Οι Στυμφαλίδες όρνιθες
Γιώργου Ζώτου
Ο Στύμφαλος ήταν απόγονος του Αρκάδα και ιδρυτής μιας πόλης που την ονόμασε Στύμφαλο η οποία βρισκόταν στα βόρεια μιας λίμνης που την ονόμασε Στυμφαλία.
Αυτός ο εγωκεντρικός τύπος, κατά τη μυθολογία, παντρεύτηκε την Όρνιθα και μαζί έκαναν πολλά παιδιά που, όπως ήταν απολύτως λογικό, ονομάστηκαν Στυμφαλίδες όρνιθες.
Αυτές οι όρνιθες δεν ήταν σαν τις αθώες κοτούλες που βάζουν το κεφάλι κάτω, τρώνε το καλαμπόκι τους και κάθονται στ' αβγά τους.
Ήταν ανθρωποφάγα τέρατα με χάλκινα ράμφη και σιδερένια φτερά που πολλαπλασιαζόντουσαν ταχύτατα και έτρωγαν ό,τι κουνιόταν, σερνόταν, κολυμπούσε ή πετούσε πέριξ της λίμνης.
Και ποιος θα έβγαζε το φίδι από την τρύπα;
Εντάξει το καταλάβατε αμέσως, μόνο ο ένας και μοναδικός Ηρακλής θα μπορούσε, και αυτός, κυρίες, κύριοι και παιδιά, ήταν ο πέμπτος άθλος που του έβαλε αυτός ο άθλιος ο Ευρυσθέας!
Πήγε που λέτε ο Ήρα εκεί και συνάντησε ό,τι συναντάει ο απλός τουρίστας που θα πάει σήμερα: Μια ελώδη, ρηχή λίμνη γεμάτη βούρλα και καλαμιές.
Από τότε δεν έχει αλλάξει και πολύ κατά πως λένε οι μαρτυρίες.
Η μόνη διαφορά είναι ότι ο τουρίστας σήμερα πηγαίνει για να κάνει γνωριμία με ερωδιούς, αργυροτσικνιάδες, σαΐνια, πετρίτες, αετούς και άλλα σπάνια και ενδιαφέροντα –ίσως και λίγο επικίνδυνα– πετούμενα που έχουν βρει καταφύγιο εκεί, δημιουργώντας ένα πολύ πλούσιο οικοσύστημα στην περιοχή.
Άντε να συναντήσει και καμιά αθώα κότα, σίγουρα όμως όχι τις αιμοδιψείς όρνιθες που έψαχνε ο Ηρακλής!
Οι οποίες όρνιθες, συν τοις άλλοις, ήταν και πολύ έξυπνες, καμία σχέση με τις χαζοβιόλες κότες όπως έχουν εξελιχθεί σήμερα.
Μόλις είδαν το θεριό τον Ήρα κρύφτηκαν μέσα στις καλαμιές και δεν ξεμυτούσαν, συγγνώμη λάθος, δεν ξεράμφιζαν με τίποτα.
Ο ήρωας της καρδιάς μας πήγε να τις προκαλέσει:
— «Βγείτε ρε κότες λειράτες να με αντιμετωπίσετε, κο κο κο κοτούλες».
Απόλυτη σιγή οι όρνιθες που στα τεστ IQ έριχναν τουλάχιστον 30 μονάδες του λεβέντη μας.
— «Κο κο κο» ο δικός μας, μούγκα στη στρούγκα οι κότες, οι λειράτες!
Οι φήμες λένε ότι ο Ηρακλής σκέφτηκε μόνος του ένα δαιμόνιο κόλπο για να τις αναγκάσει να βγουν από τις καλαμιές, όμως ας μην κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας. Όταν είδε ότι δεν κατάφερνε τίποτα ζήτησε για άλλη μια φορά τη βοήθεια της θεάς Αθηνάς.
Κι εκείνη παράγγειλε στον Ήφαιστο να φτιάξει χάλκινα κρόταλα τα οποία πήρε ο λεβέντης μας, ανέβηκε στο βουνό πάνω από τη λίμνη κι άρχισε να τα χτυπάει δημιουργώντας μεγάλη φασαρία και φοβερό αντίλαλο.
Το αποτέλεσμα; Οι κότες (που δεν περίμεναν τέτοια έκρηξη ευφυΐας από το καμάρι μας) άρχισαν να πετάνε τρομαγμένες!
Και τότε, αρπάζει το τόξο του ο ημίθεος θρύλος της μυθολογίας και της καρδιάς μας κι άρχισε να τις σημαδεύει μία μία.
Πάρε κι αυτή, πάρε και τούτη, στο τέλος τις έβαλε όλες μαζί σ' ένα καζάνι κι έφτιαξε μια κοτόσουπα, μούρλια!
Και, παρότι μόνος του σκέφτηκε όλη αυτή την ιστορία με τα κρόταλα, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟΝ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ, κράτησε και μερικές κοτομπουκιές (ελληνιστί νάγκετς) για τη θεά Αθηνά, απλώς και μόνο επειδή την συμπαθούσε...
Με τούτα και με κείνα ο πέμπτος άθλος του στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία και φίνο φαγοπότι.
Copyright © Γιώργος Ζώτος All rights reserved, 2023
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Antonio del Pollaiuolo (Ηρακλής και Ύδρα, περίπου 1475)
Η ευθυμογραφική σειρά του Γιώργου Ζώτου Ηρακλής, ο ήρωας της καρδιάς μας δημοσιεύθηκε σε μέρη, κάθε Σάββατο, από τον Ιούλιο του 2023. Όλα άρχισαν εδώ. Και συνεχίζονται εδώ.
