Γιάννη Σμίχελη
3.
Βλάσης: Εδώ είναι το δωμάτιό σου. Λίγο σκονισμένο μα εσύ είσαι προκομμένος κι είμαι σίγουρος πως θα το κανείς λαμπίκο. Τα σεντόνια βάλτα στ' άπλυτα.
Μπάμπης: Πού;
Βλάσης: Έλα να σου δείξω... Εεεεδώ.
Μπάμπης: Συγγνώμη, Βλάση, τι 'ναι αυτό; Ούτε που φανταζόμουν αυτό όταν σου μίλαγε η μητέρα σου για τα άπλυτά σου.
Βλάσης: Μπάνιο. Ντάξει. Έχει πολλά άπλυτα στο πάτωμα. Πέταξε και τα σεντόνια. Πάτα πάνω τους...
Μπάμπης: Συγγνώμη αυτά είναι πάνω από πενήντα κιλά ρούχα.
Βλάσης: Δεν είναι μόνο δικά μου, είναι και του Στέλιου, τ' αδελφού μου. Ξεχάσαμε ν' αγοράσουμε απορρυπαντικό.
Μπάμπης:Τι εννοείς; Πότε δηλαδή σας τέλειωσε;
Μπάμπης: Αυτά τα ρούχα έχουν μουχλιάσει. Πόσο καιρό τα έχετε πεταμένα; Είσαι βέβαιος ότι πλένονται;
Βλάσης: Καλά εντάξει, μην ζορίζεσαι, τα πετάμε κι αγοράζουμε άλλα, άμα λάχει, εδώ τα ρούχα είναι σαν τις χαρτοπετσέτες. Αμέ! Άσε την μουρμούρα, θα δούμε τι θα κάνουμε αργότερα. ΟΚ;
Μπάμπης: Βλάση η τουαλέτα έχει κολλημένα, κατιτίς στο καπάκι, σε καφέ χρώμα σκούρο κι όλο κιτρινίλες είναι γεμάτο. Αλήθεια θέλεις να καθίσεις να μου δείξεις κι εμένα πώς το κάνεις;
Βλάσης: Στα όρθια, δεν ακουμπάω καθόλου.
Μπάμπης: Τι εννοείς ρε; Χέζεις στα όρθια;
Βλάσης: Δεν με κατάλαβες. Πάω να καθίσω, αλλά δεν κάθομαι, λυγίζω τα γόνατα αλλά κρατιέμαι.
Μπάμπης: Δηλαδή κάνεις και γυμναστική μαζί με το χέσιμο. Μπράβο Βλάση! Με εξέπληξες. Και πώς χαλαρώνεις ρε για να πέσει η κουράδα;
Βλάσης: Τα δικά μου γλιστράνε πάντα. Τρώω πολλές σάλτσες. Δεν είμαι δυσκοίλιος.
Μπάμπης: Συγγνώμη, μήπως θέλεις να αφοδεύσεις και για μένα;
Βλάσης: Καλά, καλά, θα σου πω κάτι αλλά σουτ στην Τούλα. Μην σε πάρει χαμπάρι.
Μπάμπης: Τι λες ρε, για την φυσική μας ανάγκη μιλάμε!
Βλάσης: Ξέρεις, εγώ συχνά πάω στις τουαλέτες των πελατών κάτω.
Μπάμπης! Ααααααα, έτσι πες μου! Μου κάνεις και μαθήματα χεσίματος, παλιοκουφάλα!
Βλάσης: Είναι ολοκάθαρες, τις καθαρίζει η καθαρίστρια κάθε μέρα. Αλλά τώρα δεν μπορείς να πας. Είναι το μαγαζί ανοιχτό και πάνε μόνο οι πελάτες. Αν σε πιάσει η Τούλα θα φας μια κατσάδα άνευ προηγουμένου. Δεν καθαρίζουμε για τα κωλαράκια σας κωλόπαιδα θα σου πει, αλλά για των πελατών τα τρυφερά οπίσθια. Άλλωστε από κει βγάζουμε τα φραγκάκια μας. Ένα καλό χέσιμο συνεπάγεται καλό φαγητό και άφθονα κατουρήματα ίσον πολλές μπύρες. Όταν ο πελάτης βλέπει καθαρή τουαλέτα μ' ευχαρίστηση καταναλώνει γιατί αδειάζει μ' άνεση. Μπήκες Μπάμπη;
Μπάμπης: Προσπαθώ Βλάση. Και γιατί δεν έρχεται η καθαρίστρια κι απάνω εδώ;
Βλάσης: Θα σου πει πως είναι δική μας ευθύνη ο χώρος αυτός. Πρέπει να μάθουμε να είμαστε παστρικιές λέει.
Μπάμπης: Εσείς ή το προσωπικό;
Βλάσης:Υποτίθεται όλοι μας.
Μπάμπης: Οκ. Πες μου εσύ τώρα, πώς θα κάνω μπάνιο; Η ντουζιέρα είναι γεμάτη πουρί. Πώς θα πλένομαι; Ο νιπτήρας είναι πασαλειμμένος με οδοντόκρεμες, σαπούνια, αφρούς. Μετά συγχωρήσεως αλλά πόσοι χρησιμοποιούν αυτό το μπάνιο;
Βλάσης: Εγώ, ο αδελφός μου κι αυτός που μένει σε κείνο το δωμάτιο που 'ναι τώρα δικό σου. Ο προηγούμενος μάγειρας ήταν πολύ βρομιάρης γι' αυτό τον ξαποστείλαμε. Απ' ότι βλέπω εσύ είσαι της λεπτομέρειας. Τρίχας σωωωωωστός. Σίγουρα θα είσαι καλός στη δουλειά σου.
Μπάμπης: Ναιαιαι; Κι από ότι συμπεραίνω κάθε άλλο παρά παστρικιές γίνατε ή μήπως περιμένετε από τους άλλους να σας δείξουν πως, εεε; Και τα ρούχα του προηγούμενου είναι ή;..
Βλάσης: Άστο αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Θα πάρει χρόνο. Πάντως μας αφήνουν πολλά άχρηστα δωράκια. Έχει γίνει παράδοση τώρα τελευταία.
Μπάμπης: Καλά, καλά, φτάνει δεν θέλω άλλο ν' ακούσω. Μήπως υπάρχει άλλη τουαλέτα, καθαρή, να κάνω τουλάχιστον την ανάγκη μου; Όσο για το μπάνιο το κάνω αργότερα. Θα πρέπει να κανονίσεις τ' άπλυτα. Αλήθεια, θα ήθελες να καθαρίζαμε μαζί το μπάνιο; Ε; Ή μήπως σε πονάει ήδη η μέση σου και γενικότερα όλα τα κόκαλά σου;
Βλάσης: Εεεεε, μωρέ, αχ, οχ, αχαχ, οχοχοχ, εεεεε, βαχβαχβαχ, κατάλαβες εεε; Για την άλλη τουαλέτα κάτσε να ρωτήσω τον Κώστα και την Ντέπυ. Είναι η αποκλειστική του ζευγαριού που δουλεύει εδώ κι ένα μήνα.
Μπάμπης: Δηλαδή; Κάτι σαν την αποκλειστική νοσοκόμα ένα πράμα; Δεν καταλαβαίνω, τι εννοείς;
Βλάσης: Να ρε παιδί μου, η τουαλέτα χρησιμοποιείται μόνο από αυτούς.
Μπάμπης: Ααα, τώρα το 'πιασα. Και γιατί παρακαλώ; Οι υπόλοιποι θα πρέπει να τα κάνουν επάνω τους; Ή μήπως το συγκεκριμένο ζευγάρι γεννήθηκε στη γυάλα;
Βλάσης: Όχι μωρέ. Απλά οι άλλοι δεν ήταν συνεπείς με τους κανόνες καθαριότητας.
Μπάμπης: Ρε πλάκα μου κάνεις; Ποιοι άλλοι; Εσείς οι δύο και ο τρίτος που αντικατέστησα, άρα εσείς τα δύο αδελφάκια!
Βλάσης: Εεε ναι. Βασικά δηλαδή ο αδελφός μου, διότι όπως κατάλαβες εγώ έχω πρόβλημα ρευματολογικό, σύμφωνα με την ιατρική γνωμάτευση.
Μπάμπης: Άντε ρε, αλήθεια μου λες; Και πού ακριβώς στον εγκέφαλο εντοπίζεται;
Βλάσης: Άκου νέε, μην μου αντιμιλάς. Είσαι ψάρακας και δεν σε παίρνει. Άντε μην τα πάρω και σε πετάξω έξω εδώ και τώρα!
Μπάμπης: Σιγά τα ωά. Οι συνάδελφοι πήραν ανάποδες διότι δεν καθαρίζατε τις βρομιές σας και τώρα είμαι υποχρεωμένος να το κάνω εγώ.
Βλάσης: Έτσι μπράβο, έπιασες την παραξενιά μας, δεν θα σε πετάξω έξω. Θα σε κρατήσω μέσα.
Μπάμπης: Σιγά την πολυτέλεια, εργοδότα.
Βλάσης; Αμ πώς; Είμαστε ή δεν είμαστε αφεντικά;!
Μπάμπης: Βλάση, το κλειδί να πάω στην τουαλέτα αλλιώς θα κατουρήσω στον διάδρομο και μετά θα πάρω τις βαλίτσες μου και...
Βλάσης: Καλά ρε Μπάμπη, κρατήσου λίγο ακόμη, περίμενε...
Βλάσης: Κώστα sorry, μπορείς να μου δώσεις το κλειδί της τουαλέτας, αν γίνεται. Θέλει ο Μπάμπης, ο καινούργιος να πάει για την άμεση ανάγκη του.
Κώστας: Γεια. Κάτι σαν να λέμε ότι καλείς την άμεση δράση Βλάση, σωστά; Υποψιάζομαι σε τι κατάσταση βρίσκεται η δική σας.
Βλάσης: Εεεε, ας πούμε όχι και στην καλύτερη.
Κώστας: Δηλαδή τι θέλεις να μου πεις; Ότι διαθέτει φως;
Μπάμπης: Καλύτερα να είχαν καεί οι λάμπες και να είχε μπλοκάρει η πόρτα. Γεια σου Κώστα είμαι ο Μπάμπης. Ο νέος μάγειρας.
Κώστας: Περιμένετε ένα λεπτό. Ντέπυ, πού το 'χεις το κλειδί;
Ντέπυ: Ποιο κλειδι;
Κώστας: Της τουαλέτας.
Ντέπυ: Το 'χω εγώ.
Κώστας: Το θέλει ο Βλάσης. Δώσε του το.
Ντέπυ: Όχι ρε, πες του να πάει να χέσει στο δωμάτιό του ή αν προτιμάει στον κήπο που τρώνε οι πελάτες του ή αλλιώς απέναντι στο πάρκο που κάνουν πικ-νικ οι γείτονές του. Την τελευταία φορά που έκανα αυτό το σφάλμα καθάριζα τα σκατά του από το καπάκι της τουαλέτας γιατί από την σούρα του κάθισε τόσο πίσω ώστε τα έκανε έξω. Ποτέ!
Βλάσης: Δεν είναι για μένα Ντέπυ αλλά για τον νέο.
Ντέπυ: Γεια. Πού 'ν' 'τος; Να τον δω θέλω. Να τον γνωρίσω για να του σφυρίξω δυο κουβέντες.
Μπάμπης: Γεια σου Ντέπυ. Είμαι ο Μπάμπης.
Ντέπυ: Χαίρω πολύ, κύριε Μπάμπη. Χοντρά η ψιλά; Και τα δύο μάλλον. Οκ. Κάθεσαι ακριβώς στη μέση, τα χαρτιά τα πετάς στην τουαλέτα, καθαρίζεις με την βούρτσα, το εσωτερικό και το γείσο με το απολυμαντικό. Σε παρακαλώ μην καπνίσεις γιατί είμαι της αντικαπνιστικής. Και ανοίγεις το παραθυράκι μόλις βγεις ρίχνοντας αποσμητικό χώρου. Σκουπίζεις τα χέρια με την πετσέτα σου. Σύμφωνοι;
Μπάμπης: Οκ Ντέπυ. Σ' ευχαριστώ.
Βλάσης: Μου το φέρνεις αμέσως το κλειδί πίσω. Σύμφωνοι;
Ντέπυ: Όχι στον Βλάση Μπάμπη, αλλά σε μένα. Την άλλη φορά που το πήρε αυτός το είχε δώσει στον άλλο που τον τσάκωσα. Δεν είχε καζανάκι τραβήξει. Δεν συζητάμε για καθάρισμα. Είναι άγνωστη λέξη και στα δύο αδελφάκια. Αλλά εγώ δεν θέλω να κολλήσω κάποιο παράσημο ούτε και ο άνδρας μου φυσικά.
Βλάσης: Ναι ναι ναι και και και και και βέβαια. Τοοοοοοοο χρειάζεται μόοοονοοοοο ο Μπάμπης, αυτός θα σου το φέρει αμέσως πίσω. Είμαι σίγουρος πως το εγγυάται αυτό. Εεεεε Μπάμπη; Έτσι δεν είναι; Εεεεεε;
Μπάμπης: Ναι.
Ντέπυ: Οκ.
Βλάσης: Κουκλάρα εεεε; Και καλό παιδί. Τέτοια γυναίκα ήθελα κι εγώ. Τυχεράκιας ο Κώστας, εεεεε;
Μπάμπης: Βλάση.
Βλάσης: Τι;
Μπάμπης: Κάνε την, πάω για να ξαλαφρώσω. Θα μου πάρει λίγο χρόνο.
Βλάσης: Εεεεεε όχι δύο ώρες! Έχουμε και δουλειές. Σε περιμένει λάντζα σήμερα.
Μονόλογος Βλάση:
Εμένα μην με βλέπετε
Πώς έχω καταντήσει
Γω ήμουν εντελώς αλλιώς
Πριν το μουνί
Με πνίξει.
Είχα γυναίκα και παιδιά
Μία κοράκλα χάζι
Κι ήταν ο γιος μου τσαμπουκάς
Δύο χρονών αλάνι.
Μα δεν γινότανε αλλιώς
–Να κάτσω 'πα στ' αβγά μου–
Ό,τι κουνιόταν τουρλωτό
Μου 'καιγε τ' αχαμνά μου.
Κι αφού 'χα μπόλικο πάρα
Για να εκσφενδονίσω
Πάνω σε μπούτια λαχταριστά
Τις καύλες μου να χύσω
Βρέθηκε τούρμπο θηλυκό
Κοκέτα και πανούργα
Ρουφώντας με εστέγνωσα
Άδειο μπουκάλι, φύρανα
Αχ πετσί και κόκαλα μ' άφησε
κακούργα καινωνία.
Εγώ που είμαι πια μπεκρής
Και σάλιο πια δεν έχω
Που για τσιγάρα και καφέ
Στη ζητιανιά την πέφτω
Κάποτε ζόρικος, νταής
Της νύχτας κελεπούρι
Με τα λαμόγια έκανα
Της μέρας πανηγύρι.
Αυτόν που ξέρατε παιδιά
Ως της κομπίνας θρέμμα
Μανούλα πρώτη στην μπινιά
Επνίγηκε στο ρέμα
Κι από αρχιδοβαρονόκαυλος
Κατάντησε μπουχέσας
Μυξιάρικο και κουρελής.
Βυθίστηκα στην κλάψα μου
Εξόφλησα και χέστα
Γ
Αφηγητής:
Καμία μέρα δεν είναι ίδια
κι ας μοιάζουν μεταξύ τους.
Όταν νομίζω πως επαναλαμβάνονται
αναπνέω βαθιά ρυθμικά διαρκώς
τα μάτια μου πολλαπλασιάζονται
τα χέρια πληθαίνουν
ακούω με τη σιωπή
μυρίζω και με το βλέμμα.
Κάπως έτσι βρίσκω ξανά την ισορροπία.
Αλλιώτικα, με πτυχώσεις και διακλαδώσεις
αδιαλείπτως ερωτήματα να θέτω
ενώ πειραματίζομαι με τις απαντήσεις
στο στέρεο έδαφος της ευαισθησίας.
Κι ας είναι ένα σύννεφο που ταξιδεύει διαρκώς
ποτίζει τους σπόρους καθώς χάνεται
σχηματίζεται ξανά στην ερημιά της ψυχρής ακινησίας
και για νέο προορισμό ξεκινά.
Ευτυχώς, άλλωστε, που υπάρχουν κι οι άνεμοι.
Copyright © Γιάννης Σμίχελης All rights reserved, 2023
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Giovanni Giacometti (Still life on a chair, 1927)
Το θεατρικό του Γιάννη Σμίχελη Δάφνες του Δαφνιού δημοσιεύθηκε στο koukidaki από τον Αύγουστο του 2023, κάθε Πέμπτη, σε δεκαοχτώ μέρη. Το θεατρικό ξεκινάει από εδώ. Συνεχίζεται εδώ.
