Γιάννη μου, καλώς όρισες στο koukidaki.gr.
Το έργο σου «Ελουάζ» ήταν το πρώτο που είχα την τιμή να διαβάσω και ομολογώ πως αισθάνομαι πολύ τυχερή που γνώρισα την πένα σου και εσένα προσωπικά. Ποιες παραπάνω πληροφορίες θα ήθελες να μας δώσεις για αυτή την –κινηματογραφική θα έλεγα– νουβέλα;
Γιάννης Πιταροκοίλης: Κατ' αρχήν να σε ευχαριστήσω προσωπικά Ελένη για την τιμή που μου κάνετε, τόσο εσύ, όσο και το εξαίρετο koukidaki, να μιλήσουμε για την «Ελουάζ».
Η νουβέλα γράφτηκε το 2019. Είναι ένα δραματικό θρίλερ με σαφή κοινωνικά χαρακτηριστικά και μηνύματα. Το δίδυμο των κεντρικών πρωταγωνιστών είναι η Ελουάζ, μία νεαρή γυναίκα, όπως θα την γνωρίσουμε με το υποκοριστικό της αυτό, που έχει άμεση σχέση με την ίδια τη ζωή και τις στιγμές της. Η ζωή και τα τραγικά της βιώματα, ενταγμένα μέσα σε ένα εφιαλτικό κοινωνικό απόστημα, είναι αυτά που γεννούν την πλοκή και την εξέλιξή της. Ο σκοτεινός κόσμος των ψυχιατρείων, που λειτουργούν ως γκρίζα άβατα. Οι βρόμικες προθέσεις των ιδιοκτητών τους, το εμπόριο οργάνων σώματος, η διαπλοκή τους. Δίπλα της θα βρεθεί ένας ποινικολόγος, που οι συγκυρίες θα τον φέρουν να σηκώσει το βάρος των καταιγιστικών εξελίξεων, που ακολουθούν. Αγαπώ τον κινηματογράφο και προσπαθώ στην αφήγησή μου να δίνω, όσο μπορώ, κινηματογραφικό ρυθμό και χαρακτηριστικά.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου απόσπασμα από την Ελουάζ και γιατί;
Γ.Π.: Μια πάρα πολύ καλή ερώτηση. Ναι, είναι κάποια αποσπάσματα, στα οποία η συναισθηματική φόρτιση για μένα, ως δημιουργό, ήταν και είναι μεγάλη. Προσπαθώντας να αποφύγω το... spoiler, θα έλεγα ότι ένα αγαπημένο μου απόσπασμα αφορά την κορύφωση ενός διαλόγου, που συμβαίνει ανάμεσα στους δύο πρωταγωνιστές σε απόλυτα οριακές στιγμές κορύφωσης της πλοκής. Το γιατί αφορά πλέον καθαρά τα συναισθήματα που βιώνουν και οι δύο την ώρα που μπαίνει σε απολογισμό η ίδια η ζωή της ηρωίδας μας. Οι προσδοκίες, οι αναμονές, τα όνειρά της. Και αντίστοιχα ο αντίκτυπος που αυτά έχουν στον ήρωά μας. Είναι ένα κορυφαίο απόσπασμα και για μένα αγαπημένο.
Οποίος μελετήσει τα έργα σου θα παρατηρήσει ότι έχεις μια «αδυναμία» στις νουάρ και στις αισθησιακές ιστορίες. Τι είναι αυτό που σε κάνει να τις προτιμάς;
Γ.Π.: Θα πω το εξής. Το λεγόμενο «αισθησιακό» κομμάτι λειτουργεί ως έντονη ατμόσφαιρα σε στιγμές κάποιων έργων μου. Δεν υπάρχει αυτή καθαυτή αυτόνομη αισθησιακή ιστορία με την έννοια του ερωτικού μυθιστορήματος ή διηγήματος. Το είδος του νουάρ στην πρόζα, αφήνει ορθάνοιχτα παράθυρα για το ερωτικό πάθος και τις στιγμές του. Ο αισθησιασμός συνεπώς είναι αναπόσπαστο κομμάτι στην αφήγηση, έχει τη δική του θέση, τη δική του δυναμική και πολλές φορές συνδέεται άμεσα με αυτή καθαυτή την εξέλιξη της πλοκής.
Όπως και ο ίδιος δηλώνεις, έχεις ασχοληθεί τόσο με την πεζογραφία όσο και με την ποίηση. Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας ένα από τα ποιήματά σου;
Γ.Π.: Η ποίηση, για μένα, είναι κάτι, θα έλεγα, ιερό. Την αγαπώ πολύ και διαβάζω πολύ. Ναι, έχω κάνει απόπειρες και γράφω ποιήματα. Νιώθω μεγάλο δέος και σεβασμό για το λυρικό και έμμετρο λόγο. Για αυτό και κάθε μου προσπάθεια είναι πολύ προσεκτική και μετρημένη και το κάνω με χαμηλωμένο βλέμμα.
Για λόγους οικονομίας χώρου και χρόνου, μοιράζομαι μαζί σας ένα μικρό μονόλεκτο γραμμένο πάνω στην έμπνευση στιγμής μιας φωτογραφίας:
Απολιθώματα μείναμε στο πέρασμα του χρόνου,χάσκοντας κρεμασμένοι σε τοίχους,ένδοξα παλαιούς και κραταιούς,ατενίζοντας μάταια, σαν κούκλες γυμνές,για λίγο λεύτερο ουρανό
Τα έργα σου ξεχωρίζουν λόγω της τολμηρής, γλαφυρής και άρτια δομημένης γραφής σου. Είσαι από τους συγγραφείς που δεν διστάζουν να θίξουν θέματα γύρω από τη διαφορετικότητα, τα επικίνδυνα μονοπάτια της κοινωνίας μας και τον ερωτισμό, ενώ ταυτόχρονα εμβαθύνεις στον ψυχισμό όσων χαρακτήρων δημιουργείς. Όλα τα παραπάνω μου δίνουν το έναυσμα να σου θέσω την εξής ερώτηση: Ποιες είναι οι συμβουλές σου προς τους νέους συγγραφείς;
Γ.Π.: Θα ήθελα να πω στα νέα παιδιά, χαρούμενος με την απόφαση και θέλησή τους να γράψουν, να διαβάζουν πολύ! Λογοτεχνία, ποίηση, αρχαία ελληνική γραμματεία, ιστορία, λαογραφία. Το διάβασμα και μάλιστα σε συγγραφείς όλου του κόσμου, ανοίγει διάπλατα τους δρόμους της σκέψης, της έμπνευσης, της συγκρότησης και τέλος της συγγραφής.
Επίσης θα συμβούλευα, συνεχή μελέτη γραμματικής. Η καλή γνώση της γλώσσας μας, οι γραμματολογικοί και συντακτικοί κανόνες είναι απαραίτητο στοιχείο για να γράψει κάποιος καλά, όμορφα, κατανοητά. Μην το παραμελούμε γιατί δυστυχώς, τα ελληνικά σχολεία έχουν εξοβελίσει αυτή τη θεμελιακή λειτουργία στον γραπτό λόγο.
Επειδή είσαι ένας άνθρωπος που ασχολείται ενεργά με πολλές και διαφορετικές μορφές τέχνης, και μάλιστα με μπόλικο μεράκι και αγάπη, πιστεύω πως χρειάζεται να μας δώσεις τον δικό σου ορισμό για αυτήν και να μας πεις τι είναι αυτό που σε εμπνέει και σε γεμίζει δημιουργικότητα.
Γ.Π.: Η τέχνη είναι για τον άνθρωπο γιατρειά της ψυχής και συνάμα και του σώματος. Δίνει στην καρδιά μας εκείνη τη ζωτική συγκίνηση, τα συναισθήματα, τη φόρτιση, την αναζήτηση της αλήθειας. Βοηθά να συναντήσουμε τον εαυτό μας, να τον αποδεχτούμε, να νιώσουμε ανθρωπιά και μέλη ενός συνόλου, που πρέπει να δώσουμε και να πάρουμε χωρίς προαπαιτούμενα. Η τέχνη ανεβάζει το επίπεδο συνείδησης του ανθρώπου και φυσικά είναι εργαλείο χειραφέτησης του ανθρώπου. Για αυτό θα είναι απέναντι σε κάθε σύστημα εκμετάλλευσης και ανισότητας.
Προσωπικά αγαπώ κάθε μορφή τέχνης. Πιο συγκεκριμένα αγαπώ τη ζωγραφική, με την οποία και καταγίνομαι, λατρεύω τη μουσική, το θέατρο, τον κινηματογράφο. Ακόμα και την τέχνη των χεριών, την ξυλογλυπτική και τη διακόσμηση. Όλα έχουν να μας δώσουν μια ξεχωριστή ώθηση.
«Η τέχνη έχει τη δύναμη να αλλάξει τα κακώς κείμενα του κόσμου μας.» Κλείνοντας λοιπόν, θα ήθελα να μας πεις κατά πόσο συμφωνείς με την παραπάνω φράση. Πιστεύεις πως ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα ή πως είναι καθαρά ουτοπική;
Γ.Π.: Θεωρώ αυτή σου την ερώτηση πολύ σημαντική και κρίσιμη. Ζούμε σε μια περίοδο που το γκρίζο και το σκοτάδι της εκμετάλλευσης και της ανισότητας αποπειράται να καθυποτάξει κάθε συνείδηση στην ανθρωπότητα. Η εμπορευματοποίηση των πάντων και η απόλυτη παρακμή των συστημικών θεσμών απαιτούν τη στράτευσή μας στον αγώνα να πιάσουμε ξανά τον αγώνα ενάντια στα κακώς κείμενα του κόσμου μας. Ναι, πιστεύω ακράδαντα ότι η τέχνη έχει τη δύναμη να τα αλλάξει όλα αυτά. Να γεννήσει ένα νέο πνευματικό προοδευτικό κίνημα απέναντι στο σκοτάδι και αν συνδεθεί με το γενικότερο κοινωνικό κίνημα. Να γίνει ο φάρος των ανθρώπων του μόχθου και της εργασίας, να τους αλλάξει συνειδήσεις, να διώξει τον φόβο, να ανοίξει διαύλους επικοινωνίας ανάμεσα στους λαούς, να γκρεμίσει τεχνητά μίση και διαχωρισμούς, να σεβαστεί τον πολιτισμό και τις παραδόσεις. Αυτή είναι η ριζοσπαστική δύναμη της Τέχνης. Για αυτό και είτε τη φιμώνουν είτε προσπαθούν να την μετατρέψουν σε «κάτι σαν χυλό τέχνης».
Λίγα λόγια για τη νουβέλα με τίτλο Ελουάζ:
Ένα ψυχιατρείο. Η φυλακή της. Οι εφιάλτες από το παρελθόν. Το πορτρέτο της. Εκείνη. Η Ελουάζ.Ένα ψυχιατρείο με εξαίρετη φήμη. Μια αποθήκη ψυχών κάτω από το πολυτελές περιτύλιγμα. Εκείνη.Μία νεαρή γυναίκα. Φορτωμένη με τους εφιάλτες της εφηβείας της και την ψυχολογική της κατάρρευση στη νιότη της. Το όνομα ενός πορτρέτου. «Ελουάζ». Με το χέρι εκείνου που λάτρεψε αλλά και μετέπειτα ολετήρα της.Για τον διαπλεκόμενο διευθυντή της κλινικής και τους συνεργάτες του δεν είναι παρά ένα σκουπίδι που πρέπει να ξεφορτωθούν. Και εκείνη αντιμέτωπη με το φάσμα του θανάτου. Όλα θα ξεκινήσουν εκείνη τη σκοτεινή χειμωνιάτικη νύχτα, την νύχτα της φωτιάς.
Ο συγγραφέας Γιάννης Πιταροκοίλης μάς συστήνεται:
Γεννήθηκα το 1960 στην Αθήνα όπου και διαμένω. Σπούδασα οικονομικές επιστήμες στο Οικονομικό τμήμα της Νομικής σχολής στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Μιλάω καλά αγγλικά και βασικά γαλλικά. Εργάστηκα 30 χρόνια στον τραπεζικό τομέα σε διάφορα τμήματα κλείνοντας ως εποπτεύων γενικών εργασιών καταστήματος δικτύου. Ζω με την οικογένειά μου, τη γυναίκα μου και τις δύο κόρες μας. Ασχολούμαι με τον κινηματογράφο μέσα από το blog μου Cinefil. Αγαπημένο μου χόμπι η ζωγραφική και η ξυλογλυπτική διακόσμηση-μακέτα. Τα δημιουργήματά μου παρουσιάζονται στο προσωπικό μου blog Τεχνόσπιτο - House of Art. Το βιβλίο είναι αναπόσπαστο κομμάτι της προσωπικής μου ζωής. Τα τελευταία χρόνια γράφω πεζογραφήματα (διήγημα, νουβέλ, μυθιστόρημα) και ποίηση. Τα έργα μου έχουν δημοσιευθεί στο προσωπικό μου blog Ηδύποτον όπως επίσης και στην δικτυακή πλατφόρμα του Wattpad. Η Ελουάζ κυκλοφορεί σε μορφή e-book και διατίθεται από τη διεθνή πλατφόρμα Smashwords όπως και τρία ακόμη έργα μου.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
