Ιωάννη Σιδηρόπουλου
Που την ψυχή μου με κάρβουνο την καις
γιατί πάντα στην καρδιά μας θα υπάρχει
Η σπίθα της λάβας που σε θέατρο τον έρωτά μας θα 'χει θιασάρχη
Όλο κι όλο ο έρωτας φεύγει
Και μένει η στιγμή του τελευταίου φιλιού μας
Που πάντα θα 'ναι ο καημός του φιλιού του πρώτου
Όλο κι όλο
Την ψυχή στο σώμα μας θ' ακουμπήσω
Κι όλο με χαρά θα την ξεσκονίσω
Να πάρει λύπες και χαρές ανάμεσά μας
Και να φέρει στους 2 μας την παντοτινή των εαυτών μας χαρά μας
Να αγιάσει η θέληση των 2
Πως στην άλλη ζωή
Θα σ' αγαπώ χίλιες φορές το 2.
🍉
Copyright © Ιωάννης Σιδηρόπουλος All rights reserved
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Το κείμενο περιέχεται στη συλλογή του Χαμένες αγάπες
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο Λουκά Λούκα (Το χάδι της θάλασσας, ακρυλικά σε καμβά)