Τον εμπιστεύτηκε. Την σκότωσε. Ποια θα είναι η επόμενη;
Το μυθιστόρημα της Αγγελικής Γιαννακοπούλου, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Έξη και από το εξώφυλλο μας προϊδεάζει με τους χαρακτηρισμούς επιβλητικό, ανατρεπτικό και βαθιά ατμοσφαιρικό, ξεκινά με έναν προλογισμό από την ίδια όπου διαβάζουμε για το βιβλίο και τους ήρωες: Σας παρακινώ να ξεκινήσετε το «ταξίδι» με μάτια ανοικτά και ψυχή δεκτική. [...] ...να γίνετε συνένοχοί τους ή διώκτες τους.
Ας ξεκινήσουμε από την υπόθεση. Δύο φόνοι. Δύο ασύνδετες μεταξύ τους γυναίκες που ωστόσο σχετίζονται με το μαύρο γάντι που βρίσκεται στον κάθε τόπο εγκλήματος και χαρακτηρίζει έναν κατά συρροή δολοφόνο. Δύο επιθεωρητές που πρέπει να λύσουν την «εξίσωση» με συμμάχους τους μία ψυχολόγο και έναν γόνο πλούσιας οικογένειας. Και δύο πράγματα που γίνονται αντιληπτά καθώς προχωρούν οι έρευνες: ο δολοφόνος είναι αρκετά ευφυής και πολύ εφευρετικός και, αν θέλουν να ευοδωθούν οι προσπάθειές τους, πρέπει να φροντίσουν να τον παγιδέψουν.
Διαβάζοντας, γρήγορα αντιλαμβάνομαι ότι η κυρία Γιαννακοπούλου έχει δομήσει μία ενδιαφέρουσα αφήγηση, που συνεχώς γεννά ερωτηματικά και προσφέρει εναλλακτικές εικόνες/όψεις, από το είδος εκείνο που ξέρεις ότι θα περιμένεις ως την τελευταία σελίδα για να γίνουν όλες οι αποκαλύψεις, να βρεθεί και να πιαστεί ο ένοχος. Παράλληλα, το ατμοσφαιρικό Εδιμβούργο με τα χιόνια, την ομίχλη και τα κάστρα του αποτελεί το ιδανικό «σκηνικό» για ένα αστυνομικό θρίλερ, αλλά και ο κατά συρροή δολοφόνος, που λειτουργεί ύπουλα, υπόγεια, πανέξυπνα και αποφασιστικά, με το μαύρο γάντι (του) εντείνει τις αισθήσεις και τη φαντασία (μας) δημιουργώντας σκέψεις κι ερωτηματικά πολλαπλών σημείων.
Είχε αποφασίσει να αφήνει πίσω του κάτι, πάντα το ίδιο, σαν μοτίβο για την κατά συρροή δολοφονική του υπόσταση.
Ο άνθρωπος αυτός κυκλοφορεί περισσότερο ως άπιαστο πνεύμα παρά ως άτομο με σάρκα και οστά, και οι υποθέσεις που σχετίζονται μαζί του, οι φόνοι του, έχουν μια αύρα μύθου για τους αστυνομικούς επιθεωρητές και τις αρχές. Προκαλεί δέος η κάθε εμφάνιση του γαντιού του και νευρικότητα.
Το προφίλ μιας τέτοιας προσωπικότητας έχει δομηθεί επάξια από τη συγγραφέα, ο μύθος, που ακολουθεί κάθε φονικό του –γυναίκες όλες–, είναι έντονος ενώ ο ίδιος έχει την απαραίτητη εξυπνάδα και άνεση ν' αντεπεξέλθει σε κάθε «πρόκληση» και κυρίως σε ό,τι αφορά τη διατήρηση της μυστικής του ταυτότητας. Ως άνθρωπος βεβαίως έχει τρωτά σημεία και αυτά οφείλουν να εκμεταλλευτούν οι διώκτες του χωρίς όμως να βάλουν σε κίνδυνο άλλους, αθώους πολίτες.
Όταν ολοκληρωθεί η ανάγνωση ξέρεις πού την «πάτησε» ο κατά συρροή και οδηγήθηκε στη φάκα, όμως δεν θα μπορούσα να επεκταθώ σε κάτι τέτοιο στο πλαίσιο αυτού του άρθρου. Θα σας ρίξω ένα «τυράκι» όμως αντιγράφοντας τη φράση: όλοι κρεμόμαστε στο κενό μέχρι να βρούμε αυτό που μας έλκει και συμπληρώνοντας πως όταν το βρούμε τελικά αυτό που μας έλκει, γκρεμιζόμαστε.
Διαβάζεται πολύ όμορφα· κι εννοώ με αυτό πως υπάρχει ενδιαφέρον που καλλιεργείται και εντείνει όσο «μπαίνεις» στην υπόθεση, διαθέτει ροή, γεννά ερωτήματα, άρα εθισμό, και αγωνία. Διαθέτει και ρομάντζο υπό μία έννοια. Εντάξει, υπό την έννοια του έρωτα που σε αρπάζει και σου μειώνει τις αντιστάσεις, απλώς το πόνημα δεν βασίζεται σε αυτό τόσο όσο στην ιστορία των φόνων. Εμπλουτίζεται όμως από το αισθηματικό κομμάτι του, όπως εμπλουτίζεται μια καρμπονάρα από το φρεσκοτριμμένο πιπέρι.
Αξίζει η «βόλτα». Να το βρείτε αυτό το βιβλίο οι λάτρεις των αστυνομικών μυστηρίων και των θρίλερ αλλά και γενικότερα.
