Ο Τίμος Μωραϊτίνης γεννήθηκε το 1875. Υπήρξε δημοσιογράφος και θεατρικός συγγραφέας. Από τους πιο γνωστούς και αγαπητούς δημιουργούς του Μεσοπολέμου, με μεγάλη παραγωγή. Έγραψε πρόζες, επιθεωρήσεις, διηγήματα, χρονογραφήματα κ.ά. Ξεχωρίζουν τα θεατρικά του έργα Αιώνια ζωή, Ένας καλός άνθρωπος, Δακτυλογράφος ζητεί θέσιν και το Όνειρο αποκριάτικης βραδιάς.
Στην επιθεώρηση κατέθεσε πολλά αξέχαστα νούμερα, με πρώτο το Γιαπί στο τζιτζίκι. Είχε χαρακτηριστεί ως πατέρας της ελληνικής δραματουργίας.
Διηγήματα: Κοντά στη λίμνη, Ο μπάρμπα Χρόνης, Όνειρο ήταν και πάει, Ο Γιάννης και η τύχη του, Το καπόνι, Το βράδυ της πρωτοχρονιάς, Ο Φασουλής, Το τζάκι, Ο έξυπνος, Αλησμόνητο Πάσχα, Στην λίμνη της Γεννησαρέτ, Ρόδινες φλόγες, Η Νινόν που χάθηκε, Μετά 3.000 έτη κ.ά.
Χρονογραφήματα του Τίμου Μωραϊτίνη: Η δόξα, Σκηνές, Νέαι εμφανίσεις, Τα νέα έργα, Η λογική, Ο ναός, Η δική του φασαρία, Παληά πράγματα, Από κακία, Έτσι είναι, Το πάτημα, Ξέναι υποθέσεις, Ο λαός, Ρομβία, Φασαρία, Παιγνίδια, Τακτικοί και έκτακτοι, Κάθε χρόνο, Η ασχήμια, Ο Κολόμβος, Ιστορίες κρότων, Η συζυγική οπερέτα, Ο Πιερότος, Ο υπεράνθρωπος, Ειδύλλια, Λόγια, λόγια..., Υπναράδες, Η νεότης που έσβησε (το έγραψε για την ταλαντούχα ηθοποιό Μαίρη Σαγιάνου η οποία έφυγε σε νεαρή ηλικία), Εορτή των ανθέων, Το αβγό, Η ιδέα, Αι λέξεις, Πυθίες, Η εβδομάς του γέρου, Οι άγαμοι, Οι όροι, Παληατζής, Η ευεργητικότητά του, Ο Πιλάτος, Η συζήτηση κ.ά.
Όταν ο Τίμος Μωραϊτίνης έγραφε το έργο του Ένας καλός άνθρωπος, το 1941, τον είχαν διώξει από το ξενοδοχείο της πλατείας Συντάγματος όπου έμενε και σε μια πανσιόν της οδού Απόλλωνος χωρίς καμία άνεση, όπως όλος ο ελληνικός λαός, χάρισε στο θέατρο την νέα του κωμωδία που θα την ανέβαζε στο θέατρο Παρκ ο Βασίλης Αργυρόπουλος. Στη διανομή ήταν και η σύζυγός του, η ηθοποιός Γιώτα Λάσκαρη και ο Νώντας Χέλμης. Δυστυχώς όμως την ημέρα της πρεμιέρας κυκλοφόρησε εγκύκλιος με την οποία έκανε γνωστό ότι σημειώθηκαν κρούσματα χολέρας και ότι το κοινό πρέπει να αποφεύγει τις συγκεντρώσεις. Τα θέατρα και οι κινηματογράφοι θα λειτουργούσαν με αραιωμένα καθίσματα, κάθε τέσσερις καρέκλες ένας θεατής. Οι παραστάσεις κράτησαν δυστυχώς μόνο μία εβδομάδα.
Ο Τίμος Μωραϊτίνης είχε μια στενή συνεργασία με τον Βασίλη Αργυρόπουλο. Σχετικά με την πετυχημένη τους αυτή συνεργασία είχε κυκλοφορήσει, την εποχή εκείνη, ένα ανέκδοτο. Εδούλεψε η δακτυλογράφος και έχτισε το μοντέρνο σπίτι και ο Αργυρόπουλος έγινε άρχοντας του κόσμου και βρήκε την αιώνια ζωή.
Η δακτυλογράφος ζητεί θέσιν παρουσιάστηκε και σε μορφή οπερέτας, σε μουσική Σακελλαρίδη και σκηνογραφία Αμπελά.
Οι πρώτοι διδάξαντες στο Όνειρο αποκριάτικης βραδιάς, που πρωτοπαρουριάστηκε στο θέατρο Κοτοπούλη από τον θίασο του Δράμαλη τον Φεβρουάριο του 1924, ήταν η Ολυμπία Ριτσιάρδη, Ι. Ιατρού, Σπ. Τρίχας, Γ. Δράμαλης, Αγγέλα Γαβριηλίδη, Γ. Γεωργόπουλος.
Η Αιώνια ζωή παίχτηκε για πρώτη φορά στις αρχές Σεπτεμβρίου του 1929 και σημείωσε τεράστια επιτυχία.
Το Εθνικό Θέατρο συμπεριέλαβε στο ρεπερτόριό του το έργο και στάλθηκε επιστολή στον δημιουργό του:
Αξιότιμε κύριε,Προκειμένου το ημέτερων έργον Η αιώνια ζωή να περιληφθεί εις το δραματολόγιον της προσεχούς θεατρικής περιόδου του Εθνικού Θεάτρου, παρακαλούμε όπως εντός της προσεχούς εβδομάδος μας αποστείλετε τρία δακτυλογραφημένα αντίτυπα αυτού.Μετά τιμής,Ο γραμματεύς του Εθνικού Θεάτρου
Λίγα μόνο τα διηγήματα· όσα ευρέθησαν έπειτα από επίμονη έρευνα. Δεν ήξερε ούτε ο ίδιος ο συγγραφέας πόσα είχε γράψει. Ποτέ δεν συγκέντρωνε ό,τι έγραφε. Τα προϊόντα του πνεύματός του έπαυαν να υπάρχουν για τον ίδιο από τη στιγμή που θα είχαν τυπωθεί. Άλλα πεταμένα μέσα σ' εφημερίδες, που σκόρπισαν σαν φτερό στον άνεμο και χάθηκαν, και άλλα επέζησαν στις σελίδες αυτών που βρίσκονται στα ράφια των βιβλιοθηκών μέσα στα χοντρά μαύρα τους καλύμματα... Να πει κανείς ότι έχει ανακαλύψει όλο το έργο του πολυγραφότατου και αποδοτικότατου συγγραφέως της Αιώνιας ζωής θα 'ταν μεγάλος λόγος. Είναι αυτά; Είναι πιο πολλά που δεν στάθηκε δυνατόν να ανακαλυφθούν; Μα κι αυτά ακόμη είναι ευρήματα πολύτιμα πνευματικά, γεμάτα λάμψη κι ομορφιά, έμπνευση, λυρισμό, σαρκασμό, χιούμορ, γραμμένα με την ευκαιρία κάποιας γιορτής, προσφιλή του διαλείμματα από την καθημερινότητα της στήλης στην εφημερίδα που έγραφε... Αυτός ήταν ο μεγάλος του καημός. Αυτή του ρουφούσε όλη την ικμάδα της σκέψεως και της εμπνεύσεώς του. Τα πάνω από είκοσι χιλιάδες χρονογραφήματά του, που μέσα σ' αυτά έχει σκορπίσει όλον τον πλούτο της πληθωρικής του εμπνεύσεως, των φιλοσοφικών του στοχασμών και της σοφής του εμπειρίας.
Ο Τίμος Μωραϊτίνης έφυγε από τη ζωή το 1952.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Πληροφορίες αντλήθηκαν από τα απαντά Τίμου Μωραϊτίνη, Εθνικόν Αριστείον Γραμμάτων, που κυκλοφόρησε σε επιμέλεια ύλης και εκδόσεως από τη σύζυγό του Μαρία Τίμου Μωραϊτίνη.
