Γιάννη Σμίχελη
Το κάστρο ορθώνεται σαν μύθος
Εξιστορεί τη δράση της ακινησίας του
Αγέρωχο, απτόητο ακόμη και στη λεηλασία του
Μια φωνή δίχως ήχο και εικόνες χωρίς σχήματα
Ύπαρξη στο νόημα μιας πολεμίστρας
Ο ουρανός δένει με τη θέση της
Ένα σημείο ένωσης πέρα από την περιγραφή
Ακριβώς εκεί στέκει η αιωνιότητα γυμνή
Είναι διακριτική, βυθισμένη στην αφάνεια
Και δεν κάνει τίποτα
Μονάχα υπάρχει ως υπόνοια
Έκλεισα τα μάτια και βυθίστηκα ως οντότητα
Στην αναπνοή μου
Μια άσκηση αυτοαναφορικότητας
Είμαι το κτίσμα με θεμέλια στη σημασία του κόσμου
Εσύ εμφανίζεσαι σαν ίσκιος
Ενός ξεριζωμένου δέντρου
Ζητά ν' ακουμπήσεις πάνω στην απανεμιά
Εσύ διαταράσσεις τη γαλήνη
Το τοπίο αποκτά ανησυχία
Οι πλίνθοι αναρωτιούνται ποια η διαφορά τους με τον κορμό;
Και οι ρίζες, τι δουλειά κάνουν οι ρίζες;
Βρέχει ο ουρανός και η λάσπη
Υλικό μιας φυσικής πισίνας
Εσύ κολυμπάς, εσύ δέντρο πλέεις
Σε περιφέρει το βρόχινο νερό γύρω απ' το κυλινδρικό κτήριο
Τα παράθυρα ανοίγουν τα μάτια τους μες στην νύχτα
Να δουν την τάφρο φουσκονεριά παιχνιδιάρικα το δεντρί ανασηκώνει
Και ξάφνου ορθώνει τ' ανάστημά του
Κάθετα στη γη καρφώνει μπρος στην κερκόπορτα τις ρίζες
Και την μανταλώνει για πάντα
Από τα εχθρικά μάτια την κρύβει
Και το δέντρο υψώνεται και τα μάτια σου όσα τα φύλλα του
Τα χέρια σου τα κλαδιά του
Τα πόδια σου...
Ψηλώνεις, κι όλο πιο ψηλά
Και περνάς τον πυργίσκο
Πιάνεις τα σύννεφα, απλώνεις τη φυλλωσιά σου
Το κάστρο πρασινίζει ζωντάνια, γίνεται δέντρο, ανθίζει, καρπίζει
Μέτρα ο χρόνος τις μεταμορφώσεις
Φορέματα της αχρονίας
🍉
Copyright © Γιάννης Σμίχελης All rights reserved, 2023
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Amedeo Modigliani (Young woman, 1918)
Το κείμενο αποτελεί μέρος της ποιητικής συλλογής του Γιάννη Σμίχελη, Πέρα παραπέρα, που δημοσιεύεται στο koukidaki.gr τμηματικά, κάθε Τετάρτη, από τις 2 Αυγούστου του 2023
