Ποια ήταν η αφορμή για να γράψετε το βιβλίο σας;
Φραντζέσκα Βουλάγκα: Ως μανούλα δύο παιδιών διαφορετικού φύλου, βίωνα καταστάσεις στο σπίτι που πολλές φορές δεν ήταν διαχειρίσιμες. Καβγάδες, φωνές, ανταγωνισμός και εγώ στη μέση. Ήθελα, λοιπόν, να διδάξω στα παιδιά μου την έννοια της ομόνοιας και της αδελφοσύνης. Αρχές που θα τους φανούν χρήσιμες όχι μόνο ως μέλη της ίδιας της οικογένειας, αλλά και αργότερα όταν θα αποτελούν μέλη της κοινωνίας.
Όταν υπάρχει ομόνοια, αγάπη, αποδοχή, αρμονική συμβίωση τότε όλα γίνονται πολύχρωμα, η φύση ομορφαίνει και χαίρεται... μα όταν τη θέση τους παίρνουν η διχόνοια, ο καυγάς, ο πόλεμος, τότε όλα ασχημίζουν... χάνουν την ομορφιά τους και μαυρίζουν. Ήθελα λοιπόν μέσα από αυτό το βιβλίο να διδάξω αυτές τις τόσο βασικές μα και σημαντικές αρχές και για την μετέπειτα ζωή τους.
Ο Νικόλας και η Νεφέλη θα μπορούσαν να είναι τα δικά σας παιδιά. Η μανούλα που προσπαθεί να τα μονιάσει η κάθε μία από εμάς.
Ως μητέρα, ως υπεύθυνο μέλος της κοινωνίας, που θα κληρονομήσουν τα παιδιά μας, ένιωσα την ανάγκη επίσης να μεταφέρω αυτές τις αξίες και σε κάθε σπιτικό... σε κάθε οικογένεια... με σκοπό να συμβάλω κι εγώ, να βάλω το δικό μου λιθαράκι μέσα από τον καλύτερο φίλο του παιδιού, το παραμύθι, στη διαμόρφωση της ενσυναίσθησης, της αγάπης, της ομόνοιας και της αποδοχής· γιατί η αγάπη όταν μοιράζεται πολλαπλασιάζεται.
Πιστεύετε ότι στη ζωή μας υπάρχουν ουράνια τόξα; Πότε τα συναντάμε;
Φ.Β.: Όλοι έχουμε θαυμάσει κάποια στιγμή τα χρώματα που στολίζουν τον ουρανό, όταν ένα ουράνιο τόξο κάνει την εμφάνισή του. Όλοι έχουμε γεμίσει με αισθήματα χαράς και αισιοδοξίας στη θέασή του. Αλλά για να αντικρίσουμε ένα ουράνιο τόξο σημαίνει ότι προηγήθηκε μια καταιγίδα. Άλλοτε μία απλή βροχή και άλλοτε μία ισχυρή καταιγίδα. Εννοείται πως στη ζωή μας υπάρχουν ουράνια τόξα. Εννοείται πως στη ζωή μας υπάρχουν και οι καταιγίδες και τις συναντούμε καθημερινά. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Καμία ημέρα μας πιστεύω δεν περιλαμβάνει μόνο ουράνιο τόξο, όπως καμία ημέρα μας δεν περιλαμβάνει μόνο καταιγίδες. Στο τέλος της ημέρας κάνουμε τον απολογισμό μας. Το ουράνιο τόξο εγώ το βλέπω σαν μια γέφυρα που από την μια πλευρά της υπάρχει το γκρίζο χρώμα, η στενοχώρια, η θλίψη, η λύπη αλλά και η προσμονή. Η προσμονή για τη λύτρωση, για την αισιοδοξία, τη χαρά, όλα αυτά τα υπέροχα συναισθήματα που θα νιώσουμε αν αντέξουμε στις κακοτοπιές και βρούμε τρόπο να τις ξεπεράσουμε.
Πώς θα χαρακτηρίζατε με μία λέξη το βιβλίο σας;
Φ.Β.: Δύσκολο πολύ να χαρακτηρίσω το βιβλίο μου με μία λέξη. Ωστόσο αφού πρέπει να περιοριστώ θα διαλέξω την λέξη «βίωμα»!
Εάν το βιβλίο σας φυλασσόταν σε κάποιο μουσείο, ποιο θα θέλατε να είναι αυτό;
Φ.Β.: Εάν το βιβλίο μου φυλασσόταν σε κάποιο μουσείο, θα επέλεγα το Μουσείο Παιδικού Βιβλίου στην Χάγη. Ένα μουσείο διαφορετικό, που αποτελεί διέξοδο διασκέδασης αλλά και μόρφωσης για τους μικρούς αλλά και τους μεγάλους λάτρεις του παιδικού βιβλίου. Θα χαιρόμουν πολύ εάν οι ήρωες του βιβλίου μου και το γκρίζο ουράνιο τόξο τους, ζωντάνευαν μπροστά στα μάτια των θεατών και όλοι μαζί χανόμασταν in the storytime tent, στη λεγόμενη σκηνή εξιστόρησης. Εκεί που η ανάγνωση με την παράλληλη ενίσχυση της ιστορίας με περιβαλλοντικούς ήχους και προβολές, θα μου επέτρεπε χωρίς λόγια περιττά να μεταφέρω τα παιδιά μέσα στην ιστορία και η φαντασία τους να ξεφύγει από τις οπτικές διαστάσεις. Ένα παιδικό βιβλίο για εμένα, δεν είναι απλά κάποιες σελίδες που γεμίζουν με γράμματα και εικόνες. Ένα παιδικό βιβλίο για εμένα είναι μια πραγματικότητα. Είναι μία ιστορία που κάθε φορά αφήνω να με ταξιδέψει στα μονοπάτια της και πείθω τον εαυτό μου πως είναι αληθινή. Το Μουσείο λοιπόν Παιδικού Βιβλίου, θα αποτελούσε για εμένα μια περιπετειώδη εξερεύνηση στον κόσμο της φαντασίας! Μια περιπετειώδη εξερεύνηση ενός «Γκρίζου ουράνιου τόξου» και μιας βαθιάς κοιλάδας χρωμάτων που είναι έτοιμη να παραδοθεί για να εντυπωσιάσει μικρούς και μεγάλους.
Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;
Φ.Β.: Θα ήθελα να θυμούνται πάντα πως αν αντέξουν στην καταιγίδα σίγουρα θα δουν το ουράνιο τόξο! Οι γονείς να οπλιστούν με αρετές όπως η υπομονή, η κατανόηση, η ψυχραιμία, η διαύγεια, η ηρεμία... αν και κατανοώ τη δυσκολία λόγω των έντονων ρυθμών της ζωής που σίγουρα επιβαρύνουν την καθημερινότητα όλων μας. Μιας και αποτελούν την σημαντικότερη επιρροή για τα παιδιά τους, είναι υπεύθυνοι να μάθουν σε αυτά τρόπους για να διαχειρίζονται μια σύγκρουση ή μια διαφωνία, να διαχειρίζονται τα προβλήματά τους και τα αρνητικά τους συναισθήματα. Τέλος, θα πρέπει να τους εξηγήσουν πως μπορούν πάντα να ζητήσουν βοήθεια όταν τη χρειαστούν και να νιώσουν ασφάλεια ότι η μαμά και ο μπαμπάς είναι ανά πάσα στιγμή εκεί και προσπαθούν άκοπα και τρυφερά να κάνουν το καλύτερο δυνατό για να διατηρήσουν τις ισορροπίες.
Θα ήθελα, εν κατακλείδι, να μεταδώσω στους αναγνώστες μου την ανάγκη μου μέσα στην καταιγίδα να μετράω αντίστροφα για τη λιακάδα που ακολουθεί!
Ποια η θέση του παιδικού βιβλίου στις μέρες μας;
Φ.Β.: Παρόλο που οι έντονοι ρυθμοί της ζωής επιβαρύνουν την καθημερινότητα όλων μας, καθώς και η ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας «ρουφάει» πολύ από τον ελάχιστο πλέον ελεύθερο χρόνο μικρών και μεγάλων, πιστεύω πως ο πολλαπλός ρόλος του, είναι η αιτία που το παιδικό βιβλίο καταλαμβάνει εξέχουσα θέση στην καθημερινότητα των νέων οικογενειών. Έχω την αίσθηση ότι το παιδικό βιβλίο στις μέρες μας έχει περισσότερο διδακτικό χαρακτήρα. Αναζητούμε συνήθως ιστορίες που θα μας βοηθήσουν να μιλήσουμε στα παιδιά, για θέματα που τους απασχολούν και πολλές φορές το βλέπουμε σαν μια σανίδα σωτηρίας. Νιώθουμε μια γλυκιά ανακούφιση που το πρόβλημα μας το αντιμετωπίζει και ο ήρωας του βιβλίου μας και ανυπομονούμε να δούμε πώς εκείνος το διαχειρίστηκε.
Σε γενικές γραμμές πιστεύω πως το παιδικό βιβλίο βοηθά τα παιδιά να περάσουν από το μονοπάτι της παιδικότητας στην ωριμότητα και την ενήλικη ζωή. Μέσα από αυτό αναπτύσσουν δημιουργικά τη φαντασία τους. Μαθαίνουν να νικούν τους φόβους τους αλλά και να διαχειρίζονται τις δυσκολίες της καθημερινής τους ζωής. Πολλές φορές τους δίνουν την ευκαιρία να εκφράσουν τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς τους. Ένα καλό βιβλίο βοηθάει να γνωρίσει ένα παιδί τον κόσμο γύρω του, να αναπτύξει τη θετική πλευρά της προσωπικότητάς του και τις κοινωνικές ευαισθησίες του. Τους φέρνει επίσης σε επαφή με διάφορες αξίες της ζωής, όπως για παράδειγμα την αγάπη, την οικογένεια, τη φιλία, τον σεβασμό και πολλά άλλα.
Σίγουρα είναι λοιπόν ένα σημαντικό εργαλείο για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους και της προσωπικότητάς τους και είναι στο χέρι των ενηλίκων να τους μυήσουν στον μαγικό αυτό κόσμο.
Σας ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία!
Ονομάζομαι Βουλάγκα Φραντζέσκα. Γεννήθηκα τον Ιανουάριο του 1983 στην Θεσσαλονίκη, όπου και μεγάλωσα. Στην Θεσσαλονίκη εξακολουθώ να ζω και να εργάζομαι. Είμαι απόφοιτη της παιδαγωγικής σχολής του Ο.Α.Ε.Δ., του τμήματος βρεφονηπιοκομίας, με σπουδές αγγλικής και γαλλικής γλώσσας. Στον ιδιωτικό τομέα αρχικά εργάστηκα ως παιδαγωγός, σε παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς και ταυτόχρονα ασχολήθηκα με τη φροντίδα και την δημιουργική απασχόληση βρεφών και νηπίων. Από το 2008 και εφεξής είμαι δημοτική υπάλληλος αορίστου χρόνου στον Δήμο Θεσσαλονίκης, τα τελευταία χρόνια εκ των οποίων εργάζομαι ως διοικητική υπάλληλος στη διεύθυνση των παιδικών σταθμών. Είμαι παντρεμένη και μητέρα δύο παιδιών. Η μεγάλη μου αγάπη για τα παιδιά ήταν αυτή που με ενέπνευσε και με οδήγησε να ασχοληθώ με την συγγραφή παιδικών βιβλίων. Τον Δεκέμβριο του 2020 εκδόθηκε το πρώτο μου παιδικό παραμύθι, Ο αϊ-Βασίλης και η μάγισσα Τιτώ, από τις εκδόσεις I write. Τον Ιούνιο του 2022 εκδόθηκε το δεύτερο βιβλίο μου με τίτλο Το γκρίζο ουράνιο τόξο από τις εκδόσεις Πηγή Παιδείας. Αυτό το διάστημα αναμένω το τρίτο μου βιβλίο, που θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο του 2023 από τις εκδόσεις Διάπλαση με τίτλο Η μαμά ξέρει. Εκτός από τη συγγραφή, αγαπώ πολύ τα ταξίδια και τη ζωγραφική.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
