Γεννήθηκε το 1564 στο χωριό Στράτφορντ (Statford-upon-Avon), της κομητείας του Γιόρικ.
Ο πατέρας του ήταν τσαγκάρης και αργότερα δημογέροντας. Έζησε την παιδική του ηλικία με την μητέρα του Μαίρη Αρντέν στο σπίτι της που διατηρείται μέχρι σήμερα.
Στα δεκαοκτώ του χρόνια παντρεύτηκε την Αν Χαθαγουέι, μια γυναίκα κατά οκτώ χρόνια μεγαλύτερή του. Από την ένωσή τους γεννήθηκαν τρία παιδιά. Η Σουζάνα, η Τζούντιθ και ο Χάμνετ.
Ξεκίνησε ως υποβολέας αργότερα ως ηθοποιός και δραματουργός.
Η χρονολογική σειρά για τα έργα του Σαίξπηρ είναι αμφίβολη όσο και τα γεγονότα της ζωής του. Στα πρώτα έργα, όπως και στα τελευταία του, συνεργάστηκε στη συγγραφή των κειμένων του και με άλλους συναδέλφους του πράγμα το οποίο συνηθιζόταν την εποχή εκείνη.
Στο πρώτο του έργο, που είναι ο Τίτος Ανδρόνικος, είναι φανερό πως δεν έχει βρει το προσωπικό του ύφος ούτε και συγκαταλέγεται αυτή του η τραγωδία στις κορυφαίες τραγωδίες που ακολούθησαν, όπως: Βασιλιάς Λιρ, Άμλετ, Οθέλος, Μάκβεθ, Κοριολανός.
Οι περισσότεροι μελετητές του Σαίξπηρ, αλλά και το θεατρόφιλο κοινό, όπως και οι αναγνώστες των έργων του, έχουν ασχοληθεί πιο πολύ και έχουν αγαπήσει τον Άμλετ, ενώ την ίδια στιγμή όλοι σχεδόν θεωρούν καλύτερο έργο του τον Βασιλιά Λιρ.
Η οικειότητα όμως του Δανού πρίγκιπα με την μελαγχολία και την αναβλητικότητά του τον κατατάσσουν στον πιο αγαπητό ήρωα που έγραψε ποτέ ο Σαίξπηρ.
Ο Άμλετ βρίσκεται στον αντίποδα του Μάκβεθ, όσο αγαπητός είναι ο πρώτος άλλο τόσο δύσκολος και «άσχημος» είναι ο δεύτερος. Το μόνο κοινό που μπορεί κανείς να τους προσάψει είναι ότι και οι δύο είναι σε πόλεμο με τον εαυτό τους και σε μια κατάσταση τυραννίας από από τις σκέψεις τους με τη διαφορά ότι ο Άμλετ τυραννιέται πριν τις πράξεις του ενώ ο Μάκβεθ μετά.
Στον Ριχάρδο τον Γ' το έργο αρχίζει με έναν μονόλογο που είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις, όχι μονάχα στον Σαίξπηρ αλλά και στο παγκόσμιο θέατρο, καθώς ο ήρωας του έργου βγαίνει να προλογίσει αναλύοντας τον εσωτερικό εαυτό του. Το αποκρουστικό αυτό τέρας παρ' όλη τη φρίκη που μας προκαλεί σε κάθε του εμφάνιση καταφέρνει εντούτοις να κερδίσει τον θαυμασμό μας.
Ο Βασιλιάς Λιρ κατά πάσα πιθανότητα είναι το εικοστό πέμπτο έργο του Σαίξπηρ και το πλουσιότερο από όλα σε εξωτερικά γεγονότα και εσωτερική κοσμογονία.Μερικοί σαιξπηρικοί θεωρούν ότι η καλύτερη και αρτιότερη τραγωδία του είναι ο Αντώνιος και Κλεοπάτρα.
Λένε πως τον Έμπορο της Βενετίας τον εμπνεύστηκε από την τραγωδία του Μάρλοου Ο Εβραίος της Μάλτας, αν και δεν μοιάζουν τόσο πολύ οι ήρωες γιατί ο Βαρνάβας είναι ένα παθητικό τέρας ενώ ο Σάιλοκ έχει και μια πιο ανθρώπινη πλευρά.
Ένας ήρωάς του, που αγάπησε πολύ η Ελισάβετ, ήταν ο Φάλσταφ. Πρωτοεμφανίστηκε στο δίπτυχο του Ερρίκου του Δ' και λέγεται ότι Σαίξπηρ για να ικανοποιήσει την επιθυμία της Ελισάβετ που ζήτησε να τον δει και σε άλλο έργο του, τον τοποθέτησε και στις Εύθυμες κυράδες του Ουίνδσορ, όπου παρουσιάζει και πάλι τον Φάλσταφ ως έναν γλεντζέ άταχτο τετραπέρατο ιππότη αλλά με πιο περιορισμένο οίστρο παρ' όλα τα φαρσικά επεισόδια. Ο θάνατος του Φάλσταφ αναφέρεται σε ένα ιστορικό έργο, τον Ερρίκο τον Ε' (ερμηνευμένο από τον Λόρενς Ολίβιε στον κινηματογράφο).
Όταν ο Σαίξπηρ είχε περάσει πια τα σαράντα πέντε, παράτησε το Λονδίνο και την καριέρα του ηθοποιού και αποτραβήχτηκε στο Στράτφορντ. Τρία είναι τα έργα της στερνής του περιόδου, Κυμβελίνος, Χειμωνιάτικο παραμύθι και η Τρικυμία, είναι και τα τρία έργα φυγής. Εκφράζουν την υποσυνείδητη τάση του δημιουργού τους να εγκαταλείψει τα εγκόσμια και να ξαναβρεί το μεγαλείο της φύσης και τη γαλήνη της μοναξιάς.
Ο Σαίξπηρ θεωρείται –και δικαίως– εμπορικός θεατρικός συγγραφέας αφού είναι ο πιο πολυπαιγμένος.
Πολλοί ηθοποιοί μέσα στους αιώνες, από όλες τις χώρες του κόσμου, καταπιάστηκαν με το έργο του και έκαναν επιτυχημένη καριέρα στα δικά του έργα, έτσι ήρθε ο χαρακτηρισμός «σαιξπηρικός ηθοποιός» όπως ήταν ο Έντμοντ Κιν, αργότερα ο Λόρενς Ολίβιε, ο Τζον Γκίλγουντ και τόσοι άλλοι.
Ο Σαίξπηρ έφυγε από τη ζωή το 1616.
Οι πληροφορίες καθώς και η φωτογραφία ανήκουν στο Θεατρικό λεξικό του Αλέξη Σολομού, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κέδρος, καθώς επίσης και από φεστιβαλικά προγράμματα από ανεβάσματα των έργων του Σαίξπηρ.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
