Πώς σας ήρθε η ιδέα; Ποιο ήταν το έναυσμα της συγγραφής του βιβλίου;
Χριστίνα Κρητικού: Σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση, κυρία Κουκίδου και για τις εύστοχες, πάντα, ερωτήσεις!
Η «Μπλε Κουκκίδα» γεννήθηκε μέσα μου παρατηρώντας πως στην εποχή μας, πολλά παιδιά που είναι κατά κάποιο τρόπο διαφορετικά, αισθάνονται κατώτερα και μειονεκτικά. Δέχονται υποτιμητικά σχόλια και εκφοβισμό σε μια εποχή που σκληραίνει ολοένα και περισσότερο. Θέλησα λοιπόν να γράψω για ένα «μικροσκοπικό» πλάσμα που μπορεί όμως να καταφέρει οτιδήποτε κι αν βάλει στόχο. Έτσι, παρατηρώντας τα παιδιά μου να ζωγραφίζουν, καθώς πετάγονταν οι νερομπογιές τους εδώ κι εκεί, ήταν σαν να μου χαμογέλασε ξαφνικά η Μπλε Κουκκίδα!
Γιατί επιλέξατε το έμμετρο κείμενο; Θεωρείτε πως με αυτό τον τρόπο «περνάνε» καλύτερα τα μηνύματα στα παιδιά;
Χ.Κ.: Λατρεύω την έμμετρη γραφή. Και νομίζω ότι τα μικρά παιδιά την λατρεύουν κι αυτά! Θεωρώ ότι με αυτό τον τρόπο το παιδί αφομοιώνει πιο εύκολα τα μηνύματα της ιστορίας, μπορεί να διασκεδάσει με τον ρυθμό, να τραγουδήσει, να ζωηρέψει τη φαντασία του, να γελάσει και να θυμάται για καιρό τα μηνύματα του παραμυθιού.
Ειδικά για τις πιο μικρές ηλικίες, η έμμετρη γραφή είναι ιδανική! Μου ταιριάζει άλλωστε και ως ιδιοσυγκρασία, θα 'λεγα πως με αντιπροσωπεύει...
Το παραμύθι-ταξίδι της «Μπλε Κουκκίδας» προσφέρει διάφορα διδάγματα και γόνιμες προτροπές στα παιδιά; Για εσάς, ποιο από όλα αυτά είναι το πιο σημαντικό;
Χ.Κ.: Πραγματικά το παραμύθι έχει κάποια, κρυμμένα και μη, διδάγματα για τα παιδιά. Μια στάση και φιλοσοφία ζωής θα έλεγα. Και μάλιστα όχι μόνο για τα παιδιά, αλλά για όλους. «Μόνο μέσα απ' το ταξίδι πλησιάζεις το σκοπό σου» λέει το αστεράκι στην Μπλε Κουκκίδα, υπονοώντας πως πρέπει να κυνηγάμε τα όνειρά μας, προκειμένου να ανακαλύψουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. «Είμαι σπουδαία και μικρή», μας λέει η Κουκκίδα στο τέλος. Καταλαβαίνει πώς νιώθει όμορφα με τον εαυτό της, χωρίς να έχει σημασία αν είναι μικροσκοπική ή μεγαλόσωμη. Στην πορεία του ταξιδιού της, άλλαξε τον στόχο της, καθώς η σκέψη της ωρίμασε και αποδέχτηκε την διαφορετικότητά της. Κι έτσι προχωράμε, με παρέα πια, για το επόμενο ταξίδι...
Ο έμμετρος λόγος προσφέρεται για μελοποίηση. Έχετε σκεφτεί το ενδεχόμενο αυτό για το παραμύθι σας; Είναι κάτι που θα επιδιώκατε;
Χ.Κ.: Το έχω σκεφτεί και ναι, θα ήθελα πολύ να ακούγονται τα παραμύθια μου μελοποιημένα... Μια όμορφη ιστορία γίνεται ακόμα ομορφότερη μέσα από τη μουσική. Μας ταξιδεύει πιο εύκολα. Μας συνεπαίρνει! Οπότε, οποίος μουσικός εκεί έξω, έχει κάποια πρόταση για μελοποίηση της «Μπλε Κουκκίδας»... ας μη διστάσει να την πει!
Τι θα θέλατε να πείτε στους μικρούς μας φίλους-αναγνώστες που θα ενδιαφερθούν να γνωρίσουν την περιπέτεια της «Μπλε Κουκκίδας»;
Χ.Κ.: Θα τους πω ότι οποιοσδήποτε από μας μπορεί να νιώσει κάποια στιγμή σαν τη μικρή Κουκκίδα! Θα τους πω να θυμούνται ότι ο καθένας μας είναι σπουδαίος και αναντικατάστατος. Ότι όλα τα πλάσματα στον πλανήτη έχουν την ιδιαιτερότητά τους και αξίζουν σεβασμό.
Και όπως λέει και η Κουκκίδα στο βιβλίο: «Αγάπα τον εαυτό σου και ξεκίνα το ταξίδι σου.». Να ονειρεύεσαι και να προχωράς!
Αυτά είπε η Χριστίνα Κρητικού για το παιδικό της βιβλίο Η περιπέτεια μιας μπλε κουκκίδας, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Διάνοια σε εικονογράφηση Βιβής Μαρκάτου. Ένα κείμενο που μου ήταν ήδη γνωστό καθώς είχα κλιθεί να το σχολιάσω πριν την έκδοση. Τότε είχα εκφράσει τα ακόλουθα κι αν θα άλλαζα κάτι σήμερα, που το κρατάω στα χέρια μου, θα έλεγα πόσο παραστατικά ζωντάνεψε η περιπέτεια της «Κουκκίδας» με τις εικόνες της Βιβής Μαρκάτου.
Σε αυτή τη διαδρομή η «Κουκκίδα» ονειρεύεται να γίνει κάτι σημαντικό –θάλασσα, ουρανός– το πιο μεγάλο μπλε. Το αν θα τα καταφέρει και πώς θα το διαβάσετε μόνοι σας. Αυτό που οφείλουμε να σημειώσουμε για το βιβλίο είναι ότι υπογραμμίζει με κεφάτο και εύγλωττο τρόπο έννοιες όπως η εξέλιξη, η ωρίμανση, η αυτογνωσία, η συνειδητοποίηση, η αυτοπεποίθηση κ.ά. και πως μας διδάσκει ότι δεν υπάρχουν μικρές ή ασήμαντες υπάρξεις. Όλοι έχουμε έναν σκοπό, έναν δρόμο και μέσα από την αναζήτηση και τις εμπειρίες προχωράμε και μαθαίνουμε ενώ, παράλληλα, πρέπει να κατανοήσουμε την αξία μας. Το μαγικό της στιχοπλοκίας είναι πως όλα αυτά γίνονται υποδόρια, ανάμεσα στους στίχους και με πολύ διασκεδαστικό τρόπο και καθόλου δασκαλίστικα, επιτηδευμένα ή «άνοστα». Τέλος, το βιβλίο ολοκληρώνεται με πανέμορφα διδάγματα και προτροπές όπως: να αγαπάς, να αποδέχεσαι, να συγχωρείς.(Απόσπασμα σημειώματος που βρίσκεται στο βιβλίο)
Φυσικά, δεν ήταν η πρώτη φορά που ερχόμουν σε επαφή με έργο της ίδιας δημιουργού. Θυμάμαι ακόμα ανάγλυφα το Ο χορός της Ηλιαχτίδας και όχι μόνο. Την κυρία Κρητικού, οι αναγνώστες του koukidaki, την έχουμε δει και μέσα από έργα της που απευθύνονται σε ενήλικες, όπως τα Όνειρα και Ο Φόβος... μέσα μου.
Αξίζει! Βάλτε το στη λίστα!
