Ζωής Χατζηγεωργίου
Ήταν ωραίο το σπίτι στη θάλασσα.
Διαμέρισμα στο δεύτερο όροφο οικοδομής,
έπλεε με την κρυφή του σοφίτα
και τις κοραλλί κουρτίνες φουσκωμένες στα παράθυρα.
Εκεί πρωτοπήγαμε το παιδί μας λεχούδι.
Καθόμασταν στο μπαλκόνι
μετρώντας καθρεφτάκια στη θάλασσα
κι όλο διηγούμασταν ταξίδια που θα κάναμε
Απόλυτα ευγνώμονες και αυτάρκεις.
Το καλοκαίρι μετά το χαμό σου,
άνοιξα την πόρτα του
γυρίζοντας δύο φορές το κουράγιο μου.
Η ποτισμένη σου μυρωδιά με προϋπάντησε.
Όρμησε το φως σου απ' τα κλειστά παράθυρα.
Η γόπα σου,
παρατημένη στο πράσινο τασάκι μας,
κατέκαψε την εναπομένουσα καρδιά μου.
🍉
Copyright © Ζωή Χατζηγεωργίου All rights reserved
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Το έργο αποτελεί απόσπασμα της συλλογής Απόντες του μεθοδευμένου, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Άνω τελεία
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο Alfred Henry Maurer (Still life)
