Χρήστου Ντικμπασάνη
Ω, πληγωμένο λίκνο μου, Γη,
πες μου ένα λόγο μονάχα
για να μείνω κοντά σου!
Δείξε μου ένα βουνό
που να μην είναι λαβωμένο,
μια θάλασσα χωρίς δηλητήρια μέσα της,
μια πολιτεία χωρίς θρήνους κι εγκλήματα,
μια τούφα σύννεφου
που να μη γεννάει όξινη βροχή,
μια γειτονιά του κόσμου
γεμάτη τραγούδια ευτυχίας
Πες μου μια δικαιολογία
να μη ξανοιχτώ στο σκοτεινό διάστημα!
Λίκνισε με, όπως παλιά,
στα δύο τρυφερά σου χέρια!
Ξέχασα!
Στα έχουμε κόψει εδώ και πολύ καιρό
εμείς οι άνθρωποι άπονα
με τους κοφτερούς άπληστους πόθους μας
και την πριονωτή μας ματαιοδοξία
Σου κρύψαμε τον ήλιο της ζωής
με το μαύρο πέπλο
του εύκολου και άνομου κέρδους
Σε παρατήσαμε στα βέβηλα σχέδια
της αδυσώπητης μοίρας σου
Τώρα πες μου ένα λόγο
να μη φύγω μέτοικος στο άπειρο
🍇
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2023
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο Λουκά Λούκα (Χρυσαφένιοι καλαμιώνες, ακρυλικά σε καμβά)