Γιάννη Σμίχελη
2.
Τούλα: Λοιπόν, από τώρα στο λέω. Δεν είμαστε πλούσιοι κι εμείς εργάτες ήρθαμε εδώ, παλέψαμε, φάγαμε τα μούτρα μας. Στο τέλος τα καταφέραμε, ο άντρας μου έγινε απ' τα πρώτα ονόματα σε ολόκληρο το κρατίδιο στα λαϊκά μαγαζιά. Ο μάστορας της σχάρας, συγκεκριμένα του κάρβουνου. Μετά απαγόρεψαν τα κάρβουνα για υγειονομικούς λόγους οπότε το γυρίσαμε στην γκαζιέρα. Έχει παρατσούκλι, ο Μαρινάρας, κάνει τα πιο ζόρικα μαριναρίσματα στα κρέατα, τους δίνει γεύση και πετάνε. [μικρή παύση] Ααα, δε σε ρώτησα, πόσα θέλεις;
Μπάμπης: Μα τι νομίζετε ότι ψάχνω; Μία δουλειά με αξιοπρεπή μισθό. Θα δείτε, είμαι πολύ καλός, και κάνω όλες τις δουλειές στην κουζίνα. Δείτε με πρώτα στη δουλειά και μετά θα τα πούμε. Θα τα βρούμε οπωσδήποτε. Έχω εμπειρία εστιάτορα. Δεν είμαι μόνο μάγειρας, αλλά και λαντζέρης, σερβιτόρος, καθαριστής, κάνω και ψώνια. Παίζω εγώ την αγορά στα δάχτυλά μου. Εντάξει θα μου πείτε ξένη χώρα αλλά είμαι σπίρτο εγώ, γρήγορα μαθαίνω. Όσο για τα δικά μας τα πιάτα τα ξέρω όλα, όλα για όλα.
Τούλα: Καλά, καλά. Κοίτα... μας έφυγε ο λαντζέρης... Σήμερα θα κάνεις λάντζα.
Μπάμπης: Μα... μόλις ήρθα. Έκανα ταξίδι 20 ωρών.
Τούλα: Έχεις 30 λεπτά. Τακτοποιείς τα πράγματά σου. Κάνεις ντουζάκι και κατεβαίνεις για πλύσιμο πιάτων. Κι αν μας κάνεις... Κι είσαι τόσο καλός όσο λες, θα σε βολέψουμε. Με το παραπάνω θα βγάλεις φραγκάκια. Σύμφωνοι;
Μονόλογος Μπάμπη:
Μάγειρας αστεράτος και σίφουνας
κόσμος στα τραπέζια
να στρωθεί,
και ξεπετάω τα πιάτα τσακ μπαμ
πώς γουστάρω να τα φουλάρω
και σε ιπτάμενους δίσκους
να τα σερβίρω!
Μπαλαντέρ παντός καιρού
τσουλήθρα στους πάγκους κάνω
βουτώ σαν χέλι σε φουσκωμένες λάντζες
σβουρίζω, γυαλίζω, σκουπίζω
τιραμόλας σε ψησταριά, κρύα,
κατσαρόλες και τηγάνια,
Όπα σου λέω, όπα
κι ο χορός στα κάρβουνα
καλά κρατεί
γύρνα Πανάγο την σούβλα
κι εμείς μαζί της
τσάμικο, χασάπικο, πυρρίχιο και πεντοζάλη
και μια ζαλάδα σαν κοτρόνα για τον επιούσιο
κι ας είναι και ξεροκόματο
Τούλα: Σιγά μην είσαι και διαστημάνθρωπος, κόψε κάτι, κόψε κάτι αεριωθούμενη παρλαπίπα...
Βλάση!Βλάση! Πού είσαι ρε, ΒΛΑΣΗ! Για έλα δω. Κοντά μου! Πού κρύφτηκες κωλόπαιδο, εεε; Πού; Έλα δω ΤΩΡΑ!
Βλάσης: Μα, γιατί κάνεις έτσι, εεε; Δεν είσαι η μανούλα μου, εσύ, εε;
Τούλα: Άνοιξε το στόμα σου, αμέσως.
Βλάσης: Μα, έλα ρε μαααμά, μπροοοστά στον ξέεεεενο άααααανθρωπο.
Τούλα: Άνοιξε το στόμα σου και κάνε χα! ΤΩΡΑ!
Βλάσης: Μα γιατί με ξεεεφτυλίιιζεις;!
Τούλα: Κωλόπαιδο, δεν μου υποσχέθηκες πως τέρμα, εεε; Και ξεκίνησες από το μεσημέρι να το τσούζεις.
Βλάσης: Μόονο μια γουλίτσα άσπρο κρασάκι ήπια, μόλις αυτή την στιγμή, μμααμά. [κοφτό ρέψιμο] Πιο πριν τίποτα, στέγνωσα, δεν με λυπάσαι;
Τούλα: Όχι ρε, δεν σε λυπάμαι. Κωλόπαιδο! Τώρα βγάλε το σκασμό κι άκου. Λοιπόν, δείξε στον Μπάμπη το δωμάτιό του και το μπάνιο που θα κάνει ντους.
Βλάσης: Ποιο απ' όλα;
Τούλα: Το δικό σας.
Βλάσης: Τοοοοο όολλοδι…κό μας; Μα;
Τούλα: Τι μα;
Βλάσης: Είναι γεμάτο άπλυτα.
Τούλα: Τι λες ρε κωλόπαιδο; Δεν σου είπα προχθές να τα πλύνεις; Μαλακισμένο, να πας αμέσως να βάλεις πλυντήριο!
Βλάσης: Κααααλά.
Τούλα: Καλάμια. Τώρα. Πώς θα κάνει τις ανάγκες του ο νέος, εεεε, πώς;
Βλάσης: Πάμε Μπάμπη. Την ξύλινη σκάλα ανέβα. Προχώρα, βρε...
Μπάμπης: Βλάση, τα πράγματά μου. Θα με βοηθήσεις;
Βλάσης: Ναι. Θα πάρω την τσάντα σου.
Μπάμπης: Και τις βαλίτσες;
Βλάσης: Έλα βρε. Τι άντρας δύο μέτρα είσαι και 100 κιλά. Έχω την μέση μου ρε φίλε, δεν μπορώ να σηκώνω βάρη. Αλλά είμαι σίγουρος, τροφαντός, τροφαντός και γεροδεμένος που είσαι θα τα καταφέρεις μόνος σου μια χαρά. Έλα δείξε μας πόσο παλικάρι είσαι.
Β
Μπάμπης (ο διαφορετικός):
Από την πρώτη στιγμή
...Το ηλεκτρικό φορτίο...
Πυρακτωμένο, δεν μαζευόταν σου λέω
Ποιος; Ο τέτοιος μου, ο ...
Με πήγαινε δεν τον πήγαινα
Η λογική χρησιμοποιείτο για τ' αδικαιολόγητα
εκλογίκευση της καύλας
προς όφελος του ακαταλόγιστου
των πράξεών της.
Οι αναστολές περίπατος
Κι η παντιέρα του ερωτόπληκτου
το πετσί μου.
Μ' ένοιωθε το κάθε βότσαλο
της παραλίας που πρωτογαμηθήκαμε,
να φανταστείς τα κύματα κι οι γάτοι
το ίδιο γουργούριζαν όπως εγώ τότε.
Αμετροέπεια εξ αρχής
με τον σταυρό του εξωκλησιού
το κατάρτι κι ο φάρος των συναισθημάτων μου
Κι άντε το ταξίδι στο λαβύρινθο
των αισθήσεων.
Αλλά δεν είχα ποτέ καμιά παραίσθηση
Κατευθυνόμουν σε μετωπική με τον εαυτό μου
κι ο μοναδικός μάρτυρας της σύγκρουσης εσύ,
αν και υποψιάζομαι πως ενδόμυχα επιθυμούσες
να με κάνεις ο εαυτός σου.
Τελικά μήπως ήμουν μόνος σ' αυτή τη σχέση;
και συ, ο από μηχανής θεός, που μου 'βαζε τρικλοποδιές
για να μαθαίνω καλύτερα να τσαλαβουτάω στις λάσπες;
Copyright © Γιάννης Σμίχελης All rights reserved, 2023
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Giovanni Giacometti (Still life on a chair, 1927)
Το θεατρικό του Γιάννη Σμίχελη Δάφνες του Δαφνιού δημοσιεύθηκε στο koukidaki από τον Αύγουστο του 2023, κάθε Πέμπτη, σε δεκαοχτώ μέρη. Το θεατρικό ξεκινάει από εδώ. Συνεχίζεται εδώ...
