Ο Τενεσί Ουίλιαμς γεννήθηκε στο Κολόμπους του Μισισιπή το 1911. Το πλήρες όνομα του ήταν Τόμας Λάνιερ Ουίλιαμς. Ο πατέρας του ήταν περιοδεύων πλασιέ σε μια εταιρεία παπουτσιών και η μητέρα του ήταν κόρη επισκοπιανού πρεσβυτέρου. Δύο χρόνια πριν τη γέννησή του είχε γεννηθεί η αδελφή του Ρόουζ και οκτώ χρόνια αργότερα από τη γέννησή του γεννήθηκε ο αδελφός του Ουόλτερ.
Σε ηλικία μόλις πέντε ετών προσβάλλεται από βαριά ασθένεια και παραλύουν τα κάτω του άκρα για δύο χρόνια.
Το 1925 γράφει το πρώτο του διήγημα με τον τίτλο Απομονωμένος.
Το 1929 αρχίζει σπουδές δημοσιογραφίας στο πανεπιστήμιο του Μιζούρι κερδίζοντας βραβείο πεζογραφίας, ποίησης και θεατρικού έργου.
Το 1931 ο πατέρας του τον αναγκάζει να διακόψει τις σπουδές του και να δουλέψει στην εταιρεία όπου εργάζεται και εκείνος. Όλα αυτά τα χρόνια βρίσκει ελεύθερο χρόνο τις νύχτες του και γράφει.
Το 1936 αρχίζει σπουδές θεατρολογίας στο Πανεπιστήμιο Ουάσιγκτον του Σεν Λούις και η θεατρική ομάδα, που υπήρχε, παρουσίασε τα έργα του Ο μαγικός πύργος και Επικεφαλίδες. Η θεατρική ομάδα είχε την ονομασία Mummers of Saint Louis και ανεβάζει αργότερα δύο ακόμα έργα του Κεριά στον ήλιο και Φυγάς.
Το 1939 στον διαγωνισμό νέων συγγραφέων του Group Theater υποβάλλει μονόπρακτα με τον γενικό τίτλο Αμέρικαν μπλουζ και κερδίζει βραβείο. Επίσης δημοσιεύει το διήγημα Ο κάμπος με τα γαλάζια παιδιά όπου για πρώτη φορά υπογράφει με το όνομα Τενεσί Ουίλιαμς.
Το 1944 το θεατρικό του έργο Γυάλινος κόσμος ανεβαίνει στο Civic Theatre του Σικάγου.
Το 1945 αρχίζει και γράφει το Λεωφορείο ο πόθος ενώ ο Γυάλινος κόσμος σημειώνει προφανή επιτυχία.
Και το 1946 καταπιάνεται ο Λουκίνο Βισκόντι με αυτό το έργο.
Το 1950 εκδίδεται η νουβέλα του Η ρωμαϊκή άνοιξη της κυρίας Στόουν, ενώ την ίδια χρονιά παρουσιάζεται το Τριαντάφυλλο στο στήθος στο Σικάγο, ενώ ο Γυάλινος κόσμος γίνεται ταινία.
Εργογραφία Τενεσί Ουίλιαμς:
1935 Καιρό, Σαγκάη, Βομβάη!
1935 Κεριά στον ήλιο
1936 Επικεφαλίδες
1936 Ο μαγικός πύργος
1936-38 Ο φυγάς
1937 Εαρινή καταιγίδα
1938-39 Όχι για τ' αηδόνια
1939 Η μάχη των αγγέλων
1940 Ο μεγάλος αποχαιρετισμός
1942-43 Το πρώτο χάδι
1943 Ο επισκέπτης
1946 Κάμινο Ρεάλ
1948 Τριαντάφυλλο στο στήθος
1950 Μίλα μου σαν τη βροχή
1955 Λυσσασμένη γάτα
1958 Ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι
1961 Η νύχτα της Ιγκουάνα
1967 Έργο με δύο πρόσωπα
1975 Μια υπέροχη Κυριακή για εκδρομή
1981 Γάτες με πετράδια στα νύχια
Όταν γράφω δεν σκέφτομαι το κοινό. Γράφω κυρίως για τον εαυτό μου. Μετά από τόσων χρόνων αφοσίωση στο θεατρικό έργο, έχω καλό εσωτερικό αφτί. Ξέρω πολύ καλά πώς θα ακούγεται κάτι επάνω στην σκηνή και πώς θα φαίνεται. Γράφω για να ικανοποιήσω αυτό το εσωτερικό αφτί.
Τι δεν πρέπει να κάνεις αν είσαι νέος θεατρικός συγγραφέας;Δεν πρέπει να κάνεις τους θεατές να βαριούνται! Εννοώ, πως ακόμα και αν χρειαστεί να καταφύγεις σε εντελώς τυχαίους φόνους επί σκηνής ή σε αναίτιο πιστολίδι, τουλάχιστον θα τους τραβήξεις την προσοχή και θα τους κρατήσεις ξύπνιους. Κράτα τη δράση με όποιον τρόπο μπορείς.Όταν γράφω, βλέπω τα πάντα τόσο ξεκάθαρα σαν να 'ταν πάνω σε φωτισμένη σκηνή. Και λέω τις ατάκες φωναχτά όταν γράφω. Όταν ήμουν στην Ρώμη, η σπιτονοικοκυρά μου νόμιζε ότι τρελάθηκα. Είπε στον Φρανκ Μερλό «Αχ, ο κύριος Ουίλιαμς τα 'χασε! Τριγυρνάει στο δωμάτιο και μιλάει μόνος του!» Ο Φρανκ της είπε «Μπα, απλώς γράφει».Αυτό δεν το κατάλαβε.Τι μπορεί να με νοιάζει αν θα με θυμούνται, όταν θα 'χω πεθάνει! Το «μετά» είναι για τους ζωντανούς, όχι για τους πεθαμένους.Κατάφερα να επιβιώσω από τόσες καταστροφές, με πολλούς αγώνες και πολλές ήττες. Θα επιβιώσω, λοιπόν, και παρά την αποτυχία. Τώρα πια γέρασα, δεν μου μένει παρά η δουλειά. Πρέπει να βάλω τάξη στις αναμνήσεις μου, στα φαντάσματά μου... Έχω πολλά γραφτά να τελειώσω.Πιστεύω πως είναι καλό για έναν συγγραφέα να νομίζει πως θα πεθάνει. Δουλεύει πιο σκληρά.
Ο Τενεσί Ουίλιαμς έφυγε από τη ζωή το 1983. Βρέθηκε νεκρός σε ένα δωμάτιο του ξενοδοχείου Ελιζέ της Νέας Υόρκης.
Το 1986 εκδίδονται όλα τα διηγήματα του με πρόλογο του Γκορ Βιντάλ.
Τα έργα του τα άφησε παγκόσμια παρακαταθήκη στον κόσμο του θεάτρου.
Κάποτε ο Τενεσί Ουίλιαμς ομολόγησε ότι: Έχω κουραστεί να γράφω, αλλά δεν μπορώ να σταματήσω. Είμαι σαν τον γέρο Αό Μπου Χα, τον Ανατολίτη βασιλιά, που έχτιζε και ξανάχτιζε τα παλάτια του και τους κήπους του, ώσπου έγιναν τερατόμορφα, επειδή ένας μάντης του είχε πει πως, αν σταματούσε, θα πέθαινε.
Οι πληροφορίες καθώς και η φωτογραφία αντλήθηκαν από το Θεατρικό λεξικό του Αλέξη Σολωμού, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κέδρος, καθώς και από το θεατρικό πρόγραμμα της παράστασης Λυσσασμένη γάτα που ανέβηκε από τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη και την Έφη Μουρίκη στο θέατρο Νέο Ριάλτο.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
