Γνωρίστε τέσσερις τίτλους των εκδόσεων Ελκυστής και διεκδικήστε το δικό σας δωρεάν αντίτυπο!
Πώς; Διαβάστε παρακάτω τις πληροφορίες που αφορούν στο καθένα από αυτά και συμπληρώστε τη φόρμα. Σήμερα η δωροθεσία αυτή έχει λήξει και όπως είναι λογικό δεν υπάρχει καμία φόρμα. Η ανάρτηση παραμένει στον ιστότοπο για πληροφοριακούς σκοπούς.
Σαν λουκούμι τριαντάφυλλο
Ευαγγελίας Πολυκανδριώτου
Μυθιστόρημα
Σύρος 1945. Μύκονος 2021. Δύο ζευγάρια, δύο αλλιώτικες εποχές. Μια ιστορία αγάπης –ή μήπως δύο;– που ξεκινά μαζί με ένα εργοστάσιο λουκουμιών στην Ερμούπολη. Τέσσερις ανυποψίαστοι νέοι παρασύρονται στη δίνη του έρωτα και ξεχύνονται στα Κυκλαδίτικα σοκάκια με φόντο το Αιγαίο. Αρτέμης και Αννουσώ ή Άννα και Στράτος;
Ποια μοίρα θα αντέξει τον πόνο μιας κοινωνίας που αιμορραγεί; Και ποιος ορίζει το πεπρωμένο τους; Ή μήπως το καθορίζει η κοινωνία, τα λόγια του κόσμου και τα στερεότυπα; Μίση, διχασμοί και ένας βιασμός που ανατρέπει τις ισορροπίες... Ο έρωτας; Φυσικά παρών σαν θεριό ανήμερο να καίει τα σωθικά τους.
Τι να ενώνει άραγε το παρόν με το παρελθόν;
Η Ευαγγελία Πολυκανδριώτου γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στο ιστορικό νησί της Σαλαμίνας. Η καταγωγή της είναι από τη Μύκονο και η λατρεία της για τις Κυκλάδες ήταν ο λόγος που η ιστορία της πήρε μορφή εκεί. Έχει σπουδάσει διοίκηση επιχειρήσεων και ασχολείται επαγγελματικά με τον χορό μετρώντας πολλές επιτυχίες και μετάλλια στο βιογραφικό της. Σήμερα σπουδάζει κοινωνικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο παράλληλα με την εργασία της ως γραμματέας. Αυτό είναι το πρώτο της βιβλίο και δηλώνει δέσμια για το δεύτερο!
Οικογένεια Καραντίνα
Αλέξη Ντάσιου
Η σύλληψη της ιδέας του έργου που κρατάτε στα χέρια σας και η ολοκλήρωσή του πραγματοποιήθηκαν πολύ γρήγορα και εν μέσω κορωνοϊού. Ορισμένες τύχες –και κάποιες ατυχίες– καθυστέρησαν την έκδοσή του.
Η ιστορία του βιβλίου είναι απλή και διαχρονική. Όταν δεν μου αρέσει ο τρόπος που ζω, ο τόπος, μια κατάσταση, όταν δεν ικανοποιούμαι γενικότερα από τη ζωή, επαναστατώ και την αλλάζω. Επαναστατώ ακόμη και ενάντια στον ίδιο μου τον εαυτό.
Η συνταγή είναι εύκολη: Προκαλώ και προσκαλώ προϋποθέσεις αλλαγής. Τα συστατικά απλά: κίνητρο, μελέτη, πολλή δουλειά, θάρρος, αγάπη και πίστη στο αποτέλεσμα. Έτσι, το απίθανο γίνεται πιθανό.
Η ζωή μάς παραδίδεται ως μια μοναδική ευκαιρία να δημιουργήσουμε ένα ωφέλιμο αποτύπωμα. Για τον συνάνθρωπο και κατ' επέκταση για τη Γη που τόσο πληγώνουμε. Το αποτύπωμα είναι η μνήμη. Τα έργα μας είναι η μνήμη μας, οπότε παρατηρήστε, διαβάστε, ταξιδέψτε, μάθετε, διδάξτε, αγαπήστε, δημιουργήστε.
Μην φοβάστε και όλα θα πάνε καλά!
Από μένα φιλιά και χαρά!
Λοιπόν, ας γνωριστούμε! Υπάρχω και ονομάζομαι Αλέξης Ντάσιος. Είμαι σίγουρος ότι ξεκίνησα να γράφω από πριν γεννηθώ. Η πρώτη μου ιστορία, γραμμένη στα 6 μου χρόνια, ήταν ένα ποίημα που μιλούσε για ένα πουλάκι, που ζούσε σε κλουβί και άλλαζε χρώματα ή κελαηδούσε ανάλογα με την ψυχολογία και τον χαρακτήρα εκείνου που το κρατούσε στα χέρια του. Όταν ο ιδιοκτήτης του το βαρέθηκε, το άφησε ελεύθερο. Εκείνο μην αντέχοντας το νέο περιβάλλον, έχασε τη φωνή και την ικανότητά του ν' αλλάζει χρώματα. Γυρνούσε εδώ κι εκεί στεναχωρημένο. Τότε ο Θεός το λυπήθηκε και το έκανε αόρατο. Το πουλάκι τότε βρήκε τη χαμένη του αισιοδοξία και συνέθεσε τις πιο ωραίες του μελωδίες. Οι άνθρωποι το ξαναγάπησαν. Δεν το ξαναείδαν ποτέ. Πότε το άκουγαν στον νότο, πότε στον βορρά, πότε στη χάση και πότε στη φέξη. «Γιατί σας τα είπα όλα αυτά;» θα με ρωτήσετε. Μάλλον αυτή είναι η ζωή μου. Να εργάζομαι αθόρυβα. Σαν απών προς το παρόν. Με μικρές εκρήξεις παρουσίας. Έχω γράψει κυρίως ποιήματα, θεατρικά, παραμύθια και πολλά ανέκδοτα κείμενα που σίγουρα, στο μέλλον θα τα μοιραστούμε. Είμαι παντρεμένος με την εικαστικό και ιστορικό Τέχνης Ευαγγελία Ανδρέου και μαζί δημιουργήσαμε το καλύτερό μας ποίημα, τον γιο μας. Οι τέχνες και τα γράμματα είναι οι προτεραιότητές μου. Όλη μου η ζωή κινείται με βάση την καλαισθησία, τον σεβασμό και την αγάπη προς όλους. Πιστεύω στην ικανότητα που έχει ο άνθρωπος να αγαπάει και να δημιουργεί προϋποθέσεις προστασίας. Τώρα όμως σταματάω να σας γράφω γιατί πρώτον, ντρέπομαι και κοκκινίζω πολύ και δεύτερον μου τελειώνει το μελάνι!
Μικροί και μεγάλοι αναγραμματισμοί
Σωτήρη Νικολαΐδη
Ποίηση
Τα γράμματα –κεφαλαία ή μικρά– κρύβουν μέσα τους αρχιτεκτονική, μουσική και σημειολογία. Οι λέξεις, πάλι, μια κρυφή γοητεία που προκύπτει από την ανάμειξη των γραμμάτων και την ετυμολογία τους.
Η ποιητική συλλογή «Μικροί και μεγάλοι αναγραμματισμοί» γράφτηκε χρησιμοποιώντας σαν εργαλείο αναγραμματισμένες λέξεις, άσχετες μεταξύ τους, από κάποιο εβδομαδιαίο περιοδικό ποικίλης ύλης, με αυτόματη γραφή. Ο καμβάς πάνω στον οποίο στήθηκε, υπήρξε η επώδυνη εποχή της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων. Μπροστά μας, σαν σε οθόνη, εμφανίζονται στο κριτήριο οι αξίες και οι ιδεολογίες που εξέπεσαν, καθημαγμένες, δίχως μορφή, παρασυρμένες από τη δίνη των αναγραμματισμών.
Σε ολόκληρη τη συλλογή κυριαρχούν οι εικόνες και ο συμβολισμός. Η απουσία τίτλων από τα ποιήματα, ωθεί τους αναγνώστες, συμμετέχοντας δημιουργικά, να τα ονοματίσουν.
Ο Σωτήρης Νικολαΐδης γεννήθηκε στον Εύοσμο της Θεσσαλονίκης, όπου για 36 χρόνια υπήρξε μάχιμος εργάτης της εκπαίδευσης, ως καθηγητής θεολογίας. Παρακολούθησε πληθώρα σεμιναρίων σαιξπηρικού, αναγεννησιακού και σύγχρονου θεάτρου, ενώ υπήρξε και ιδρυτικό μέλος της θεατρικής ομάδας του Δήμου Κορδελιού - Ευόσμου, συμμετέχοντας παράλληλα σε πολλά θεατρικά σχήματα της πόλης, ως ηθοποιός και θεατρικός συγγραφέας. Ποιήματα και δοκίμιά του έχουν δημοσιευθεί σε τοπικές εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά, εκ των οποίων κάποια μεταφράστηκαν και τυπώθηκαν από ξενόγλωσσα περιοδικά. Ενεργός στιχουργός με συμμετοχή στο Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης το 1995, με το τραγούδι «Χακί παράπονο». Την ίδια χρονιά, απέσπασε το Β' βραβείο σε πανελλήνιο καλλιτεχνικό διαγωνισμό με θέμα την ξενοφοβία και τον ρατσισμό, με το τραγούδι «Ραμόνα», που ερμήνευσε εξαιρετικά ο Μανόλης Μητσιάς. Στίχοι του έχουν μελοποιηθεί από διάφορους καλλιτέχνες της ευρύτερης έντεχνης ελληνικής μουσικής με αξιοσημείωτη δισκογραφία.
Γυναίκα σημαίνει πόνος
Νέλλης Σπαθάρη
Διηγήματα
Δεκαοκτώ διηγήματα για τη γυναίκα. Διηγήματα ρεαλιστικά, ανατρεπτικά, παραληρηματικά, δυστοπικά, φανταστικά, φαντασιακά...
Γιατί η γυναίκα είναι ένα πολύ πλούσιο πλάσμα που πορεύεται σε έναν δύσκολο κόσμο και θέλει δύναμη για να φωτίσεις όλες της τις πλευρές.
Η Νέλλη Σπαθάρη είναι πτυχιούχος της ελληνικής και της γαλλικής Φιλολογίας, ενώ εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή στον τομέα της Λαογραφίας (Οι αγγειοπλάστες της Σίφνου: Κοινωνική συγκρότηση, παραγωγή, μετακινήσεις, εκδ. Αρσενίδη, 1992). Συνέχισε μεταδιδακτορικές σπουδές στο Παρίσι στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales στους τομείς της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και της Κοινωνικής και Οικονομικής Ιστορίας. Η μελέτη της Η λαογραφία της Ανατολικής Θράκης μέσα από τις αφηγήσεις των προσφύγων: Ιστορική και κοινωνική προσέγγιση (εκδόσεις Ελκυστής, 2023/α' έκδοση Α. Α. Λιβάνη, 1997) βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών. Δίδαξε στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (ΕΑΠ) και συμμετείχε στην επιστημονική ομάδα συγγραφής του τρίτομου διδακτικού εγχειριδίου της Θεματικής Ενότητας Ο δημόσιος και ο ιδιωτικός βίος των Ελλήνων: Οι νεότεροι χρόνοι ΙΙ, (ΕΑΠ, 2002). Παράλληλα ανέλαβε να συντάξει για την ίδια Θεματική Ενότητα το Ανθολόγιο δοκιμίων για τον δημόσιο και ιδιωτικό βίο στην Ελλάδα (19ος-20ος αιώνας) (ΕΑΠ, 2008). Συνέγραψε το εκπαιδευτικό εγχειρίδιο για τα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας με θέμα Αισθητική εκπαίδευση και αγωγή (Ινστιτούτο Διαρκούς Εκπαίδευσης Ενηλίκων, 2000). Μια νουβέλα και δύο διηγήματά της έχουν διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, μεταξύ των οποίων και στον 6ο και 7ο Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Ομίλου UNESCO Τεχνών, Λόγου και Επιστημών (Μια καλοκαιρινή παρτίδα σκάκι κι άλλη μια, 2017 και Στάκα καρδιά μου, 2018). Κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ελκυστής τα μυθιστορήματά της Amor Fati και Μόνο καλοκαίρια, καθώς και η βραβευμένη από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών νουβέλα της Στην Ύδρα αέναα θα επιστρέφεις. Έχει ασχοληθεί με τη μετάφραση από τη γαλλική γλώσσα κειμένων κοινωνικής ανθρωπολογίας, καθώς και παιδικών βιβλίων.
