Ρόζας Βλαχογιάννη
Την πνοή μου μοίρασα στα δυο,
δυο κόσμοι, δυο χέρια απλωμένα,
ένα σταυροδρόμι στον ορίζοντα.
Εκείνο το κομμάτι με τ' ανθηρά λιβάδια,
εκείνο το παιδί που μου γελά κατάμουτρα,
στην έρημη δική του πόλη.
Ακούω δυνατά την προσταγή
–διάλεξε! λέει...
Φαντασία ή πραγματικότητα;
Ελευθερία ή θάνατος;
Ζωή ή μαρτύριο;
Μόνο σε παρακαλώ μην αργήσεις,
γιατί βιάζομαι!
Ξέρεις, έχω και αλλού να πάω...
🍉
Copyright © Ρόζα Βλαχογιάννη All rights resereved, Ιούνιος 2023
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Χρήστου Αναστασόπουλου (Red hair)