Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Θόδωρος Παπατσιφλικιώτης: Η χαρά της δημιουργίας και η ευκαιρία να ανακαλύψω κάποια από τα μυστικά που κρύβονται στην πόλη που αγαπώ.
Πηνελόπη Αναστασιάδου: Η κοινωνική αποστασιοποίηση λόγω πανδημίας Covid- 19.
Ιωάννα Αδάμ: Η αγάπη μου για την Θεσσαλονίκη και η ανάγκη να επικοινωνήσω εικόνες και καταστάσεις της καθημερινότητάς της, όσο ζοφερές και αν είναι, με την ελπίδα πως όσοι το διαβάσουν ίσως σκεφτούν λίγο διαφορετικά για το πώς πρέπει να είναι ο κόσμος γύρω μας.
Μαίρη Φιλιππίδου-Κατσανίδου: Η σκέψη του πόσο πολλά γεγονότα συμβαίνουν στην όμορφη αυτή πόλη μα σε πολλούς περνούν απαρατήρητα. Έτσι μερικά από αυτά είναι αφημένα στο χαρτί να τα μάθει ο οποιοσδήποτε ζει και αγαπά αυτή την πόλη.
Αγγελική Σκορίλα: H χαρά της συμμετοχής σε μια υποστηρικτική παρέα με θέμα για την πόλη που ερωτεύτηκα.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Θ.Π.: Περιπέτεια.
Π.Α.: Ανατροφοδότηση.
Ι.Α.: ΕΠΙΛΟΓΕΣ.
Μ.Φ.Κ.: Αγαπημένη.
Α.Σ.: Μεταμέλεια (όσον αφορά στο δικό μου διήγημα).
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Θ.Π.: Να το προσεγγίσει με ανοιχτό μυαλό και καρδιά, να νιώσει τον ήρωα και τελειώνοντας να πάρει τα μηνύματα που θα τον κάνουν καλύτερο.
Π.Α.: Να ταξιδέψει, να ψυχαγωγηθεί, να γελάσει, να σκεφτεί, να κλάψει, να οργιστεί, να συμφωνήσει, να διαφωνήσει, να μάθει...
Ι.Α.: Να περιπλανηθεί στο περιεχόμενό του και να είναι σίγουρος ότι θα ανακαλύψει το χθες, το σήμερα, το φανταστικό, το ονειρικό.
Μ.Φ.Κ.: Να αφουγκραστεί και νοητά, να περιπλανηθεί στα στενά και στις γειτονιές που οι περιγραφές τον παραπέμπουν.
Α.Σ.: Τίποτα το ιδιαίτερο. Μια χαλαρή ώρα κάπου με δροσιά.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, πού θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Θ.Π.: Το βιβλίο μας είναι από μόνο του ένα ταξίδι σε μία από τις πιο όμορφες πόλεις της Ελλάδας. Μέσα από αυτό ο αναγνώστης θα γυρίσει σε στενά και δρόμους αυτής της πόλης. Θα μπορούσε να είναι ένα ταξίδι που θα διαρκούσε μία αιωνιότητα ή μία μέρα γιατί οι ιστορίες, αν και σύγχρονες, κρύβουν διαχρονικές αλήθειες.
Π.Α.: Θα ταξιδεύατε σε χώρες με ανεπτυγμένη κοινωνική πρόνοια. Το ταξίδι θα κρατούσε τόσο όσο θα χρειαζόταν, ώστε να ζήσετε με τον τοπικό πληθυσμό για να κατανοήσετε τον μηχανισμό αποτελεσματικής εξάλειψης των κοινωνικών προβλημάτων.
Ι.Α.: Στην μαγευτική Αραβία. Εκεί που το παρελθόν και η παράδοση μαζί με την εξέλιξη δημιουργούν έναν τυφώνα εικόνων και συναισθημάτων. Θα κρατούσε τόσο όσο θα χρειαζόταν για να ανακαλύψουμε τις αλήθειες που κρύβονται μέσα στους κόκκους της ερήμου.
Μ.Φ.Κ.: Ένα κανονικό ταξίδι διαρκεί μερικές μέρες ή εβδομάδες ίσως, σε μια άλλη ήπειρο να πηγαίναμε Μα στην Θεσσαλονίκη θα επιστρέφαμε για την ομορφιά της.
Α.Σ.: Μία βδομάδα ανακαλύπτοντας τον Αμβρακικό.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο.
Θ.Π.: «Πού βαδίζεις με το σκοτάδι στην καρδιά; Όπου και αν πας σκοτεινά θα είναι.».
Π.Α.: «Στο δωμάτιο 43 του νοσοκομείου το επιτοίχιο ρολόι έδειχνε 12 ακριβώς. Η ώρα που βγαίνουν τα φαντάσματα... Ο διάδρομος, που πριν από λίγες ώρες ήταν ασφυκτικά γεμάτος, τώρα έρημος. Στο μικρό σαλονάκι αναβοσβήνουν σχεδόν τρεμάμενα τα λαμπάκια του χριστουγεννιάτικου δέντρου, ενώ στο δωματιάκι των γιατρών ακούγεται ένας απροσδιόριστος ήχος μεταξύ χασμουρητού και ήπιου ροχαλητού. Στην απέναντι πόρτα οι νοσοκόμες της βάρδιας χαλαρώνουν βλέποντας στο Instagram το επόμενο χρώμα του μανικιούρ τους. Τα σχεδόν ετοιμόρροπα τροχήλατα, με τον απαραίτητο ιατρικό εξοπλισμό, στέκουν στην άκρη του διαδρόμου περιμένοντας το επόμενο κύμα των εισαγωγών. Η πρωινή βάρδια είναι πάντοτε η πιο επιβαρυμένη, αν και τώρα με τον κορωνοϊό όλες οι ώρες της ημέρας είναι δύσκολες.».
Ι.Α.: «Η επιλογή ήταν δύσκολη, ίσως και λάθος, όμως δεν έχει σημασία. Ήταν δική μου και έχω μάθει να με στηρίζω για τις επιλογές και τις αποφάσεις μου. Το σημαντικό ήταν ότι διάλεξα με πλήρη συνείδηση πως δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Έχεις αυτά που εσύ επιθυμείς για τον εαυτό σου, με το αποτέλεσμα θετικό ή αρνητικό να αφορά εσένα και μόνο εσένα.».
Μ.Φ.Κ.: «Σήμερα από το πρωί φυσά ο δικός μας αέρας, ο Βαρδάρης, διώχνοντας ό,τι σύννεφο τολμήσει να βρεθεί στον ουρανό. Αυτός ο αέρας είναι πάντα ο νικητής όσο ο ήλιος προσπαθεί να μας ζεστάνει. Απέναντι η ομορφιά του Ολύμπου, εικόνα καθαρή σε ορατότητα λόγω του αέρα· θαρρείς έβλεπα τις χοντρές νιφάδες του χιονιού που έπεφταν από τον ουρανό σαν πούπουλα και είχαν ασπρίσει της κορφές του.».
Α.Σ.: «Μόνο να φύγω ήθελα, κι όχι δεσμούς να με πισωγυρίζουν...».
Έτσι απάντησαν τα μέλη της ομάδας «Ώρες συγγραφής», σε μία μικρή συνέντευξη μεγάλων βιβλιοταξιδιών, για τη συλλογή διηγημάτων Συνέβη στη Θεσσαλονίκη, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ελκυστής. Στην περίληψη διαβάζουμε:
Στις πολεμίστρες των κάστρων, στον Λευκό Πύργο, στα ξεχασμένα καλντερίμια και στην Εγνατία, η ζωή παντρεύει το χθες με το σήμερα, το ονειρικό με την αμείλικτη πραγματικότητα, τη χαρά με τη λύπη.Όλα φαίνονται όμοια και όλα είναι διαφορετικά.Εκείνο που ταυτίζει όλες αυτές τις αναμνήσεις, τις ιστορίες, τις προσδοκίες είναι το μυστηριώδες ερωτικό άρωμα της πόλης που τις γεννά και τις φιλοξενεί.Το άρωμα της Θεσσαλονίκης.
Κάθε ιστορία και μια πόρτα που οδηγεί σε μια πτυχή της πόλης. Μπαίνοντας ο αναγνώστης θα ταξιδέψει, θα γνωρίσει και στο τέλος μπορεί να αναρωτηθεί... συνέβη τελικά ή όχι;
