Ένα βιβλίο που τιτλοφορείται Αγάπη άδολη και έχει το σκίτσο του καλύτερου φίλου του ανθρώπου στο εξώφυλλό του, είναι αδύνατο να μην αγγίξει κάποιες χορδές. Τη συναντάς αυτοστιγμεί τη χάρη, το πνεύμα και τη γοητεία του. Πρόκειται για την ποιητική συλλογή της Άννας Γκασνάκη, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αρχύτας.
Το δύσκολο στοίχημα / της ύπαρξης είναι... Έτσι ξεκινούν όλα και είναι σαν να λειτουργεί αυτό σε όλο το βιβλίο, σε κάθε σελίδα του, σε κάθε κείμενό του. Η δημιουργός προσδοκά σε μια αγνή, καθαρή ψυχή που θα αναγνωρίζει την ομορφιά –την πραγματική, ουσιαστική ομορφιά–, θα αγαπά τα ελαττώματα και θα αναζητεί την αλήθεια μέσα από την αγάπη.
Πολλή ζωή πλημμυρίζει τις σελίδες, τους στίχους και ως προέκταση τις σκέψεις και αποτυπώσεις που συναντάμε εκεί. Η ύπαρξη είναι σημείο αναφοράς με διάφορες αναγωγές εδώ κι εκεί... και από δίπλα, έρχεται η ψυχή να δώσει το «σύνθημα» και η σιωπή. Στα μεγάλα, τα πιο σημαντικά αυτού του κόσμου, στα ουσιαστικά πράγματα δεν χρειάζονται φωνές, ήχοι ομιλίας. Τα αυτονόητα δεν απαιτούν συστάσεις όπως και η αγάπη που είναι ξεκάθαρη όταν τη συναντάς, την προσφέρεις ή την εισπράττεις.
Προσέξτε το περιεχόμενο. Η οικογένεια, τα μέλη που την αποτελούν, οι πιο στενοί συγγενείς και οι μεταξύ τους σχέσεις έχουν καθοριστικό ρόλο. Η κυρία Γκασνάκη παρατηρεί, εξετάζει και εξάγει συμπεράσματα που σημειώνονται στους στίχους της. Τονίζεται ποικιλοτρόπως η αξία των οικείων ανθρώπων, η σημασία και η συμβολή των γονιών, των παππούδων κ.ο.κ. για να καταλήξει μοιραία στη μυρωδιά του κόσμου, δηλαδή στη μυρωδιά της δημιουργίας.
Η μυρωδιά του βρέφους.
Θα βρούμε πολλές προτροπές και αυτογνωσία. Μαζί με όλα τα άλλα, ένας Φοίνικας ελοχεύει ανάμεσα στις αράδες με σχήματα όπως: «Όλα στάχτη. / Όλα γεννιούνται από την αρχή.» ή «Δίνει ζωή. / Αναγεννιέται.». Κύκλοι, θα πεις. Κύκλοι ζωής που ενθυμίζουν τη συνέχεια, το μέλλον κάθε φορά που ένας νέος άνθρωπος έρχεται στον κόσμο και που ολοκληρώνονται κάθε φορά που ένας άλλος φεύγει από τη ζωή. Η ζωή αποτελεί το προπύργιο του θανάτου και ο θάνατος το αντίστοιχο της ζωής.
Αν ποτέ ξεφύγεις από της ζωής τη ρότα,τριγυρίσεις σε όνειρα αλλοτινά,θυμήσου την αιώρα.Το γλυκό απομεσήμερο.Το τραγούδι του τζίτζικα.Το ρυθμό της καρδιάς.
Όμορφο βιβλίο. Αισιόδοξο, με παλμό... όπως οι χτύποι της καρδιάς. Μία γλυκιά ποιήτρια που «κοιτάζει» κατάματα και με πολλή αγάπη, που «βλέπει» τόσο υποκειμενικά όσο και αντικειμενικά τα ζητήματα και που –μάλλον– αγαπά τον άνθρωπο, όπως και τη ζωή σε όλες τις εκφάνσεις και μορφές της.
