Η γυναίκα που μονοπωλεί το ενδιαφέρον στο βιβλίο, ονομάζεται Αγγέλα και κάπου στην Κρήτη, ένα ερημοχώρι ονόματι Ερμυρικιά θα φιλοξενήσει την ίδια και τον σκύλο της Μπο. Ο πρώτος άνθρωπος που συνάντησε πατώντας το πόδι της, στον φιλόξενο αυτόν τόπο, ήταν ο ψαράς και καπετάνιος Γιώργης και αμέσως μεταξύ τους γεννήθηκε μια αγνή φιλία.
Ένας απρόσκλητος επισκέπτης θα γίνει αφορμή, η Αγγέλα να ανοίξει το σεντούκι των αναμνήσεών της, να μας περιγράψει κομμάτια της ζωής της, να μας γνωρίσει τον τόπο και τους λιγοστούς κατοίκους του αλλά και να μας μυήσει στην καθημερινότητά της που για κάποιους μπορεί να φαίνεται ανιαρή, για εκείνη όμως είναι πολύτιμη.
Ένα μικρό σταματημένο, ασημένιο ρολόι, η ιστορία για το όνομα του χωριού, το μενταγιόν με την ξύλινη Αφρική, ο κηπάκος που στήθηκε με προσωπική εργασία και εξυπηρετεί της ανάγκες της και όχι μόνο, ο έρωτάς της για τον Θάνο, ένα ιδιαίτερο ζευγάρι, η Λουίζα και ο Παύλος, αλλά και το τατουάζ στη βάση του αυχένα που γράφει soy lible είναι οι πρώτες καταγραφές που θα βγουν στο φως και θα δώσουν στον αναγνώστη μια γεύση για τη συνέχεια.
Γιατί πρέπει τα μαθήματα ζωής να έρχονται με τόσο δύσκολο τρόπο;
Θα διαβάσουμε για το σακίδιο ώμου που κουβαλά βαρύ συναισθηματικό φορτίο, για τη δουλειά σερβιτόρου στο Luz, για τον επιδέξιο ζογκλέρ Άλεξ, την εσωτερική πολεμική τέχνη Τάι Τσι, το ταξίδι στο Βερολίνο για μια νέα αρχή, τις στιγμές στο τσίρκο, τις σκοτεινές ώρες, την πρόταση γάμου, την επιστροφή στην Ελλάδα και τη γνωριμία της με τον διαλογισμό.
Ένας πατέρας με επικρίσεις και απαρχαιωμένες ιδέες αλλά και ένα ξέχειλο από αγάπη γράμμα λίγο πριν το τέλος της ζωής του, ένα ρολόι σταματημένο στις 12 και 1, η φυγή στα Μάταλα, η γνωριμία με τη Φαίδρα και τις ενεργειακές της θεραπείες και η 8χρονη σχέση με τον άντρα που το φιλί του ήταν μαγικό, τον Στέργιο, είναι σημεία που ευαισθητοποιούν τον αναγνώστη, του τροφοδοτούν τη σκέψη και προσθέτουν στο βιβλίο μια χροιά συναισθηματικής φόρτισης.
Ζαριές είναι η ζωή. Παίξε, λοιπόν και μη φοβάσαι.
Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση, για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο της Αγγελικής Χαλίμ, ένα μικρό βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:
Οι άνθρωποι έρχονται στη ζωή μας για να μας διδάξουν κάτι ή για να τους διδάξουμε. Όταν αυτό γίνει, ο κύκλος πρέπει να κλείσει, ο σκοπός να επιτευχθεί. Πρέπει να φύγουν...
Η ανασκόπηση του ίδιου της του εαυτού, η πορεία της ζωής της μέχρι σήμερα, η συγκομιδή της και η εξιλέωση που επιθυμεί να αποδώσει κλείνουν την αυλαία του βιβλίου, ενός βιβλίου γεμάτο ρήσεις που θελημένα ή ακόμα και άθελά τους δεν σε αφήνουν ανεπηρέαστο.
Σε αυτές τις φράσεις, το βλέμμα θα σταθεί λίγο περισσότερο και αν είναι τυχερός κάποια από αυτές θα σε μαγέψει, σαν άλλοτε σειρήνες, κι εσύ θα αποφασίσεις πώς θέλεις να φερθείς...
Την πιο ωραία μουσική την βγάζουν τα αστέρια.
Η Αγγέλα αφηγείται τη ζωή της, από την αρχή μέχρι το τέλος και ετοιμάζεται για το επόμενο μεγάλο βήμα. Δεν είναι σε θέση να αποφασίσει αν θα το κάνει, απλά επιδιώκει να προφτάσει να ξεδιπλώσει όλα όσα έχει εναποθέσει εντός της, πριν το μεγάλο βήμα.
Θα προφτάσει;Θα μοιραστεί με τον αναγνώστη τα κομμάτια της ζωής της;
Η Αγγελική Χαλίμ γεννήθηκε το 1984 στην Αθήνα και τα τελευταία χρόνια διαμένει στην Κρήτη. Από τότε που θυμάται τον εαυτό της, πλάθει με το μυαλό της ιστορίες και παραμύθια. Σπούδασε Νηπιαγωγός στο Πανεπιστήμιο Ρεθύμνου και έχει εκδώσει τρία παραμύθια: Τα Πεφταστέρια, Ο Νότης και οι Νότες και Θες να γίνουμε φίλοι; τα οποία κατάφεραν να κρατήσουν συντροφιά στα παιδιά. Επίσης, γράφει μικροδιηγήματα στη σελίδα justsayit.gr, την οποία διαχειρίζεται από το 2018. Η Ξύλινη Αφρική είναι το πρώτο της ολοκληρωμένο μυθιστόρημα.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
