Ο Άλεξ είναι ντετέκτιβ που πλέον δεν τον γεμίζει η δουλειά του και σκέφτεται να κλείσει το γραφείο του. Εργάζεται και ως μπάρμαν στο μπαρ 80's, στο ίδιο μπαρ που δουλεύει και η Εύη με την οποία έχει μια αρκετά ιδιόρρυθμη σχέση. Ο Άλεξ φέρνει σε τακτά χρονικά διαστήματα στη μνήμη του την εικόνα της νεκρής ξανθιάς κοπέλας που βρέθηκε σε μια κατακόμβη στην Αλεξάνδρεια χρόνια πριν· είναι μια εικόνα που τον στοιχειώνει ακόμη, χωρίς να μπορεί να δώσει εξήγηση στο γιατί.
Άξαφνα, στο γραφείο του, καταφτάνουν κίτρινοι φάκελοι με απρόσωπα μηνύματα που μπορεί στην αρχή ο ίδιος να μη δίνει σημασία, όμως αυτά θα αποτελέσουν κομμάτια ενός άλυτου και άκρως δύσκολου παζλ. Αρωγός στην προσπάθεια επίλυσης θα σταθεί ο φίλος και συνάδελφος Τζόνι, που τυγχάνει να είναι εξωτερικός συνεργάτης της αστυνομίας και που θα τον ξελασπώσει πολλές φορές, όταν για ανεξήγητο λόγο ο Άλεξ θα βρίσκεται σε μέρη όπου θα έχουν διεξαχθεί εγκλήματα.
Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, με πολλά ανοιχτά μέτωπα, θα ξεδιπλωθεί στις σελίδες του βιβλίου που ξεχωριστή θέση κατέχουν μία κοπέλα, που έπεσε θύμα στραγγαλισμού, ένα σκίτσο μιας «Γερμανίδας», που συνεχώς βρίσκεται μπροστά στον Άλεξ, αλλά και πτώματα με κοινό χαρακτηριστικό την εμφάνισή τους σε αρχαιολογικούς χώρους.
Φράσεις που στοιχειώνουν, μηνύματα με απόκρυψη αριθμού, το κυνηγητό των σκιών, οι πολλές και βασανιστικές συμπτώσεις, τα εγκλήματα όπου ο δολοφόνος φορά χοντρά πάνινα γάντια, η ψηλομύτα Μαρίνα-Έλενα και η φίλη της Μάιρα, μια ίσως λεσβιακή σχέση και το βιβλίο της Ζωής, μπερδεύουν την υπόθεση και απομακρύνουν τον αναγνώστη από την ανακάλυψη της αλήθειας.
Ποια σχέση κρύβεται πίσω από την Εύη και τον Τζόνι;
Γιατί η Εύη ζηλεύει την «Γερμανίδα»;
Γιατί ο Άλεξ δεν επιδιώκει μια φυσιολογική σχέση με την Εύη;
Τι τους κρατά σε απόσταση;
Οι παρτιτούρες του Σούμπερτ εκτελεσμένες, άλλες φορές βίαια και άλλες νωχελικά, οι καφέδες εσπρέσο του κυρ Γιάννη, ένα κινητό με πορτάκι, οι υποψίες των φίλων του Άλεξ, που υποβόσκουν στην ατμόσφαιρα, και οι περιηγήσεις στους δρόμους της Αθήνας, που εμπλουτίζουν την αφήγηση της ιστορίας, δίνουν το δικό τους στίγμα χωρίς περισσότερες λεπτομέρειες για τις ανεξιχνίαστες δολοφονίες γυναικών που κατακλύζουν την Αθήνα.
Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση, για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο της Βίκυς Χασάνδρα, ένα μικρό βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:
Μια σύμπτωση συν μια άλλη σύμπτωση μας κάνουν ένα πεπρωμένο.
Το μυαλό πολλές φορές παίζει τα δικά του παιχνίδια, ερήμην των σκέψεων και των απόψεων του ανθρώπου. Μπορεί να κατακλύσει τα πάντα, να δώσει τις δικές του ερμηνείες, να ακολουθήσει τη δική του πορεία και στο τέλος να αμφισβητήσει ακόμη και τα λάθη που έχει διαπράξει. Ο Άλεξ θα βρεθεί παγιδευμένος στους δρόμους της Αθήνας και παράλληλα στους δρόμους που διαγράφει το μυαλό του, δρόμους κακοτράχαλους, δύσβατους, μοναχικούς και γεμάτους αδιέξοδα. Θα περιπλανηθεί, θα σκοντάψει, θα σηκωθεί, θα προσπεράσει, θα συνεχίσει, θα ακολουθήσει το ένστικτό του και στο τέλος της διαδρομής θα ξαποστάσει χωρίς όμως να ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις του.
Πρόκειται για μια αρκετά περίεργη υπόθεση, μια μπερδεμένη έναρξη ιστορίας, μια ακόμα πιο μπερδεμένη συνέχεια, μεστή σε γεγονότα, που στο τέλος της ιστορίας ο αναγνώστης βρίσκεται αντιμέτωπος με «ένοχους» –ρεαλιστικά και μεταφορικά– ο καθένας από τους οποίους είχε τα δικά του κίνητρα.
Η Βίκυ Χασάνδρα γεννήθηκε στη Χαλκίδα. Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι επαγγελματίας σεναριογράφος από το 1998. Διδάσκει σενάριο και δημιουργική γραφή στο New York College - Film Studies / University of Greenwich, UK. Έχει γράψει σενάρια για ταινίες μεγάλου μήκους, κυρίως αστυνομικά και θρίλερ μυστηρίου (Η τρίτη νύχτα, Ξένες σε ξένη χώρα, κ.ά.), τηλεταινίες και τηλεοπτικές σειρές. Έχει εκδώσει δύο ακόμη μυθιστορήματα: Αόρατες φωνές (Τόπος, 2015) και Άμμος στο βυθό (Τόπος, 2017) –και τα δύο ψυχολογικά θρίλερ μυστηρίου. Έχει επίσης μεταφράσει στα ελληνικά έργα κλασικών και σύγχρονων Γάλλων συγγραφέων (Mme de Sévigné, Anatole France, Alfred de Musset κ.ά.). Διηγήματα, άρθρα και κριτικές της έχουν δημοσιευθεί στον περιοδικό και ηλεκτρονικό τύπο καθώς και σε συλλογικούς τόμους. Στη στήλη της στην αστυνομική επιθεώρηση Πολάρ Οι γυναίκες αγαπούν το κόκκινο επικεντρώνεται στην ταυτότητα της γυναίκας στην αστυνομική λογοτεχνία. Η Μαύρη Άσφαλτος εκφράζει την αγάπη της για το νουάρ.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις BELL.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου