Η ζώνη της Ιππολύτης
Γιώργου Ζώτου
Οι Αμαζόνες ήταν ένας λαός που κατοικούσε γύρω από τον ποταμό Θερμώδοντα στον Εύξεινο Πόντο. Ο μύθος λέει ότι αποτελούνταν αποκλειστικά από γυναίκες πολεμίστριες που ζούσαν νομαδικά και αγαπούσαν ιδιαίτερα τα άλογα και το κυνήγι. Αγαπημένη τους θεά η Άρτεμις, φυσικά, αν και οι ίδιες κατάγονταν από τον θεό Άρη και την Αρμονία.
Εννοείται ότι κάπου εκεί ανάμεσα κυκλοφορούσαν και κάμποσοι άντρες αν και προφανώς τους είχαν του πεταματού, μοναχά για λάντζα, για κάνα σφουγγάρισμα και την απαραίτητη αναπαραγωγή.
Αμαζόνες λέγονταν από τον μαζό (όσο ζω, Μαζώ; Καμία σχέση!).
Μαζός είναι ο μαστός, Α-μαστόνες δηλαδή, επειδή από μικρές έκοβαν ή συνέθλιβαν τον δεξί τους μαστό για να μπορούν να χειρίζονται άνετα το τόξο. Τον αριστερό μαστό τον άφηναν για να θηλάζουν. Μονομαζόνες λοιπόν ή Ημιμαζόνες θα έπρεπε να λέγονται αλλά κανείς δεν τους το είπε φαίνεται...
Τώρα, αν στην πορεία κάποια έβγαινε αριστερόχειρας καταλαβαίνετε ότι τζάμπα πήγαινε το πετσόκομμα αλλά η αλήθεια ήταν πως ήταν από τη φύση τους μαθημένες στις κακουχίες και δεν δυσκολεύονταν να κόψουν και τον άλλον μαστό για να γίνουν Α-μαζόνες, όνομα και πράμα.
Βασίλισσα των Αμαζόνων ήταν η Ιππολύτη, κόρη του Άρη και της Οτρήρης.
Κι ο μπαγάσας ο Ευρυσθέας αφού είδε κι αποείδε ότι ο Ηρακλής κάτι αλογάκια και κάτι λιοντάρια τα έχει μια χαψιά αποφάσισε να τον στείλει να κλέψει την ζώνη της Ιππολύτης επειδή την είχε βάλει στο μάτι η κόρη του, η Αδμήτη.
Και μην φανταστείτε καμιά ζώνη αγνότητας ή καμία μαγική τύπου Χάρι Πότερ. Απλώς ήταν δώρο του μπαμπά Άρη και ως θεϊκό αντικείμενο είχε μια κάποια στιλιστική αξία παραπάνω.
Παίρνει που λέτε ο ήρωας της καρδιάς μας το πλοίο της γραμμής που τότε πήγαινε μέσω Πάρου και Μυσίας, τσιμπάει και τον Θησέα και μερικά αλάνια για παρέα, κάνει στάση στην Πάρο το βαπόρι, κατεβαίνουν στην Παροικιά να πιουν κάνα κρασάκι να τους φύγει η ναυτία και πέφτουν πάνω στους τέσσερις γιους του Μίνωα που τους περίμεναν με άγριες διαθέσεις.
Έγινε τσαμπουκάς μεγάλος, δύο σύντροφοι του Ηρακλή σκοτώθηκαν εντελώς κι ανεπιστρεπτί, τα πήρε στην κράνα ο δικός σας και κάνει και τους τέσσερις γιους του Μίνωα, φιλετίνια αλά κρεμ!
Επόμενη στάση Μυσία, νεξτ στέισιον Μυσία, εκεί ο βασιλιάς Λύκος ήταν φιλικός σαν σκύλος, απλώς ζήτησε βοήθεια επειδή τα είχε βρει σκούρα με μια γειτονική φυλή. Κι εδώ καθάρισε ο λεβέντης μας κι ο Λύκος προς τιμήν του ονόμασε το βασίλειό του Ηράκλεια.
Με τα πολλά και με τα λίγα κάποια στιγμή έφτασε στη Θεμίσκυρα, πρωτεύουσα της χώρας των Αμαζόνων.
Εκεί τον περίμενε η Ιππολύτη ψυλλιασμένη και εμφανώς χωρίς καμία όρεξη να αντισταθεί, σου λέει δεν θα πάω σαν τον σκυλί στ' αμπέλι για μια παλιοζώνη, ορίστε πάρ' την κύριε Ηρακλή μου και καλό δρόμο να 'χετε!
Ο Ηρακλής δεν πίστευε στ' αφτιά του! Τόσος εύκολος άθλος δεν του είχε ματαξανατύχει ποτέ.
Όμως ούτε η Ήρα πίστευε ότι θα ξεμπέρδευε έτσι εύκολα ο Ηρακλής. Και ανακατεύτηκε ως Αμαζόνα με τις υπόλοιπες βάζοντας λόγια ότι δήθεν ήρθαν ξένοι και σκόπευαν να απαγάγουν την βασίλισσα.
Έτρεξαν εκείνες με άγριες διαθέσεις κατά πάνω τους, ο ήρωας της καρδιάς μας δεν ήθελε και πολύ να μπλέξει στον καβγά... Βγάζει το ρόπαλο και κοπανάει μία στην Ιππολύτη την έστειλε για βρούβες. Μετά αρχίζει στις ροπαλιές και τις υπόλοιπες μέχρι που τις ξεπάστρεξε όλες! Η Αντιόπη μόνο έμεινε που την έδωσε δωράκι στον Θησέα που ήταν μεγάλος σαρδανάπαλος και σεξοπορνοδιαστροφικός γεροτράγος –κάποια στιγμή θα ασχοληθούμε και με τα δικά του κατορθώματα.
Στο τέλος το καμάρι μας γύρισε στις Μυκήνες όπου παρέδωσε τη ζώνη στον Ευρυσθέα και έγινε τσεκ κι ο ένατος άθλος του λεβέντη μας. Άλλος ένας είχε μείνει για να ξεμπερδεύει. Ή τουλάχιστον, έτσι νόμιζε...
Copyright © Γιώργος Ζώτος All rights reserved, 2023
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Antonio del Pollaiuolo (Ηρακλής και Ύδρα, περίπου 1475)
Η ευθυμογραφική σειρά του Γιώργου Ζώτου Ηρακλής, ο ήρωας της καρδιάς μας δημοσιεύθηκε σε μέρη, κάθε Σάββατο, από τον Ιούλιο του 2023. Όλα άρχισαν εδώ. Και συνεχίζονται εδώ
