γραφείο του κι έμειναν να κοιτάζουν την πόλη από ψηλά.— «Το Κίεβο είναι μία πανέμορφη πόλη. Ολόκληρη η χώρα μου είναι γεμάτη ομορφιές, κι αυτό πρέπει να το μάθει όλος ο κόσμος. Η Δύση πρέπει να μας δει με άλλο μάτι. Δεν σου κρύβω πως ο τρόπος που μου μίλησες στην πρώτη μας συνάντηση με προβλημάτισε πολύ. Ας μην ξεχνάμε και την ειρωνεία για τον λόγο μου στην πλατεία Ανεξαρτησίας».Έπλεξε τα γυμνασμένα χέρια του πίσω από τη μέση του κάπως αμήχανα και κούνησε νευρικά τους ώμους του.— «Η άποψή μου παραμένει αναλλοίωτη. Η Δύση, κύριε Mihailovits, όπως την αποκαλείτε με θαυμασμό και δέος, δεν μπορεί να χωνέψει ούτε τον ίδιο της τον εαυτό. Τον καταπίνει κι έπειτα τον φτύνει αμάσητο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ και ο κάθε συνασπισμός, είτε είναι στρατιωτικός, είτε οικονομικός, είτε πολιτικός, ιδρύεται με βάση τα συμφέροντα των ισχυρότερων. Δεν υπονοώ πως είναι κακή ιδέα η ένταξή σας εκεί, τουναντίον! Δεν είναι, όμως, απαραίτητη προϋπόθεση για όλα αυτά που ονειρεύεστε».Η ειλικρίνειά της ήταν πρωτόγνωρη ακόμη και για εκείνη.Έστρεψε το βλέμμα του πάνω της μελαγχολικά.— «Εσύ δουλεύεις για όλα αυτά που κατακρίνεις», της απάντησε.Ο τόνος του ακούστηκε επικριτικός.— «Με παρεξηγήσατε... Δουλεύω για τη χώρα μου. Υπακούω τους νόμους της, την αγαπώ και θέλω να προκόβει. Αυτό, όμως, δε σημαίνει πως θέλω οποιαδήποτε άλλη χώρα να υποφέρει. Δε νομίζω, όμως, πως έχει νόημα να το συζητάμε άλλο. Είμαι μία απλή γραμματέας στην πρεσβεία των ΗΠΑ. Σίγουρα υπάρχουν άλλοι ειδικοί επί του θέματος. Ωστόσο, με συγχωρείτε, αν τα λόγια μου είχαν κάποιο αντίκτυπο πάνω σας. Και, ναι, κύριε πρόεδρε, η χώρα σας είναι πανέμορφη· το ίδιο και οι άνθρωποι εδώ, όπως και η βότκα σας!»Ένα χαμόγελο ξεδιπλώθηκε δειλά στο πρόσωπό του. Γύρισε και κοίταξε πάλι έξω από το παράθυρο παραμερίζοντας τις πράσινες κουρτίνες.
Και τέλος, Ελένη μου, πολύ θα ήθελα τη δική σου προσωπική άποψη. Μπορεί ο έρωτας να είναι λάθος;
Ε.Σ.: Ο έρωτας δεν είναι ποτέ λάθος αλλά είναι η μεγαλύτερη απάτη της καρδιάς. Είναι μια κατάσταση στην οποία το μυαλό αδυνατεί να ανταποκριθεί λογικά και η καρδιά κάνει κουμάντο. Επίσης πολλές φορές, πιστεύω, δεν αντιλαμβανόμαστε όλα όσα συμβαίνουν και οδηγούμαστε μέσα σε μια πλάνη. Νομίζουμε πως ερωτευτήκαμε ή νομίζουμε πως μας ερωτεύτηκαν. Και αυτό, αγαπημένη μου Ελένη, είναι το λάθος. Λάθος εκτίμηση των συναισθημάτων, λάθος εκτίμηση της ανταπόκρισης.
Σε ευχαριστώ πολύ για αυτήν τη συνέντευξη αλλά και για τη συντροφιά που που έκανε και θα μου κάνει και στο μέλλον το βιβλίο σου!
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Περισσότερα για το μυθιστόρημα Αδαμάντινα τείχη, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ελκυστής και περίληψη οπισθόφυλλου.
