Τους ήρωες του Σοβόφ, τους έχουμε ήδη γνωρίσει από το πρώτο βιβλίο. Πλέον ζουν μαζί, απομονωμένοι κάτω από την ίδια στέγη και κυνηγημένοι από όλους, στο σπίτι των προγόνων της Λεόνας που εκεί φυλάσσονται τα απαγορευμένα βιβλία.
Ο Ορφέας, που όλα τα βλέπει με τα μάτια της ψυχής, η Λεόνα που εξωτερικεύει τη δύναμή της μέσω του χορού, ο Γνωσίας άνθρωπος της τέχνης, ο Γαληνός, ο γοητευτικός και δίκαιος γιατρός και τέλος ο Αίαντας, ο απόμακρος χημικός που όλες του οι πράξεις χαρακτηρίζονται από θυμό.
Λίγο αργότερα και φιλοξενηθούν σε μια καλύβα στο νότιο μέρος της πόλης, θα δοκιμάσουν να τρέφονται με καθαρές τροφές χωρίς Σοβόφ και θα προσπαθήσουν να κατευνάσουν την πείνα που τους κυριεύει με κάθε δυνατό τρόπο.
Θα θέσουν σε εφαρμογή ένα σχέδιο παράτολμο και δύσκολο με αρχηγό τον Γαληνό, που αποτελεί τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στους πολίτες της κοινωνίας και τους υπόλοιπους της παρέας, θα δοκιμάσουν τις αντοχές τους και θα βιώσουν πρωτόγνωρες και δυσβάσταχτες εμπειρίες.
Η μάνα δημιουργείται λίγο λίγο. Όταν κάθεται πάνω από το προσκεφάλι του παιδιού της, όταν κοιμάται κι όταν ξυπνάει. Όταν γελάει κι όταν πονάει.
Η συνέχεια της ιστορίας των πέντε, κρύβει πολλά. Μια απόπειρα πνιγμού, έναν επίμονο πυρετό, που ταλαιπωρεί τον Αίαντα, τα απαγορευμένα χρωματιστά υφάσματα και το συνθηματικό της πεντάδας «τα τα τα ταααα» που σε ανύποπτο χρόνο θα γίνει συνθηματικό πολλών ανθρώπων και θα αποτελέσουν κομμάτια της αλυσίδας εκείνων που θα ενώσουν τις πνοές τους, έτσι ώστε όλες μαζί να δημιουργήσουν έναν χείμαρρο και να γκρεμίσουν το σαθρό οικοδόμημα του Σοβόφ.
Διάσπαρτα στο κείμενο θα διαβάζουμε βαρύγδουπα αποσπάσματα από βιβλία που κατέχουν δικαίως μία θέση στην παγκόσμια λογοτεχνία και θα γνωρίζουμε τους αφανείς ήρωες που τρέφουν μέσα τους την κρυφή ελπίδα της αλλαγής. Η Νάρια με τα κόκκινα σαν φωτιά μαλλιά και το χαμόγελο-ασπίδα που πάντα έχει στα χείλη της, ο Ρωμύλος και ο όμορφος τυφλός διάδοχός του, η Ζάμπια, η Αδράστεια, ο Ιάσονας, η Διώνη, η Σοφία, ο Τέμπους νοσοκόμος στην πτέρυγα των «απαγορευμένων» για την κοινωνία παιδιών και πολλοί άλλοι, θα προσπαθήσουν να σπάσουν το τσόφλι του Σοβόφ και θα αναζητήσουν το φως, τα χρώματα, τις μουσικές και την ελπίδα.
Θάνατος είναι η κάθε μέρα που περνά χωρίς τη συμπόνια για την ίδια τους τη μοίρα.
Η πρώτη φυγή από την καλύβα και η αγάπη που προσπαθεί να γεμίσει το κενό της, η συνάντηση αδερφών μετά από χρόνια, η ανθρωπιστική ένεση σωτηρίας, οι μυστικές ετοιμασίες της εξέγερσης, οι ζωγραφιές που κατακλύζουν τον τόπο, θα μας γνωστοποιηθούν κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης αλλά ο αστάθμητος παράγοντας, που αφορά τη Λεόνα και τον Ορφέα, θα προξενήσει αναταραχές στο σχέδιο δράσης τους.
Δυναμική εμφάνιση θα κάνουν τα βασανιστήρια, η νέα εξελιγμένη φόρμουλα του Σοφόβ από τα έμπειρα χέρια του Αίαντα, μια κάθαρση την τελευταία στιγμή που ακούει στο όνομα Νέμεσις και οι παρτίδες σκάκι με τα αγαπημένα πιόνια των τρελών.
Είναι ασπίδα το χαμόγελο. Κανείς δεν μπορεί να του επιτεθεί.
Ένα γλυκό που δεν πρέπει να καταναλωθεί από τα παιδιά, μία όχι και τόσο καλά στημένη παγίδα, η αύξηση της φρουράς της Πρώτης Κυρίας και η διακυβέρνηση της χώρας με τη βία από την τελευταία, μία πλατεία με χιλιάδες κόσμο που ισοδυναμεί με καζάνι που βράζει και η ημέρα κηδείας για πολλά θύματα, θα κλείσουν την αυλαία με επεισοδιακό τρόπο που σε όλους τους επιζώντες θα μείνει αξέχαστη.
Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μία φράση, για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο της Λέττας Βασιλείου, ένα μικρό βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:
Η αλλαγή δεν μπορεί να γίνει σκοπός. Η αλλαγή είναι ανάγκη. Η ανάγκη είναι παντοτινή. Ο σκοπός κάποτε τελειώνει. Η ανάγκη ποτέ.
Το βιβλίο ξεκινά με τις προετοιμασίες ενός γάμου που μένει μετέωρος, μας παραθέτει τη συνέχεια της ιστορίας των πέντε ηρώων και λίγο πριν το τέλος μας μεταφέρει στη σκηνή του γάμου που ο αναγνώστης αδημονεί να μάθει την εξέλιξή τους.
Ποιος παντρεύεται;Ποια ανάγκη οδηγεί στο γάμο;Πώς εξελίσσεται η ζωή των ηρώων;Ποιος λείπει από την πεντάδα;Ποιος μένει και ποιος φεύγει;
Μην περιμένετε να σας πω περισσότερα. Μονάχα θα επισημάνω ότι λίγα χρόνια μετά τη πρώτη εξέγερση, η πόλη δε θυμίζει τίποτα από την πρωτύτερη ζωή της και οι άνθρωποι που την κατοικούν έχουν τη δυνατότητα να εκφράζονται ελεύθερα, να ονειρεύονται και να ζουν πραγματικά.
Τι έγινε ο Σοφόβ; Πόσοι κατάλαβαν ότι μέσα του κρυβόταν επιμελώς ο Φόβος; Νομίζω είστε σε θέση να αντιληφθείτε...
Η Λέττα Βασιλείου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε κιθάρα με τον κιθαριστή και συνθέτη Νότη Μαυρουδή και πήρε το πτυχίο και το δίπλωμα της με άριστα και διακρίσεις. Είναι επίσης πτυχιούχος της σχολής Ανθρωπιστικών Σπουδών του τμήματος Ευρωπαϊκού Πολιτισμού του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα με Έλληνες και ξένους σολίστ, έχει δώσει συναυλίες, και προσωπικά ρεσιτάλ και έχει συνεργαστεί με άλλα όργανα σε συναυλίες και φεστιβάλ μουσικής δωματίου σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Εργάστηκε στην πρωτοβάθμια ιδιωτική εκπαίδευση γνωστών εκπαιδευτηρίων και σε γνωστά επίσης μουσικά ιδρύματα της Αθήνας. Σήμερα είναι καθηγήτρια κιθάρας στο ωδείο Kodaly Είναι επίσης συγγραφέας με έντονη καλλιτεχνική και εκδοτική πορεία. Έχει εκδώσει έως σήμερα 13 παιδικά βιβλία και 3 βιβλία ενηλίκων από τις εκδόσεις Μίνωας, Κέδρος, Παπαδόπουλος, Ελληνικά Γράμματα, Πνοή και 24γράμματα καθώς και 3 παιδικά cd με τραγούδια από τη δισκογραφική εταιρεία Αcroasis.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
